Gewoon mama en papa. Hij mag jij en je zeggen. Opa's en oma's is opa Jan, Oma Karin. Mij zusje noemt hij Tante Haakaa (ze heet Tamara maar ja) Onbekende Meneer en mevrouw.
Oei ja die zijn we hier ook flink aan het oefenen, ze doet het nu vaak wel maar toch ook nog teveel gewoon 'mens' en ondanks dat het een normaal woord is klinkt 'wat doet dat mens?' zo onaardig
whahah klink zeker onaardig. Meneer en mevrouw deed hij helemaal uit zichzelf. Hij zegt wel vaak tegen wat oudere mensen kijk mama een omaatje laatst tegen een mevrouw met een hoofddoek vroeg hij aan mij: heeft die mevrouw net gedoucht mama?? dus ik zeg hoezo...nou ze heeft een handdoek op haar hoofd...zeker natte haren whaha
Hier kan ik me helemaal in vinden. Voornamen of u zeggen heeft niets met respect te maken. Het staat netjes, thats it. Mijn schoonmoeder heeft het er letterlijk ingeslagen dat de kinderen haar aanspraken met u. Als een kind zegt: Krijgt U maar de t**ing... of ik wil dat U dat nu voor mij pakt... klinkt dat respectvol omdat het woordje U er inzit? Als mijn kind netjes zegt: mama zou jij dat voor mij wilen pakken? Dan vind ik dit netter en respectvoller dan bovenstaande met U erin. Voorbeeld is natuurlijk heel zwart wit, maar denk dat mijn punt duidelijk is
Mijn dochter van 5 noemt mij mamma of anne ( turks voor mamma) ben zelf nederlands maar manlief is turks, mensen kijken toch wel verbaasd als ze me in het openbaar anne noemt
Wij zijn papa en mem of memmem ik ben nl fries vandaar mem en we wonen in zuid Holland waar mijn man vandaan komt dus hij is gewoon papa. En we zeggen gewoon jij hier in huis.
Njah of iemand bovenstaande zegt met u of jij of met mam of met voornaam is en blijft onacceptabel. Maar persoonlijk vind ik wel dat enige 'afstand' gepast is. Je bent hun moeder, en niet hun schoolvriendinnetje. Ik vind dat veel ouders veel te veel vrienden worden met hun eigen kinderen, en als de kinderen dan groter zijn, kan dat wel eens uit de hand lopen met bijvoorbeeld puberen. Ik ben absoluut niet streng, maar ik heb absoluut wel regels en die hanteer ik ook streng indien nodig. Met de voornaam aanspreken vind ik een stapje te ver. Ik heb niet met hem op school gezeten, ben zijn vriendje niet. Ik ben zijn moeder, en moet hem een fijn en veilig thuis geven en vooral een gedegen opvoeding. En daar hoort naar mijn idee ook een zekere afstand in. Kinderen zijn niet gelijk aan hun ouders, en dat is helaas wel wat ik bij het overgrote deel van de kinderen bij mijn zoon in de klas zie. Ik hou mn hart vast voor over 10 jaar, er zijn zoveel kinderen compleet losgeslagen, en het ergste is nog dat men over het algemeen denkt dat het doodnormaal is. En natuurlijk hoeven je kinderen niet losgeslagen te zijn omdat ze je met de voornaam aan mogen spreken, maar ik geloof wel dat het een voorzetje KAN zijn tot gedrag wat je op een later tijdstip niet wilt zien. Hoe wil je een losgeslagen tiener tot bedaren brengen als hij denkt dat hij je gelijke is? -----> Ongemerkt, zijn er heel wat kinderen die geen enkel respect tonen of zullen tonen voor hun ouders. En dat hoeft niet in dat ene woordje te zitten, maar ik zie een soort trend ontstaan waar ik mij best wel zorgen om maak.
Mammie of mama, is maar net waar ze zin in heeft. Vaak als ze ons dringend nodig heeft of boos/verdrietig is zegt ze gewoon mama. Maar als ze positieve aandacht wil zegt ze vaak mammie. En dan liefst een keer of 30 achter elkaar. Mammiemammiemammiemammiemammiemammiemammie....etc.
Ons noemt hij papa en mama en je/jij Daarnaast mijn oudes opa en oma en je/jij En mijn schoonouders pake en beppe en je/jij Geen voornamen dus bij de grootouders, want er is al onderscheid in nl en fries
Oh maar regels zijn hier ook. Onze peuter weet onze voornamen roept ons dus ook wel eens bij onze voornaam. Ik heb liever dat hij ons papa en mama noemt en dit geven we ook direct aan. Doordat hij ons bij onze voornaam noemt voelt het inderdaad als een afstand, maar respectloos vind ik het niet direct. Een kind wordt beinvloed door zoveel dingen van buiten af. Ook opvoeding speelt een grote rol natuurlijk + karakter van het kind. Al deze dingen zullen het kind vormen. Mijn voorbeeld was zwart wit en voornamelijk gebasseerd op U zeggen tegen ouders, omdat het respectvol zou zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Iedereen denkt hier natuurlijk anders over en voed hun kinderen anders op.
Mama en papa/pappie Soms lijkt ze het te snel willen zeggen en zegt ze mapa. Geen idee wie van ons 2 ze dan bedoelt
Papa en mama of pahapa of maaaamaaaaaa. Ze mag je en jij gaan zeggen. Opa & oma en opa. Daar gaat ze u tegen zeggen.
Tegen ons wordt gewoon mama en papa gezegd. Verder ook gewoon je en jij. Grootouders en overgrootouders zijn ook gewoon je en jij (dat willen ze zelf ook).
Ik ben het met je eens dat ouders geen vriendjes zijn, maar niet dat het gebruiken van voornamen een echte grens moet zijn. Meer de toon waarop gesproken wordt. Nog geen kinderen, maar zodra er één komt wordt het waarschijnlijk heit en mama, en je/jij. Met gebruik van voornamen heb ik dus ook geen probleem, al zou ik het denk ik niet zo aanleren. Ik zou eerder waarschuwen om toon van spreken dan om gebruik van mijn voornaam. Voor opa's en oma's weet ik het nog niet. Het was makkelijk geweest met opa, oma, pake, beppe, en opa (naam), maar beppe is liever oma omdat ze beppe oud vindt klinken. En oma niet.
Wij zijn gewoon papa en mama Oma en opa zijn je en jij Vreemde moet hij u en meneer/mevrouw tegen zeggen. En met zijn 2 jaar zegt hij dat heel goed. Vanaf het moment dat hij ging praten zijn wij daar heel streng in. Wij spreken elkaar eigenlijk niet met onze voornamen aan, maar met schat. Dus onze voornamen kent hij gewoon niet. Als de tijd daar is dat hij weet hoe wij heten, mag hij ons absoluut niet bij onze voornamen noemen. Ik vind dat er wel een zekere "afstand" moet zijn tussen ouder en kind. We hebben niet samen geknikkerd.