Hoe moet ik verder

Wat zie je nog in hem dat je bij hem blijft? Een blowende nietsnut die geen verantwoordelijkheidsgevoel heeft dat vind ik wel zo onaantrekkelijk aan een man.

 

Zoals door anderen gezegd, nee, dit lijkt me geen stabiele situatie voor een kindje.
Ik heb van dichtbij een soortgelijke situatie gezien en meegemaakt, en nee, dat raad ik niemand aan.

Om je biezen te pakken vind ik nogal wat, zeker als je van iemand houdt, en dat moet haast wel, als je bij hem blijft.

Dan is het denk ik zaak uit te zoeken waarom hij zoveel blowt.
Blowen kan trouwens invloed hebben op je libido, dus dat zou een oorzaak kunnen zijn.
Staat hij open voor een gesprek? Met de huisarts misschien in eerste instantie? Veel mensen blowen (net als alle andere veralavingen) vanwege onderliggende problemen. Daar mee aan de slag gaan kan een oplossing zijn, en dan ook afkicken.

Ik wens je veel wijsheid !

 

Hoe komt ie aan het geld dan?

 

Blowen is een verslaving zoals jouw vriend dat doet. Net zoals er alcoholisme is. Niet iedere blower is verslaafd, maar jouw vriend wel. En minderen werkt niet als iemand verslaafd is. Afkicken werkt wel. Maar dat moet hij zelf willen en zelf doen.
Is dit het leven wat je voor jezelf wilt? Ik begrijp dat het lastig is om weg te gaan of hem weg te sturen in jouw geval. Maar als jij graag moeder wilt zijn, dan kan dat niet met een verslaafde naast je. Die hebben namelijk maar één prioriteit en dat is hun eigen verslaving. Natuurlijk gaat hij jou van alles beloven, maar zolang er geen consequenties aan zitten gaat hij niet veranderen. Jij betaald alles, dus dit is toch prima voor hem? Hij gaat echt niet werken en minderen voor jou.

Ik zou in dit soort gevallen heel hard wegrennen. Harder nog, ik zou nooit een relatie starten met iemand die blowt. Mijn afkeer van zulke nietsnutten is zo hoog! Mijn schoonzus was getrouwd met zo’n blowende nietsnut. Nu is ze alleen met twee kleine kinderen van een blowverslaafde vader die zijn drugs belangrijker vindt dan zijn eigen kinderen.

Sterkte en succes met het maken van keuzes voor jouw toekomst! Jouw toekomst en niet die van hem.

 

Dat dit geen gezonde relatie is al veel benoemd hier.
Maar wil op één ding inhaken;

Dat als niet verslaafde het niet werkt om tegen een verslaafde te zeggen ik wil dat je nu stopt want anders...
Dan komen er inderdaad loze beloftes of ze vinden smoesjes waarvan ze vinden dat er vanaf geweken mag worden. Zoals bijvoorbeeld ik heb een rot dag, morgen zal het beter gaan en dan stop ik weer.
En dan verplaatst het probleem steeds ipv het opgelost wordt.
Een verslaving is hardnekkig en heeft goede begeleiding nodig.

Mijn tip is dan ook om hem daarin te ondersteunen door samen naar de huisarts te stappen als je echt van hem houdt en bij hem wilt blijven.
Wilt hij dan alsnog niet aan zijn verslaving werken zou ik zeggen ik heb nu alles gedaan en tot hier en niet verder.

 

Ligt er aan wat hij en jij willen. Heeft hij het er voor over om nu naar de huisarts te gaan met jou en het er over hebben?

Hij zou keihard moeten knokken om niet meer verslaafd te zijn maar als hij niet zo ver is komt het er weer op neer wil je dan wachten.

Bedenk goed wat jij nu wil

 

Zonder hierop in te gaan, kan ik mij voorstellen dat dit een grote impact heeft gehad op jou. Dat je dan nu je zaakjes goed op orde hebt, je eigen inkomen, je eigen huurwoning vind ik bewonderenswaardig.

Vanaf de zijlijn kan ik alleen maar zeggen, zet een punt achter deze relatie, laat hem zonder dat hij bij je woont zien dat hij voor zichzelf kan zorgen, een inkomen kan krijgen en vasthouden en alleen kan leven, dan kan je altijd nog kijken of je intussen niet een veel leuker exemplaar hebt gevonden, of dat hij echt de moeite waard is.

 

Je moet jezelf afvragen of je een kindje wilt laten opgroeien met iemand die blowt en zijn geld hieraan op maakt en dat gaat echt niet veranderen als er daadwerkelijk een baby is

 

Er moet in ieder geval iets gebeuren voordat je met deze gast een kindje op de wereld gaat zetten… Een verslaafde moet zelf inzien dat hij hulp nodig heeft en deze hulp ook zelf zoeken. Zolang jij het tolereert dat hij al zijn geld op blowt en niets bijdraagt in jullie huishouden, faciliteer je zijn verslaving.
Ik vind niet per se dat je de relatie moet verbreken. Maar ik zou op dit moment hem wel de deur wijzen. En hij zou er bij mij echt pas weer inkomen als hij afgekickt was en hulp had gezocht om met zijn verslaving om te gaan.
Als dit niet (voor jou op tijd) gebeurt, kan je er altijd voor kiezen om zonder hem verder te gaan.

 

Niet alles gelezen, maar wat is er nog leuk aan deze relatie? Wat doet of bied hij jou nog?

Geen libido
Alle dagen blowen
Teert op jou zak
Werkloos

Heeft hij intenties om hier iets aan te veranderen?
Wilt hij hulp bij verslaving? Waarom werkt hij niet, er is werk zat.

Ik zou toch goed nadenken of je zin hebt om dit allemaal te moeten fixen met de kans dat zijn inzet nul is.

Jou droom is een gezinnetje, of dat met deze man een goed plan is betwijfel ik...

 

Naja heel simpel…..
Er voor zorgen dat er iemand bij je is, hem dan de deur wijzen, wil hij niet dan de politie bellen of de gene die bij je is zodat hij je niks kan doen.
tja blowen en niet werken en op jou geld teren is lekker makkelijk en je houd het zo zelf in stand.

 

Nouja kennelijk dus niet, dan zou t voor mij een punt worden in de relatie.

Of je gaat er actief mee aan de slag om je woord na te komen, en dat dat niet zonder slag of stoot gaat ala. Maar ik wil wel zien dat je je dan inzet.

Of je bent gewoon niet op je woord te vertrouwen en dan ga je bij mij tegen mn principes in en daar ga ik geen relatie mee (verder) in.

Laatste kans met ultimatum, woord is woord. Kan je je er niet aan houden dan is per datum x t gat van de deur. (Met slotenmaker op standby en zorgen dat je niet alleen bent).

Heb zo een ex gehad met een alcohol tik. Kon van alles drinken zonder issue, maar witte alcohol werd hij aggresief van.

Plechtige belofte dat hij die niet zou drinken...Dat werd stiekem drinken...betrapt, wederom plechtige belofte en excuses...Dat eindigde uiteindelijk in een sessie dat ik hem KO sloeg zn bed op, mn spullen pakte en vertrok. Maar ik sla IETS anders dan de gemiddelde vrouw...en dan nog is dat tricky tegen een dronken en agressief persoon.

 

Maar jou nergens aan helpen betalen? Geen enkele bijdrage? Verslaving maakt veel kapot. Een uitkering is toch zeker niet extreem weinig dat alles op gaat aan blowen? Ik zou echt hulp zoeken en hem niet verlaten. Het overkomt de allerbeste! Wil hij de hulp niet accepteren dan zou ik mijn conclusie trekken.

 

Ik vind sommige hier wel heel erg makkelijk praten dat TS nu bij hem weg moet gaan omdat hij zijn verslaving boven haar en toekomstige gezinsplannen zet.

Maar zo makkelijk werkt het niet als je met een verslaafde samen woont..
Een verslaving sluipt er vaak in, en als je van iemand houdt leg je 9 vd 10 keer zonder dat je het door hebt zelf die grens ook lager en zie je het door de vingers of keur je de verslaving goed.
Totdat er een punt komt dat het wel heel erg zichtbaar wordt dat er een verslaving gaande is en er hulp moet komen.
Hoe harder je dan tegen een verslaafde roept je moet nu stoppen met blowen/drinken hoe harder die persoon zijn verslaving gaat voeden.
Wat hier al door iemand benoemd werd zijn er vaak onderliggende problemen wat een verslaving veroorzaakt.
Als de kern van die problemen niet worden aangepakt en hij ook nog eens alle dagen thuis zit is natuurlijk een blowtje makkelijk gedaan en is de kans op een terugval groter. Met een verslaafde samenwonen is figuurlijk mede verslaafd zijn omdat alles alleen nog maar om de verslaving draait en je daarin meegetrokken wordt. (Jij wordt de dupe dat jouw geld op gaat aan zijn verslaving)

Mensen keren zich heel gemakkelijk tegen verslaafden en roepen dan gelijk verbreek de relatie en kies voor je eigen geluk, maar vergeten vaak dat verslaafden afhankelijk zijn van hun eigen verslaving en zonder niet meer kunnen functioneren (denk aan afkick verschijnselen, agressie etc)
Die mensen komen er zelf niet meer uit en hebben daar gewoon goede begeleiding in nodig.
Die begeleiding hoeft niet alleen maar in de vorm van hulpverlening te zijn.
Een naaste die je steunt en daarmee het traject in mee wilt aan gaan is dan vaak ook heel belangrijk.

Daarmee zeg ik niet dat TS haar geld moet op laten maken door hem en dit maar moet blijven goedkeuren, maar hem niet de kans bieden om zich tijdens hun relatie aan zijn verslaving te werken vind ik ook weer gelijk de makkelijkste weg kiezen door hem dan de deur maar te wijzen en wellicht hem juist meer richting het verkeerde pad brengt. (Ja ze hebben geen kinderen samen dus ik weet dat dat officieel dan niet haar probleem is)
Behalve als hij natuurlijk na alle handvaten en steun van TS en hulpverlening nog steeds besluit geen hulp nodig te hebben en beweert niet verslaafd te zijn (eerste stap is namelijk erkennen dat je verslaafd bent) want in de ontkenningsfase zal geen enkele verslaafde hulp aannemen want ze vinden zichzelf niet verslaafd.

Dus ik vind dit zeker ook een traject waarbij ze samen hulp moeten zoeken, ook TS omdat een verslaving niet zomaar weg is en je daar mee om moet kunnen gaan dat hij er altijd gevoelig voor zal blijven in de toekomst en bepaalde triggers moet vermijden die hem aan het blowen zetten.
Zeker gezien er een kinderwens is en nog liefde in het spel.
Zo op deze manier voort borduren worden ze beiden niet gelukkig van.


Ik hoop dat TS dan ook voor haar zelf hulp zoekt bij de huisarts of psycholoog om hiermee om te kunnen gaan zonder zelf direct schuldgevoel te hebben richting haar vriend welke keuze ze dan ook maakt.
Het is geen falen als je hulp zoekt, en je verraadt hem niet door zelf alvast hulp te zoeken en of in te schakelen.
Juist moedig vanuit jou TS dat je hulp zoekt omdat je van hem houdt en wilt dat jullie toekomst en uiteindelijk dan ook zijn eigen toekomst een beter vooruitzicht krijgt dan het nu op dit moment heeft.
En mocht hij ondanks alle inzet van jou niet willen veranderen, kun je wel met een opgeheven hoofd zeggen dat je er alles aan hebt gedaan om hem van zijn verslaving af te helpen maar hij zelf niet bereidt was te willen veranderen.

 

Ik vind dit heel goed gezegd en hoop dat TS er wat aan heeft!!

Veel sterkte!!!

 

Ik snap de reactie van @Snies heel goed alleen: TS is nog niet zo heel lang samen met haar vriend. Dat zou voor mij de situatie wel anders maken. Als ik na 10 jaar erachter zou komen dat mijn partner verslaafd is oké; dat vind ik een ander verhaal. Wanneer zoiets er geleidelijk in sluipt.

Maar dit klinkt alsof de situatie vanaf de start al zo geweest. Ik bedoel dus: als je vanuit een liefdevolle en gezonde relatie stuit op zulke uitdagingen, dan zou ik zeggen ‘ga ervoor. Help hem, zoek uit waar prio’s liggen, zoek uit wat je wil..’
Omdat dit echter al een tijd zo is en ze aangeeft nog niet zo lang samen te zijn denk ik alleen maar: ‘kies voor jezelf’. Ik kan me niet voorstellen dat de vriend in kwestie momenteel in staat is zoveel liefde te geven. Je kan immers een ander alleen maar gelukkig maken als je dat zelf ook bent.

En geloof mij echt wanneer ik zeg dat een verslaafde niet zal veranderen als het niet 100% uit hemzelf komt. Ik heb het van dichtbij gezien. Intenties zijn vaak oprecht, maar wel een momentopname. Echte stappen kun jij niet voor hem zetten. Niemand beweert dat het makkelijk gaat zijn, maar kan het ook niet zo zijn dat TS houdt van het ideale beeld dat ze in haar hoofd heeft van de toekomst? Vriend die gestopt is, samen zorgen voor een kindje.. ik kan me dat nl wel voorstellen. Want ik geloof wel dat er ‘iets’ is, anders zijn ze niet samen. Maar ik denk dat een gezonde dosis realisme ook nodig is.

Al ben ik ook van mening dat het voor ons makkelijk praten is. Denk dat er heel wat goedbedoelde adviezen zijn gegeven inmiddels.
TS, weet je al wat je zelf wil?