De eerste keer op het consultatiebureau, ik zwaai de deur open en roep vrolijk goedemorgen. Ik krijg wat gemompel terug. Het is vroeg dus ik vermoed dat het daar mee te maken heeft en dat niet iedereen zo vrolijk is als mij op de vroege ochtend. Ik meld me, samen met zoonlief, bij de verpleegkundige en krijg direct instructies. Uitkleden kan daar, daarna kun je hier komen om te meten en te wegen. Terwijl ik zoonlief zijn kleertjes uit doe hoor ik het welbekende mijn kind kan al ., en die van jou? of hoe zwaar/ groot is die van jou? Die van mij is al kilo. Ik gniffel, ik was hier al voor gewaarschuwd door andere moeders. Ouders schijnen de onweerstaanbare behoefte te hebben om hun kind op te hemelen. Ik heb me al lang voor ik überhaupt zwanger raakte voorgenomen nooit zo te worden. Stiekem ben ik ook wel erg nieuwsgierig naar het gewicht en de lengte van zoonlief. Ik loop dan ook naar de verpleegkundige om te meten en te wegen. Hij wordt op het plankje gelegd, er wordt iets in zijn boekje geschreven en met het wegen gaat het net zo. Ik kan nog net zijn gewicht spieken. Hij is gelukkig gegroeid zie ik. Daarna mag ik hem in zijn doekje wikkelen en mogen we wachten op de arts. Het wachten duurt lang. En ik ben al zo zenuwachtig voor de eerste enting. Zoonlief vindt het allemaal wel prima en kijkt lekker om zich heen. Ondertussen kletsen de andere ouders verder. Lacht die van jou al? Waarop de andere moeder antwoord dat hij nog maar 4 weken is en dat hij dit vanzelf gaat doen. Ik gniffel weer. Die van mij doet dat allang! Owjee, wordt ik nu al zon moeder die tegen andere ouders op gaat bieden. Ik besluit wijselijk mijn mond te houden. Gelukkig mogen we nu snel naar de arts. Ze bekijkt zijn gewicht, lengte en hoofdomtrek en voert het in de computer in. Hierna volgt het standaard praatje en hij mag zijn enting. Binnen 5 minuten sta ik met een brullend kind weer buiten. Ik moet erbij zeggen dat het snelle buiten staan ook komt omdat we onder controle staan van de kinderarts, waardoor zij weinig toe te voegen heeft. Andere ouders kijken me aan. Ik hóór ze zeggen (ok denken) die van mij huilt nóóit bij prikjes. Ik hou me maar voor dat mijn zoon goed duidelijk kan maken wat hij wel en niet leuk vindt. De volgende keren gaat het al niet veel beter. Ik begrijp nu goed waarom de ouders niet enthousiast goedemorgen konden zeggen. Je wordt er niet echt enthousiast van. Mijn vriendin haar kind wordt standaard te dik gevonden. En zo hoor ik wel meer verhalen. Hoe ervaren jullie het consultatiebureau? Vinden jullie het een noodzakelijk kwaad of juist erg prettig om de ontwikkeling van je kindje te kunnen bespreken en volgen? Ik ben benieuwd!
Wat leuk geschreven zeg! Ik vind het consultatiebureau helemaal niet erg. De arts en verpleegkundige zijn altijd heel aardig en zeggen me vooral altijd mijn kindje te volgen. Ook de vrouw die het wegen doet is super aardig. Ze maken altijd een praatje echt met mijn dochter, zij voelt zich ook altijd prima op haar gemak. Ik vind de naam consternatiebureau ook altijd best naar. Wanneer je als moeder al hier naartoe gaat met een negatief beeld dan moeten ze echt super hard hun best doen om dit beter te maken. Wat ik verder trouwens wel moeilijk vind zijn alle richtlijnen vanuit het land waaraan ze zich moeten houden. Daardoor zeggen ze bij ons soms wel eens ja ik moet je dit vertellen, maar dat is niet wat ze altijd zelf vinden. Gelukkig niet overal mee hoor, ze zeggen ook soms echt wel wat ze zelf als raad zouden geven.
Dankje! Het hangt blijkbaar erg van het consulatiebureau af. Ik vind ze vaak erg kort van stof. Ik heb ook een erg lastig kindje, loop niet voor niks bij de kinderarts, maar ze kunnen erg vaak mijn (simpelere) vragen niet beantwoorden. Ik kom daar dus vooral voor de vorm en de entingen.
Haha leuk geschreven! Hier ook een leuk CB! Kwamen zelfs ook thuis langs ( op aanvraag) omdat ik een huil baby had. En ook altijd vrolijk, alleen beetje oude vrouwtjes die prikken doen haha kan d'r wel om lachen die oude adviezen! Ze hadden van m'n dochter ook n soort borito gemaakt omdat ze bleef huilen haha heb toen ze weg was gelijk foto's gedumpt op fb en t arme meisje er uit gehaald
Thnx! Wat fijn dat jij goede ervaringen hebt met het cb. In mijn omgeving zijn er dus weinig positieve verhalen Ennuh een borito-dochter? Wat moet ik me daar bij voorstellen... dat vráágt om een foto
Hier wisselende ervaringen met het consultatiebureau. Degene die meet en weegt wisselt steeds en de 1 is 'gezelliger' als de ander. De arts is een streber die het allemaal volgens de regeltjes wil doen van de flesvoeding terwijl ik toch echt borstvoeding geef. En ze moet zoveel boterhammen en zoveel gram van dit en dat. Mijn vaste verpleegkundige is een heerlijk mens. Die zegt ook gewoon ach kijk naar je kindje en dan komt het wel goed. Geen kind is hetzelfde. Wij hebben niet zoveel moeders in de boxenkamer zoals dat heet dus wat doet jou kind en ditjes en datjes doen we niet aan. Wel gewoon ach wat een scheetje blablabla. Er zit per dag 1 arts en 1 verpleegkundige. De ene afspraak heb je bij de arts en de andere bij de verpleegkundige. Even kort gezegd ga ik liever naar de verpleegkundige.
Ik irriteer me mateloos aan het feit dat ze bij ons ALTIJD uitlopen. En dan niet 5 minuutjes ofzo. Het record staat op 55 min. (Maar toen was er een invalster en die had het erg moeilijk met het computersysteem, dus dat heb ik haar dan maar min of meer vergeven. ) Ik ben nooit eerder dan een kwartier NA mijn afspraak aan de beurt geweest. Plan die afspraken dan wat langer, denk ik dan. Het is niet alsof er spoedgevallen tussendoor komen bij hun. Verder ben ik niet heel erg ontevreden. Ze wisten duidelijk niet veel van borstvoeding, maar waren dan ook zo verstandig om er niet veel meer over te zeggen dan "Wat fijn dat hij nog borstvoeding krijgt." Toen hij nog geen drie maanden oud was, kregen we ongevraagd advies over doorslapen. Ik heb het hele verhaal eerst geduldig aangehoord. Daarna gevraagd: "Maar eh... slapen andere kinderen van drie maanden al wel door dan?" "Uh... nou nee, de meeste niet." "Oké, dan weet ik genoeg." "Dat is ook wel zo." (Dat was er één die het gewoon snapte.) Toen hij bijna een half jaar was, kregen we een nieuwe verpleegkundige die me echt enorm tegen de haren in streek. Het begon al met "Was het de vorige keer ook al niet goed met zijn hoofdje?" "Huh, watte??" Een minuut later vertelde ze me, dat zijn hoofdje weer keurig binnen de curve gegroeid was. Vervolgens kregen we het over zijn verkoudheden. Ik kreeg ongeveer het volgende antwoord: "Ja, dat hoort er wel bij hoor, dat ze zo vaak verkouden zijn. Maar als ze zo vaak verkouden zijn, kan het soms wel verstandig te zijn om naar de huisarts te gaan om het na te laten kijken. Maar ja, veel kindjes zijn wel zo vaak verkouden hoor. Soms kan er wel meer aan de hand zijn. Maar het hoort er ook wel gewoon bij hoor." Vervolgens merkte ze in zijn dossier op, dat hij vorige keren nogal heftig had gereageerd op zijn prikte. Of dat klopte. Dus ik bevestig dat. Krijg ik deze reactie: ""Als kinderen zo hevig reageren wordt er soms toe overgegaan om via het ziekenhuis in te enten." Einde bericht. Geen verdere toelichting. Geldt dit voor onze zoon? Of wil ze me gewoon informeren over de problemen waarmee andere ouders geconfronteerd worden? Ik heb niet meer doorgevraagd welke van de twee van toepassing is in deze situatie aangezien ik inmiddels een bepaalde standpunt over deze mevrouw had ingenomen. Maar goed, het was eigenlijk alleen dat ene bezoekje waar ik pissig vandaan kwam. Ik ben dol op grafiekjes, dus verder vind ik het bureau niet zo'n straf. Onze zoon is altijd al wat aan de zware kant geweest, dus waarschijnlijk ga ik als hij 2,5 is zelfs een keer extra. Helemaal vrijwillig! Ik vind een jaar anders best lang om er tussen te laten, als er van zoiets sprake is.
Dat is erg vervelend ind dat ze zo uitlopen. Je hebt wel betere dingen te doen. En kindlief dat zit te bibberen in z'n doekje... Ze zeggen inderdaad vaak de ene keer het ene om vervolgens iets compleet anders te beweren. Sneu voor je kleintje dat hij zo'n last heeft van de entingen. Is dat tijdens het prikken zelf of daarna?
Leuk geschreven! Ik ga hier eigenlijk graag naar het cb haha. Gewoon omdat ik het wel even gezellig vind, even lekker kletsen over m'n kind(eren). Ik krijg hier geen ongevraagde adviezen en vraag ook eigenlijk nooit om advies. Ik vertel hoe we het doen, het gaat etc. en ze weten volgens mij wel dat ik daar ook over na heb gedacht en voldoende ervaring/kennis heb qua borstvoeding. Er wordt ook niet moeilijk gedaan als ik andere keuzes maak dan de standaard richtlijnen (bijv. buikslapen, later en aangepast vaccineren).
De eerste paar entingen had hij er een paar uur daarna erg last van. Hij huilde als baby op zich niet zo veel. En meestal was hij met een voeding goed te troosten. Maar na zo'n enting was hij echt een paar uur compleet over zijn toeren en ontroostbaar. Echt zielig. Tja, ik kleedde onze zoon gewoon niet meer uit na een paar keer. Wel broek en trui, maar dan gewoon na het wegen weer z'n luier en romper terug aan en in een lekkere warme doek.
Heel grappig geschreven Hier gaat het best redelijk. Weinig andere ouders tegelijk aanwezig dus het ''opbieden'' is hier niet erg herkenbaar. Woon ook maar op een klein dorp dat scheeld wellicht ook in de drukte . Ze zijn eigenlijk altijd op tijd en erg aardig. Ondanks dat ik een klein meisje heb (10 kg bij 21 maanden) hoor ik nooit stomme opmerkingen daar over altijd "Maar als je naar moeder kijkt, zie je waar ze het van heeft". Gewoon aardig en geruststellend . De arts vind ik niet zo leuk hier. Ze probeert overdreven aardig te doen maar flapt er dan net het verkeerde uit ofzo. Overigens neem ik de adviezen niet zo hoog, ik vraag ook nagenoeg nooit iets. Daardoor komen er weinig serieuze gesprekken op gang, dat scheeld misschien ook .
Leuk geschreven . Ik ben er pas 4x geweest waarvan 1x bij de arts (morgen weer) en tot nu toe zijn ze bij ons erg vriendelijk. Krijg altijd te horen wat haar gewicht is en laten het dan nog even op de curve zien. Ook wordt er gevraagd of alles goed gaat. De arts die heb ik zelf als baby ook gehad dus dat is wel leuk en volgens mij is ze wel relaxed. Echter krijg ik wel tegenstrijdige adviezen van de verpleegkundige en van de arts en daar laat ik me wel eens onzeker door maken, vooral betreft de groei op de borstvoeding (ze groeit nogal goed ). Zag dus een beetje op tegen er eerste bezoek bij de arts omdat de verpleegkundige haar wel erg hard vond groeien (en aankwam met adviezen die niet zo vriendelijk zijn voor het behouden van een goede productie) maar de arts was er heel nuchter over en was er wel mee bekend dat bv-kindjes in het begin vaak wat harder groeien dus dat viel me reuze mee. Benieuwd hoe het morgen is! Ze moet even wekelijks terugkomen voor haar 'wintersport-tintje', waarschijnlijk ziet ze door de borstvoeding wat oranje maar protocol is om kindjes die een beetje geel zien wekelijks terug te laten komen. Andere ouders heb ik nog niet gesproken dus ben benieuwd of ik dergelijke taferelen ook mee ga maken .
Hier zijn er eigenlijk altijd 3 dezelfde medewerkers; zelfde assistente, zelfde wijkverpleegkundige en zelfde arts. Dus als we binnenkomen meteen een bekend gezicht dat vrolijk;'Dag Janna!' roept Wij gaan eigenlijk altijd op tijden waarop het rustig is; 's ochtends vroeg als eerste afspraak of direct na de middagpauze, zodoende hebben wij nooit last van uitlopende afspraken en zit er meestal maar 1 ander kindje met zijn/haar ouders. Dus ook geen opscheppraktijken met 'die van mij kan al x!' De medewerkers zijn hier dus echt aardig en behulpzaam, assistente vertelt ook altijd wat ze meet en komt ook altijd even met mijn dochter kletsen terwijl wij wachten tot de arts of verpleegkundige ons roept. De adviezen passen niet altijd bij ons, maar de verpleegkundige en arts leren ons wel steeds beter kennen, waardoor ze ook weten welke adviezen wij niet 'willen' en welke wél. De arts heeft zelf veel ervaring met borstvoeding, dus dat vind ik wel prettig, geen opmerkingen als 'nu nog nachtvoedigen?! ze drinkt 10x per dag?!'... de verpleegkundige maakt die opmerkingen overigens wel Dus ach, dat is in balans zullen we maar zeggen Verder echt geen consternaties hier hoor, ik vind het echt leuk om er naartoe te gaan, om trots aan de arts of verpleegkundige mijn mooie dochter te laten zien
Hier ook altijd dezelfde bij het wegen, dezelfde verpleegkundige en dezelfde arts. En nee, ik ga er niet met plezier naartoe.. Dochter was de laatste keer al 2 geweest, maar doordat beide kids moesten, deed mijn man haar, ik zoon. Heeft die vrouw haar liggend gemeten (brullen!), en was ze ff ruim 4cm korter dan ze daadwerkelijk was (heb haar thuis tegen de muur gezet en gemeten). En dan mekkeren over dat ze toch wel véél te zwaar is, en "helemaal uit de curve vliegt". Ik sla nu met zoon de 6mnd controle over, ga met 7,5 maand een keer, dan met 11 maand, 14 maand en dan 2 jaar (als we daar nog naartoe gaan). Alleen de entingen dus. Nee, ik houd de ontwikkeling zelf wel bij (lang leve van wiechenschema online te vinden), en ook lengte en gewicht check ik zelf wel. Daarnaast heb ik een programmaatje van WHO op m'n laptop waar ik de curves digitaal heb, zelfde als zij gebruiken. Oh, enige keer dat ik daadwerkelijk een vraag stelde (over het vele gespuug van dochter toen ze 2-3 maand was) werd zo van tafel geveegd, 2 dagen later naar de huisarts die het niet vertrouwde, en week later bij de kinderarts. Dus ja, hier wel consternatiebureau.
Toen ik de vraag kreeg of ik ook andere zuivel aanbood naast borstvoeding, was het voor mij wel duidelijk..
Nooit problemen gehad met het consultatiebureau maar goed, had ook geen bijzonderen verwachtingen dat ze mijn kind de hemel in zouden prijzen of wat dan ook. Altijd binnen 10 minuten weer buiten. Goedgekeurd, geen vragen? Prima.. daag! Twee kinderen en inmiddels één naar de schoolarts en 3 verschillende locaties bezocht (en verschillende woonplaatsen).. dus het zal wel niet aan hen liggen... denk ik zo
Hahaha wat leuk geschreven inderdaad! Het consultatiebureau.. tja.. Je gaat erheen omdat het moet. En het is wel fijn dat ze het gewict en de groei etc in de gaten houden, en soms hebben ze ook echt wel goeie tips en trucs.. Maar verder moet je volgens mij vooral doen waar je jezelf goed bij voelt.. Nu gaat mijn man altijd de afspraken af van het CB en kom ik er dus eigenlijk nooit meer sinds ik weer ben gaan werken. Hij is op dinsdag vrij.. Ik op vrijdag maar dan pas ik op het dochtertje van een vriendin van mij dus dan kan ik niet gaan..
Na iedere keer zware uitloop te hebben gehad, ėn zelfs een keer voor een gesloten deur te hebben gestaan ( afspraak voor vrijdags na hemelvaart, assistente was blijkbaar vergeten dat ze dan gesloten waren) is voor ons de maat vol. Wij gaan puur voor de entingen en verder heeft het voor ons geen meerwaarde meer.