mijn vriend is een stuk zorgzamer geworden nu mijn buik echt flink begint te worden en ik het zelf gwoon wat zwaarder krijg.....de eerste maanden heb ik geen klachten gehad een deed ik alles nu mag ik niet teveel doen en dwingt hij me nog net niet tussendoor effe te gaan liggen de schat!!!wat hij ook doet is in het openbaar even lekker over mijn buik aaien of effe een knuf geven ik vindt het vreselijk als mensen aan mijn buik zitten maar wel fijn als hij het doet!!ik denk dat hij het ook gwoon allemaal beetje spannend vindt en hij is ook zo nieuwschierig!!vindt het wel eeh leuk dat ie zo meeleeft want tis beste een stoere vent type bouwvakker e dus ik geniet er lekker van!!wij zijn al 9.5 jaar bij elkaar maar de komst van een kleine maakt je band alleen maar hechter en bijzonderder lekker van genieten dus!!
Hij is nog steeds lief, maar de laatste tijd vind hij het wel leuk om me te pesten met mijn groeiende buik.. Dan zegt ie: hey Dikkie dik! Of als er hele dunne dames voorbij lopen, zegt ie plagerig: Kijk zo was jij vroeger ook. Gister was het weer zo ver dat hij dat zei en ik werd dus wel een beetje boos. Zegt ie: Grapje lief, ik loop gewoon te dollen. Nu kan het nog, met die buik van je. Ik kon er eerst wel tegen omdat ik weet dat ik niet veel ben veranderd en nog steeds slank ben. Oke, voorheen droeg ik maatje 34/36... Nu is dat maatje 36 geworden. Nou, nou, wat dik hoor! :S Maar door dat soort grapjes ga je jezelf automatisch 'anders' zien.
mijn vriend is echt geweldig, was hij al, nu helemaal. hij zorgt echt heel goed voor me en vindt het geen enkel punt zoogcompressen voor me te kopen of mee te gaan naar zw.yoga. soms voelen we ons echt zo'n liefdesroman stel, kan er niets aan doen maar we krijgen dit kindje echt samen en hij doet alles om het me zo makkelijk mogelijk te maken.. *zwijmel*
hihih hier nog een super papa hoor .. is zo ontzettend lief voor me, dat was hij al maar nu nog meer *zwijmel*
Mijn man is echt een schat, maar blijft gelukkig ook wel wie hij was. Het ging pas echt bij hem leven bij het zien van de 20 weken echo. Die stralende blik van hem, *smelt*. Hij is liever voor me, klaagt niet meer over mijn lijn (duh, ik val in gewicht af) en ik zie hem gewoon zijn uiterste best doen om "mee te veren" Zwangere vrouwen zijn gewoon vaak niet zo makkelijk, ík ben niet makkelijk. Ook al denk ik onder invloed van hormonen dat ik dat nu wel ben hahaha. Huishoudelijke taken zal hij nooit ongevraagd van mij overnemen. Nou ja, daar heb ik een mond voor gekregen. Hij klaagt soms wel even een klein beetje over de kattenbakken (deed ik altijd) en de boodschappen (deed ik ook altijd). Maar gelukkig is het tot hem doorgedrongen dat ik die dingen en nog veel meer altijd al deed, en dat hij het toen af deed als "niets voorstellen". Dus dat is een goede ervaring voor hem. Hij is veel beschermender geworden en ik zie gewoon in zijn ogen nu die stille trots. Hij heeft zijn kleine meid zondag voor het eerst voelen schoppen, het babykamertje is gekocht en bezorgd en we zijn de toekomstige babykamer nu langzaam aan het uitruimen. Hij mort niet als ik weer eens vergeet te koken omdat ik geen honger heb en ook niet als hij voor de 100e keer dezelfde salade voorgeschoteld krijgt. Ik voel me, ondanks dat we al 10 jaar samen zijn, verliefder dan ooit, en krijg dat ook heel duidelijk terug.
Oh, mijn lief is zo lief! Hij wil zo vaak als hij kan ons jongetje voelen schoppen, hij kust mijn buik wel honderd keer op een dag en hij praat de hele dag door tegen ons ventje. Hij is nu al zo'n lieve papa! We hebben net zoveel lol als altijd samen en we waren altijd al schandalige knuffelkonten, maar nu zijn we helemaal onafscheidelijk. Dit kindje (en de lange weg die naar dit kindje heeft geleid) heeft ons onlosmakelijk aan elkaar verbonden. *zucht!* Belle, leert na zeven en een half jaar weer een hele nieuwe kant van haar man kennen. En ze is dolverliefd op die nieuwe kant.
Bij ons is alles gewoon hetzelfde! Hij vind alleen dat ik het rustiger aan moet doen... maar oh oh oh wat vind ik dat toch moeilijk. Dus vandaag lekker gewerkt, boodschapjes gedaan, net nog even een paar uurtjes naar de kermis geweest met vriendinnen (want ja.. je zou eens iets missen hè?). Zit ik hier met een pijnlijke buik en rug achter de computer. Hihi maar meneer zegt niks, geeft me alleen zo'n blik... je leert het ook nooit!! En zet een kopje thee voor me!
Het lijkt wel of de mannen compleet veranderen als je zwanger bent. Die van mij was altijd al lief maar nu is ie extreem lief soms wel irritant lief kennen jullie dat dat je zoiets hebt van ga toch weg
Heerlijk Belle om zo'n fijn stukje van je te lezen. Geniet ervan! Heb vele stukjes van je gelezen over het begin van dit wondertje. Blijf blij voor jullie!
Ik doe nog steeds de kattenbakken, altijd blijven doen. En ook sjouwen met boodschappen doe ik nog. Het huishouden komt ook in zijn geheel op mij neer. Vandaag heb ik de hele dag gewerkt en ik zit nu pas een uurtje rustig op mijn kont want moest nog afwassen, stofzuigen, dweilen, de was opvouwen. Maargoed, ik kan het allemaal nog makkelijk aan. Alhoewel het me soms kan irriteren. Want vandaag was mijn vriend bijv. vrij van zijn werk. Hij heeft wel gekookt, maar aan de rest denkt hij niet.
Die vent van mij is helemaal door het dolle heen. Is van alles aan het lezen, zeggen dat ik op tijd de vitamine tabletten moet pakken. Nu heeft hij me vorige week een winnie the pooh box besteld, 2 buikbanden met daarop staan : DAAN DID IT (normale naam daniel) Behangrand snel gehaald van winnie the pooh, tovermobile voor boven het bed van winnie the pooh, wel 6 flesjes, spenen, badthermometer, gewone thermometer, sokjes, mutjes, de hele mikmak heeft al gehaald. Het bedje had ik nog. Maar de rest is alles nieuw. Hij ligt nu weet ik hoevaak op mijn buik, we krijgen volgende week donderdag pas de echo. Maar hij zit er de hele tijd met een grijns bij. Maar weet niet precies hoelang ik nu zwanger ben, als het een cylus van 28 dagen was zou ik iets meer dan 9 weken zijn. Maar bij cyclusdag 36 teste ik nog negatief, en heb daarna pas weer op dag 49 getest en die was positief. Dus tussen de 6 en 9 weken ben ik nu. Maar kom ik volgende week wel achter. Voor mijn vent is het de eerste. Ik heb al een zoontje, dus voor hem is het al helemaal geweldig een kleine te krijgen. En wie weet heeft hij straks zijn zin en zijn het er 2. Omdat ik nu al bij zo'n korte tijd een dikke bolle buik heb. Maar natuurlijk rond en gezond
Hier wisseld het per keer. De ene keer doet hij heel veel voor me maar zondag kon ik hem wel schieten. Ik werk nu sinds een week halve dagen (werk met verstandelijk gehandicapte ouderen) omdat ik de zorg die ik moet verlenen gewoon niet meer kon handelen. Helaas kon ik mijn dienst van zondag niet veranderen dus moest ik een hele avond werken. Ik zat net eindelijk lekker op de bank gaat zijn telefoon voor mij. Vrienden hadden een niet zo'n leuke dag gehad en ik wilde even weten hoe het was. Kon ik zelf op staan om die telefoon te gaan halen terwijl ik totaal stuk was. Oke dan kan ik hem echt wel wat aan doen op zo'n moment omdat ie gewoon niet nadenkt en als man redeneerd. Verder is hij gelukkig wel heel lief en zijn we juist meer naar elkaar toe gegroeid in al die maanden. Zodra ik in bed lig en hij erbij springt dan heeft hij zijn 10 minuten baby knuffelen en zijn dochter reageerd ook vrijwel meteen als hij er is. Ik kan dan wel smelten als ik hem dan zie en hoor.
Is hij liever? Ja en nee. Hij zegt me dagelijks hoe mooi hij me vind en dat hij me even mooi vind als mijn buik groeit. En hij praat tegen mijn buik, wat super schattig is... zo zei hij laatst tegen mijn buik met een echte Darth Vader stem "Baby I am your father" Hilarisch gewoon! Maar het huishouden blijft een strijdpunt. Hij "ziet" echt niet wat er gedaan moet worden. Of kleine klusjes zoals bv handdoeken vouwen, kan hij ook perfect doen, maar nee... Ik moet ALLES zeggen. Zeggen, want vragen heeft meestal geen effect. Ik moet hem echt rondcommanderen als ik iets gedaan wil hebben. Behalve als ik hem vraag als hij mijn strijkplank wilt uithalen. Dan weet hij niet hoe snel hij die moet klaarzetten Nu is hij sinds twee maanden bezig met een opleiding voor zijn werk en moet hij iedere weekdag vroeg op (normaal werkt hij in posten) en daar kan hij dus niet tegen. Hij loopt rond met een humeur tot op zijn tenen. Er komt niks uit, en heeft totaal geen oog van hoe ik mij voel (= SLECHT) Maar goed die opleiding loopt op zijn eind, dus ik hoop op beterschap...
Ik had al niks te klagen aangezien we de taken al keurig verdeeld hadden. En hij altijd al iets meer deed dan mij... Dus das nog steeds goed geregeld! Groot voordeel is dat mijn man normaal behoorlijk zuinig is maar niet als ik zwanger ben!!! Nieuwe kleren? Oké! Keer extra uit eten? Oké! Nintendo DS? Oké! Dat viel de eerste zwangerschap al op en nu nog meer... Moet er alleen geen misbruik van maken...
Mijn vriend is hardstikke lief. Hij doet echt zijn best om te begrijpen wat er in mij omgaat. Soms lukt dat niet helemaal, maar ik weet dat hij zijn best doet. Hij doet ook meer in het huishouden. Ik ben hardstikke blij met hem!
ik heb het getroffen met een lieve man. Tuurlijk snauwt hijoon weleens terug omdat hij er ook niks mee kan maar meestal is hij zo lief. Hij doet veel meer in het huishouden omdat ik dat niet meer trek. We zijn veel dichter naar elkaar toe gegroeid sinds ik zwanger ben. Hij is echt lief voor me en doet veel voor me. Ik voel me weleens schuldig dan maar hij zegt dat dat niet hoeft en dat het normaal is dat als ik het zwaar heb hij er is voor mij.
Mijn man is erg lief!! Nou deed hij altijd al veel in het huishouden (hij is netter dan ik ) Maar nu doet hij nog meer! Hij leest veel, heeft het hele kinderkamertje opgeknapt etc. En... hij masseert mij ook nog als ik er om vraag Nee, mij hoor je niet klagen! Gelukkig is hij aan de andere kant ook wel lekker nuchter. Zo van; je bent zwanger en niet ziek. En zo is het maar net!