Toen m'n stiefmoeder in verwachting was van ons halfzusje, noemden we de baby altijd Freggel, bij m'n halfbroertje hadden we het altijd over Muppet
Wij noemden hem gewoon Keldje, we wisten al met 15 weken wat het ging worden en een paar weekjes later wisten we ook al hoe we hem gingen noemen!
Eerst 'larfje', toen we nog niet wisten of ik zwanger was. Toen beep, en nu Leentje; een beetje een afkorting voor hoe ze gaat heten.
Ach, Ollie danste wat af in de buik, altijd druk, dus dan zong ik "YMCA" en keek er wuft bij. Als er één man echt camp en gay is, dan is het Albert Verlinde, dus toen ik die op tv zag, riep ik dat ik vást zo'n kerel in mijn buik had... Ik kon zo mooi de echte naam van ons kind stilhouden, want telkens als ik "Albert" zei, begon iedereen verontwaardigd te roepen dat ik op moest houden - en was de aandacht even weg van mijn bijna-versprekingen...
Ik weet niet waarom, maar vanaf moment 1 dat het bekend was sprak mijn zus mijn buik aan met 'Jonas'. Om de echte naam een geheim te houden en versprekingen te voorkomen hebben we dit maar aangehouden als haar echte schuilnaam. Soms zeggen we ook wel 'de kleine'.
en soms als ze errug vervelend is voor me, dan noem ik haar ook wel eens grappend 'kleine sloerie'... maar dat doe ik natuurlijk niet meer als ze er eenmaal is, stel je voor... hehe..
Hier ook! Het is Kruimel(tje)... We weten wel wat het wordt, dus we gerbuiken ook de 'echte naam' wel eens. Maar de familie weet niet wat het wordt, dus we hebben gezegd het was voordat we wisten wat het was Kruimel en hij, dus nu ook...
wij noemden hem druifje... maar nu we 100% zekerheid hebben dat t een jongen is noemen we hem gewoon bij zn naam, en als er iemand bij is zeggen we kleine jong of kleine piem