Mijn dochter heeft sinds een paar maanden een vriendje. Ze is er heel open over, hij komt ook hier over de vloer, zij ook bij hem en ik vind hem helemaal leuk. Het is echt een hele leuke, gezellige jongen. Tot zover dus niets aan de hand zou je denken. Maar ik merk dat ik er teveel mee bezig ben. Ik wil weten of ze af hebben gesproken, of ze hem überhaupt heeft gesproken, of het goed zit, of ze nog bellen in de avond... eigenlijk alles. Ik wordt er eigenlijk zelf een beetje moe van en weet dat ik haar moet laten. Maar ik vind het zooooo lastig. Wil het liefste alles weten en ik weet ook dat dat niet hoeft en hoort. Hebben meer moeders dit met een verliefde puber of ben ik echt raar?
Wij zijn nog niet zo ver met dochter, zij heeft nog geen vriendje gehad. Maar ze zou het wel vertellen. En zoon is erg van zijn privacy, hij had een jaar verkering, maar het meisje is nog nooit bij ons thuis geweest. Hij wel bij haar thuis en verder zagen ze elkaar bij vrienden/buiten en op school. Maar ik denk dat pubers er idd niet op zitten te wachten! Zou meer iets minder mee bemoeien.
Jaa herkenbaar hoor. Mijn oudste dochter had vorig jaar een tijdje een relatie en toen had ik het eigenlijk niet zo heel erg totdat die relatie mis liep omdat hij meerdere keren vreemd was gegaan. Was geen leuke periode. Nu heeft ze al een poosje een nieuwe vriend en wil ik ook weleens te nieuwsgierig zijn. Vooral als ik ze even niet samen heb gezien. Dan ga ik vragen of het nog wel goed zit en wanneer ze elkaar weer zien. Als ik het mezelf hoor vragen dan denk ik al bij mezelf van oh nee niet vragen. Ze vindt het ook enorm irritant en dat begrijp ik heel goed maar het is goed bedoelt. Als ik weer de drang krijg om te gaan zitten vissen dan ga ik maar even iets anders doen Loopt zo’ n relatie uiteindelijk op niks uit dan heb je daar toch geen invloed op. Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn dat je nooit iets vraagt maar het hoeft niet iedere dag. Beetje loslaten maar ik herken het wel.
Oh zo herkenbaar gelukkig! En ben dus niet de enige. En inderdaad ik heb nergens invloed op maar dat denk je dan toch wel ofzo. Ik moet het ook echt loslaten en erop vertrouwen dat als het niet goed zit ze me dat wel vertelt. Maar dat vind ik wel heel lastig…
Ja dat is ook lastig. Je wilt het beste voor ze en je moet er inderdaad maar op vertrouwen dat wanneer er echt iets is ze wel naar je toekomen
Eh nee ik herken het niet. Nu moet ik ook zeggen dat ze bij mij niet zo jong aan de scharrel gingen Oudste dochter was net 18 toen ze verkering kreeg. En oudste zoon bijna 19. Dat is wel anders dan een 14 jarige denk ik. Maar ik heb ook helemaal niet de behoefte om me er mee te bemoeien. Ze zoeken het samen maar lekker uit. Ik zou, als ik jou was, het lekker los laten. En het ze zelf uit laten zoeken.
@poema: Zo ontzettend herkenbaar!! Ik ben sowieso een mega controlfreak, maar toch had ik dit niet helemaal aan zien komen. Het liefst zou ik haar tips geven voor ze met hem belt, op zn texts reageert, afspraakjes plant etc. Ik doe het niet hoor, maar het knaagt wel. Als ik mezelf niet in de hand zou hebben, zou ik nog namens haar gaan reageren . Ik heb gewoon heel erg veel meningen en waarschijnlijk ook veel te veel tijd . Ik hoop maar dat het met elke verliefdheid een beetje makkelijker gaat worden om me er niet mee te willen bemoeien....
Nee, dat herken ik echt helemaal niet… Ik zie de meerwaarde er ook niet van als ik weet wanneer ze heeft afgesproken, weer belt, appt, etc. Het enige wat ik wil weten is wanneer er hier gegeten en geslapen wordt of wanneer ze juist daar gaat eten/slapen, zodat ik daar rekening mee kan houden met boodschappen, of onthoud dat ik ‘s nacht niet in mijn nakie moet plassen en de deur op slot moet doen als ik ga douchen e.d. En alle meningen die moeders hebben, daar doen de meeste pubers echt helemaal niks mee. Ik gaf dan ook alleen mijn mening als ze erom vroeg. En dan nog deed ze het uiteindelijk op haar eigen manier En zo hoort het ook, ze moeten toch zelf hun weg vinden. Dus ik zou mezelf niet zo gek maken als ik jou was en lekker loslaten.
Mee eens. Zelf heb ik ook weleens de neiging om te nieuwsgierig te zijn maar dat komt mede omdat mijn dochter vorig jaar een rot ervaring heeft gehad met het vreemdgaan van haar toenmalige vriendje. Nu heeft ze al een een poosje een soort van relatie met een andere jongen maar is allemaal nog erg vrijblijvend. Ze wil zich nog niet helemaal vastleggen en ergens begrijp ik dat heel goed. Die meid is 17 en de wereld ligt voor haar open en de heeft nog helemaal geen zin in allerlei verplichtingen over en weer. Ze zijn wel trouw aan elkaar maar ze hoeft nog niet zo nodig alle feestdagen met hem te vieren. Ze vindt het afspreken met haar vriendinnen en samen met hun op vakantie gaan nog veel te leuk. Ik respecteer dat en ze hebben het fijn met elkaar en wordt het uiteindelijk serieus dan is het leuk en anders gaat het over en hebben ze een leuke tijd samen gehad. Mijn moeder zei altijd niet een hand vol maar een land vol haha
Ja ik weet ook wel dat ik me er niet mee moet bemoeien en dat doe ik ook niet in het openbaar zeg maar. Maar in mijn hoofd ben ik er veel te veel mee bezig merk ik. En dat is soms om gek van te worden. Ligt helemaal aan mij hoor en zeker niet aan haar. Zij doet gewoon lekker haar ding en is helemaal happy. Ik moet echt een manier vinden om hier minder mee bezig te zijn... (en inderdaad ze zijn nog heel jong en dit zal vast niet de laatste liefde zijn (vind ik ook vreselijk als ik daar aan denk, dat het ooit misschien wel uitgaat) maar het is wel heel echt voor hen...)
Maar wat houdt je dan zo bezig in je hoofd? Zoals ik al zei herken ik het wel deels maar hier kwam het voort door een rot ervaring die mijn dochter bij haar vorige verkering had. Toen ze haar eerste vriendje had was ik er nauwelijks mee bezig. Ik vond het alleen maar leuk maar was er niet mee bezig hoe vaak en wanneer ze gingen afspreken. Nu vraag ik het ook weleens als ik ze even niet samen heb gezien maar krijg dan meestal een antwoord van geen tijd en komt wel weer. Besef wel dat een eerste liefde altijd heel heftig en intens is maar ook dit kan weer voorbij gaan. Ik zou echt proberen om je er wat minder zorgen over te maken. Je kan ze niet voor alles behoeden en als ze het nu toch leuk hebben is dat toch juist heel fijn. Ik heb bij mijn dochter echt niet de illusie dat de "relatie" die ze nu heeft forever zal zijn. Is het dan wel, hartstikke leuk en zo niet dan hebben ze een mooie herinnering aan elkaar ( of niet
Mijn dochter (14 jr) vertelde me vorige week dat ze verkering had. Ik mag het alleen geen verkering noemen, dat is voor kinderen. Ze heeft volgens eigen zeggen een relatie Sorry kind, maar ik noem dat gewoon verkering. De moeder van haar vriendje heeft inmiddels al om mijn nummer gevraagd. Daardoor moest ik meteen aan dit topic denken , want dat vind ik echt te voorbarig en eigenlijk ook overdreven. Geen idee nog wat ze mee te melden heeft, maar ik maak liever eerst kennis met de desbetreffende knul en kijk liever eerst hoe het zich ontwikkelt, voor ik op de achtergrond al in conclaaf ga met zijn moeder. Maar ik ben dus wel benieuwd wat ze het nu al over wil hebben.
Oh die moeder wil ook graag de boel in de gaten houden Ik heb het nummer niet eens van de schoonouders van onze oudste dochter. Ze kreeg 5 jaar geleden verkering en is inmiddels getrouwd. Oudste zoon heeft nu ruim een jaar verkering en de ouders van zijn vriendin zijn pasgeleden op zijn verjaardag geweest. De eerste keer dat we elkaar officieel ontmoetten. Ook van hen heb ik geen nummer en dat hoeft ik ook niet hoor...
Daar ben ik ook bang voor… Voor mij hoeft dat echt allemaal niet. Zoals het bij jou gaat bij de oudste kinderen klinkt veel gezonder
Als ze nog zo jong zijn, zou ze dan geen nummer willen voor het geval hij bij jullie is, en ze hem niet kan bereiken?
Geen idee, die jongen is nog nooit bij ons geweest. Dus lijkt me voorbarig. Daarbij heb ik ook geen contactgegevens van al mijn dochters vriendinnen, laat staan hun moeders. Ik kan mijn dochter gewoon op haar gsm bereiken en dat lijkt mij meer dan voldoende. Als dat een keer niet werkt is dat ook geen ramp. Dus in die reden vind ik wat overdreven. Maar misschien ben ik gewoon makkelijker in het ‘loslaten’.
Jij bent ook snel Ik had te snel op de verkeerde knop gedrukt, dus nog een verhaal erachter getypt, maar je bent mee te snel af
@Adje hier is er destijds wel tel contact geweest met de moeder van mijn dochters "vriendje/ scharrel" ze wilden bij elkaar slapen en ze wilde wel zeker weten dat wij dit als ouders goed vonden. Niet dat ze bij hem zou gaan slapen zonder dit tegen ons te zeggen. Vond ik verder geen probleem, dus misschien krijg je binnenkort ook wel deze vraag Hier bestaat verkering ook niet meer, tegenwoordig zit je met elkaar en pas als je elkaar officieel heb gevraagd dan heb je een relatie, man man hoe verzinnen ze het. Ik weet nog dat ik voor het eerst van het fenomeen zitten met elkaar hoorde, geen idee wat dit was en ik maar denken dat je dan samen ergens op een bankje zou zitten. Ik geloof dat er in deze moderne ingewikkelde tijd wel tig benamingen zijn voor wat wij vroeger gewoon verkering noemden.