Ik heb afgelopen vrijdag gehoord dat onze droom niet doorgaat. Ik was 10,6 zwanger, maar ons kindje is ongeveer gestopt bij 9,5. Natuurlijk was dit een weekend vol tranen, ongeloof en woede. Straks moet ik naar de gynaecoloog, dan ben ik 11,4. De uk is er dan dus al 2 weken niet meer maar ik heb geen bloedverlies, geen buikpijn. Ik ben bang. Wat staat me te wachten? Ik neem aan dat ze zullen beginnen met medicijnen om het op te wekken. Wie heeft daar ervaring mee en hoe ging dat? Duurde het lang? Deed het erg veel pijn? Of zijn er anderen die meteen gekozen hebben voor curettage? Waarom en hoe is dat bevallen? Ik ben op zoek naar ervaringen zodat ik een beetje weet wat me te wachten staat. Daarnaast zie ik zo op tegen de echo. Ik ben vrijdag zo vreselijk geschrokken van dat zwarte stille mini-mensje, dat ik al bijna in paniek raak als ik eraan denk... Hoe hebben jullie die "tweede" echo ervaren en hebben jullie tips voor mij? PB mogen ook als je geen zin hebt hier je verhaal neer te zetten natuurlijk. Alvast bedankt!
Oh bah wat een rottig nieuws heb je te verwerken. Alle emoties die je nu voelt zijn heel normaal. In principe kan je als er geen medische problemen zijn de miskraam gewoon afwachten. Dit kan in principe geen kwaad en sommige vrouwen vinden het prettiger om hun lichaam gewoon het werk laten doen. Een miskraam kan snel op gang komen maar het kan ook een aantal weken duren. Als je het vervelend vindt om af te wachten kan je het met pillen opwekken. Dit slaat bij veel vrouwen aan maar bij sommige niet en dan zal een curretage nodig zijn. Zelf zou ik in eerste instantie niet meteen voor een curretage kiezen omdat er toch een kleine kans op complicaties is zoals het Asherman Syndroom of perforatie van de baarmoeder. Maar sommige vrouwen willen het zo snel mogelijk achter de rug hebben en kiezen meteen voor curretage. Over het algemeen wordt het als een kleine ingreep ervaren naar wat ik hier lees. Bij mij is de miskraam spontaan gekomen. Heel veel sterkte!
Wat naar meis! heel rot om mee te maken. ik kan meepraten helaas. - Echo: het scherm bij de VK is erg groot (bij een goede zwangerschap leuk maar bij slecht nieuws, niet leuk). het schermpje bij de gyn is klein en beter weg te draaien. ze lieten het mij ook niet zien als ik niet wilde (wilde het wel zien). als je het aangeeft hoef je het dus niet te zien. - Gyn: die gaat de opties bespreken: pillen of curretage. die van mij zei dat afwachten na een wat 'verdere' zwangerschap ook risico's op complicaties heeft maar dat zou ik voor jouw situatie navragen. - curretage: heb ik gedaan. de pillen bood ze niet eens aan en wilde er zsm vanaf, ook ivm kwaaltjes. wat Madelie zegt, het is een ingreep en die heeft altijd risico's maar de kans op Asherman is niet groot. Het is mij 100% meegevallen, klein roesje dus je maakt het niet mee. mocht dezelfde dag naar huis. weinig bloed verloren en was gelijk van alle kwaaltjes af. ook geen pijn gehad, geen pijnstillers meer genomen. als ik het nog een keer moet meemaken zou ik het denk ik weer doen. laat je goed voorlichten door de gyn, maak desnoods een lijstje met vragen want door de emoties vergeet je snel dingen. wat me het meest is tegengevallen is de emotionele klap erna en het feit dat je cyclus echt wel weer even moet opstarten/ resettten en dat bij mij niet zonder slag of stoot ging. Als je meer vragen hebt laat maar weten, PB mag ook. Sterkte!
Heey meid als eerst veel sterkte. Wat een rot nieuws. Ik had ook geen bloedverlies bij mijn mk. (Was wel leeg vruchtzakje ) de gynaecoloog adviseerde toen eerst medicatie, zodat de baarmoedermond wat meer open kan staan, war een curettage makkelijker maakt, mocht dat nodig zijn. Bij mij heeft medicatie helaas niks gedaan, dus uiteindelijk gecuretteerd. Dit is me erg meegevallen. Bij mij heeft er 3 weken gezeten tussen het nieuws en de curettage. Vond het emotioneel erg lang duren omdat ik het ook niet kon afsluiten. Nu het allemaal achter de rug is kijk ik weer positief naar de toekomst.. Knuffel
Ach nee zeg... wat een vreselijk nieuws. Ik kan me je schok en verdriet erg goed voorstellen. Wij hebben 2 jaar geleden bij de eerste echo gehoord dat het vruchtje gestopt was met groeien rond de 6 wk, maar ik was toen al wel 9 wk 'zwanger'. Ik voelde me destijds zo bedrogen door mijn eigen lijf. Ik heb toen gekozen voor een curettage, omdat ik het zo snel mogelijk weg wilde hebben. Maar bij mij was het geen 'kindje'. Ik weet dat er een grens qua grootte is waarna ze geen curettage meer doen, maar weet niet waar die grens ligt. Als je geen behoefte hebt om het kleine ukje te zien zou ik zeker voor een curettage gaan, het gaat snel en is relatief pijnloos. Het weeën opwekken met misoprostol is echt niet grappig.. Ik heb dit meegemaakt bij de bevalling van onze kleine Sam, en dat was heel pijnlijk. Ik kreeg weeën stormen ( had wel de maximale dosering gekregen) Nu is de dosering bij een zwangerschap van jouw termijn volgens mij lager, en zal je daar misschien minder snel last van hebben, maar ik zou er nooit voor kiezen. Misschien dat je inmiddels weer een klein beetje rustiger bent, en toch de echo bij de gyn wil zien. Als je voor curettage kiest ( in mijn ziekenhuis mocht ik trouwens zelf kiezen) dan is dat misschien de laatste keer dat je je kleine ukje kan zien. Je kan dan ook een foto laten afdrukken, wat misschien goed is voor de verwerking. Je bent nu voorbereid op wat je ziet, misschien dat het daardoor nu wel gaat. Heel veel sterkte de komende tijd!!
Wat een vervelend nieuws. Heb na 11,5 week te horen gekregen dat ik een na had enna 12,5 gecurreteerd. Curretage wordt hier standaard gedaan omdat de ervaring er is dat de medicijnen of zijn werk niet goed doen en er restwerfsel achterblijft of dat het erg heftig is dat je alsnog met spoed naar t ziekenhuis moet. Curretage zelf is erg meegevallen. Sterkte
Hoi KleineM, Ten eerste, wat een naar bericht. Zoiets wens je niemand. Hier jammer genoeg 2x deze ervaring. Ik heb het 'geluk' gehad dat mijn lichaam het zelf heeft opgelost. Bij de 1e mk wilde ik in 1e instantie een curetage. Maar gezien ik volledige narcose wilde, sloot ik aan bij een relatief lange wachtlijst, zodat het vruchtje ruim 2 weken levenloos in mijn lijf zou zitten en iets in mij dacht dat het eerder eruit zou komen. Dat was dus ook zo. Ik kan je niet zo veel vertellen over de andere 2 methoden, maar ik kan je wel het volgende vertellen: Ik bespeur in jouw verhaal vooral angst en onzekerheid. Dit is helemaal begrijpelijk. Bij de eerste mk heb ik eigenlijk 2 wkn verstijfd van angst geleefd. Ik was bang dat het heel plotseling heel erg pijnlijk zou worden, of dat ik een kindje in de wc zou zien liggen, ik had er nachtmerries van! Gelukkig mocht ik zo vaak bij de gyn terecht als ik zelf behoefte had en werd me alles van voor tot achter uitgelegd. Dat wil ik aan je meegeven: vraag veel en praat veel. Ook met arts/VK, zij kunnen je helpen. En kijk goed rond op dit forum, jammer genoeg zijn veel meiden je voorgegaan.. Het is zeker geen pretje en het is gewoon onwijs verdrietig. Maar je kan dit wel, het komt 'goed'. Sterkte!
De gyn zal straks de opties bespreken met je. De opties zijn: Afwachten en je lichaam het zelf laten oplossen - dit is voor mij tot nu toe altijd het fijnst geweest. Met de termijn die je kindje heeft wil ik toch meegeven dat ook dit redelijk pijnlijk kan zijn. Ook een soort van mini weeën. Pillen: De een reageert heftig de ander niet. Er zijn risico's zoals veel bloedverlies en dan moet je alsnog gecurreteerd worden. Ik heb nu 2x pillen gebruikt (1x bij 13 weken en 1x bij 22 weken). Ik vond de eerste keer bij 13 weken een hel omdat ze het mij gewoon thuis lieten doen en ze NIETS hadden verteld over een eventuele heftige reactie, want zoals Madeleine aangaf heb ik ook een weeënstorm gekregen zelfs op die termijn (maar dit hoeft dus niet). De 2e keer was een ingeleide bevalling bij 22 weken toen wist ik wat mij te wachten stond en was ik in het ziekenhuis en ben ik begeleid met het opvangen van weeën e.d. Bij sommige vrouwen doen de pillen ook helemaal niets of duurt het dagen voordat er wat gebeurt dus dan moet je alsnog een curretage. Vooralsnog zou ik toch eerder voor de pillen kiezen als een curretage. Vraag als je voor de pillen kiest of je deze in het ziekenhuis toegediend mag krijgen en of ze je willen begeleiden. @madelein: de dosering is op een vroege termijn trouwens hoger omdat ze anders bang zijn dat het niet werkt. Curretage: Dan kun je het onder volledige narcose weg laten halen. Ik zou hier niet voor kiezen inderdaad vanwege de risico's op Asherman. Een collega van mij heeft dit gehad na 2 curretages en die moest daarna een flinke operatie en een heel traject in om überhaupt weer zwanger te worden. Daarnaast kun je natuurlijk ook nog bijwerkingen krijgen van de narcose hoewel dit ook een kleine kans is natuurlijk. Sterkte.
Hey kleineM, Wat ontzettend vervelend (understatement)! Ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik heb direct voor een curettage gekozen. Mijn ziekenhuis was niet heel positief over de kansen van de medicatie omdat het vruchtje op dat moment al ruim 2 weken niet meer leefde. Ik ben afgelopen maandag nog in het ziekenhuis geweest omdat ik heel bang ben voor het syndroom van Asherman. Mijn gynaecoloog gaf aan dat de kans daarop heeeeel erg klein is. Zij zat al 29 jaar in het vak en heeft het maar een paar keer gezien. Mij is de curettage 100 procent meegevallen. Alleen de periode erna, afwachten totdat je cyclus weer op gang vind, vind ik heel moeilijk. Ook het afwachten tot de ingreep vond ik ook niet zo fijn overigens. Maar ook na de medicatie is er absoluut geen garantie dat je cyclus direct weer op gang komt. Dus daarvoor hoef je het niet te laten.... Ik heb hele fijne ervaringen met mijn ziekenhuis. Ze laten je alles zelf kiezen, op je eigen tempo en zijn heel erg begripvol.
We zijn vandaag naar de gynaecoloog geweest. We wachten nog een week op hopelijk spontane miskraam en dan curettage. Intake is al geweest en het staat gepland voor donderdag 11 december. Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik had eerst het idee medicijnen maar de gyn was er niet heel enthousiast over. Zo voelt het goed. Echo viel ook mee
Ik heb afgelopen weekend een miskraam opgewekt met pillen. Ik was 11 weken maar vrucht is nooit verder gegroeid dan zes weken. Ik heb 4 X 2 set pillen in moeten brengen. Gelijk een uur na het inbrengen van de eerste pillen begon ik al te krampen en te vloeien met stolsels. Gisteravond een paar dagen na de pillen kwam er een groot stuk stolsel naar buiten van 3 cm. Daarna zijn de krampen gestopt en nog maar minimaal bloedverlies. Het is me meegevallen al moet ik zeggen dat ik de eerste dag van gebruik van de pillen heel veel kramp heb gehad. Die dag heb ik met een kruik op de bank gelegen. Daarna ging het wel weer. Sterkte!!
Fijn dat het zo voor jullie goed voelt. Klinkt alsof je een lieve en meedenkende gyn hebt. Sterkte de komende tijd
Wat een verschrikkelijk nieuws, ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd! Helaas heb ik 2 weken terug moeten bevallen met 16w5d van ons meisje en dat was ook opgewekt met pillen. En wat madelein zegt dat was best heftig maar ik ben erg blij dat ik haar heb kunnen zien. Jammer genoeg ben ik daarna nog gecuretteerd maar daar heb ik weinig last van gehad gelukkig. Nogmaals heel veel sterkte de komende tijd!
ach vlindertje, wat vreselijk!!!! Dat vind ik echt heel erg voor jullie. Ik wil je heel veel sterkte wensen met je verlies. Jij was weer een paar weken verder en dat is gewoon echt...afschuwelijk..Ik hoop voor ons beiden, en voor iedereen die het meemaakt, dat ons allemaal een mooi kindje gegund is! Dat we elkaar in 2015 in een clubje ontmoeten en allemaal een prachtig gewenst kindje op de wereld zetten. ook al lijkt het nu nog zo ver weg....
@katja, wat erg voor jullie, ik heb jouw verhaal en je blijde nieuws al eerder op het forum ergens voorbij zien komen, en nu is het voorbij. Het is zo zuur en hard! Ik hoop ook voor jou dat je in 2015 een prachtig lief kindje mag ontvangen. Ik vind dit allemaal zo rot, voor mij en voor iedereen. ik ben zo blij met alle lieve berichtjes en jullie verhalen. Ik kan jullie niet vertellen hoe fijn het is om toch een stukje herkenning te vinden. dat geeft vreemd genoeg een heel positief gevoel in een hele nare tijd! xx
Heej meis. wAt een verdrietig nieuws zeg! Hier helaas ook ervaring ermee. Zagen bij 8+3 te zien dat t vruchtje gestopt was met groeien bij 6+2, zn hartje klopte nog wel traag.... zo gingen wij t weekend in, veel verdriet ook en je weet dat t niet godd komt. Toch blijft er een lleine hoop dat t nog we, goed gaat. Dinsdag hadden wij weer een echo bij de vk, t hartje was toen gestopt met kloppen, voor ons fijn want dan konden we t afsluiten. toen idd 3 keuzes, zoals andere dames hier al zeggen. Curretage, pillen of afwachten. Wij kozen voor pillen. Heb ze donderdag gekregen en 3 uur na inbrengen al kleine krampen, toen nog 2 ingebracht en na lnge eer 5u begon t echt. Wil je neit bang maken maar ik had pijn, heel veel pijn. Dat duurde ongeveer 4u, wel pijnstillers genomen want hielt t echt niet meer uit. heb de dag erna niet gebloed maar de dagen erna wel maar nooit super veel. In totaal heb ik rond de 6 dagen gebloed. heel veel succes met t verwerken van dit grote verlies!
Wat ontzettend verdrietig voor jullie! Heel veel sterkte! Ik ben 2 weken geleden bevallen na 13 weken zwangerschap en bij mij is het wel opgewekt met medicijnen. 1,5 uur na het inbrengen van het eerste tabletje kreeg ik pijnlijke krampen, half uur later braken de vliezen en nog een half uur later was ons meisje er. Ging dus heel snel allemaal, zelfs het tabletje was nog niet eens helemaal opgelost, kwam er weer uit. Ik heb al met al maar ongeveer een uur last van pijnlijke krampen gehad en toen was het al achter de rug. Ik was wel in het ziekenhuis, en daar ben ik wel blij om, had dit niet zelf thuis willen doen. Nogmaals veel sterkte en ik hoop met je mee dat 2015 voor ons allemaal een mooi jaar wordt!