Zo'n anderhalf jaar geleden ben ik gaan werken op een mbo school. Nu was er een collega die tegenlijkertijd met mij was begonnen, ook een jonge meid van 25. Ik kon het wel aardig met haar vinden, konden op het werk wel leuk met elkaar opschieten, ondanks dat ze een totaal ander type dan mij is. Vorig jaar 1 dag voor de zomervakantie kreeg ik te horen dat ik niet kon blijven, mijn functie ging eruit. En ik moest dus weg, met 23 weken zwangerschap. Haar functie bleef bestaan en zij kon dus blijven. Ze is toen een keer bij mij thuis geweest, omdat ze benieuwd was naar ons huis en onze net aangelegde tuin. Ondertussen had ze mij toegevoegd op hyves en msn. Elke keer als ik online kwam had ze hele lange verhalen over haar knie waar ze problemen mee had. En over haar overgewicht waar ze zo'n moeite mee had. Soms blokkeerde ik haar, omdat ik echt even geen zin had in haar praatjes, je was zo een uur verder. Toen Valerie is geboren is ze langs geweest. En een paar weken later zouden een paar collega's bij haar thuis komen, en ze vroeg of ik ook kwam. Leek me wel gezellig en dat was het ook. 2 weken geleden is ze hier weer langs geweest, ze wilde even op de thee komen. Ik had er niet zoveel behoefte aan, maar goed, ik dacht dan ben ik er weer vanaf. Nu heb ik vorige week te horen gekregen of ik weer bij mijn oude baan wil komen werken, ontzettend leuk, dus ik heb het aanbod aangenomen. Toen zij dat hoorde zei ze...wat leuk dat je hier weer komt te werken, dan zijn we vriendinnen en collega's Ik zie haar niet als een vriendin. Ik vind haar best aardig, maar ze is gewoon niet mijn type. Ze kan erg over van alles doorzeuren en ik wordt altijd erg moe van een gesprek met haar. Ze leeft als een vrouw van 50, gedraagt en kleed zich ook zo....en ik ben meer het type van een vlotte meid van 24 (al zeg ik het zelf ) Eergisteren heeft ze mij en mijn man uitgenodigt om op haar verjaardag te komen, wij hebben er totaal geen zin in. En mijn man al helemaal niet, die wordt al moe als hij haar naam hoort. Gelukkig hebben gaan we het weekend van haar verjaardag een weekendje weg. Een goed excuss om niet te komen. Maar nu wil ze dat wij op een andere datum komen..... Hoe kom ik hier onderuit...en hoe maak ik haar duidelijk dat ze voor mij niet meer dan een kennis en collega is. Dat ik niet continue wil afspreken. Ik durf het haar niet zo te zeggen, want ik moet natuurlijk straks wel weer met haar samen werken.
Wow! lastige situatie zeg! Eigenlijk zou ik moeten zeggen: maak dit bespreekbaar met haar maar dat zou ik zelf denk ik niet eens durven haha! Het zou wel een optie zijn natuurlijk maar het probleem is dat je haar ws toch kwetst ook al breng je het netjes en voorzichtig. Haar gaan vermijden is ook kwetsend, dus ik zou het misschien toch maar zeggen.. Het maakt het ook lastig dat je al wel eerder op haar uitnodigingen bent ingegaan, daardoor is ze ws ook gaan denken dat jullie vriendinnen zijn. Geen verwijt hoor! Jij had heel andere verwachtingen dan zij, kon jij ook niet weten.. Stel, ze blijft 'vriendinnen spelen' met jou, dan zou je kunnen benoemen dat je haar een hele fijne collega vindt maar dat meer contact dan dat van jou niet hoeft, dat jullie te verschillend zijn. Zo iets..ofzo.. Poeh, lastig.. En ondertussen toch stiekem de boot een beetje afhouden denk ik.. En heel lullig, maar ik zou afbellen voor haar verjaardag.
gewoon zeggen dat je zoveel mogelijk werk en prive gescheiden wilt houden. dat ze destijds bij je thuis was oke maar toen werkte je ook niet meer met haar, nu wel weer. gewoon eerlijk zijn. en hopen dat ze het goed oppakt. suc6
Ik weet zeker dat als ik zeg dat ik werk en prive gescheiden wil houden, dat ze zeer gekwetst zou zijn. Komt ook omdat we soms praten op msn (altijd haar initiatief) en omdat ze een paar keer hier is geweest. Maar goed, als ze belt of ze langs mag komen....dan durf ik geen nee te zeggen. Want waarom mag ze dan niet langskomen? Eigenlijk had ik in het begin moeten zeggen dat ik werk en prive gescheiden wil houden, daarvoor is het nu al te laat. Maar ik had nooit verwacht dat zij mij echt als vriendin wilde.
Ik begrijp wel wat je bedoelt, het is lastig. Maar als zij gekwetst is, dan is dat haar keuze. Jij gaat de dingen niet zeggen om haar bewust te kwetsen. Je vindt het rot voor haar en dat zou ik ook vinden. Maar iedereen heeft zo zijn dingen in het leven waar ie mee om moet leren gaan. Jij dus met nee zeggen als je het neit wilt en zij dus met tegenslag. En dat je niet op haar uitnodigingen in gaat, hoeft nog niet te zeggen dat jullie geen goede collega's kunnen zijn. Het klinkt lastig meid, maar ik denk dat eerlijkheid je beste optie is. En proberen je schuldgevoel naast je neer te leggen, want het is nergens voor nodig. Zelf denk ik: iemand heeft eerder recht op een eerlijk gesprek, dan op schuldgevoelens. Ik hoop dat het je allemaal gaat lukken.
misschien ook duidelijk maken waarom je gesprekken met haar vermoeiend vindt, als niemand het tegen haar zegt dan weet ze het ook niet en begrijpt ze ook niet waarom ze afgewezen wordt, ze kan er dan wat aan doen, het is in ieder geval haar keus op dat moment.
Lastig zeg consider. Misschien kan je zeggen dat je het leuk vind als je haar af en toe ziet maar dat je geen behoefte hebt om vaak met haar af te spreken. Verder sluit ik me ook bij Janette aan. Zeg dat je werk en prive liever gescheiden houdt. Als zij beledigt is dan is dat even lullig maar dan ligt het "probleem" niet meer zo bij jou. Succes hiermee!
Lastig hoor. Ik ben niet zo'n held om het eerlijk te zeggen...ben bang dat de sfeer daarna heel vervelend is en je uiteindelijke ruzie hebt. Denk dat ik steeds vaker de boot zou afhouden, dan voelt ze het zelf op den duur wel? Ruzie hebben met een collega lijkt me ook heel vervelend. Veel succes meid.
Ik zou ook de boot steeds afhouden. Maar ja, sommige mensen hebben echt een plaat voor hun hoofd.. Lastig hoor!
ik zou zeggen: (heb ik zelf ook lang over moeten doen voor ik dit durfde te zeggen hoor) dat je een gezonde afstand wilt bewaren en dat je dat belangrijk vind voor een goede werksfeer. dat je het goed met elkaar kunt vinden is hartstikke mooi meegenomen en maakt het werken een stuk leuker, maar dat je teveel prive afspreken het liefst wat wilt voorkomen en dus ook verjaardagen zodat je niet in moeilijke posities kunt komen. zeg desnoods dat je daar vroeger een slechte ervaring mee heb gehad. zo voelt ze zich persoonlijk niet aangevallen en snapt ze dat het gewoon een stand punt van jou is. als je het gevoel heb dat ze het toch persoonlijk aantrekt kun je altijd zeggen, dat het helemaal niks met haar te maken heeft, maar omdat je daar nu ook weer komt werken wil je toch graag bij je standpunt blijven... succes
Pfff... Ja, moeilijk zeg. Ik ben ook altijd heel slecht in dit soort dingen en zou het ook echt niet tegen haar durven zeggen, juist omdat je ook nog met haar moet werken. Misschien kan je toch zoveel mogelijk de boot afhouden en het een beetje gooien op het feit dat je al genoeg vriendinnen hebt en een druk sociaal leven en met een jong gezin houd je niet veel tijd over, etc. En als je dan tijd over hebt, wil je ook wel even rustig op de bank zitten. Zoiets?
MMMMmmmm...vind t eigenlijk wel een klein beetje zielig voor je collega. Zij vind jou wel heel aardig dus dat moet je denk ik ook wel een beetje als compliment zien. Misschien gewoon heel af en toe een theetje drinken en verder niet te veel contact? Ja zou t anders ook niet weten, ik heb ook wel een paar van dat soort mensen in mijn leven waarvan ik denk pfffffffffffffffffffffffff....maar ze zijn wel oke dus dan vind ik het zo rot om ze keihard te zeggen dat ik niet met ze om wil gaan.
Oh meid, wat een verschrikkelijke situatie. Moet eerlijk zeggen dat ik even moest lachen toen ik je berichtje las: dit zou namelijk ook door mij geschreven kunnen zijn een tijdje geleden. Ik heb gewoon steeds afgezegd, meer en meer afstand genomen en niet meer echt gereageerd Na een tijdje was het zo afgelopen. Tja wat ik gedaan heb is niet de beste oplossing (denk ik..) maar ik wilde haar nou eenmaal niet zo hard kwetsen door het maar 2thepoint te vertellen.
Ze is mijn collega, en ik moest soms ook dingen voor haar doen. Ze is niet mijn directe baas, maar ik sta (zeg maar) wel 'onder' haar. Dus als ik het tegen haar zeg, vraag ik mij af of dat de samenwerking ten goede komt. Ik probeer al zoveel mogenlijk de boot af te houden, neem ook nooit zelf initiatief. Maar ze gaat gewoon net zolang door totdat ze een nieuwe afspraak met mij heeft.
ik vind dat je gewoon eerlijk moet zijn, draai er niet omheen. Ook al voel je je even lullig uiteindelijk lucht dat wel op. succes ermee !
Misschien kan je zeggen dat je haar wel aardig vindt, als collega dus, maar dat je geen behoefte hebt om op elkaars verjaardag te komen? Jeetje, lastig hoor... ik zit even te denken hoe ik het zelf zou vinden als een collega die ik aardig vind dat tegen me zou zeggen. Ik zou het geloof ik wel snappen.
Ochjee... zoiets heb ik op het moment ook. Gelukkig geen collega maar een ex buurt genootje.... Nadat hun en wij gingen verhuizen wilde ze graag contact houden. Terwijl ik haar nog nooit had gezien, haar man wel vaak tijdens het uitlaten van de hond. Nou prima... gezellig dacht ik. Het begon rustig... hun een x bij ons een bakkie doen, wij een x bij hun... en op verjaardagen... Maar het begon steeds meer te worden. Elke 2 weken smste ze wanneer we zouden afspreken enz enz.... Ik had een x laten vallen dat we naar de Efteling wilde... ze nodigden zichzelf uit. Hun kinderen zouden ze wel ergens droppen (wij hebben nog geen kinderen) Ook via Hyves... elke keer was ze online... ik begon haar te ontlopen... Totdat ze op hyves had staan " zorgen om je kinderen, waneer houd het op" "reacties gevraagd van moeders..." Nou werd ik dus echt vals hierom en heb gereageerd dat ik niet snap waarom ze zich dat afvraagt, dat zorgen hebben om je kinderen normaal is bla bla bla... Ze vind haar eigen zorgen zo erg... is jaloers op kinderen die het beter doen op school... En hier kan ik dus echt niet tegen. Een collega, mijn zus en schoonzus worden ook niet goed van haar geclaim... ook al kennen ze haar amper... ook hun valt ze lastig. Nu was ze pas ineens verdwenen van hyves. Maar na 2 weken was ze er weer en ik heb haar geblockeerd. Vanmorgen stond ze aan de deur... daarna kreeg ik een sms waarom ze niets van me hoorde... waarom ze geen vriendjes kon worden via hyves .... en nu? Ik wil haar laten weten dat ik er geen zin in heb... maar hoe? Groetjes Cynthia