Wie kijkt dit ook? Wat een schrijnende situaties zitten er tussen, ik sta er echt van te kijken.. Onbegrijpelijk dat de hulp voor deze mensen zo slecht geregeld is. Valt me ook op dat een paar van die huizen zo'n enorme zooi zijn. Bizar gewoon. Die mensen hebben echt hulp nodig.
Ik heb ook gekeken. Heel schrijnend. En dan vooral die kindjes, zo zielig. Gezin met meisje met ass raakte mij persoonlijk wel heel erg. Heel herkenbaar wat die moeder uitlegde over de woedeuitbarstingen. Mijn oudste heeft dit ook, woont gelukkig nog wel thuis, maar is echt een behoorlijk zorgenkindje. Confronterend..
Zo schrijnend dit. Ik vind het wel heel mooi te zien dat de moeder uit Amsterdam echt wel heel erg van haar kinderen houdt. De moeder van het hoogbegaafdengezin is zelf echt vreselijk in de war zeg.
Ik heb gisteren het eerste deel gezien. Ik word zelf heel onrustig van de moeder met die hoogbegaafde kinderen, waarom kan je kind zelf niet iets printen? Het zijn geen kleine kinderen meer. Ze moet haar kinderen leren zelfstandigheid leren (leuk die excentrieke factor, maar een werklijstje ophangen werkt ook, qua volgorde, niet dat het zaligmakend is maar het is een stap) Het gezin in Rotterdam probeert structuur aan te brengen maar met een partner die ook ADD heeft, komt wel alles op jouw schouders neer. Wat een rotzooi in Amsterdam; je ziet gelijk dat het disfunctioneel is, oa door de vele spullen, daarvoor zou ook hulp moeten komen. Zij doet alles voor haar kinderen, maar overziet het allemaal niet meer. Eerst stap moet gewoon zijn, huis en tuin opruimen en hem duidelijk instructies geven (desnoods op een blaadje), ook zij draagt alles op haar schouders. Ik vraag me wel af of ze allemaal werken, maar goed wellicht komt dat in de andere afleveringen wel aanbod.
Ik heb het ook gekeken. Zo schrijnend om te zien hoe die mensen letterlijk in de situatie verzuipen. Die moeder met de hoogbegaafde jongens is zo vreselijk gestresst, ongelooflijk. Daardoor heeft ze echt het overzicht niet meer denk ik.
Ik ook, nu ( na 2 afleveringen) vraag ik mij af of ze zelf niet te beschadigd is en of ze b.v geen school goed genoeg vind voor haar kinderen omdat ze niet wil dat ze hetzelfde overkomen als wat haar is overkomen op school. Het andere gezin met het meisje met ass, oh zo herkenbaar en hoe hard het ook klinkt maar de jongste is gewoon (voor haar) een enorme , niet te sturen, storende factor. Wat heel normaal is hoor alleen is hij voor haar te onvoorspelbaar waardoor het voor haar weer extra prikkels oplevert. Tja en als je broertje al door het huis stuitert, zijn appel weigert op te eten en zit te schreeuwen dat hij ook ei wil en je moet vervolgens van je moeder eerst plassen voordat je je badpak aantrekt, en je hoeft helemaal niet te plassen maar je moet toch kan ik mij best voorstellen dat dat een woedeaanval oplevert. Pure onmacht zie je hier. Van het andere gezin weet ik niet zo goed wat ik ervan denken moet, zoveel "rommel" chaos. Haar claim dat het huis eigenlijk te klein is voor 6 mensen , ik weet echt niet wat ik ervan denken moet, vraag hulp bij opruimen en organiseren
Er moet een keer echt weggeruimd worden. Wat heb je aan zoveel spullen als er geen ruimte is om het te gebruiken... Ze hebben blijkbaar zoveel ruimte over dat ze een hele kamer niet gebruiken.
Ik heb ook net deel 2 gekeken maar het is echt goed mis met haar hoor. Die kinderen zorgen voor haar ipv anders om, hoe zij reageren is echt niet goed hoor.
En dan claimen dat het huis te klein is. Ga gewoon beginnen met van alles weggooien, pak hulp van de gemeente aan!
Ik ben nieuwsgierig hoe het op dit punt is gekomen. Hoe het er een paar jaar geleden voor stond, objectief gezien. Op dit moment heeft ze duidelijk een time out en een goede dosis slaapmiddel nodig.
Die moeder van het hoogbegaafde gezin eerst dacht ik wat een excentriek typetje te goed willen voor haar kinderen. Bij de 2de aflevering is het duidelijk dat deze moeder enorm in de war is. Dat gezin in Amsterdam is denk ik wel een goed voorbeeld van verloren kinderen..laag iq, roken in huis, bende. Het gezin met dat meisje zie ik een keurig gezin maar ze weten niet hoe ze met het meisje om moeten gaan, moeder trekt dat niet.vader blijft rustiger. Consequent zijn ze niet.maar zeker geen verloren kinderen
Had het er net met mijn man over en ze wonen groter dan ons. Onze keuken en kamer bij elkaar zijn 28 vierkante meter. Dat is boven dus ook. En dan niet weten wat je moet opschrijven voor welke hulp je nodig hebt.
Moeder is overspannen door de situatie. Daardoor staat ze zo gespannen als een veer. Volgens mij hebben deze mensen hulp nodig thuis. Voor zo'n meisje is het natuurlijk wel een enorme overgang: 10 weken intern en dan hoppa opeens weer thuis. Haar ouders en broertje moeten daar natuurlijk ook weer aan wennen. Het meisje kreeg veel te veel prikkels. Moest veel te veel dingen tegelijk: eten, badpak aan, naar de wc etc. En daarbij het stuiterde, protesterende broertje. Het lijkt mij voor iedereen rustiger als ze gewoon als gezin aan tafel waren gaan zitten om samen wat te eten. Maar misschien heb ik het wel helemaal fout hoor.
Inmiddels ben ik begonnen aan serie 4... moeder raakt helemaal van streek omdat vader een verkeerde stand gebruikt heeft voor de tondeuze (omdat ze er niet was). Hier ook gebeurd... We hebben erom gelachen en zelfs nog een gekke foto gemaakt met oeps te kort! Zo zie je maar als je in een verwarrende en negatieve mindset zit dan is alle teveel en negatief. Ze had er ook om kunnen lachen want fouten maken mag toch? Het is niet verkeerd. Ze geeft de kinderen hierdoor ook het gevoel dat alles negatief is.
Net gekeken met mijn man. Zo wat heftig he. Wat een gezinnen. Liefde voor de kinderen is er zeker. Maar door alle trauma’s wat ouders zelf meemaken of diagnoses wat ouders hebben (add, laag iq enz.) overzien ze het niet meer en valt de structuur wat alles samenhoud weg. het huis opruimen, ja moet zeker gebeuren, maar weet je hoeveel stappen je moet zetten en wat je allemaal moet doen om dat voor elkaar te krijgen? Dat is niet te overzien! Daar hebben ze hulp bij nodig. Alleen door alle tekorten enz. Is dat momenteel wel een probleem.
Overzicht is geen beginvoorwaarde om op te gaan ruimen. Opruimen doe je juist om overzicht te gaan krijgen. De eerste stap is weg doen wat overbodig is. En dat hoeft niet allemaal in 1 dag.
Ik haak nu pas in (bij aflevering 3). Het gezin met kinderen Nohemy en Isai vond ik wel heel interessant om te zien. In die zin dat sommige situaties voor mij wel herkenbaar zijn, dus ik hoop er ook wel een stukje lering uit te trekken. Het punt ‘Nohemy is onrustig op en neer aan het gaan in de woonkamer, dat is voor haar een teken dat ze overprikkeld raakt’ was er zo één. Ik ga hier thuis eens monitoren of ik bij onze kinderen kan uitvogelen wanneer zij overprikkeld raken (bij de oudste kan er tevens ook sprake zijn van onderprikkeling). Het viel me bij dit gezin wel op dat er mentaal wel echt hard gewerkt wordt volgens mij. Zo wist moeder wel goed aan te voelen én te benoemen wanneer/ dat Nohemy het moeilijk vond om de foto’s van haar klasgenootjes te zien en de vader wist goed te benoemen dat Nohemy iets wilde vragen maar niet goed wist hoe, toen zij een klap op z’n rug gaf. Mooi puur kind trouwens die Nohemy. Het gezin in België vind ik moeilijk nu al wat over te zeggen, omdat ik de vorige afleveringen niet heb gezien. Wat ik me wel afvraag: die Florijn, heeft die nog andere diagnoses naast dat ze zeggen dat ie hoogbegaafd is? Het derde gezin is wel een typerend gezin als ik dat zo mag benoemen..