hoi meiden, even mijn hart luchten hoor! ik ben 2 maanden geleden bevallen van mijn mooie mannetje, het was een zware bevalling met uit eindelijk een ks. nu 2 maanden later ben ik nog niet helemaal hersteld, en baal ik hier best wel van. ik luister goed naar mijn lichaam en ga ook s'middags nog lekker op bed liggen, de ene keer slaap ik de andere keer niet. ik baal ervan dat ik mijn gewone dingen nog niet kan doen, ben veel in huis nu ( ook door het weer natuurlijk) maar wil zo graag een stukje wandelen en dat doe ik dan ook wel als het droog is maar ver kom ik nog niet. en soms als ik ergens ben overvalt de vermoeidheid me. moest ff me hart luchten hoor
Hoe zit het met je ijzer? Want daar kun je ook heel moe van zijn. Slaapt de kleine `s nachts door of moet je er elke nacht nog meerdere keren uit? Bij mij is de ks nu bijna 2 weken geleden, herstel gaat lekker, maar ik ben er ook nog niet.
ijzer is goed, dat heb ik laten controleren. sinds afgelopen zaterdag geen nachtvoeding meer, maar hij word wel wakker voor zijn speentje, en hij moet nu ook wennen dat ie geen nachtvoeding meer krijgt.
hij krijgt om 23.00 de laatste fles en sinds een week ofzo dronk ie dan om 3.00 uur de fles niet meer leeg, hij dronk dan ongeveer 30 tot 50 cc ofzo van het weekend zou mijn vriend s'nachts de fles geven zodat ik kon slapen maar hij heeft hem gewoon zijn speen gegeven en hij ging ook gelijk weer slapen dus dat afgelopen nacht weer gedaan en hij valt dan ook gewoon in slaap met zijn speentje. dus lijkt het ons dat de nachtvoeding niet meer nodig is.
o wat heerlijk dat je iig van de nachtvoeding af bent. daymian is nu 7weken en ik heb een snelle bevalling gehad en het herstel leek ook heel goed te gaan. ik moet zeggen dat het nu lijkt of het stilstaat, het wordt niet beter maar ook niet slechter. (ja, nu door een verkoudheid, maar das logisch) hier nog wel een nachtvoeding, maar ik ga vanaf morgen een ander schema proberen dus misschien binnenkort ook zonder nachtvoeding. even over je vermoeidheid. ik had dit met alyssa ook heel erg en heb ook verschillende keren bloed laten prikken waar niks uitkwam. het bleek dat ik een ppd en een burnout had. een vriendin van mij had het ook en er kwam niks uit de bloedtest, maar die heeft de afgelopen anderhalf jaar zoveel veranderingen meegemaakt dat haar lichaam gewoon aan rust toe was. toen ze dat eenmaal deed, gewoon de dingen de tijd geven en vooral accepteren dat het zo is ging het snel beter met dr. misschien kan je voor jezelf eens nagaan wat je allemaal hebt meegemaakt, een zware bevalling hakt er ook wel in. liefs doris
ja dat hakt er zeker in. in huis red ik me prima! en samen met mijn vriend ga ik dan af en toe wat leuks doen zodat hij ook dingen kan doen anders is het al snel vermoeiend voor me. ik hoop dat mijn zoontje s'nachts helemaal gaat doorslapen en ook geen speen meer nodig heeft, dat scheelt ook al een stuk denk ik.
doordat ik best moe ben heb ik af en toe het gevoel dat ik geen kracht in mijn benen heb en er doorheen zak, heel vervelend.