Dankjewel ik zal nu moeten accepteren dat hij ook verder gaat met zijn leven. Ik heb alle gesprekken bewaard en zal deze in een boekje verwerken zodat zij later (als ze hier echt aan toe is) dit kan lezen. Heeft ze meer aan dan aan onze waarheid. Blijf het alleen erg moeilijk vinden...
Eigenlijk zou je bijna opgelucht zijn. Dat je tenminste eindelijk duidelijkheid hebt. En dat hij (op dit moment althans) niet meer elk moment jullie leven kan instappen. Ik zou het naar Luna toe dan voorlopig weer open laten. Tot ze zelf begint over "haar vader". Tot ze hem zelf mist. Het is een kind van 4 en ze zag hem nu ook heel onregelmatig. Natuurlijk zullen later als ze ouder is en het echt beseft de vragen gaan komen. Als ze hem op haar 12 of 16 wil opzoeken, zou ik haar dan ook niet tegenhouden. Ik hoop overigens dat hij braaf de vastgestelde alimentatie wil betalen. Maar ik zou er eerlijk gezegd niet te hard op rekenen. En ik zou zelf ook niet zitten te wachten op weer een proces daarover (want dan eindigt het verhaal "ex" nooit).
Hoewel het natuurlijk ontzettend rot is om te horen dat een vader zijn eigen dochter niet meer wil zien, denk ik toch dat het voor je dochter het beste is (in ieder geval voorlopig) Je kunt nu weer de rust en regelmaat in haar leven brengen zonder de "dreiging" van haar vader, want ik denk dat het voor haar zo voelt, iemand die haar regelmaat onderbreekt (of hij nu daadwerkelijk komt of niet)
De alimentatie is een ruilmiddel geworden. Ik zorg voor de papieren dat hij niet hoeft te betalen en hij laat ons met rust. Dat geld zou Luna toch nooit zien van hem dus was al akkoord gegaan met een wijziging naar het minimum. Wat hij overigens ook niet ging betalen. Die 105 euro pm maakt mij ook echt niets uit het is alleen het principe...