Ow jee, ik was net met zoon op zijn kamer om zijn pyjama aan te doen. We zaten even te spelen op de grond hij lag helemaal in een deuk TOTDAT hij ineens mijn schaduw op de kastdeur zag. Hij werd er helemaal bang van, kromp ineen en kwam dicht bij me zitten. Ik heb nog het 1 en ander geprobeerd door op te staan en te bukken zodat hij zag dat die schaduw bij mij hoorde. Hem zelf proberen te laten staan zodat hij zag dat hij er zelf ook 1 heeft maar dat wilde hij allemaal niet. Hij was echt bang. Toen we naar beneden gingen wilde hij ook zijn kamer niet meer in om zijn bal daar terug te leggen..... Is dit herkenbaar voor iemand? Ik hoop maar dat hij het zich over een uurtje niet herinnert als hij naar bed moet!
Heeel herkenbaar helaas! M'n zoontje is bijna 3 en is doodsbang voor z'n eigen schaduw! Zo erg dat hij gewoon de kamer verlaat waar schaduw is, alleen heeft die kleine schat niet door dat z'n schaduw natuurlijk gewoon meegaat met hem. Grappig maar ook best zielig voor hem als je m zo angstig ziet.
Ik moest gelijk aan Peter Pan denken. Die staat dan toch ook zo gek te kijken van zijn schaduw?!? Haha
Herkenbaar, dat hebben we hier ook zo erg gehad hj was zo bang voor de schaduw van zich zelf en nog banger voor die van het spookkonijn, wat heeft het lang geduurt voordat we er achter waren, meneer was nog iets te jong om het te vertellen, en toen rustig uitgelegd en overdag in de zon gaan spelen met de schaduw van kijk hem eens raar springen en hij zwaait als jij zwaait en ook laten zien dat we er figuren mee konden maken en gewooene spelletje van gemaakt en nu is het goed, en als de zon weg gaat naar even geschenen te hebben is het heel,teleurgesteld mama mijn schaduw is weg gegaan wanneer komt hij weer? Kost wat tijd en geduld maar komt goed.
Hahaha ja nou zo zag t er ook een beetje uit. Ik probeer er eigenlijk weinig aandacht aan te schenken en doe gewoon alsof schaduw normaalste zaak van de wereld is, dat is t natuurlijk ook , daarmee hoop ik dat hij t ook normaal gaat vinden over een tijd.
Onze oudste zei op een gegeven moment dat er iemand in de kamer was. Bij het naar buiten stappen zei ik dan op luide toon dat diegene haar met rust moest laten en met mij mee naar buiten moest gaan. Bij navraag was dan inderdaad diegene weg. Pas een aantal weken later bleek dat dit logisch was omdat "die persoon" mijn schaduw was... Was dat peutertje er zelf achter gekomen. "memmie... het was niet iemand hoor... het was je gaduw..." <3
Mijn dochter is helemaal gefascineerd door schaduwen. Ze weet gelukkig dat het haar eigen is of die van mij (en ze herkent de schaduw van haar bed wanneer haar nachtlampje brandt) ze vindt het dus gelukkig niet eng. Ik maak vaak van die schaduwdieren op de muur met mijn handen vindt ze helemaal geweldig. In het boek van Dikkie Dik staat een verhaaltje over schaduw misschien kun je zo'n soort verhaaltje voorlezen om de angst wat weg te nemen.
Van de week zat ik met een spiegeltje op de bank. Maar de zon scheen in dat spiegeltje het zelfde effect zeg maar als je schaduw. Daar was dochter ook even paniekerig van. Heb haar daarna met het spiegeltje laten spelen en laten zien dat niet eng was. Misschien zo als hier boven en dan de zon of lamp in een spiegel laten schijnen en dan daar mee laten spelen en dan ook je schaduw laten zien. Hoop dat je me een beetje snapt. Maak er dus een spelletje van en zo leert hij/zij wat schaduw is. Van zo wel je lichaam of bijvoorbeeld de zon.
Mijn dochter heeft ook deze fase gehad, doodsbang voor schaduwen. We hebben op 1 avond de boel aangepakt: felle lamp op de muur laten schijnen, woonkamer verder donker en een 'schaduwen-voorstelling' gemaakt. Leuk muziekje erbij, allerlei figuurtjes met de hand, zelf gek staan doen met eigen schaduw enz. Zo hebben we haar laten zien dat schaduw niet eng is, hoe het ontstaat en dat je er gewoon controle over hebt. Sindsdien is de angst over.
Hoe oud waren jullie kindjes dan rond het moment van uitleggen? Heb dat vanavond namelijk ook geprobeerd maar hij wilde er niks van weten!
Ikik zou het ook niet vanavond doen, hij is nu bang en onder de indruk. Gewoon op een avond als hij ontspannen en rustig is. Hier was ze 2,5.
Nou bij mij was het dus eergisteren. En ze is nu 2 jr en 8 maanden. Wat Adi zegt in een ontspannen moment het eens doen.
We hebben het vanmorgen bij ons op bed gedaan. De poppetjes met handen vond hij leuk, de schaduw van zijn knuffel ook maar die van papa en mama nog niet echt!
Quinten was bijna 2 dus ook nog wel jong maar hij snapte het toch redelijk vlot, juf op de psz ook ingeschakeld en uit laten leggen dus van alle kanten opgepakt en toen was het smel goed
Op een dvd van Nijntje staat een klein filmpje over schaduwen. Duurt vijf minuutjes. Misschien staat het ook op youtube.
Hier ook gehad, heel even. Ik ben toen met haar schaduwfiguren op de muur gaan maken (een eendje, een vogel etc) en heb haar toen duidelijk laten zien dat mama dat met haar handen doet... Dat begreep ze en de angst was weg.