hoi meid tis zo moeilijk om je voor te stellen hoe het dan gaat... dat gaat haast niet hoor... wij wisten ook van te voren dat ons manneke dood zou gaan maar nog is het anders als verwacht ik weet niet de juiste woorden om je te helpen kan alleeen maar zeggen zal er voor je zijn als je me nodig hebt en als je nog andere dingen wilt weten die je kunt regelen in de omgeving.. dan kan je het altijd vragen hoop dat de artsen je goed steunen straks! meid heel veel sterkte. zal zeker niet makkelijk zijn, ondanks dat je dan ook een mooi mannetje hebt.. probeer nog een beetje van je zwangerschap te genieten. dikke knuffel van mij
Dank je Caruli. Het idee dat ik al ergens terecht kan met vragen en mijn verhaal is al heel fijn. Hier op het forum maar ook gewoon via mail ofzo. Dank je daarvoor! Ik weet dat elk verhaal anders is en op zich staand. Ik ben een enorme planner en regelaar en zou het liefste weten hoe het allemaal gaat en wat ik kan verwachten. Ik weet dat dat nu niet kan maar geen controle hebben over dit maakt me soms helemaal gek. Vaak kan ik me sterk houden maar af en toe breek ik toch echt. Ik was vanmorgen op een vlindersite aan het kijken en zag het kistje met het kindje en dacht: dit wil ik helemaal niet. Ik wil niet straks bij een mandje staan huilen, verdrietig zijn en ons kindje verliezen.
Hoi Dees, allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik kan alleen maar zeggen dat je moet doen wat je gevoel je ingeeft op dat moment. Ik dacht ook dit wil ik niet en dat doe ik niet maar als je voor de situatie staat doe het toch het is jouw kindje en daar wil je dan alles zelf voor doen. Laat je niet wat opdragen door anderen, maar doe het samen met je man en kies voor de dingen die jullie zelf willen. Als je wil praten,mailen ben ook ik er voor je. liefs sette
hoi Dees, ik vind het zo erg voor je... ik wist van te voren niet of Bas nog zou leven als hij geboren werd en of en hoelang hij nog zou leven. Ik heb daarom gevraagd of ze hem in ieder geval pijnstilling wilden geven voor het geval hij nog leefde en daarom kreeg hij ook vrijwel direct een zetpil met morfine. Zijn hartje klopte nog twee uur maar ik ben zo blij dat ik om die pijnstillers heb gevraagd... al was het maar voor mijn eigen geruststelling. Heel erg veel sterkte als het straks zover is. Ik wou dat ik een beetje pijn van je over kon nemen
Hoi Dees, Grrr ik had een heel verhaal getypt, kleine storing... alles weg. Geen tijd meer om te herhalen. In het kort; probeer alles eruit te halen in de korte tijd die je straks met elkaar hebt. zorg dat er iemand is die veel foto's kan maken. Elke foto en herinnering zul je gaan koesteren. Ik heb verschrikkelijk met je te doen. Hoe dicht kunnen geluk en verdriet bij elkaar liggen, hè. Heel veel sterkte.
Lieve Dees, Tranen springen in mijn ogen als ik er aan denk hoe verschuurd jullie moeten zijn van emoties... ...heel veel sterkte en een hele dikke knuffel Naatje
Dank jullie voor de lieve reacties. Het klinkt gek maar ik kan me gewoon geen voorstelling maken van hoe het moet voelen straks. Ik probeer me zo voor te bereiden maar dat lukt gewoon niet. Af en toe vliegt alles me ineens zo aan en dan heb ik behoefte aan steun, verhalen van mensen die het al hebben meegemaakt. Ik zie zo op tegen de bevalling en aan de andere kant ben ik ook zo benieuwd naar de kleintjes. Hoe zal ons ventje eruit zien, op wie lijkt hij enzo. En het ukkie, zal het een jongen of een meisje zijn, hoe klein zal het daadwerkelijk zijn, hoe erg dik zal het buikje zijn. Allemaal dingen waar ik zo nieuwsgierig naar begin te worden. Ik wil ze zien, vasthouden, tegen me aan voelen, ruiken en aan de andere kant zou ik ze nog wel maanden willen dragen om maar geen afscheid te hoeven nemen. Het is aftellen nu, in het ergste geval (het is lichamelijk al zo zwaar nu) nog 7 weken en als het meezit misschien maar 3 of minder. Spannende tijden zijn dit..... Ooh en wat de foto's betreft, ik heb een hele goede camera die we meenemen. Mijn moeder is misschien bij de bevalling en misschien een vriendin (hangt van het tijdstip af wannneer ze komen) en anders vragen we de verpleegkundigen wel.
Lieve Dees, je kúnt je ook niet voorbereiden op het gevoel wat je straks gaat krijgen. Ik snap dat dubbele heel goed, opzien en verlangen tegelijk naar de bevalling. De kennismaking maar ook meteen afscheid van een van je kinderen. Onze situaties zijn heel anders maar wel kan ik uit ervaring zeggen dat de geboorte van en kennismaking met Niels ervoor gezorgd heeft dat we verder konden. Het was zo enorm bijzonder om ons mannetje te zien. Het heeft me heel veel kracht en trots gegeven. Die dag was heel bizar, maar ik denk er heel graag aan terug omdat we zo vervuld van liefde waren.
Lieve Dees. Probeer mijn reactie aub niet verkeerd op te vatten. Ik denk dat ik ook heel graag wat meer tijd had gehad om aan het idee te kunnen wennen dat Lindy* niet zou leven als ze geboren zou worden. Ik kreeg nu totaal onverwachts te horen dat mijn kindje al in mijn buik was overleden zonder dat ik daar óóit rekening mee had gehouden. Wij kregen direct moeilijke vragen en keuzes voor onze neus en moesten zo snel mogelijk antwoord geven. Wij hebben geen tijd gehad om ook maar ergens over na te denken, wij zaten onverwachts in deze nare droom. Ik wil echt niet zeggen dat alles dan makkelijker geweest was, want het blijft moeilijk. Misschien kan je je ook wel helemaal niet voorbereiden op zo'n gebeurtenis. Ik wil je in ieder geval nogmaals veel sterkte wensen, en je mag altijd alles vragen hoor!
Lieve Dees, pfff, het komt wel dichtbij nu. Wat vreselijk allemaal. Wij wisten een week voor Bram* geboren werd dat hij het niet zou overleven. Voordat hij werd geboren hebben we (hoe moeilijk ook) al een mandje voor hem uitgezocht met de uitvaartonderneemster, een wikkeldoek gemaakt waar hij ingewikkeld werd (omdat hij een te grote groeiachterstand had voor gewone kleertjes), maar ook al de afscheidsdienst voorbereid. Alle teksten en liedjes hadden we al uitgezocht. Ik vond het heel moeilijk daar al over na te denken, aan de andere kant wist ik niet hoe ik er na zijn geboorte "aan toe zou zijn". Maar goed, ik weet niet of dat dit in jouw geval "goed" is, omdat je ook nog een gezond kindje bij je draagt (als je begrijpt wat ik bedoel) Ik wil me ook aansluiten bij het advies van Mariel. Maak heel veel foto's, of laat ze maken. Ook hebben wij een video-opname van de afscheidsdienst. Mijn broertje had een camera op een statief neergezet. De opname hebben we eerlijk gezegd nog nooit bekeken, maar het idee dat hij er is is fijn. Onze allermooiste tastbare herinnering aan Bram* is een gipsafdrukje van zijn voetje. Deze is door de zusters in het ziekenhuis gemaakt. Misschien kun je hier vooraf naar informeren, of ze dat ook doen. Misschien moet je zelf zo'n setje (hobby-winkel/Prenatal) mee nemen (voor het geval het in het ziekenhuis niet voorradig is), maar als je dat zou willen dan ben je daarop voorbereid. Klei werkt daar ook goed voor, heb ik me laten vertellen. Ook een afdrukje met verf is heel mooi. Wij hebben dat niet van Bram*, dat had ik achteraf nog wel gewild. Verder: volg je gevoel, dat bedriegt je vaak niet. Heel veel sterkte meid! Ik denk aan je. Veel liefs, pooh
Hi lieve Dees, het komt nu wel heel dichtbij heh meissie,wat een dubbel gevoel zal dit zijn.... Maar ik moet me bij de andere aansluiten,maak vele foto's,misschien een plukje haar,afdrukjes,overleg nu vast in het ziekenhuis,hadden wij ook gedaan,maak vast een lijstje van wat jullie willen en vraag of ze dat in ziekenuis voor jullie willen doen.... Misschien ook een idee om een foto van je twee kindjes te maken? Meis,alles wat jullie willen moet je aangeven,dat begrijpen ze wel in het ziekenhuis. Het zal hoe dan ook een heftige tijd voor jullie worden,en ik hoop dat jullie alles zo doen zoals jullie zelf willen,nogmaals geeft het aan! Ik wil jullie alle sterkte van de wereld wensen,spannende tijden voor jullie! Ik denk aan jullie meis!
Een foto van samen is inderdaad wel een goed idee maar ik weet nog niet zeker of dat kan. Het hangt helemaal van de situatie af. Van die gipsafdrukjes heb ik gekregen van iemand en het zijn er die niet zo heel snel drogen. Die zitten in de vluchttas en gaan mee. Ik begreep van Caruli dat ze in het ziekenhuis (daar is zij ook bevallen) ook afdrukjes met inkt maken. Het fototoestel staat klaar, opgeladen en wel dus ook die zullen we niet vergeten. Ik vind het moeilijk om te reageren op het feit dat we ons kunnen voorbereiden op de dood van het kindje want in hoeverre is het voorbereiden? Ja we kunnen muziek uitzoeken, een mandje en we hebben al een mooie urn gevonden maar of dit het ook makkelijker maakt? Ik denk dat het nogal verschilt per persoon en hoe die ermee omgaat. Ik probeer het wel positief te brengen bij anderen door te zeggen dat we het allang weten en ons erop in kunnen stellen maar makkelijker, kweenie. We zijn uiteraard ook dankbaar dat er 2 kindjes zijn, dat we niet met lege handen staan (althans, laat ze er eerst maar eens veilig uit zijn) maar het feit blijft wel dat ook wij een kind gaan verliezen. Ik probeer de opmerkingen niet verkeerd op te vatten hoor en ik weet dat iedereen ze hardstikke goed bedoeld maar mensen kunnen soms zulke lompe opmerkingen maken. We hebben er al een paar gehad/gehoord waardoor ik misschien wat gevoelig reageer. Soms zeggen mensen bijna letterlijk dat we blij moeten zijn met een kind ook al gaat er 1 dood. Natuurlijk zijn we straks hardstikke blij met onze zoon (en nu ook al met onze 2 hoor). We hebben er een lange weg voor moeten afleggen want er zijn wel 7 vlindertjes aan vooraf gegaan en 8 zware jaren in de mmm. Mensen vergeten dat als ze onnadenkende opmerkingen maken en dat doet zeer. Hoe dan ook, het blijft allemaal moeilijk en ik had gewild dat we dit niet mee hoefden te maken, dat niemand dit mee hoefde te maken. Helaas beslist de natuur soms anders
lieve Dees, Mensen weten vaak gewoon niet wat ze moeten zeggen en als ze wat zeggen dan zeggen ze vaak net de verkeerde dingen. Jammer genoeg herken ik dat maar al te goed. tegen mij zeggen ze ook wat zeur je nou over je vlindertjes, je hebt toch al twee mooie meiden. Ben blij met wat je hebt en geniet daar van. Tis niet dat je niet blij bent met wat je hebt, tis dat je weet wat je hoe het had moeten zijn... ...ik wens je veel sterkte en een hele dikke knuf Naatje
Lieve Dees, echt "voorbereiden" op de dood van je kindje kun je nooit, althans dat is mijn mening. Dat had ik er nog bij moeten zetten in m'n vorige berichtje. Want hoe bereid je je voor op het moeilijkste wat je kan overkomen? In m'n vorige berichtje heb ik vooral "praktische" dingen genoemd, want dat is het enige wat ikzelf vooraf kon doen. De rest heb ik maar over me heen laten komen. Mensen zijn vaak lomp en denken niet altijd even goed na over wat ze zeggen. Of hebben zelfs geen benul van wat ze zeggen. Vaak onwetendheid, vaak ook omdat ze niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Het maakt je boos en verdrietig! Ik probeerde op een gegeven me er minder druk om te maken, want ik kon de energie heel goed anders gebruiken. Maar ja, dat is makkelijker gezegd als gedaan. Zeker als mensen zeggen dat je verdriet wegwuiven, omdat het een toch "foutje van de natuur is". Terwijl ik dit schrijf word ik weer woest, terwijl dat toch al een jaar geleden is... Ik vrees dat het weinig troost voor je is, maar helaas ben je niet de enige die hiermee worstelt. Nogmaals heel veel sterkte! Ik denk aan je! liefs, pooh
Lieve Dees,ik vroeg me af hoe het met jullie gaat? Het wordt steeds moeilijker natuurlijk! Ik wil jullie voor iedere moeilijke dag veel sterkte wensen,ik denk aan jullie! Liefs Dais.. -x-
Wat lief van je Daisy. Jullie leven op voorhand al zo mee (o.a. Caruli die me gisteren belden, zooo lief) en dan moet het 'echte werk' nog komen. Het gaat eigenlijk best wel aardig. Ik ben nu 36 weken en wil vandaag gaan vragen of ze een handje willen gaan helpen, oftwel inleiden. Ik heb zo'n enorme buik het is bijna niet meer te dragen. Ik zie ook minder op tegen het sterven van de kleine. Het zal zwaar worden maar ik heb er vrede mee op 1 of andere manier. Ik probeer het zoveel mogelijk over me heen te laten komen. Nog even en we zijn papa en mama en dat zullen we ook altijd blijven, van 2 kindjes.
lieve dees. het zal idd heel zwaar worden meid, maar weet dat er altijd mensen zijn die je willen steunen en bijstaan. en idd jullie worden papa en mama van 2 kindjes! alleen helaas 1tje om te knuffelen en 1 om te herrinneren heel veel sterkte met de laatste loodjes en hopelijk gaan ze je helpen want ik vind dat je het al lang volhoud en dat voor een 2ling dikke knuff
Dees ik denk ook aan je hoor en ik hoop dat het kindje dat gaat overlijden, altijd een beschermengeltje voor zijn/haar broertje zal blijven!
Lieve Dees, Ik wil jullie ook heel veel sterkte wensen met de laatste loodjes. Het is al hele erg knap dat je het al tot de 36 weken hebt volgehouden met een 2ling. Helaas kunnen ze niet alle twee blijven en zal er een meteen aan zijn/haar volgende reis gaan beginnen. Maar de herrinering zal blijven in je hart en zal voor altijd een plekje in jullie gezinnetje innemen. Hele dikke knuffel Naatje
Hoi Dees, ook namens mij wederom heel veel succes deze weken. Alle voorbereidingen liggen al lang klaar neem ik aan. Ik hoop dat de inleiding nu snel gaat komen. We zullen hier in spanning afwachten op je berichten. Sterkte meid. Dat de moederliefde en trots overweldigend mogen zijn en je verder helpen de komende periode door.