Tijdens onze zoektocht zijn we ook verder weg gaan kijken. Er was telkens maar geen woning in ons dorp. Andere plaatsen kwamen prachtige woningen voorbij. Mijn man maakt het niks uit waar we wonen. Telkens als we het er over hadden voelde het niet goed en ik ben blij dat wij uiteindelijk de knoop hebben doorgehakt om in ons dorp te blijven. Niet veel later kwam er een unieke kans voor een woning in ons dorp. Hier zijn we direct voor gegaan en over 4 mnd krijgen we de sleutel. Luister naar je gevoel..
10 km is best veel. Het gemak wat je nu hebt van op de fiets en zo ben je straks kwijt. Eén van mijn kinderen zit op sport in een andere plaats, nog geeneens 10 km, maar wel 2 keer op en neer. Elke week weer ... (Zelf voor gekozen, dus ik zal niet klagen maar voor elke dag ...nee) Bedenk je goed, dat als de school in de woonplaats staat je kind straks ook makkelijker zelf op de fiets overal heen kan, ook met vriendjes etc veel gemakkelijker.
Ik vind 10 km wel veel. Niet perse de afstand, maar ik ben erg gehecht aan het dorp waar wij wonen. Als wij gaan verhuizen is het dus binnen ons dorp en anders niet. Mijn man heeft dat gevoel niet, maar respecteert mijn gevoel daarin wel.
Bovenstaande zoals ik al eerder typte Daarnaast moet je je afvragen of je deze beslissing af moet laten hangen van de basisschool. Je oudste zoontje zit pas net op school. Zijn er in de andere woonplaats geen fijne scholen? Ben je al wezen kijken/praten? De kapper, tandarts etc 10km verderop lijkt me prima te doen. Daar kom je sowieso niet wekelijks/maandelijks toch?!
Ik denk dat je het alleen moet doen als je in het huis loopt en denkt: wat kan mij de afstand schelen, dit huis moeten we hebben! Zo was het bij ons. Nu wonen wij 'maar' 6,5 km van de school (net als bijna alle kinderen van de school dus we zijn geen uitzondering), en iets van 4 a 5 km van de winkels (supermarkt is wel op 2,5 km). Het huis was ook in verschrikkelijke staat, en het was te duur, maar toen we de oprit optreden zeiden we tegelijk: dit moeten we hebben, koste wat het kost. En daarom zijn de afstanden voor ons geen probleem, elke keer als ik na weer een ritje thuiskom denk ik: wauw, wat woon ik hier fantastisch. Daar rij ik graag elke dag heel wat km's voor. Maar als je dat gevoel niet hebt zou ik er niet aan beginnen.
Ik ben zo blij dat ik dit topic heb geopend! De inzichten van ‘vreemde’ mensen blijken erg nuttig. Bedankt daarvoor! Ik reageer later verder! Maar deze post zet me wel aan het denken. Al geeft dit me ook wel denkvoer
13 jaar geleden van de grote stad naar ergens een dorpje verhuisd met t oog op een gezin te willen. Huis werd te klein en 4 jaar geleden zaten wij op tzelfde punt als jullie nu. Uiteindelijk niet gedaan. Mijn man begreep t. Ik ben huisvrouw, we hebben geen tweede auto, doe alles lopend of op de fiets, kids hadden al aardige vriendenkring opgebouwd en ik ook. Ik zou ergens anders dus helemaal opnieuw moeten beginnen. T was even slikken toen ik zag dat t droomhuis een maand later verkocht was. Heb even gebaald omdat er hier in de buurt ook op dat moment niks groters te koop was. Vier maanden later kwam er wel een groter huis te koop, met zoals ik wilde een tuin op t zuiden en zelfs om de hoek van school. T was in tegenstelling tot dat droomhuis wel een enorme kluswoning en nu 3,5 jaat later zijn er nog dingen die niet helemaal naar onze smaak zijn en we voor moeten sparen. Maar jeetje, ik heb miss nu (nog) niet mn droomhuis, maar wel mn droomleven! De twee oudste kids gaan na schooltijd lekker zelf op naaalr vriendjes en vriendinnetjes. Hoef ze niet heen en weer te brengen naar school tenzij t gewoon af en toe voor de gezelligheid is. Als ik eens een afspraak heb bijv bij t consultatiebureau met de jongste kunnen mn oudste twee altijd wel bij vrienden terecht en andersom als ik tandarts afspraken heb met de twee oudtse kan ik de jongste om de hoek naar mn vriendin brengen en hoef ik dus niet steeds alles kids mee te slepen. Ik ben zo blij dat ik me niet heb laten overhalen omdat t andere huis zoooo mooi was. Want t gaat om hoe mooi t leven is rondom t huis waar je woont.
Life begins at the end of your comfort zone. Die uitdrukking is er niet voor niets. Ik zat in hetzelfde dilemma als jij en wij hebben er toch voor gekozen om het huis te kopen. Geen moment spijt van gehad! Hopelijk kun je een keuze maken. Welke voor jou goed voelt.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik ben dus wel verhuisd, prachtig huis bij een natuurgebied. Tuin aan het water, een goede wijk. Ik heb spijt als haren op mijn hoofd, want ook al ligt het (maar) 6.5 kilometer van de wijk waar ik het liefst wil wonen. Ik moet altijd met de auto, want mijn jongste kan dat hele stuk dus niet fietsen. Dus spontaan naar mijn ouders en de andere familie en vrienden is lastiger. Die wonen allemaal in de wijk waar ik dus naar toe wil. Oppas heb ik hier ook niet, mijn moeder wordt 75 en kan dat stuk dus niet meer fietsen en ze heeft geen rijbewijs. Ik ben dus aan het rondkijken of er een huis in de plek vrij komt waar ik echt wil wonen en dan maar een minder mooi huis. 10 kilometer lijkt misschien niet veel, maar het is 10 heen en terug en in de middag weer 10 heen en terug.
Nog wat food for thought... Mijn ouders zijn indertijd van woonplaats gewisseld omdat m'n broertje zich aankondigde. Mijn moeder heeft het 18 jaar lang behoorlijk eenzaam gehad in de buurt, ze kon gewoon niet aarden. Veel meer dan koetjes-en-kalfjes-gesprekken op het schoolplein kon er niet vanaf. Wat ook niet hielp is dat we wel in de oude woonplaats (10-15 km) naar de kerk zijn blijven gaan, en daar een netwerk hielden. Dat is een bewuste keus geweest, maar had dus wel consequenties. Voor mij als tiener speelde m'n leven zich ook grotendeels daar af, omdat ook mijn middelbare school in die oude woonplaats was. (Uiteindelijk ben ik als tiener zelf een andere tienerclub/jeugdvereniging gaan zoeken in onze eigen woonplaats, want ik had hetzelfde probleem: vrienden van school en kerk die niet in de buurt woonden) Een jaar of 6 geleden zijn ze van kerk gewisseld (wel ook weer in de oude woonplaats), en 3 jaar geleden zijn ze in de wijk van die kerk gaan wonen. Mijn beide ouders zijn super sociaal betrokken bij de wijk en met name mijn moeder bloeit helemaal op. Ook mijn broertje die nog thuis woont heeft ineens allemaal vrienden waar hij makkelijk mee kan afspreken. Dit hadden ze echt veel eerder moeten doen. Voor hen is het een heel bewuste keuze dat ze hun netwerk uit een geloofsgemeenschap willen halen. En in de (hun) praktijk is het daar reuze-handig voor als je een beetje in de buurt woont. Wij zijn zelf ook op huizenjacht en houden altijd in ons achterhoofd dat je ene huis (vrijwel) volledig kunt aanpassen naar je eigen wensen, maar de locatie niet. Voor mij is, naast de buurt, bijv. een ruime achtertuin belangrijk. Dat moet dus echt bij de koop inzitten. Die fantastische keuken kan er altijd later nog in...
Ik heb niet alles gelezen, maar wil mijn ervaring wel delen. Ik ben een half jaar terug 100km verhuisd ten opzichte van ons oude huis. Een heerlijk huis, de perfecte straat, leuke buren, veel kinderen waar die van mij heerlijk mee speelden. Familie max. 20 minuten rijden en vrienden in de buurt. Nu wonen we in het perfecte huis, op de nu nog minder perfecte plek. Buren allemaal op zichzelf.. weinig kinderen, drukkere straat en ook als ik ga shoppen, naar vrienden wil, een dagje wat leuks met de kinderen, stap ik in de auto. Ruim een uur. Voor nu voel ik me daar goed bij. In de toekomst hoop ik me in mijn huidige woonplaats meer thuis te voelen. De kinderen merken overigens niks van "mijn gemis". Een dagje naar onze oude woonplaats is voor hun een gezellig moment in de auto met wat lekkers, leuke muziek, filmpjes, spelletje.. Op school hebben ze vanaf dag 1 nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Ik leer nu ook mensen kennen en ben heel benieuwd hoe ik er over een jaar insta. Ik begrijp je gevoel goed, alleen was de afstand bij onze keuze veel meer. Zoals vaker gezegd 10 km is niet veel, je moet alleen je standaarden (zoals het fietsen) wat aanpassen.
Ik snap je wel jr leven draait nu daar je bent sneller ergens. Je pakt ,makkelijker de fiets je kind fietst ook gezellig mee. Dit alles zou niet snel gaan. Hier een andere situatie. Maar dochter zit op een school waarvan er maar een in deze regio is. Met de auto ben ik 15 min onderweg. Met de fiets 20 a 25 min ik was dan ook elke dag moe. Nu heb ik een scoot en duurt het maar minder dan 10 min rijden. Maar dit stukje samen fietsen is gewoon net even te ver en gevaarlijk. Wij willen dan ook dichter bij. Maar wij hebben een droom en dat is 200 km verder. Als het ooit gaat lukken neem ik 30 min voor lief om te rijden. Ze zit op een so school dat daar waarschijnlijk doorgezet moet worden. Dus ja 30 min rijden vaak. Maar wel door een heel ander gebied als hier. Dus ja moeilijk maar als je kiest voor zelfsta fitheid en lekker fietsen zou ik nog eens wachten Zou je de makelaars niet kunnen bellen en vragen of hun Julie op de lijst ze. Vaak weten die of er snel een huis komt op de ,markt.
Nou dit! 10 km is niets, zeker als je een auto voor de deur hebt staan. Maar ook prima te fietsen. Dokter, tandarts, kapper, dat kun je toch prima hetzelfde houden en je zit zo bij vrienden en familie. Ik moet een half uur met de auto voor mijn favoriete kapper en mijn man is jaren nadat hij mijn kant op is verhuisd nog een uur verderop naar zijn oude tandarts blijven gaan (dat vond ik overigens wel stom en onhandig hoor ). Ik moet dagelijks voor mijn werk al minimaal een half uur met de auto en zoveel mensen, vermoed ik. School kan ik me voorstellen dat dat een puntje is, op zich zou ik het geen probleem vinden als dat met de auto moet, maar meer of het niet vervelend is dat alle schoolvriendjes ergens anders wonen. Aan de andere kant geef je zelf aan dat je denkt dat je kinderen rond het nieuwe huis heerlijk kunnen spelen. Maar vraag jezelf inderdaad eens af hoe je je zou voelen als het huis door een ander wordt gekocht. Voel je dan opluchting, of vind je het toch jammer? Kun je er vrede mee hebben als je er straks langsrijdt en er zitten andere mensen in de tuin?
Maar twijfel kan je ook wel hinderen en een soort verkapte angst zijn. Ik ben zelf een ontzettende twijfelaar en neig ook heel erg naar het bekende, het vertrouwde. Mijn man is wat avontuurlijker en weet mij soms zover te krijgen om ook eens een risico te nemen en ik heb nog geen enkele keer spijt gehad van zo'n beslissing. Daardoor heb ik mezelf juist aangeleerd om twijfel soms te negeren.
Voor mij is locatie belangrijker dan het huis zelf. Ik wil echt niet weg uit ons dorp. Ook al zou dat 'maar' 10 km zijn. Als je wel voor het huis kiest, zou ik je zoon op een nieuwe school doen trouwens.
Wat is nou 10 km? Je kan alles gewoon behouden toch? Je tandarts etc.mijn tandarts zit ook 10 km verderop. Het is welgeteld 10 minuten rijden met de auto. Ik woon 8 kilometer van mijn werk. Dat rij ik met gemak in 8 minuten als ik alle verkeerslichten (7 stuks...) groen heb.anders is het 10 min.
Aan een huis kan je heel erg veel naar je zin maken, aan een locatie niet... Wij hebben uiteindelijk een heeel erg tof huis laten schieten en gekozen voor ons huidige (veel kleinere) huis omdat ik me gewoon niet goed voelde bij de buurt. Ik ben er nog elke dag zo blij mee!!
Precies. "Bij twijfel niet doen" kan je zó klein houden. Ik weet ook niet alles zeker, maar soms moet je gewoon de stap zetten en zien hoe het uitpakt. Het kan mis gaan ja: je les leren en weer verder gaan. Of het kan je heel veel brengen, en die kans is veel groter.
Je kind zit in groep 1. Dus je kan nog makkelijk overstappen naar een andere school. Of hecht je echt enorm veel waarde dat het een christelijke school moet zijn. Gaan jullie elke week naar de kerk? Op de openbare scholen krijgen ze vaak ook godsdienst les. Heb je veel andere contacten in je huidige woonplaats, die dagelijks of wekelijks zie?
10km is niet ver, daarom zou ik het niet laten. Maar de plek is zooooo belangrijk. Je huis kun je veranderen tot droomwoning, maar de plek waar hij staat kun je niet verplaatsen.