Wij hebben het thuis steeds over bebbie.. Haha geen idee hoe ik d'r bij kom.. Verder weet natuurlijk nog niemand dat ik zwanger ben..
Pluis(je)! Ook gebruiken we onze jongens en meisjes naam wel eens thuis.. Ben alleen bang dat een van ons zich eens verspreekt..Dus houden we het nog maar bij Pluis
Wij noemen hem/haar samantha joris conny...de eerste twee namen heeft mijn bonuszoon bedacht( wordt het dus echt niet) en mijn beste vriendin noemt hem/haar conny...heel makkelijk haha
Leuk topic! Wij zijn ook nog op zoek naar een ongeslachtelijke "werknaam". Willen namelijk voor de geboorte niet weten wat het word, dus wil als over de baby praten ook niet aan wennen aan hij of zij! Dus alle hulp is welkom!
Wij gebruiken vanaf het begin keessie. Aangezien kees in flodder ook een meid is, en we het dus een tweeslachtige naam vinden De echte naam gebruiken we nooit, ook niet onderling. We willen ons niet verspreken.
Baby (achternaam), boefje, keesje, druktemaker, mannetje en tegen ml je zoon (meestal in combinatie met schopt me of ligt vervelend in me zij )
Wij hebben nooit een geheim gemaakt van het geslacht, dus we konden wel vrijuit van hij/hem spreken. Thuis gebruikten we in de eerste instantie zijn "echte" naam, maar een paar keer verspraken we ons in gezelschap bijna en besloten het toen niet meer te doen. Het werd toen "de kleine". In gezelschap zeiden we meestal "Brammetje".
Vanaf het begin, ook toen we het geslacht nog niet wisten, noemt manlief de baby al Bob/Bobje/Bobby! En eigenlijk hebben we dat maar zo gelaten Alhoewel ik mezelf er soms op betrap om tegen manlief de echte naam al te zeggen in een gesprek.
Ik ben er nog niet helemaal uit wat het wordt. Alleen m'n zusje weet de naam omdat zij hem eigenlijk verzonnen heeft. Althans de langere versie van de naar die het eigenlijk wordt. Want heb een leuke korte naam maar had liever een lange die je leuk kan afkorten. Maar je weet pas echt hoe de naam wordt als hij er is. Dus tot die tijd is het de baby, ukkie of de kleine uk. Gewoon gesproken noem ik hem altijd gewoon de baby.
Moewie! Het eerste woord dat onze dochter zei toen ze naar mijn buik wees. Vanaf toen hebben we het altijd over kleine Moewie. We weten het geslacht niet en zijn nog niet uit de naam dus we kunnen ons gelukkig niet verspreken
El Rey, een afkorting van zijn naam straks en dus nu al zijn bijnaam. Onze eerste zoon heeft ook al bijna vier jaar dezelfde bijnaam, die zelfs vrienden gebruiken, hoort een beetje bij ons
Mijn zusje en ik zijn beide zwanger. Mijn zusje van een jochie, wij weten het niet maar we denken ook een jongen. Voor het gemak is mijn moeder in het begin van de zwangerschap het kindje van mijn zusje en mij bij een zelf verzonnen naam gaan noemen. Die is blijven hangen en inmiddels noemt de hele familie onze kleintjes bij die namen. Het kindje van mijn zusje is benoemd tot Herman En de mijne tot Octaaf Lekker droog. Dus hier is het er helemaal in gesleten. Octaafje zit in mijn buik!