Niet om het een of ander, maar ik noem mijn schoonouders bij hun naam (of opa / oma als ik tegen Zoë praat) en dat voelt niet onbeleefd. Net als dat ik je tegen ze zeg. Heb in het begin wel u gezegd, maar ze keken me zo gek aan, dat ik dat dan weer heb afgeleerd haha.
Wat een apparte vraag??? Gewoon bij de voornaam hoor, we zien ze niet meer, maargoed voor die tijd wel. Waarom niet? Ze noemen mij toch ook gewoon bij de naam!! En je hebt toch een naam om genoemt te worden?
Sorry , maar ik vind dat echt heel raar??!! Waarom is dat onbeleefd???? Als iemand jou bij je naam noemt zeg je toch ook niet: Pardon??? Ik vind het echt meeeeeeeeeeega onpersoonlijk en kil om je schoonmoeder/vader ook echt: schoonmoeder/schoonvader te noemen.
Whahahaaaa dat deed ik in het begin ook! Nu noem ik ze bij de voornamen. Ga ze echt geen pa en ma noemen. Ik heb maar 1 pa en 1 ma dus nee sorry...
Helaas wonen mijn schoonouders in het buitenland, maar als ik ze aan de telfoon heb noem ik ze gewoon mama en papa . Zo voelen ze ook voor mij aan.
Ik weet niet, dat voelt gewoon niet goed of zo. Ik heb het ze ook nog nooit gevraagd hoor, misschien vinden ze het helemaal niet erg. Maar eigenlijk komt het er ook niet echt van om ze bij de voornaam te noemen. Behalve dan mijn voorbeeldje dan met bellen naar ze. Maar als we bij hun op visite zijn dan roep ik ze eigenlijk nooit. Dan zitten ze natuurlijk voor me...
Gewoon bij de voornaam. Toen ik daar net over de vloer kwam zei m'n schoonmoeder: zeg maar "Miep" hoor. In het begin zei ik ook nog "U" maar dat vonden ze zelf erg vervelend, dus daarom is het "je" geworden.
Na 10(!) jaar vind ik dat nog steeds een dilemma. Mijn schoonouders zijn aardig formeel. Dus het is sowieso u als ik met/tegen ze praat. Doet manlief zelf ook. Band is niet goed genoeg om ze pa en ma te noemen. Sowieso zijn het mijn ouders niet. Je krijgt ze gratis erbij in het pakket he... Maar voornamen.... no way dat ik dat zou doen/kunnen! Dus ik ontwijk het eigenlijk nog steeds zoveel mogelijk. Gaat me eigenlijk altijd wel goed af moet ik zeggen.... Andersom is het een heel ander verhaal. Mijn ouders zijn hele andere types en manlief spreekt ze dan ook gewoon bij hun voornaam aan. Stukken gemakkelijker moet ik zeggen.....
mijn huidige schoonouders bij voornaam vroeger noemde ik ouders van exman pap en mam.. maar mijn huidige schoonouders zijn pas paar jaar geleden in mijn leven genomen en dan ga ik echt geen pa en ma meer zeggen.. hoewel mijn man mijn moeder wel zo moet noemen hahaha, want die word laaiend als die haar voornaam gebruikt
Ik noem ze gewoon bij hun voornaam. Ik zou niet weten wat ik anders zou moeten zeggen. Wil ze zelf echt geen pa en ma noemen, en gelukkig willen ze zelf ook niet zo genoemd worden.
Ik denk niet dat mijn schoonouders er blij mee zouden zijn, als ik hun bij de voornaam zou noemen. Vond het in het begin wel even wennen, maar op een gegeven moment denk je er niet meer bij na en roep je net zo hard ma of pa.
mijn man noemt mijn moeder mem (of memmie als hij wil dat ze zijn kant kiest) ik noem mijn so vaak bij hun naam, dat willen ze zelf.. voelt ietwat ongemakkelijk, dus omzeil ik het vaak
Ik noem mn schoonouders gewoon bij hun voornaam.. En mijn man noemt mijn ouders ook bij hun voornaam.. Onderling (dus man en ik) hebben we het wel over pa & ma (zijn ouders) of papa & mama (mijn ouders)
als we bij elkaar zijn probeer ik het zoveel mogelijk te ontwijken. Vind het nog steeds raar om ze bij hun voornaam te noemen. Meestal zorg ik eerst dat ze al mijn kant uitkijken en dan stel ik snel de vraag. Maar als ik bel en krijg schoonvader ervoor, vraag ik wel naar (voornaam). Maar zo noemen ze zichzelf ook als ze het over mekaar hebben. Ach zal straks wel opa en oma worden, dan zijn we er eerst weer een paar jaar vanaf.
ik noem mijn schoonouders gewoon bij hun voornaam + jij of je.. ... de oma van mijn vriend noem ik oma 'bijnaam' (weet haar echte naam niet, iedereen noemt haar oma 'bijnaam').. en daar zeg ik meestal wel U tegen (soms je).. meer omdat ze me nooit verbeterd heeft... ik vind dat je na een bepaalde leeftijd. als je zelf ook volwassen bent . dat je geen U meer hoeft te zeggen tegen oudere mensen... je bent immers net zo als hun.. niet meer of niet minder... voor kinderen.. tja ik snap wel dat sommige ouders het prettig vinden als hun kind U zegt tegen ouderen... maar ik ga mijn kind dat niet aanleren...