Naar aanleiding van een ander topic over bang voor de kraamtijd vroeg ik me het een en ander af: Ik vroeg me af of iemand (met miss ervaring) mij een advies kan geven over de kraamtijd/visite. zou ik de visite een poos buiten de deur moeten houden of niet, of misschien een andere oplossing... ik ga bevallen van de 2e heb dan een dochter van 21/22 maanden ik moet in het ziekenhuis bevallen (miss KS voor de 2e keer) mijn man moet dan op en neer riden en onze dochter verzorgen... vorige keer was ik er niet al te best aan toe en kwam de visite in het ziekenhuis de 2e dag al op gang... later ging het minder snel en duurde het een paar maanden voordat iedereen geweest was hoe voorkom ik dit? wil geen kraamfeest geven wil wel gewoon kraambezoek.
Zet op het kaartje dat je graag voor kraambezoek een afspraak maakt ergens tussen de 2e en ..e week? Heb je die eerste week even voor jezelf, zo laat je weten dat je graag binnen een bepaalde tijd van het bezoek af bent en dat je zonder afspraak geen mensen ontvangt,
oke maar de visite komt al snel op gang omdatde opas en omas al rond gebeld hebben voor het kaartje onderweg is dus ja mensen luisteren dan niet eens
Dan vertel je het toch bij het maken van een afspraak? Dat je pas na 2 weken een afspraak wil maken? En als ze niet bellen, tja, dan zoeken ze 't maar uit denk ik, bij ons is er niemand onaangekondigd geweest en wij hadden zelfs niks op het kaartje staan, dus daar heb ik niet echt ervaring mee. Ik heb 't meeste kraambezoek (afgezien van ouders, broers en zussen) ook uitgesteld tot de derde week, omdat m'n man toen vakantie had, was wel net zo leuk. Dat vertelde ik ook gewoon als mensen belden om een afspraak te maken. Verder hebben we de meeste visite in de kraamtijd gehad (dus de eerste 6 weken). Misschien een tip om dat op 't kaartje te zetten, dat je bezoek graag in de kraamtijd hebt?
Spreek met de opa's en oma's dan af dat zij niet rondbellen! Of, als ze dat echt niet kunnen laten, ze erbij melden dat op kraamvisite gaan pas op prijs gesteld wordt na bellen, ontvangen kaartje, etc...
hahahaha.... dat moet ik hier ook voor elkaar zien te krijgen.... (en boodschappen overbrengen worden, bij haar heel anders) zat al te denken om niet gelijk alles aan die oma (schoonmoeder) te melden zodat ze nog niet kan gaan rondbellen.... en dan zelf bekend maken (hyves) met de medeling wat de rusttijden etc zijn... en dan zowat tegelijk haar op te bellen met de volledige info... bijv.. Ma, Je hebt er een kleinkind bij, maar nog niet doorgeven hoor.... we moeten ophangen... bla, bla, bla... de rest hoor je nog wel... We bellen je zo snel mogelijk.... Dan heeft ze in mijn geval al niet zoveel reden om dingen door te bellen, want ze weet niet echt iets.... nouja.. ik zit ook over alles (nog) te denken hoor... gelukkig heb ik nog even over hoe ik het ga aanpakken...
Tja, ook hier wel lastig hoor: schoonma heeft al aangegeven direct langs te willen komen als wij gebeld hebben. Nou, heb dus met manlief afgesproken dat we miss wel direct bellen, maar er dan ook gelijk even bijroepen vanaf wanneer ze welkom zijn. Hoef ze niet aan m'n bed namelijk en wil wel ff de gelegenheid om bij te komen, evt bij te slapen en me aan te kleden... Geen zin in schoonma en schoonpa aan m'n bed terwijl ik halfslobberig in m'n pyjama hang Daarvoor voel ik me toch echt niet genoeg op m'n gemak bij ze...
Ik zou gewoon tegen je (schoon)ouders zeggen dat zij weliswaar vrij snel welkom zijn, maar dat jullie verder nog geen behoefte hebben aan bezoek. Het helpt ook om de geboortekaartjes gewoon een paar dagen later te versturen. Op de meeste kaartjes staat ook wel een of ander 'grappig' rijmpje over bezoektijden en een nummer om een afspraak te maken. Wij kregen de eerste week daardoor vrijwel geen bezoek, alleen van familie en beste vrienden. En als mensen na 3 maanden nog steeds op kraambezoek willen komen, zeg je gewoon dat ze daar een beetje laat voor zijn, maar dat je het wel leuk vindt om gewoon eens af te spreken. Ik vind vaak dat mensen zo panisch reageren op kraambezoek. Het is toch juist leuk als andere mensen jouw babietje willen komen bewonderen? En je bent zelf de baas over je agenda, als jij max. 1, 2 of 10 bezoeken per dag wilt, dan kun je dat gewoon zelf zo plannen. Bij ons kwam het kraambezoek laat op gang, maar er zijn in totaal wel heel veel mensen geweest. En er heeft nooit iemand onaangekondigd op de stoep gestaan. De meeste mensen snappen echt wel dat ze even moeten bellen vantevoren. En we hebben ook wel eens een afspraak weer afgebeld omdat ik te moe was/de baby een rotdag had/of omdat we gewoon geen zin hadden. Nooit commentaar op gekregen. Gewoon lekker gaan genieten van die kraamtijd, de aandacht en de cadeautjes, zou ik zeggen!
luppy, Het ligt ook aan de "soort" mensen.... (sommige mensen verplaatsen zich niet in een ander... en begrijpen 'hints' niet) Kaartjes later versturen werkt bij mijn vriends familie dus niet... en ook zijn ze vlot met commentaar als dingen niet op "hun manier"gebeurd... mn vorige kraamtijd was dus wel een ramp, werd ik compleet geleefd .. en mn zoontje moest na 10 dagen zelfs weer 4 dagen in het ziekenhuis liggen.... Dus tja... dat panische van mij heeft een oorzaak... vorige keer ging ik er blanco in, had alleen op de kaart staan dat mensen moesten bellen voor een afspraak en zelfs dat gebeurde niet altijd....! Nu moet ik er trouwens bij vermelden dat mijn vriends familie uit HEEL VEEL mensen bestaat... (moeder komt uit een gezin van 12)..!
Hoi Ramona, ook wij hebben straks op het kaartje staan dat mensen even moeten bellen voor een afspraak. Doen ze dat niet, dan is dat eigen risico, vind ik, en wijs ik ze net zo hard de deur weer hoor, als het niet uitkomt! Als ze daarover boos zouden worden, is dat hun probleem en weet ik direct wat ik aan ze heb... Dan rotten ze helemaal maar lekker op, om het maar even cru te zeggen, De kraamtijd gaan wij doen zoals wij ons daar goed bij voelen en anderen passen zich maar aan. Kunnen ze dat niet, dan is dat pech voor hen...
weet je als je 1x niet zon fijne kraamtijd hebt gehad dan ga je wel wat anders denken! bij rozemarijke is het je eerste(denk ik) en toen dacht ik er precies zo over... maar mensen wachten niet altijd op het kaartje en staan na een telefoontje al aan je bed ook het leuke gedichtje gaat aan de neus voorbij en ze staan zomaar op de stoep...en oh wat ben je dan blij met bezoek dat een half uur of meer heeft gereden en dan laat je ze binnen terwijl jij naderhand heel moe bent en daar geen rekening mee hield want het allemaal zo spannend en leuk! na geen 2e keer hier zo eerst wij als gezin dan de visite!
Ja, 't is m'n eerste, maar ik ben nogal assertief aangelegd, (en sinds de zwangerschapshormonen helemaal, :-D) En de enigen die wij gaan bellen, zijn onze ouders, kids van m'n man, broers en zussen. De rest hoort het dus via het kaartje en op hyves gooi ik het er al wel eerder op, maar zal er ook bijzetten dat mensen het kaartje maar ff af moeten wachten voor ze bellen/komen. Nu rekenen wij niet op giga-veel visite dus, de eerste dagen: onze ouders zullen komen, maar mijn broer en schoonzus al niet, want mijn schoonzusje en ik waren resp. 31 en 30 okt uitgerekend, Die hebben het dus zelf wel druk zat. Van mijn kant dus hooguit mijn zusje nog, maar die zullen pas in een weekend komen, wonen hier nogal een eindje rijden vandaan... Van de kant van m'n man weet ik dat zijn broer en schoonzus echt wel ff bellen wanneer het uit gaat komen: die komen nooit onaangekondigd en zij heeft al gezegd dat we vooral moeten zorgen dat we een aantal kruisen in de agenda zetten, Dus van zijn kant dan hooguit broertje en zusje nog... PLus de kids natuurlijk, maar die komen ofwel in hun gewone weekend, ofwel met mijn schoonouders mee... Vind dat ook wel ff prima voor de eerste dagen en ben mans genoeg om op een gegeven moment te zeggen: OK, nu is het mooi geweest, wij gaan slapen/eten/tijd voor onszelf hebben... En we gaan dus expres niet meer mensen bellen: kijk wel uit, Komt wel als de eerste drukte van familie is geweest...
Nou ik heb geweten dat duidelijk zijn bij sommige mensen echt niet helpt. 2x op de zelfde dag een tante van mijn vriend onaangekondigt aan de deur.. heb haar mooi 2x weggestuurd S'avonds belde ze voor een afspraak .. Voet bij stuk houden!
inderdaad.... Ik was bij de eerste ook zo naief dat ik wel verwachten dat mensen dingen zouden kunnen begrijpen.... maar veel mensen zijn egoistich... Sommige komen niet voor jou op bezoek... maar voor hunzelf... dat ze zo'n klein babytje vast kunnen houden (anders zijn ze kwaad)... en dat jij moe bent... nog last hebt van de hechtingen... zwaar slaap tekort hebt en eigenlijk moet rusten interesseert ze niet... Ik ga (nu ) ook eerst voor mn gezin.... en ik zal mensen echt wel in hun ogen "kwetsen".. want dat zijn sommige nu al, aangezien ik al kenbaar heb gemaakt dat ik de eerste week voor onszelf houd... Nu zie ik de bui al hangen... ben 3 januari uitgerekend mn zoontje is 10 januari jarig... dus verwacht ik dan een hoop onaangekondigd bezoek... met als smoesje dat ze voor de verjaardag komen.. (die ik dus later ga vieren)...
dat is precies wat ik bedoel! bah word je toch niet goed van! ik houd ook in mijn achterhoofd de ziekenhuis periode geen mensen te willen ontvangen maar pas als iki weer thuis ben! (op eigen opa, oma, oom en tante na dan)
Ook wij zitten precies rondom de verjaardagen van de kids van mijn man en we hebben lang geleden al aangekondigd dat we die dit jaar niet speciaal vieren. Als we er al iets aan doen, dan wordt het een kinderfeestje ergens in een speelparadijs ofzo, waar mijn man dan met ze heengaat, zodat er thuis verder helemaal geen drukte van is... Opa's en oma's en ooms en tantes hebben dan even pech: dan plannen ze kraambezoek maar zo dat ze er zijn als de kids er ook zijn voor hun bezoekweekend en nemen ze dan een kadootje mee. Maar ook dan geldt: enkel als wij er voldoende energie voor hebben. Ik merk hier dat sommigen zeggen: Ja, kraamvisite is zo egoistisch, die bedenken niet dat jij wilt rusten... Maarja: als jij niks zegt... Ik verwacht niet van mijn familie en vrienden dat ze door de telefoon heen ruiken of ik wel of niet rust nodig heb en zal dat dus gewoon zelf aangeven. Dat ze enthousiast zijn en de kleine straks graag willen zien, vind ik alleen maar een positief teken en ik vind het toch mijn verantwoordelijkheid om dat enthousiasme zodanig te reguleren dat niet alleen zij ervan genieten, maar ook ik, :-D Mijn tactiek is altijd om rustig te blijven en vooral niet verwijtend te worden... Gewoon duidelijk aangeven wat ik wel en niet wil. Ook in mijn omgeving zijn er wel mensen die zich dan persoonlijk aangevallen voelen, afgewezen voelen, zoals mijn schoonouders. Nouja, als dat gebeurt zal manlief met ze in gesprek gaan en eventueel zal ik zelf op die momenten ook aangeven dat ik ervan baal dat zij HUN belangen centraal zetten op een moment dat ik hun medeleven en begrip hard nodig heb... Zolang je dat rustig doet en bij je punt blijft, (mijn schoonouders zijn er wel goed in om dat vervolgens terug te spelen, maar ik blijf steeds bij eenzelfde punt dan), dan komt het uiteindelijk wel over. Zolang je maar blijft bij je punt, want ga je toegeven, dan is dat voor mensen vaak de bevestiging: zie je wel, het kon best. En dan zullen ze in toekomstige situaties dus ook weer denken: Ze zegt dat nu wel, maar.... Ik denk dus niet dat mijn optimisme in deze te maken heeft met het feit dat ik nog niet eerder een kraamtijd heb meegemaakt, alswel dat ik voldoende vertrouwen in mijn eigen assertiviteit heb. En mocht ik toch over mijn grenzen gaan en visite laten komen op een moment dat het eigenlijk niet had gekund: dat heb ik dan toch ook echt ZELF laten gebeuren en het enige wat je er dan nog mee kunt, is er lering uit trekken en het een volgende keer anders doen...
Rozemarijke Geloof me.... ik heb geprobeerd mensen netjes duidelijk te maken wat ik wel en niet wilde.... maar het werd echt van de hand afgedaan...... Mijn vriends familie was echt geirriteerd dat ze mij niet aan de telefoon kregen... en dat de kraamverzorgster hun vertelde dat ik lag te rusten...! want dat stond niet op het kaartje...! Ik kreeg dat dan ook echt te horen als ik ze later weer aan de telefoon had.... Hoe duidelijk willlen ze het hebben dan? Dit zou toch duidelijk moeten zijn....? Als er bezoek zit... dat blijft hangen... en je zegt dat je zo naar bed gaat..omdat je zo moe bent van de nachtvoedingen...... is dit toch een duidelijke hint dat ze weg gaan...? Het moet toch duidelijk zijn, dat mensen niet onaangekondigd langs hoeven te komen als er op het kaartje staat `Wilt u mijn ogen zien twinkelen, laat dan de telefoon even rinkelen`... Wat moet ik er dan opzetten... KRAAMVISTE, EERST BELLEN GVD, ANDERS KUNNEN JULLIE DE TERING KRIJGEN EN KOMEN JULLIE ER NIET IN? Deze kraamtijd ga ik (nog) assertiever zijn.... Eigenlijk ben ik daar nu al mee bezig... maar het probleem is altijd... als mensen het niet (van jou) gewend zijn, zijn ze gauwer op hun teentjes getrapt... ´intern´ ga ik trouwens dingen ook anders regelen, want mijn vriend had het ´idee´ dat iedereen voor mij belde... en ik kon dus naast t bevallen, alle voedingen etc.. etc.. ook nog alle telefoontjes aannemen.. en de mensen te woord staan.... Nou ik vind dat eigenlijk een taak voor de vaders... die er met sommige dingen... toch al ´gemakkelijk´ er vanaf komen.... Ben benieuwd hoe jouw kraamtijd verloopt... en of jij ook dingen tegen komt..... We horen t nog... wel....! groetjes, Ramona p.s. zou je echo (datum) toch gelijk krijgen?!
Tja, da's vaak het probleem idd: als ze het niet van je gewend zijn.... Hier zijn mensen het toch al wel van me gewend dat ik echt wel zeg hoe de vlag erbij hangt. Maar, je zegt ook: de hint is toch duidelijk als ik zeg dat ik moe ben en naar bed wil? Nouja, voor sommige mensen wel, maar voor een boel ook niet, dan moet je het idd even uitspellen: Ik ga jullie de deur uitzetten, want ik ben hardstikke moe en ga naar bed. Als mensen dan zeggen: O joh, ga rustig je gang, wij vallen je niet lastig, maar blijven wel zitten, dan geef je aan van: Ik kom pas tot rust als mijn huis even helemaal leeg is, dus ik ga je toch echt de deur uitzetten. En wij hebben op het kaartje idd vrij kort en krachtig staan: voor bezoek graag even bellen. Geen lief rijmpje enzo, want dan wordt veel te vaak de toon gepakt en niet de boodschap... Laat het maar gewoon duidelijk zijn, ik ben niet zo van de indirecte, (Wel van genuanceerd en tactisch, maar dan op een directe manier). Maar we zullen zien hoe het straks loopt. En tuurlijk: je hebt altijd van die oetl*llen die desondanks gepikeerd zijn. Zoals ik al zei: mijn schoonouders kunnen zich ook zeer persoonlijk afgewezen voelen in dergelijke situaties, (dus we hebben ze op een paar dingen al wat voorbereid, zoals dat we mijn ouders wel direct zullen bellen als onze dame 's nachts komt, en hen niet, want mijn ouders wonen nu eenmaal op 2,5/3 uur rijden en moeten veel meer regelen als ze deze kant op willen komen. En ik vind het nu eenmaal niet leuk als mijn schoonouders er meteen al zijn en pas een dag later mijn ouders, bijv. Dat willen we toch zelf een beetje reguleren, Qua uitgerekende datum: Tja... in m'n omgeving zijn er twee mensen die al roepen: Zie je wel, jij eigenwijze... de echo klopte toch wel. Maar goed, dat weten we nu gewoon nog niet: dat zullen we wel zien als onze dame er uit wil gaan komen, want dan weten we pas hoeveel huidsmeer ze nog heeft (of juist niet), hoe het qua haar en nageltjes zit en alle andere dingetjes waaraan je kunt zien of ze juist wat vroeger of later zijn... De symptomen rondom mijn eisprong waren 9 maanden geleden erg duidelijk, dus als nu toch zou blijken dat ze juist wat vroeger is, dan blijf ik toch bij een vroeg opgelopen groeiachterstand, want m'n eisprong is echt in de eerste week van februari geweest en een kleine week daarna kreeg ik van die ongi-pijn die maar niet wegging. Terwijl op basis van de echodatum m'n eisprong pas anderhalve week nog na die ongi-pijn zou zijn geweest... We zullen zien. Voorlopig houd ik het er maar gewoon op dat ik vreselijk overtijd loop Wat op zich een familietraditie begint te worden aan onze kant: mijn nichtje was 3 weken overtijd en die krijgt nu een broertje/zusje dat ook al bijna 2 weken overtijd is (uitgerekend op de dag nadat wij uitgerekend waren). Maar goed, we zullen zien, Ga het vandaag iig maar weer eens met de VK bespreken, want m'n hele bekkenbodem doet zo'n ontzettende pijn, dat ik vrijwel niet kan draaien in bed en m'n benen optillen wil ook al bijna niet, (en dus kan ik me nauwelijks aankleden, in en uit de douche (in bad) stappen, traplopen, fietsen, enz. enz Het gevoel alsof dat koppie er al een eindje uitsteekt