Onze dochter van bijna 20 maanden oud kreeg gisteren en vandaag een driftbui, de eerste keren dat ik dit meegemaakt had. Ze was erg boos en ik mocht haar niet troosten, afleiden, optillen etc. Ze lag met haar hoofd op de bank of ging op de grond liggen. Beide driftbuien duurden ongeveer een half uur. In beide gevallen was ze best moe, rond de tijd van haar middagdutje. Ik heb online gezocht naar advies over hoe je met driftbuien om moet gaan maar de adviezen komen niet overeen. Op de ene website staat dat je het gedrag/kind moet negeren en op de andere website staat dat je contact moet blijven houden en moet blijven praten. Zo staan er meerdere adviezen die elkaar tegenspreken. Hoe gaan jullie met driftbuien om en hebben jullie misschien advies?
Ik volg. ZL van 19 maanden begint dit ook te krijgen. Precies zoals jij zegt; gooit zich op de grond, zet het op een krijsen en wilt helemaal niks meer. Ik worstel er ook mee hoe ik hiermee om moet gaan. Het gaat dan vaak om als hij net wakker is (niet goed uitgeslapen?) en hij mag dan iets niet. Ik heb er naast gezeten om er te zijn maar ik heb hem ook wel eens terug in zijn bedje gezet (uit self-preservation) want ik kan er op een gegeven moment niet meer tegen en om te voorkomen dat ik dan boos wordt kies ik voor een time out voor ons beiden. Maar dat is vast en zeker ook niet de goede oplossing dus bij dezen; volg.
Ik zou het negeren maar wel in de buurt blijven. Zo kan ze zelf naar jou toe komen als ze daar behoefte aan heeft. Ik heb hier veel oppaskindjes gehad met driftbuien. Erop in gaan had een averechts effect, ze werden nog bozer. Succes! Lastige periode
Ik lees even mee! Mijn dochter is wat jonger (1,5), maar begint ook al te peuterpuberen vrees ik... Zich zomaar laten vallen, als ze bijv. handje moet geven, heel hard krijsen als ze haar zin niet krijgt en expres wegrennen als ze naar me toe moet komen om bijv. schoentjes aan te doen. Ik probeer er nu nog een grapje van te maken (oooh, mama komt je pakken hoor!) of af te leiden, maar ik lees graag mee voor als dit niet meer werkt
Mijn zoontje is net zo oud als jouw zoontje TS. En ook hij heeft een paar weken geleden zijn eerste driftbui gehad. Vreselijk vond ik het. Geen idee wat ik moest doen. Wat bij mijn zoontje tot nu toe goed werkt is er gewoon naast gaan zitten maar hem geen aandacht geven. Ik ben gewoon naast hem op de grond gaan zitten en ben zelf tv gaan kijken. Op een gegeven moment werd hij rustig en kwam hij tegen me aan liggen.
Bedankt voor de reacties. megacaris en en Edith1987 jullie hebben dus hetzelfde! Het lijkt erop dat we er de aankomende jaren nog mee te maken gaan krijgen. Hopelijk vinden we allemaal een goede manier om ermee om te gaan. mizz en browneyes bedankt voor jullie advies!
Hier begon dat al een paar weken na zijn eerste verjaardag, geen land mee te bezeilen. Idd in de buurt blijven maar verder negeren. En zodra ze naar je toe komt gewoon een knuffel en vertellen wat er gebeurde en haar emotie benoemen denk ik. Bijv.. Ik zag dat je boos werd/was, en het haar dan zelf in laten vullen, of zelf vertellen waarom jij dacht dat ze een driftbui kreeg. Ik denkt dat het benoemen van emoties erg belangrijk is.
Dit deed ik bij mijn oudste ook. Eerst proberen of hij getroost kon worden en als dat niet lukte, dan in de buurt blijven tot hij zelf toenadering zocht. Het is zeker heftig, maar ik probeerde mezelf steeds voor te houden dat driftbuien horen bij het opzoeken van grenzen en dat wij als ouders die moeten bieden.