Pfoe, nu pas voorbij de potjes? Wat je nodig hebt: een groot stuk zeil, afstand tot de muren en een lepeltje met goede grip! Eten om met je handen te ontdekken is bv rauwkost en stukken fruit, al kan het ook makkelijk zijn om een klont aardappelpuree in je mond te duwen. O, en pasta natuurlijk, penne is t makkelijkst. Als wij een milde curry eten, vis ik de geschikte ingredienten eruit voor haar, gewoon o op t blad. Om te beginnen met zelf met bestek eten is Turkse yoghurt heel geschikt, plakt een beetje. Hetzelfde geldt voor aardappelpuree e fik vermoed alle stamppotjes, die eten wij zelden, je kan de lepel nog eens op zijn kop houden en toch wat binnen krijgen. Ik laat dochterlief ook vaak zelf scheppen. Speel in op de nieuwsgierigheid van je kind, dan komt t vanzelf goed! Ook een leuk spelletje: laat je kind jou voeren. Op een goed moment gaat er ook iets in het eigen mondje.
Hallo, Even toch weer een hulpvraag. We zijn inmiddels 1,5 week bezig met, met de pot mee laten eten en het is en blijft een drama.als hij niet de hele maaltijd lang huilt en we een goede dag hebben eet hij alleen vlees en appelmoes. De rest laat hij staan. We bieden het tot 3x aan, maar forceren niks. Maar hij begint altijd al te huilen als er maar een druppel puree, groente of saus aan zijn vlees plakt... Tips???????????????? Ik ben bijna ten einde raad hoor. 1,5 week op grotendeels appelmoes en vlees kan toch niet. Hoe kan ik straffen of niet straffen. Wat doen?
Overigens gaat het nu dus met regelmaat met honger naar bed, en ook de nachten worden er niet leuker op . Het grootste probleem is dat hij niks wil proberen. En helemaal idioot is het dat hij eerst graag friet en sperziebonen had. En nu bijv. kip, rijst, sperzieboontjes, geen boontje wil eten en begint te huilen. Bij friet en frikandel, een halve frikandel eet en geen friet lust, en ook dan begint te huilen. Ohhh ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Iemand ervaring hierin?
Lekker zelf laten eten en gewoon blijven aanbieden. Als ze honger hebben eten ze op den duur echt wel. Mijn zoontje is 18 maanden en eet alles zelf netjes met een lepel of vorkje. Onze oudste heeft 2,5 jaar lang heel slecht gegeten die wilde van de een op andere dag geen groente meer nu pas gaat hij weer goed eten en hij is al 5
Je kind straffen omdat het niet wilt eten gaat nooit werken. Gewoon aanbieden, eet hij het niet jammer dan en laten gaan. Zoals ik al zei mijn zoon heeft 2,5 jaar amper avond eten gegeten soms een stukje vlees of een hapje aardappel groentes niks. Nu begint hij pas te eten. Biedt overdag genoeg andere gezonde dingen aan snoeptomaten, komkommers
Hij eet helemaal niks, en hij huilt de hele maaltijd. Hij probeert niet eens te eten... terwijl hij wel honger heeft. Als we thuiskomen dan begint hij al te roepen "eten"eten". ik betrek hem bij het koken, hij helpt met de tafel dekken, heeft een placemat net als papa en mama. Ik zet tegenwoordig de kookpotten op tafel zodat hij ziet dat hij hetzelfde krijgt als papa en mama. Maar toch nada noppes... en alleen maar huilen huilen huilen.
Zelf een hap proberen doet hij nooit. Ik moet hem daarbij echt helpen (hij kan het wel bij vlees overigens)
Oke niet straffen, dat doen we ook niet. Maar hij blijft echt super hard huilen de hele maaltijd lang. Gewoon negeren? Wat overigens amper te negeren valt, ik krijg amper een hap door mijn keel van het luide gehuil.
He, wat vervelend zeg! Kan me voorstellen dat je daar zelf ook niet vroljk van wordt. Is niet echt ontspannen eten zo. Uhm..misschien wel een beetje vreemd ofzo, maar wij hebben een keukentje met een grote bak met allemaal van die nepetenswaren (van groente tot taartjes) ook pannetjes, bordjes en kopjes. Ik ga vaak even met de meiden 'eten'. Dan gaan zij van alles voor me pakken en op bordjes leggen, dekken ze een mienietafeltje voor me enzo. De kleinste was af en toe ook nog al dwars met eten (ook af en toe een driftbui met gegil en dan lag alles weer op de grond) . Tijdens het spelen draai ik de rollen om en ga dan voor hen ook van alles pakken, wat ze dan zogenaamd gaan op eten. Alles benoemen, een enthousiast 'ohhhhh, wat lekker' erbij, met gebaren enzo. Spelenderwijs al het eten leren kennen en regeltjes benoemen (netjes eten, niet gooien, met lepel eten, etc). Vinden ze heel leuk en merk dat de jongste bij het echte eten gaat nadoen wat ze bij het spelen leert. Als ze nu eet dan zegt ze heel hard "hap" , als ze een hap neemt bijvoorbeeld wat dat doen we bij het spelen altijd Hier hebben wij wel de regel, eten ze niet, dan maar niet. Bij de oudste worden we iets minder makkelijk, omdat zij echt in een uitprobeerfase zit, maar dan nog maak ik mij niet zo druk. Een beetje aandringen en dan nog steeds niet? Jammer, dan maar trek. De jongste wil absoluut niet gevoerd worden ( wil ik ook niet, want heb liever dat ze het zelf leert) , wil alles zelf doen en tja, dan belandt er meer op de grond dan in haar mond....maar ze eet wel iets. Moeiljk hoor...avondeten zou een ontspannen iets moeten zijn he? Wij kunnen het nog best gezellig houden tot nu toe. De meiden kijken altijd uit naar als we klaar zijn. Dan hebben we een soort klaar met eten juichmoment, waarbij iedereen wordt aangewezen en wordt benoemd dat we lekker gegeten hebben. Daarna lekker gek gillen en klappen en juichen. Als ze niet willen eten en al willen gaan juichen dat helpt het ook vaak om dan te zeggen: " ja, maar je hebt nog geen groente gegeten, dus we kunnen nog niet gaan juichen" of " nee, nog niet juichen want je zusje is nog niet klaar en iedereen moet klaar zijn, kun je net zo goed ook nog even wat eten" Ach je probeert een hoop he? Om hetbgezellig te houden
Nou gaat het hier niet gepaard met huilen en hij slaapt er ook niet minder om maar het avondeten gaat wel heel wisselend, van geen hap tot twee keer opscheppen. Zo wilde hij ineens geen losse groente meer maar geprakt en heeft een tijdje helemaal geen groente en aardappels gegeten en nu met aardappelpuree weer wel...en het is soms zoeken hóe hij wil eten: dan zelf met z'n handjes, dan wil ie gevoerd worden, dan wil ie dat we de vork aangeven, nu probeert ie alles eerst zelf met de vork. Misschien het eten anders aanbieden en als ie wel een hapje neemt dit complimenteren, hier geef ie zichzelf vaak al applaus na een hapje Blijven volhouden en zoeken en hoe moeilijk soms ook maar probeer zelf rustig door te eten. Ennuh als ie met hulp meer eet dan gewoon helpen natuurlijk, doe ik ook nog hoor
Is hetmeten niet te pittig gekruid? Of heeft hij eens zijn mindje verbrand door dat hij een te heet stukje nam? Blijkbaat wordt hij panisch van het eten maar wilt hij wel eten. Eet hij zijn koude maaltijden wel goed? Je kan misschien cherrytomaten en komkommers op tafel zetten ? Snap dat je zelf ook niet lekker zit op die manier misschien hem als laatste eten geven en hem niet aan tafel zetten als jij eet misschien helpt dat. Succes
Leuk! Zo leren kinderen dat eten leuk is. Ennnn vooral geen strijd. Want strijd om eten kan een kind winnen. En dat is juist wat je niet wilt. Mijn zoontje is 10mnd. Zal bovenstaande in m'n achterhoofd houden .
Nou inmiddels zijn we al bijna 2 weken verder denk ik. De strijd heb ik losgelaten. En hij maakt minder drama. Helaas eet hij nu alleen vlees en appelmoes... aardappels, puree, rijst, groente lukt niet. Ik maak nu 2x per week groentesoep (broccolisoep, courgettesoep) zodat hij toch groente binnen krijgt. We blijven aanbieden en proberen, maar groente, aardappels en rjist lukt simpelweg echt niet. Als iemand daar tips voor heeft zijn de erg welkom... Overigens maak ik zelf ook 1x per week spaghetti met verse groente en bami met verse groente die eet hij wel mee.
Spinazie al la creme lust hij dat? Rijst krijg ik er hier ook niet in maar dat meng ik dan met spinazie al la creme en hij lust het! Ook als ik alles in de blender gooi eet die het wel dus dat kan je altijd nog af en toe doen.
Fijn dat je het wat los kan laten, scheelt al de helft....en zo doe ik het hier ook hoor, regelmatig pasta met verse groentesaus en een goed gevulde groentesoep, dat gaat er gewoon het beste in...en zelf vinden we het stiekem ook lekkerder dan gewoon gekookte aardappels met groente. Stamppotten wil ook nog wel maar gewoon aardappels met groente blieft meneer ook niet. Gewoon zo doorgaan en de dingen die hij niet eet wel aan blijven bieden.
Hier geen eetprobleem, maar wel een actieve dochter die na 5 minuten haar bord leegheeft en van tafel wil. Ze hoeft echt niet de hele maaltijd erbij te zitten, daarvoor is ze nog veel te klein. Ze mag dan lekker gaan spelen op de grond en komt weer aanrennen als het toetje geserveerd wordt. Ik kan ook echt niet eten met een boze dreumes aan tafel... Dus misschien helpt het om hem gewoon uit de situatie te halen en hem even te laten spelen? Eten moet wat mij betreft een fijne en gezellige tijd zijn en ik wil daar dus positieve associaties aan koppelen. Krijsend aan tafel zitten past daar niet bij...