De vader van mijn dochtertje is mijn ex, en hij woont op 100 km afstand. Dit kindje was ongepland, en ontstond ongeveer net toen we uit elkaar gingen. Niet echt handig, maar ben superblij met haar! Vader gaf tijdens zwangerschap aan dat hij er weinig mee te maken wilde hebben (niet erkennen, niet voor zorgen, niet betalen), maar inmiddels neemt hij zelf contact op om haar zo elke 3-4 weken eens te zien. Vader heeft ook een nieuwe vriendin, die nog een stuk jonger is, en die altijd meekomt want hij vind het belangrijk om haar erin te betrekken. Hij vraagt wel altijd netjes of ik dingen OK vind. Andere feiten: - Ik heb een auto en rijbewijs, hij niet. Van mijn naar zijn huis is anderhalf uur OV (2-3 keer overstappen), auto een uur rijden. - Ik heb een vooraadje spaargeld, maar kom nu met de kosten net rond. Hij heeft een hoge studieschuld + schuld vanwege rechtzaak (strafblad), houdt geen geld over in de maand (zegt hij). Zijn vriendin is nog student dus ook weinig inkomsten. - Hij is op zoek naar een nieuwe baan, wat nog niet echt wil lukken met zijn strafblad. Ik heb nog een baan. Ik ben dus blij dat dochter contact heeft met haar vader, dat vooropgesteld. Maar het steekt me soms wel een beetje dat ik het gevoel heb dat hij wel van de lusten wil profiteren, maar niks wil bijdragen aan lasten. Ze zijn een aantal keer hier naartoe gekomen, 1 keer heb ik hen opgehaald met auto van station, en nu vroeg hij dus of ik niet eens naar hen toe kan komen. Op zich gaat dat met vrienden natuurlijk altijd zo, ene keer hier afspreken, dan daar, de afstand verdeel je dan een beetje. Maar omdat ik nu dus al alles doe en betaal, en ik hen in principe niet hoef te zien (ik zit er niet op te wachten), vind ik het wel lastig om die energie er voor op te brengen. Meestal als hij af wil spreken denk ik namelijk, pfffff, nu alweer. Heb m'n rust in de weekenden namelijk best nodig, dus heb ook geen zin om ergens halverwege af te spreken om gezellig te lunchen ofzo. En ja, ik weet dus niet of ik er een gewoonte van wil gaan maken dat ik naar hem ga rijden als hij haar wil zien. Uiteindelijk als ze wat groter is kan ze ook een dag of weekend naar hem/hen toe, maar ik vind het niks als dochtertje 1,5 uur in OV zou moeten, dus komt het er dan ook op neer dat ik zowel kan brengen als halen. Wat zouden jullie doen? Hoe meegaand zouden jullie zijn in bepalen waar af te spreken, wanneer af te spreken, en financiele bijdrage? In het belang van dochtertje enerzijds, en m'n eigen situatie anderzijds?
Ik zou het om en om proberen te regelen. Jij hoeft niet voor de kosten op te draaien als hij zijn kind wilg zien. Ik vind dat dat samen gedaan moet worden, jij draait sowieso al overal alleen voor op. Ik vind het wel super van je dat je ondanks alles je dochter een band met haar vader gunt en andersom. Respect daarvoor. Toch zou ik een afspraak maken om het om en om te bekostigen. Het lijkt mij dat hij 1x per 6-8 weken wel een ritje naar jou toe kan betalen? Legt hij desnoods elke week 5 Euro aan de kant. Voor je kind doe je dat denk ik dan maar...
Ik zou bij je ex aangeven dat je zelf ook op je kosten moet letten en dat jij al voor alle financiele zaken zorgt voor je kindje en de kosten aan reizen niet ook nog eens kwijt wilt zijn. Aangeven dat je het fijn vindt dat hij contact met haar wil, maar dat hij dan gewoon naar jullie toe moet komen. Is toch niets raars aan?
Ik zou overleggen om het om en om te doen. Ene Keer jullie daar naar toe andere keer komen ze bij jou. Zou er geen ruzie over gaan maken maar elkaar wat tegemoet komen hierin. En tja klinkt hard maar zolang zijn inkomen niet hoog genoeg is draai jij voor het financiële plaatje op. Ik zit in de bijstand, mijn ex is zzp'er maar verdient niet genoeg dus betaald geen allimentatie. Ik moet dus met de kleine van 1000 in de maand rondkomen terwijl mijn ex met een goede maand meer dan het dubbele heeft. Krom maar is niet anders. Wij hebben nu de afspraak wanneer ik wat moet halen voor mijn zoontje ik hem vraag en vaak krijg ik dan gewoon wat geld of als ik bijv al schoentjes heb gehaald krijg ik de helft terug. Probeer samen er uit te komen, scheeld je een hele hoop gedoe, maak duidelijke afspraken. Wij gaan nu redelijk vriendschappelijk met elkaar om, en dat heeft ook een positief effect op mijn zoontje.
Ik zou zelf kijken hoe jij het contact wil zien. Maar op zich heeft hij haar niet erkend, heeft hij geen bezoekrecht en is alles wat je nu al toestaat al een meevaller voor hem. Ik zou dus geen eindeloze kosten steken in vervoer. Als hij haar wil zien, moet hij maar zelf langskomen. Of moet hij maar jouw treinreis financieren (of minstens een deel) als hij wil dat jullie naar ginder komen. Als hij "echt" vast bezoekrecht wil, moeten er maar dingen op papier gezet worden. Wel de lusten, maar nooit de lasten zou voor mij echt niet elke keer opgaan. Jij hebt zo al kosten genoeg aan voeding, kleding, vaste kosten, ... voor je dochter. Dat beetje spaargeld zou ik houden voor als je ooit zelf een huis ofzo wil kopen of als het ooit echt nodig is (stel je valt morgen zonder werk). Niet voor reisjes omdat haar vader haar zo graag wil zien.
Ik zou niet daar naar toe gaan. Als hij haar wil zien kan hij langskomen. Ik vind het al heel wat dat je hem van het station haalt.. Ik vind eigenlijk dat je je pas vader mag noemen als je ook een beetje je best doet. Jij moet al alles alleen doen. Het minste wat hij kan doen is dan naar jou toekomen. Sowieso is het voor je dochtertje prettiger als hij bij jullie komt dan hoeft zij er niet voor te reizen.
Bedankt voor alle (verschillende) reacties! Toch fijn om een beetje te weten hoe anderen er tegenaan kijken, en of ik nou te makkelijk of juist wat meegaander zou kunnen zijn. Wel een goed idee van Cloewja dat hij wat bij zou kunnen dragen aan spullen die ik moet aanschaffen. Misschien iets voor de toekomst. Op zich hoef ik de kosten naar hem nog niet van m'n spaargeld te betalen hoor, heb wel geld over voor vrije tijds besteding/benzine. Maar ja, ánders kan ik dat geld dus op dochter of eigen spaarrekening zetten. Ik vind het in ieder geval belangrijk om er geen strijd over te gaan maken, maar ik denk dat ik hem het voorstel doe dat ik 1 van de 3 keren naar hem rij, en dat zij dus 2 van de 3 keren naar mij toe kunnen komen met OV. En dan niet vaker dan om de 3 weken, wat zou betekenen dat ik max 1 keer per 9 weken naar hun rij. Dat kan ik nog wel opbrengen Hoe dat dan later gaat als ze ook een hele dag naar hen zou kunnen moet ik dan nog maar even zien. Liefst hou ik dochter lekker bij me, maar ik gun haar ook een relatie met haar vader. Al is ze daar nu nog wel erg jong voor om te beseffen, maar toch.
ik zou het niet meer als normaal vinden als hij jullie een soort van allimentatie zou geven... wel een beetje de gezellige papa uithangen maar als het te duur wordt ho maar... nee dat zou er bij mij echt niet in gaan idd wat al eerder gezegd is, hij heeft helemaal geen rechten dus dat jij hem (en je dochter) dit gunt is al een hele grote tegemoedkoming van jou kant.
Fijn dat je hem dit gunt inderdaad.. Voor je dochtertje is het toch fijn dat ze contact met haar vader heeft. Ik zou alleen niet gaan brengen/halen.. hij wil dat nu graag zo, dus dan regelt hij ook maar dat hij naar jou toe komt zou ik zeggen. Als ik in jouw schoenen stond, zou ik verder geen geld of wat dan ook van m willen, zou alleen zorgen dat ik hun contact niet in de weg zou staan.