Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader heeft al een jaar of acht een nieuwe partner. We zien haar veel vaker dan mijn moeder omdat we veel met mijn vader omgaan en ik niet zo een goede band met mijn moeder heb. Annette voelt voor mij niet als een moeder maar ze hoort gewoon bij mijn vader en ze is ontzettend blij dat ik zwanger ben en ze ziet zichzelf dan ook wel als oma. Ondanks dat ik mijn moeder veel minder zie wordt zij wel gewoon oma natuurlijk. Mijn man en ik twijfelen nu over wat te doen, worden zij en mijn vader straks opa en oma of worden ze opa en annette? Wat zouden jullie doen, of wat doen jullie? Termen als stiefoma of bonusoma wil ik niet aan gaan beginnen. Het wordt òf oma òf annette. Aan de ene kant denk ik, ja ze is Annette en niet oma. Aan de andere kant denk ik meer vanuit mijn dochter straks en wat zij ervan moet denken? Ze zal ontzettend vaak in aanraking komen met mijn vader en zijn partner (minimaal een keer per week en Annette zal ook twee keer per maand oppassen), dan lijkt het me voor zo een kleintje misschien simpeler om het bij opa en oma te houden. Want voor mijn dochters gevoel zal Annette natuurlijk niets verschillen van opa.. Mijn man en ik neigen naar opa en Annette, omdat dat feitelijk zo is. Maar ik wil wat het prettigste is voor onze dochter straks.. (en tja dan heb je nog het onderwerp zal mijn moeder zich niet beledigd voelen? Mijn schoonmoeder heeft een nieuwe partner maar die zien wij zelden en zal geen rol spelen in haar leven, dus dat is alweer heel anders natuurlijk)
Hier heel slecht, maar we hebben het voor de grap afgekort naar stoma. Haha. We noemen haar verder gewoon bij haar naam.
Is er niet iets van een streekwoordje dat je kunt gebruiken?? Tobias heeft ook gescheiden opa en oma, en beide hebben nieuwe partners. De ene twee zijn oma en opa, de andere twee pake en beppe... (Fries)
Hier is het gewoon Oma. Die titel verdient ze. Maar ze is ook al 25 jaar met mijn vader. Dat is wel iets anders dan 8 jaar. Maar in de praktijk zal ze dus wss wel de oma rol vervullen en zou ik het dus gewoon bij opa & oma houden.
Misschien vragen wat ze zelf wil? Mijn schoonvader is overleden maar mijn ouders en oma leven nog wel. Hier hebben ze gewoon 1 opa en drie oma's. Alle oudere mensen zijn volgens mijn kinderen een opa en oma
Ze wil heel graag oma genoemd worden. Echte streekwoorden hebben we hier niet, komen uit de grote stad..
Mijn moeder is overleden maar mijn stiefmoeder is gewoon oma voor mijn zoontje (past ook wekelijks op) terwijl ik haar wel bij haar voornaam noem. Overigens ken ik iemand die de zogenaamde bonusoma omi noemen. Kan ook Ik had trouwens vroeger 5 oma's ook al waren er maar twee echt in bloedlijn dat. Nooit verwarrend gevonden het was gewoon zo! Ik wist vanaf een bepaalde leeftijd hoe het zat.
Hier een stiefopa (al 25 jaar bij mijn schoonmoeder eerste man overleden) maar is gewoon opa en zo voelt hij het ook echt
Oma Annette? (En dan eventueel ook Opa X.) En anders gewoon Annette. Ik vrees dat het voor je toekomstig kindje anders moeilijk is het onderscheid te maken tussen zijn "echte" oma (jouw moeder) en Annette. Je kan inderdaad natuurlijk ook gewoon voor een ander koosnaampje gaan voor je vader en Annette. Misschien ook es horen wat je vader en zij vinden? Hoe willen zij aangesproken worden? En als er al andere kleinkinderen zouden zijn ... hoe spreken zij hen aan?
Mijn stiefvader is Opa (en ook zijn lievelingsopa ) De aan-uit relatie van mijn schoonvader is niets.. Ziet hij nooit en een titel is ze zeker niet waard.
Mijn vader is na 't overlijden van m'n moeder ook weer getrouwd. Wij noemen haar oma C (voornaam). Andere opa's en oma hebben niet die toevoeging.
Hier is het oma, daar kwamen mijn ouders zelf mee. Als ik de keus gehad had, dan was het de voornaam geworden, maar voor mijn hertrouwde ouders is het belangrijk, dus vind ik dit prima. Bijkomend voordeel vind ik dat ik het geen prettig idee vind dat mijn zoons iemand van die leeftijd met de voornaam aanspreken en oma is toch ook een woord met respect.
Hier ook gewoon oma/opa. Ik ben zelf hertrouwd en mijn oudste uit mijn eerste huwelijk noemt zijn stiefopa en -oma gewoon opa en oma. Mijn moeder woont al jaren samen met mijn stiefvader, die ik gewoon bij zijn voornaam noem. Maar mijn kinderen kennen hem natuurlijk niet anders als "wonend met oma, dus is het opa". Overigens noemen zijn kleinkinderen mijn moeder ook gewoon oma. En ook al zijn ze biologisch niets van elkaar, mijn dochter noemt zijn kinderen haar ooms en tantes en zijn kleinkinderen gewoon haar neefjes en nichtjes. Net zoals de kinderen van mijn biologische broers. Waarschijnlijk voelt het ook gewoon zo voor haar en is ze te jong (5 jaar) om het onderscheid te maken. Wij doen er gewoon niet moeilijk over.
Ik heb geen stief(schoon)moeder, maar mijn schoonzus wel en dat is gewoon een oma voor haar kinderen. Dat vindt de stief(schoon)moeder in kwestie trouwens ook fijn omdat zij ongewenst kinderloos is, dus dan is ze "tenminste" toch gewoon oma.
Bij ons zijn het allemaal opa en oma, lekker makkelijk! Kindjes gaan het vanzelf snappen op een gegeven moment.
Bij ons ook gewoon oma. Ze heeft zelf geen kinderen, maar is echt volledig oma voor onze kinderen (ook van mijn broer). Ik vind het voor de kinderen niet nodig om onderscheid te maken. Mijn schoonvader is de enige die het er niet helemaal mee eens is (en het gaat om mijn stiefmoeder, dus hij heeft er geen zeggenschap over). Ik vond het vooral belangrijk om na te gaan welke rol ik wilde dat zij had ten opzichte van mijn kinderen en heb mijn relatie er wat buiten gehouden. Ze is niet mijn moeder, heeft ook helemaal niet de wens om zich zo te gedragen, maar is wel volledig oma. Dus heet ze ook zo. Mijn oudste weet inmiddels wel hoe het zit en ziet haar gewoon nog steeds net zo als oma. Ik geniet ontzettend als ik zie hoeveel ze van elkaar houden.
Ik zou gewoon voor oma gaan. Voor jouw kindje is dat het meest logisch. De vrouw die bij opa hoort is oma! Zo simpel denken kinderen, en jouw moeder is ook oma. Kindjes van mn vriendin hebben 4 oma's, is voor hen niet gek hoor.
Gewoon oma. Ze hebben ook een band met haar als een echte oma. Veel belangrijker dan die bloedband. De kinderen voelen het ook gewoon zo aan!