Voor Belgen is 'u' identiek hetzelfde als 'je' en 'jij'. Wij zien het niet perse als beleefdheidsvorm maar gebruiken 'u' in veel zinnen. Waar ik ben opgevoed is alles 'u' 'ge' en 'gij' Ik heb een hekel aan u! ik heb een hekel aan gij! Die 2e zin klopt langs geen kanten dus dan gebruiken wij 'u' terwijl het alles behalve vriendelijk is En ik heb geen hekel aan u Islah, gij zijt een lieverd
Namen lijken mij volstaan. Oom en tante zijn ze niet. Meneer en mevrouw is wel erg afstandelijk. Dus blijft er weinig over.
Hoe noem je een vriend? Wat een gekke vraag. Die vriend heeft toch gewoon een naam! Wij noemen ooms en tantes ook gewoon bij naam. En niet ome xxx Alleen opa en oma noemen we opa xx en oma xx.
Helemaal mee eens! Ik heb neefjes (zoons van zwager) die u tegen mij zeggen. Wordt daar kriebelig van. De bakker (voorbeeldje) daarentegen is wel een U. Zeker als ze broodje krijgen. Dan moeten ze netjes dankuwel zeggen
Onbekende ouderen en vreemden is u. Voor de rest gewoon je, ook bij opa en oma. Vrienden bij de voornaam, maar ooms en tantes trouwens ook.
Gewoon voornamen. En u bewaren ze voor onbekende oudere mensen en voor mijn schoonouders. Ik vind u ook afstand creëren, maar dat komt door mijn eigen ervaringen vroeger, want afstand tussen mijn schoonouders en ons en de kinderen is er totaal niet.
Vrienden zijn oom en tante en u, opa en oma zijn ook u. Ik vind het niet afstandelijk, maar gewoon beleefd. Ik ben ouderwets, ik weet het. 😄
Iedereen gewoon bij de voornaam en tutoyeren. De uitzonderingen zijn mama, papa, oma en opa. Ik vind het gebruik van 'u' voorbehouden aan situaties waarin je wil benadrukken dat de ene persoon boven de andere staat. Ik zeg bijvoorbeeld tegen mijn cliënten wel u, omdat ik hen adviseer en op die manier tot hun dienst sta en niet andersom. In niet werkgerelateerde situaties komt het zelden voor dat ik vind dat 'u' gezegd moet worden. Ik vind het helemaal belachelijk dat er kennelijk mensen zijn die zelf vinden dat ze boven de ander staan en met u aangesproken willen worden. Anyway, ik zou zo veel mogelijk de voornaam gebruiken, zodat je de relatie gelijkwaardig houdt. Het risico van een ongelijkwaardige relatie waarbij een kind is betrokken, is dat je de andere volwassene een bepaalde autoriteit geeft over je kind. Het is de vraag of je dat wil. En als je dat wel wil hoeft dat vervolgens niet tot uiting te worden gebracht door het gebruik van titels en 'u', dat kan dan ook weer op andere manieren.
Wij noemen onze vrienden gewoon bij de voornaam alleen onze beste vriendin is tante, haar man noemen we echter wel weer met de voornaam. Andersom ook, wordt ik tante genoemd en mijn man gewoon bij de voornaam.
Alle volwassenen in onze familie/vriendenkring worden door de kinderen met oom en tante aangesproken. Ze hebben niet bij elkaar in de klas gezeten, meneer en mevrouw vind ik te afstandelijk, en een kind van 4 wat een familielid van 45+ bij de voornaam noemt vind ik brutaal overkomen. Oom en tante is in mijn ogen gewoon een beleefdheidsvorm. Niet te afstandelijk, maar wel met respect. Bovendien is het voor mijn kinderen gewoon een stuk simpeler: mijn man en ik komen uit erg grote famillies, gaan ook veel om met onze neven en nichten, die dus van onze leeftijd zijn. Ik zou het heel raar vinden als mijn nicht van 45 aangesproken wordt door mijn dochter van 5 met alleen de voornaam. En voor hun is het dus gewoon veel makkelijker om oom en tante te zeggen, anders vinden ze het juist verwarrend. (want uitleggen wat een oudtante of een achternicht is, is best moeilijk aan een 5 en 3 jarige ) Hun achter-achternichtje waar ze mee spelen bijv (de kinderen van mijn eigen neven en nichten dus) zijn voor hun ook gewoon hun nichtje. Veel simpeler
Hier noemen we gewoon namen. Oom en tante vind ik speciale "titels". In onze vriendenkring doet iedereen t zo dus dat maakt t ook makkelijk.
Ik heb daar echt nog nooit bij stilgestaan. Iedereen heeft een naam en sommigen willen zelf graag anders genoemd worden, bijvoorbeeld oma en opa. Dat zijn de enige mensen die anders genoemd worden. Bij degenen die anderen oom en tante noemen, hoe noem je dan bijvoorbeeld een kennis of buurman?
Mijn 2 close nichten (van mijn leeftijd) + aanhang en 2 hele goede vriendinnen noem ik ook tante/oom ... (Voornaam). Nooit heel erg over nagedacht. Het voelde gewoon niet goed om hun alleen bij de voornaam te noemen. Alle andere vagere vrienden en kennissen (en ja ook de buren ) gewoon bij alleen de voornaam.
De buurvrouw is of buurvrouw of mevrouw Pietersen. Kennissen (die dus niet regelmatig over de vloer komen) ook gewoon meneer of mevrouw Jansen.
Vrienden heten gewoon *voornaam* Ooms en tantes heten steevast ome of tante*voornaam*. Dus alleen de echte ooms en tantes. Het is wel een titel die je niet zomaar krijgt Opa oma heten opa en oma. Omas soms oma *voornaam*, maar alleen als wij het over oma hebben en ze niet weten welke oma. U zeggen doen ze nog niet uit zichzelf. Hopelijk pikken ze het op dat je oudere mens aanspreekt met u. Zo noem ik bv mijn manager geen mevrouw U. Mijn clienten wel (veelal oud en bejaard). Mijn oudere collegas noem ik ook geen mevrouw U.
Ik kan me daar hier niks bij voorstellen. Niemand in de buurt noemt elkaar zo. Grappig, dat verschil.