Het is lang geleden dat ik op dit forum actief was. We hebben al sinds 2008 een kinderwens, en helaas is deze tot op heden nog niet volledig vervuld. We zijn een pleeggezin sinds 2012 van 1 kindje, maar helaas is mijn wens om zelf echt mama te mogen zijn nog niet volledig vervuld. We hebben in maart een 3e poging ivf gehad, helaas zonder bevruchtingen. Ik ben nu in de wachtweken van de 4e poging, waarbij 18 november 2 emmy's zijn terug geplaatst. Ik kan het alleen niet meer aan.... dat wachten... Ondanks ik weet dat ik reeel moet blijven... zit ik bij ieder gevoel in mijn buik, of wat dan ook te zoeken naar of het een aanwijzing kan zijn. zijn er meer dames die zich hier in herkennen??
Niet precies dezelfde situatie maar wel hyperalert op elk symptoom of de afwezigheid ervan. Duim voor je!
super herkenbaar! Ook al zit ik momenteel in een ander schuitje (wachtende op eerste menstruatie na MA)... ik heb wel een goede tip voor je: Door te stressen en alles uit te zoeken en hyperalert te zijn op ieder gevoel vergroot/verlaag je de kans op succes niet. Het maakt geen drol uit. Zelf ben ik nu een keer 12 weken zwanger geweest en achteraf gezien baal ik ervan dat ik ieder moment alles zat te overanalyseren en daar mezelf helemaal gek mee kon maken ipv dat ik er van heb genoten. Mocht ik weer toe zijn aan een nieuwe ICSI dan ga ik echt proberen wat minder er op te letten en beter mijn best te doen het niet mijn leven te laten beheersen. Dat is makkelijk gezegd en ik weet nu al dat ik er niet in zal slagen, maar jezelf zo stressen wordt niemand beter van. Wees lief voor jezelf!! Ik duim voor je dat deze twee pracht embryo's blijven plakken!!