Hoi allemaal, Jammer genoeg ben ik nu op deze pagina terecht gekomen. Afgelopen maandag mocht ik met 11 weken zwangerschap naar het ziekenhuis voor mijn eerste echo. Helaas bleek toen dat er geen kloppend hartje te zien was en het vruchtje 10 weken oud was geworden. Wat een blije dag had moeten zijn was voor ons een harde klap in ons gezicht. Vooral omdat niets erop wees dat er iets niet goed zou zijn. Gelukkig hebben we nu beide vakantie en zijn we lekker samen thuis dat geeft me een veilig gevoel. Maandag a.s. moet ik weer terug om te overleggen wat we gaan doen als er nog geen miskraam op gang is gekomen. Wat heb je een raar gevoel! Aan de ene kant besef je wel dat het echt waar is maar aan de andere kant is het soms net of er niets is gebeurd. Ik voel me verder ook goed en heb helemaal geen klachten. Ik heb een foto van de echo meegekregen en kan er regelmatig even naar kijken om te beseffen dat het waar is. Gelukkig vind ik het niet erg om nog zo rond te lopen. Ik heb het gevoel dat ik in alle rust nu een soort afscheid kan nemen en naar een volgende stap toe te leven. Ik heb besloten dat als er maandag nog niets op gang is gekomen dat ik dan een curretage wil. Anders duurt het misschien nog erg lang en opwekken dmv medicatie zie ik niet zo zitten. Het is fijn te weten dat ik niet de enige ben die dit heeft moeten meemaken en dat veel vragen van anderen ook mijn vragen zijn. Iedereen sterkte met het verlies en de verwerking hiervan! Esther
Jeetje wat een schok voor jullie! Bij mij is er half september geconstateerd dat het vruchtje met 10 weken en een dag was overleden. De gynaecoloog dacht dat het zo'n 2 weken ervoor doodgegaan was, maar ikzelf dacht aan 1 week. Ik heb nog 3 weken gewacht voordat ik voor een curettage koos. Ik kon het in het begin niet verdragen dat het al meteen weggehaald zou worden. (anderen willen het liever meteen uit hun lichaam hebben; dat verschilt van persoon tot persoon). Je moet doen waar je jezelf goed bijvoelt! Dat is heel belangrijk. Als je langer wilt wachten, doe dat dan. Als je eerder een curettage wil, bel dan naar het ziekenhuis. Neem ook de tijd voor je verdriet. Hopelijk kan je er goed met je partner over praten. Dat vond ik zelf erg prettig. Heel veel sterkte, ik weet helaas door wat voor een moeilijke tijd je heen gaat.
Hey meis wat verschrikkelijk zeg. Ik weet wat jullie doormaken wij kwamen er met 10 weken achter dat het vruchtje pas 6.5 week was. Ik had hetzelfde , vond het niet (zo) moeilijk er mee door te lopen . En idd voor mijn gevoel kon ik al afscheid gaan nemen. Toen het dan uiteindelijk los begon te komen, heb ik snacht helaas een spoedcurretage moeten ondergaan. Was wel erg raar omdat je dan echt (leeg) bent en weer alleen. Ik wil jullie veel sterkte wensen met dit verlies liefs sancho
Wat verdrietig! Bij mij is het spontaan gegaan met 9 weken. Neem de tijd om afscheid te nemen en te rouwen....Zo ben je zwanger en zo is er niets meer en moet je weer "helemaal opnieuw beginnen". Dat moet je wel even verwerken.