Het lijkt heel snel voorbij te vliegen (de tijd), terwijl het voor ons als de dag van gisteren is.. Nog steeds elke dag achter dingen aanbellen, zorgen dat je jongste krijgt waar ze recht op heeft (want ze proberen het weg te wuiven omdat ze nog jong is en volgens hun niet bekend dat er een erfgenaam is. Dus ja dan word ik kwaad. En noem ik het woord Notaris en contact opnemen worden ze ineens coulanter), want hey ze is dan wel 7 maand maar haar mama staat der woord wel.
Slim dat je je er zo in vast bijt, misschien kun je op die manier je boosheid een beetje kwijt door t af te reageren op suffe logge instanties. Hoe gaat t met je meiden verder?
De oudste (11) die helpt mij met alle liefde mee en is wel erg verdrietig maar ze kan er zelf mee om gaan (ze heeft psych. Ondersteuning). De 2e (9), is echt tegendraads. Alle regels blijven verbreken sinds hij overleden is, grote monden, weigert om s morgens uit bed te komen voor douchen, eten en school en overdag kan ze een beste woedeaanval laten zien (kan het vroegtijdig zien aankomen, maar haar PTSS versterkt dit nu ws. Nog meer). De 3e (6), die wil met momenten bij mij slapen, is dan bang. Ze ruikt aan de gedragen (slaap)shirt van hem (hangt hier in de woonkamer, ruik er zelf ook aan), en wil dat ik tzt een kussen maak van 1 van zijn shirts voor haar (en der zussen) zodat ze hem altijd bij haar heeft. Zij is met momenten ook erg huilerig en verdrietig, maar ze zet wel door en zegt dan: ja mama dan zou R. Ook heel erg trots op mij zijn he! En de jongste, die ziet zijn foto en zwaait dan en zegt nu papa daders.. En als ik niet snel reageer is het PAPA! Maar ze heeft (slechte timing) nog steeds der verlatingsangst.. Wil overdag ook enkel slapen als ik in der ooghoek ben of in mijn arm.. best vermoeiend..
Jeetje wat moet het allemaal zwaar voor je zijn. Behalve sterkte weet ik ook niet zo goed wat ik moet zeggen.
Heb net je vorige topic gelezen. Wil jou en je gezin condoleren en heel veel sterkte en kracht wensen. Werkt je tikkie nog? mag ook in pb, ik hoor graag wat voor zaken nog nodig zijn (mag financieel, materieel voor de kinderen en jezelf maar ook in de zin van practische hulp bij uitzoek en regelwerk en een luisterend oor) in geval van financieel/materieel kan ik na het weekend gaan winkelen om eea voor je samen te stellen.
Vandaag exact een maand.. En ben gewoon vanaf 4 uur wakker, zo bizar.. Tijd vliegt voorbij maar gevoelsmatig is dat niet zo..
Pfoe, kan me zo voorstellen dat het enerzijds verbaasd dat je het alweer een maand alleen redt maar anderzijds was die maand zo zwaar en ineens dat het echt anders voelt. Zet hem op, meis! Uur voor uur, dag voor dag.
Een enorme inzinking van gisteravond en vannacht verder.. Heb volgens mij meer dan een uur onafgebroken gehuild, man wat mis ik hem.. Zijn 3e kaars is bijna op, morgen komt mijn sv en hopelijk met brief dat ik hem EINDELIJK op kan halen en mee naar huis kan nemen..
Dikke knuffel voor jou. Klinkt misschien gek, maar het is wel goed dat dit gebeurd. Je verdriet moet er toch uit. Anders blijft het in je branden en verteerd het je van binnen. Dus gooi het er uit.
Ja dat is wel zo, mag morgen gelukkig naar de psycholoog. Maar het heeft wel een impact op de meiden.. Die schrokken van mijn gehuil, want zo erg zijn ze niet van mij gewend
Pff.. de hele nacht wakker geweest, kon niet in slaap vallen.. Zo de laatste dingen gaan voorbereiden, dan nog langs de notaris en dan vanmiddag de gesprekken
Van mij ook een kleine bijdrage. Denk vaak aan jullie! Hoop dat alle kleine beetjes bij elkaar je helpen en steun geven. Dikke knuffel!