Hallo allemaal, Ik weet sinds 2 dagen (zeker) dat ik zwanger ben en was in eerste instantie heel erg blij natuurlijk. Maar ik heb ook meteen tegen mijn vriend gezegd dat we natuurlijk wel de eerste 12 weken door moeten komen. Eerst maar kijken of het goed komt. En het stomme is dat ik aan mezelf merk dat ik mezelf steeds minder blij laat zijn. Ik ga er min of meer vanuit dat het niet goed gaat, alsof ik mezelf niet toe wil staan blij te zijn omdat het toch mis gaat en dan ben ik blij geweest om niks. Ik twijfel ook constant bij wat ik voel en heb het idee dat ik minder moe en misselijk ben dan een week geleden. En dus ga ik er vanuit dat het binnenkort wel afgelopen zal zijn. En sinds vanochtend voel ik me nogal down. Niet om een bepaalde reden ofzo. En ik heb ook niet het idee dat ik moet huilen of zoiets. Ik voel me gewoon 'bleh...', sloom en dik (nu al, kan je nagaan). En ik heb nergens zin in. Niet zo handig als je thuiswerkt. Hebben jullie dit ook gehad? En hebben jullie misschien tips? Liefs Lindangel
Yup, komt bekend voor. De enige tip die ik je kan geven is afwachten... Meer kun je niet doen. Ik kan je vertellen dat de kans dat het goed gaat, groter is dan de kans dat het mis gaat. Maar daar heb je niks aan, want jij maakte je zorgen en stel dat... De tijd gaat ook zo langzaam! Je moet gewoon afwachten en maar hopen op het beste. Wees maar extra lief voor jezelf nu!
er zit helaas niks anders op dan afwachten en niet al te pessimistisch zijn hoor meid! je moet maar zo denken het gaat vaker goed als fout! Ik zat bij mijn 1e zw er helemaal niet over in en het ging fout en deze zw. was ik heel erg bang en zie mijn banner nu maar eens!
Meid, dit klinkt heel bekend! je moet er geestelijk ook nog helemaal aan wennen en de hormonen kunnen al wel behoorlijk opspelen. Toch moet je er vanuit gaan dat het goed gaat. het gaat veel vaker goed dan fout. Ik had precies hetzelfde als jij en ik zit nu op ruim 13 weken. Ik kan nu zeggen dat ik zelf mijn eerste 3 maanden flink verpest heb door al die negatieve gedachten. Het wordt allemaal vanzelf beter en echter en dan pas kun je wat meer genieten. Geen zorgen meid, het komt vast allemaal goed
Dankjkewel voor jullie lieve woorden! Jullie hebben wel gelijk, inderdaad: het gaat vaker goed dan fout... Mmm... ik zie het nu toch wat zonniger in! Nou nog vasthouden, dat idee...
Ik heb precies hetzelfde hoor... Ik voel van alles...een steekje hier een steekje daar en dan denk ik alleen maar...ok nu gaat t fout... Ben blij als ik volgende week de echo heb Succes meid!
Hallo meiden, Ik herken het ook en zei het gisteren ook tegen m'n mannetje, huilend, ik voel me de hele dag misselijk ( niet overgeven ) ben de hele dag moe, heb nergens zin in en ik word lelijk, pukkeltjes enzo...Krijg ook geen hap door me keel want m'n hele eetlust is weg. En ik kijk er enorm tegen op om het tegen m'n ouders te vertellen, die komen zondag en dat willen we het vertellen want ik ken mezelf hoe langer ik wacht hoe moeilijker het word voor mij. Gewoon ff zo'n rot gevoel.
Ik ging me erg verzetten tegen de angst dat het weer fout kon gaan in de eerste periode. Mij hielp het wel door die spanning regelmatig met mijn vriend te bespreken, soms met tranen. Ik heb ook een lijstje gemaakt met redenen waarom ik wel vertrouwen in deze zwangerschap mag hebben en daar keek ik in onzekere periodes naar en ik was blij met iedere dag dat het vruchtje bleef zitten! Hoe langer het goed gaat hoe meer vertrouwen je krijgt en je hebt het ook niet van de ene op de andere dag, het groeit! Veel sterkte!
Ja, dit ken ik wel een beetje. Vanmorgen zei ik nog tegen mijn vriendin dat ondanks de (.)(.) die pijn doen, ik nergens last meer van heb. Net of ik niet zwanger ben. Volgende week dinsdag heb ik mijn eerste afspraak met de vk en dan wordt het al weer wat echter. Nu nog de echo en zien of het hartje klopt en is het helemaal echt. Ik denk dat het bij mij is omdat ik al een zoontje heb en die mij bezig houdt. Kijk maar naar de test die je gedaan hebt en dan weet je genoeg. Ik heb de test in mijn nachtkastje liggen en als ik er naar kijk dan zie ik toch echt wel twee treepjes staan.
Ik had dit ook. Je bent echt heel blij en gelukkig maar je durft hier nog niet aan toe te geven. Toch positief blijven denken hoor, want te negatief is ook niet goed voor beebje. Nog veel succes en probeer er van te genieten.
Ik hou het op hormonen. En bij mij wordt het trouwens elke dag erger. Mantra: Heb vertrouwen in mijn lichaam, heb vertrouwen in mijn lichaam....
komt me heeel bekend voor.. ik heb een verhaal gepost onder depressief tijdens zwangerschap (in zwangerschap) en je zal er veel in herkennen denk ik. ook ik had voor de eerste echo het idee dat er wel iets fout moest zijn gewoon omdat ik dat voelde. en hoopte dat de echo me blij zou maken toen uitwees dat alles goed was maar ik voel me ook niet happy..... :'( ik hoop maar dat dit bij het eerste trimester hoort....
Ik herken het allmaal heel erg goed. Ik heb elke dag wel een half uur dat ik erg veel pijn heb laag in mijn buik en onderrug. verder voel ik niets. mijn borsten zijn ook niet echt gevoelig. Ben ook bang voor de echo, maar kan aan de andere kant ook niet wachten hierop. het is allemaal zo onwerkelijk. Ik durf nog niet echt blij te zijn en ik ben bang dat ik veel te veel mee bezig ben. Dit geeft me het gevoel dom bezig te zijn, want stel je voor dat het misgaat of zelfs al misgegaan is....En dan zijn er weer momenten waarop ik denk "waarom zou het misgaan bij mij" We zijn maar rare wezens
Ik ben zo blij dat ik niet de enige ben! Ik hou er nu maar aan vast dat het inderdaad ook heel erg vaak goed gaat. En dat er heel veel vrouwen negatief zijn waarbij het uiteindelijk allemaal goed afloopt. Maar... ik blijf wel voorzichtig in mijn blijdschap. Ik ga nog even geen gat in de lucht springen...
Ik denk dat het normaal is dat je jezelf beschermd door te denken dat het nog mis kan gaan, zodat je niet te erg gekwetst zou worden als het zo zou zijn. Maar ik zou me daar nu ook niet super schuldig over voelen. Onzekerheid hoort volgens mij nu eenmaal bij die 12 eerste weken. Ik heb het ook gehad tijdens mijn eerste zwangerschap en heb daarna echt een fantastische zwangerschap gehad en op een grote roze wolk gezeten. Ik heb niet het gevoel gehad dat ik daardoor een deel van mijn zwangerschapsgevoel verpest heb. Ik vond het gewoon normaal dat ik mij die periode wat onzekerder voelde. Ik ben nu net zwanger van ons tweede kindje en voel me terug met momenten heel onzeker. Ik probeer dat gevoel zeker niet te verdringen. Zoals ik eerder al schreef hoort het er volgens mij gewoon bij. Na die 12 weken voel je je vast veel beter ! Dan heb je nog 28 weken te gaan, dus nog tijd genoeg om er ten volle van te genieten. groetjes, Vicky
Dit geld ook voor mij...Ik ben niet misselijk, ik heb geen gevoelige borsten ik heb alleen soms een krampje in me buik (ongi krampjes) en als ik die krampjes niet voel dan denk ik HUH?WAT IS ER MIS!? ik maak me eigen snel druk dat het hartje niet klopt etc... Ik hoop dat ik bij de vk een eerdere echo kan krijgen...want ik denk dat het gevoel de overhand gaat nemen en dat is natuurlijk niet de bedoeling en slecht voor me kindje....
meiden ik heb dit ook gehad in het begin ik heb regelmatig naar de foto van de test gekeken om te checken of daar toch echt wel stond dat ik zwanger was want ik geloofde er niks van want ik voelde niets en was alleen niet ongi geworden. ik dacht ook steeds dat het fout zou gaan omdat ik eigenlijk zo blij was dat het gelutk was en ook verschillende mensen tegen me zeiden dat ik moest wachten met blij zijn tot de 12 weken. grote onzin natuurlijk maar zo denk je er wel meer over na dat het fout kan gaan en zie mijn banner xxxxxxxxxxxxxxxxx