Wij gingen na bijna 2,5 jaar naar de dokter. Man durfde niet eerder. Toen 1,5 jaar later raakte ik zwanger met hormonen. Met dochter al eerder de mmm ingegaan. Maar ook weer mee gestopt omdat het teveel stress gaf. Daarna spontaan zwanger geraakt na 19 maanden geduld te hebben gehad.
Wij zijn bezig sinds we samenwonen.. Half jaartje daarna ongeveer gestopt met de pil, en sindsdien druk aan 't oefenen gegaan.. Maar na 't stoppen met de pil kwam ik erachter dat ik regelmatig een maand oversloeg met mn menstruatie.. Daarvoor naar de dokter gegaan en zo zijn we in de medische molen beland.. We hebben nu terugplaatsing 1 achter de rug, helaas mislukt, en wacht nu op een gesprek met de gyneacoloog wat ik dinsdag as heb.. Verder wil ik gaan beginnen met tarwekiemolie, omdat ik overal lees dat dat de bevruchting helpt.. Ik slik al Mama Compleet en we gaan een ovulatietest halen om 't tussendoor tóch nog eens zelf te proberen.. Behoooorlijk frusti als je al zo'n tijd (ruim 5jaar) bezig bent zonder resultaat.. Is ook niet ten goede voor je relatie zal ik je zeggen pff..!
Wij zijn na 8 maanden doorverwezen (7rondes). Wij hadden al semenonderzoek gekregen naar aanleiding medische voorgeschiedenis man (niet ingedaalde teelbal). En dit semenonderzoek was heel slecht. Wij hebben nu afspraak in universitair ziekenhuis Antwerpen . Alles is heel onzeker nu maar we proberen de moed erin te houden en te weten dat wetenschap al heel ver staat.
Het voelt een beetje alsof je nu zit te wachten tot je een vruchtbaarheidsbehandeling "mag". Dat is niet leuk en geen aanrader dus wees voorzichtig met wat je wenst. Wat wel is, herkenbaarheid. Wij moesten ook wachten en wachten omdat de natuurlijke kans op een zwangerschap nog "te groot" was in verhouding tot een behandeling. Dat voelt heel dubbel want voor je gevoel gaat een behandeling je helpen en ben je wel klaar met zelf proberen.. maar gezien de impact van een behandeling is gewoon zelf zwanger raken echt te prefereren. Ik heb ook 1,5jr gewacht op een doorverwijzing, toen nog een half jaar zelf moeten proberen, toen hsg, nog een half jaar zelf proberen en uiteindelijk moest ik door stommigheid van het zkh gesteriliseerd worden en werd het ivf. Achteraf had het best wat sneller gekund allemaal als de gyn wat beter had opgelet. Achteraf Wat je zou kunnen doen: de hsg naar voren trekken. Waarom niet nu al de hsg uitvoeren? Daarna ben je een soort extra vruchtbaar en probeer je nog een half jaar zelf. Als dat niets oplost, terug voor wrs iui. Dan heb je 2 jaar zelf geprobeerd en is het wel klaar
Ik snap wat je bedoelt dat je het liever zelf probeert. En dat de dokter zegt dat spontaan zwanger worden nog groot is. Maar er zijn ook veel vrouwen die ook 2 jaar zelf proberen en dan naar 2 behandelingen al zwanger zijn. Hoe verklaren de artsen dat dan. Ja oke er zijn er ook heel veel bij wie het nog niet helpt maar als je dan hoort dat in duitsland de regels minder streng zijn klopt er toch iets niet. Maar zo voelt het voor mij. Ik hoop dat het niet nodig is voor jullie om in februari met behandelingen te starten.
He begrijpelijk dat je dan al onder behandeling was, Hoe kom je erachter of je een trage eigroei hebt? En hoe kort is je luteale fase? Ik heb zelf het idee dat er daar elke keer wat mis gaat namelijk.
Ik hoop het ook voor je, dat je nu geholpen wordt. Ben je er klaar voor om de mmm in te gaan? Laat je me even weten hoe het afloopt?
Ik weet dat het een zwaar traject is, familie van ons is ook in de mmm geweest dus weet dat het zwaar is maar dit is ook zwaar. Ik heb nog geen voetreflextherapie gehad, ik las daar laatst inderdaad iets over. Ik heb acupunctuur gehad waar je ook veel positieve verhalen over leest maar heeft niet geholpen. Dus twijfel eigenlijk een beetje over zulke dingen. Maar bedankt dat je het zegt wie weet is het toch nog wat. ik zou er eens overna denken.
Ik snap inderdaad dat je het zo leest, en dat je dat een dubbel gevoel geeft. Maar ik voel het wel zo. Ik weet dat het een zwaar en emotioneel traject is. Maar voor mij persoonlijk is dit ook heel zwaar. Ik wordt hier juist heel wanhopig van. En dan nog los van de lichamelijke klachten die ik nu heb. En ik zie het echt niet als de snelle oplossing want het heeft gewoon tijd nodig. Maar ik zou het liefst doorgestuurd worden maar dat is denk ik ook heel persoonlijk. En waarschijnlijk kan ik ook pas erover mee praten als het zover is. Misschien zeg ik dan wel je had gelijk het is zwaarder dan ik dacht. Jeetje dat was voor jullie vast een zware tijd 1,5 jaar met de hormonen en medicijnen. Maar gelukkig dan nu zie ik aan je onderschrift dat jullie kunnen genieten van een dochtertje.
Pff 5 jaar bezig, dat lijkt me een hel. Hopelijk blijft er snel eentje plakken bij jullie. Ik gebruik al bijna vanaf het begin ovulatie testen. Dit omdat ik het fijn vind dat we goed zitten. Over de tarwekiemolie heb ik ook al nagedacht inderdaad. Je leest er veel over.
Ik begrijp echt dat het zo voor je over komt. Ik kan me elke maand wel weer opladen maar ik merk gewoon aan mezelf dat ik er inderdaad klaar mee ben. Ik wens absoluut niet om in de mmm te komen en hoop ook elke maand weer dat het gelukt is. Maar waarom lukt het dan nu gewoon niet. En zoals iemand hier eerder zei. Een ongelukkige of gestreste vrouw is ook niet goed en dat is niet waar ze naar kijken in het ziekenhuis. En bij de gedachte dat ik de mmm in zou gaan wordt ik zenuwachtig en denk ik ook ooh wil ik dat wel. Maar ik heb lichamelijke klachten en ik begin op te raken. Zoals ik tegen de huisarts ook zei als ik dit niet had dan had je me hier nog niet gezien. Dan had ik het zelf willen proberen. Maar ik heb nu het gevoel dat ik op begin te raken en als het dan al een keer lukt moet je de 9 maanden nog wel door komen. Daar moet je toch al niet gesloopt aan beginnen lijkt mij. En dat is niet waar de artsen naar kijken. Ik hoop dat je begrijpt waarom ik het zo voel en dat het echt niet zo is dat ik erom sta te springen.
Ik wilde je niet in verlegenheid brengen hoor maar waak ervoor dat je er te licht over denkt. Is meer dat ik je wil waarschuwen dat je je goed moet voorbereiden anders gaat er zo'n zware tijd aanbreken! Ik wens jullie het allerbeste en ik snap dat doorgestuurd worden en duidelijkheid krijgen ook heel belangrijk is! Bedankt; we genieten volop; hopelijk vinden ze niks bij jullie en lukt het snel zodat jullie ook snel jullie eigen wondertje hebben!
Ik weet eigenlijk niet meer hoelang het heeft geduurd en wij zitten er nog steeds niet echt in.. Wij zitten nog in ons ''proberenheteerstnogeenhalfjaartjezelf'' periode.. In totaal zijn wij al 4 jaar bezig (moet je nagaan, 48 rondes poehh).. Ik heb 1 miskraam, 1 vroege miskraam en 1 BBZ gehad en dus mijn lijf weet wel hoe het moet, maar er zit elke keer heel veel tijd tussen.. Mijn eerste miskraam was na 1 jaar en een maand of 4, en de vroege miskraam weer een jaar verder en de BBZ was dit jaar! Nu dit jaar had ik zoiets van sjeetje waar zijn we mee bezig; ik word gek! Ik heb dit aangegeven in het ziekenhuis en daar zeiden ze doodleuk; probeer het nog maar een jaartje, want je kunt wel zwanger worden.. Van mijn huisarts wel een verwijzing gekregen en toen zijn er een aantal dingen onderzocht, mijn man zijn zaad en er is een chromosomenonderzoek gedaan, daar kwam niks uit.. Nu hebben wij zelf de keus gemaakt om het nog tot eind dit jaar te proberen en dan toch maar weer om hulp te vragen.. Ik heb om me heen gezien wat dat met mensen kan doen en het lijkt me loeizwaar! Hartstikke mooi dat het bestaat en als het echt nodig is zullen wij er zeker gebruik van maken, maar het lijkt ons beide heel zwaar, maar dat zal ook komen omdat wij van dichtbij hebben gezien hoe gesloopt mensen hier van kunnen worden..