Ik weet niet precies hoe ik dit moet typen, Maar ik zit nogal in een moeilijke tijd, de afgelopen weken heb ik een miskraam gehad, ben ik mijn hondje verloren en is mijn relatie over. Wij zaten samen in het ivf traject, afgelopen febuari waren wij heel kort zwanger van een cryo helaas ging dit al vrij snel mis. Sindsdien liep onze relatie niet goed ik denk dat het voor hem allemaal teveel was en hij wilde ook niet verder in het traject. Ik was kapot gebroken ik kan het allemaal niet verwoorden het was gewoon verschrikkelijk. Hoe kan dit ineens, waarom? dit was toch wat we samen zo graag wilde. Gelukkig is mijn beste vriend die ik echt al jaren ken er voor mij geweest en heeft gezien hoeveel pijn me dit allemaal doet, hoe groot mijn wens voor een kleintje is. Nou stelde hij laatst voor dat hij wel de rol van mijn ex zou willen overnemen alleen dan als een donor. Ik was best in shock toen hij dat zij en ik zij dat ik daar even over na moest denken. Maar nu krijg ik het niet meer uit me hoofd ik denk er elke dag aan en zou het eigenlijk wel heel mooi vinden. Op deze manier zou mijn droom misschien toch waarheid kunnen worden. Ik weet niet precies wat ik hiermee wil bereiken, misschien meningen of is er iemand die in hetzelfde soort schuitje heeft gezeten als ik nu zit ? Ik vind het zo moeilijk om mijn grootste droom elke keer aan de kant te gooien voor iemand en ik denk niet dat ik dat nu weer kan. Ik wil nu gewoon vechten voor hetgene waar ik al zo lang van droom maar is dit wel verstandig?
Ik weet niet hoe oud je bent en of er een reden is waarom het zwanger worden niet lukt? Ik zou zeggen als je nog niet 'te oud' bent om over bijvoorbeeld 5 jaar nog kinderen te krijgen, dat je er toch echt goed over na moet denken. Stel je doet het wel en je krijgt een kindje. Dan ben je wel alleen en zal je (neem ik aan) het kindje grotendeels alleen opvoeden. Een nieuwe partner zal je dan misschien ook minder snel vinden, omdat je alle aandacht hebt voor je kindje (waar niks mee is!). Maar dat zijn wel dingen die je in gedachte kunt houden. Als het zo is dat je al wat ouder bent en je hebt geen jaren de tijd meer, zou ik zeggen ga ervoor. Want misschien komt er niet nog een kans om kinderen te krijgen (met een partner) En als je droom is om graag een kindje te krijgen en het niet erg vind om misschien voorlopig geen partner te hebben, waarom dan niet.
Allereerst: wat een heftige tijd waar je in zit! Het is al niet niks als het zwanger worden niet lukt en als je dan zwanger bent dat het alsnog mis gaat, maar als dat ervoor zorgt dat je relatie stuk loopt is helemaal ellendig! Ik snap dat dit idee in je hoofd blijft spoken, maar ik wil je adviseren eerst tijd te nemen om dit stukje te verwerken en goed na te denken over je toekomst en niet deze keuze midden in een emotionele rollercoaster te maken... ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en succes met deze belangrijke beslissing.
Ik zie nu pas wie je bent. Ik weet dat je dus nog jong bent. Dan zou ik toch echt heel goed nadenken. Persoonlijk zou ik het proberen een plekje te geven en hopelijk kom je dan vanzelf weer een leuke man tegen, waarmee je dan eindelijk je droom waar kan maken! Juist omdat je nog jong bent gaat het denk ik ook niet makkelijk lukken een partner te vinden als je al een kind hebt. Bedoel ik niet lullig maar er zijn weinig mannen van jou leeftijd die daar op zitten te wachten denk ik.
Ik zou er nu nog niet aan denken. Je bent net een maandje uit elkaar. En je zit nu even in een diep dal. Je emoties gaan alle kanten op door de heftige dingen de laatste 2 maanden. En even heel kort door de bocht. Jou beste vriend is een man. En mannen zijn er goed in om gebroken vrouwen te pleasen en zullen dan alle kansen pakken snap je een beetje wat ik bedoel. Je bent nu op je emotioneelste punt. Laat het rusten kom even bij van alles en vooral denk nu nog even niet aan wat je beste vriend zegt.
Oh ja ik geloof dat nu ook de regel zelf 1.5jaar proberen weer geldt. Behalve als het (probleem) stom woord. Bij jou ligt.
Wat vervelend dat het allemaal zo gelopen is. Echter zou ik nu niet ineens gaan voor een donor. Je bent pas 23! Neem de tijd om het verdriet van de afgelopen tijd te verwerken en kijk dan verder. Echter.... ga je het toch doorzetten met die vriend, dan gaat dat niet zo makkelijk hoor (als je het via iui/ivf gaat doen). Je mag namelijk niet zeggen: "mijn relatie is over, heb een spermadonor, gebruik zijn zaad maar". Het ziekenhuis zal ook bij hem een zaadonderzoek doen. In geval van ivf zal ook hij een bloedonderzoek moeten laten doen. Moeten er nieuwe contracten worden opgesteld etc etc. Is die vriend ook bereid dat allemaal te gaan doen?? Nee ik denk dat je er nu te makkelijk over denkt. Geef het nog flink wat tijd!! Ik snap dat je graag (jong) een kind wilt aangezien je al vanaf je 19e bezig bent (terwijl je ex toen zelfs 18 was!!). Maar het is toch veel fijner als je je kindje ook een echte vader kan geven toch?? Je gaat nu beslissingen nemen met emotie als leider en ik denk dat je nu je verstand moet laten spreken/beslissen. Je zit niet in een race tegen je biologische klok, dus mijn advies.... neem je tijd en wacht nog een paar jaar.
Allereerst heel veel sterkte. Wat een ellende heb je voor je kiezen gehad! Maar het is net een maandje uit. Je hondje is net overleden. Je miskraam is net kortgeleden....Ik zou dat eerst allemaal eens verwerken. Het is mooi dat nu slechts een maandje later die vriend met dat voorstel komt, maar....ik vrees een beetje dat je nu op stel en sprong een kindje wil om al je verdriet te verwerken. En dat is uiteraard niet goed! Bovendien wat RoGiJuLi schrijft..... Je kunt niet zomaar nu direct met je vriend bij het ziekenhuis aankloppen als een soort van vervanger. Zo werkt dat niet. Helaas. Of wil die vriend het op de natuurlijke wijze proberen? Zonder ziekenhuis? Zelfinseminatie of iets anders? Nogmaals...Geef je verdriet de ruimte en de tijd. Desnoods een half jaar en kijk dan nogmaals naar je situatie.
Heb geen ervaring ermee, maar wilde je heel veel sterkte wensen!! De wens zit er al heeeel lang en dan lijkt mij het ook moeilijk om dan opeens je wens weer voor een poos in de koelkast te zetten. Echter weet ik niet hoe oud je bent, maar als je nog 'jong' bent zou ik het denk ik toch niet doen. Als je al wat ouder bent en de kansen steeds kleiner worden zou ik het eventueel wel kunnen overwegen. Wat vervelend dat je relatie over is!! Is de kans dat jullie weer nader tot elkaar komen helemaal weg? Anders zou ik toch proberen er samen uit te komen en hopelijk wilt hij dan ook weer verder met een volgende poging. Nogmaal heel veel sterkte!!
Jeetje Mariah wat heftig allemaal..... Ik heb een aantal jaren geleden een beetje in de zelfde situatie gezeten ik was met mijn ex ook al een aantal jaren bezig voor ons eerste kindje en we zaten net in de mmm toen hij al terug krabbelde en meerdere malen vreemd ging. Ik heb toen de relatie verbroken maar mijn kinderwens was er echt nog en groter dan ooit! Het is een hele heftige tijd geweest want ik moest afscheid nemen van mijn kinderwens (ik was 30) ik moest afscheid nemen van het huis wat we samen gekocht hadden en van mijn vriend. Voor ik het wist woonde ik weer bij mijn ouders terug bij af. Het was echt ontzettend zwaar ik kan het niet eens in woorden beschrijven hoe zwaar het was en ik denk dat jij daar nu ook door heen gaat. Het laatste wat je nu moet doen is weer een grote beslissing nemen .....dit kan namelijk ook weer op een teleurstelling uitlopen zou je dat nog kunnen handelen dan?? Ik werd na bijna een jaar weer mezelf nadat ik een singlereis had geboekt en wat had gedate enzovoort. Ik kon weer genieten van kleine dingen en toen was daar ineens mijn huidige vriend. Het klikte meteen en eigenlijk kon ik hem al jaren maar nog nooit was daar een een vonk. Ik ben nu erg happy en heb zelfs de kinderwens opgepakt en we zitten vol in de mmm en we doen het echt samen. Je bent nog erg jong en er is echt nog iemand voor jou die samen een gezinnetje wil stichten. Ik weet dat je dat nu niet geloofd en niet zo ziet maar over een half jaar zie je dat anders, geloof me. Neem nu eerst de tijd om alles te verwerken en een plekje te geven zodat je straks de juiste beslissingen kunt nemen. En misschien kun je dan als dat nog steeds goed voelt die goede vriend om hulp vragen. Maar ik zou graag het hele plaatje willen met een lieve man en kind dus echt een gezin dus ik zou op zon manier geen kindje willen al dacht ik dat toen wel. Denk er goed over na en neem de tijd! Voor nu in ieder geval een dikke knuffel en heel veel sterkte!