Jij hebt de artikelen gelezen? De wetenschappelijke artikelen? En dan niet alleen de gene die er VOOR pleiten, maar ook andere?? En je bent een methodoloog?
Nee maar jij gelukkig wel... Wat ik wil zeggen is dat ik wel studies heb gelezen ja over dat er 'schade' aangericht kan worden... en nee ik heb natuurlijk niet ALLE studies gelezen en nee ik heb ook niet alle VOOR en TEGEN studies gelezen.. vertel alleen wat ik WEL gelezen heb en dat is dat..
Niemand laat volgens mij trouwens zijn of haar baby standaard te lang huilen. Daar doelt helemaal niemand op. Het gaat om die momenten dat je baby moe is maar niet kan slapen. Het gaat hier niet over het uiterste. En DAT schadelijk noemen is gewoon niet juist.
Nou gelukkig is je man methodoloog & pleit hij dus ervoor dat het 100% zeker geen schade oplevert... Prima toch? Andere studies wijzen weer andere dingen uit en zo zal het altijd met alles zijn o.a. de discussie bijvoeding! Je zult er nooit helemaal uitkomen vandaar dat mensen gewoon hun gevoel ook moeten laten spreken ook m.b.t. het wel of niet laten huilen van je kind!
@ lovelydk: daar ben ik het ook mee eens hoor. Ik snap dat ouders het moeilijk vinden om hun kleintje te laten huilen en er voor kiezen om het niet te doen. Dat begrijp ik echt wel. Maar het gaat mij te ver om iemand wijs te maken dat het schadelijk is. Mijn man zijn werk is het bekritiseren van wetenschappelijk onderzoek. Daar is hij toevallig ook nog eens verdomd goed in. Toen ik het advies kreeg om Tobe te laten huilen, had ik daar ook moeite mee. Ik heb hem toen dus gevraagd om op zoek te gaan naar artikelen die voor of tegen pleiten zodat hij daar over kon oordelen. Uiteindelijk hebben we een soort van tussenweg besloten. We laten hem huilen als we horen dat ie echt gewoon moe is. Maar we laten hem nooit overstuur huilen. Dan pak ik hem even op, troost ik hem en leg ik hem daarna weer terug. Meestal is het dan na 1 keer troosten goed en gaat ie vervolgens wel slapen. Maar vaak valt ie na nog geen 5 minuten jengelen ook lekker in slaap. Dat kostte in het begin echter wat meer tijd. Maar het heeft voor hem goed geholpen. En no way dat ik dit had gedaan als ik had gedacht dat het schadelijk zou zijn. En nogmaals, ik begrijp echt wel dat ouders moeite hebben met deze aanpak.
Nou, ik vond dit: meer bij een huilbaby passen. In ieder geval, en misschien was ik daar niet duidelijk in, doelde ik steeds op een inslaaphuil. Ik dacht dat dat ook de strekking van het topic was. Een baby laten huilen terwijl het pijn heeft of iets dergelijks lijkt mij niet verstandig nee.
Ja maar er zijn verschillen tussen inslaaphuiltjes... tenminste hier wel.. een beetje jengelen oke, maar echt huilen? Nee sorry... Maar goed ik ga nu ook slapen.. zonder te huilen vantevoren hoop ik Weltrusten!
Ik heb hetzelfde probleem. Hij slaapt wel lang, maar het inslapen is een probleem. Ik baker hem nu in, en dat helpt redelijk, maar ik hou mijn hart vast voor het moment dat hij zich gaat omdraaien en ik hem dus niet meer kan inbakeren... 's Avonds is het slapen meestal niet zo'n probleem, en als hij een keertje niet in slaap komt, gaat mijn vriend even op bed liggen, met de beeb op zijn borst. Dan is hij zo vertrokken en kan ik hem slapend in zijn bedje leggen. Hij kan op zich ook in zijn eigen bed in slaap vallen, dus ik denk niet dat we hem hiermee 'verwennen'. Zeker op deze leeftijd niet. Wat ik verder gemerkt heb, is dat hij overdag juist goed in slaap valt met herrie om zich heen. Volgens mij voelt hij zich dan eenzaam in zijn bedje of zo... Dus als het boven niet lukt (ik laat hem eerst maximaal 10 minuten huilen, tenzij hij meteen gaat krijsen, dan korter), haal ik hem naar beneden en leg ik hem in de box op zijn buik met een dekentje erover. Vervolgens ga ik zelf mijn ding doen, stofzuigen etc. Na een paar minuutjes slaapt hij dan al. De afzuigkap op de hoogste stand doet het ook erg goed trouwens Ik heb het idee dat hij lekkerder en sneller slaapt als hij op zijn buik ligt. Helaas kan dat dus nog niet in zijn eigen bedje. Maar beneden kan ik het goed in de gaten houden.
En dit vind ik dus zo moeilijk. Want ik ben pas 9 weken moeder, en ik moet eerlijk zeggen dat ik niet altijd precies weet of hij moe is, of dat hij huilt uit verveling omdat hij nog niet kan slapen. Soms denk ik dat ik hem misschien te snel in bed heb gelegd na een voeding, en dat hij daarom huilt. Dus dan haal ik hem er na 10 minuten weer uit om nog wat te knuffelen. Ik probeer hem wel eerst altijd te troosten in de wieg, speentje erbij etc. Maar soms is er geen houden aan en haal ik hem er toch uit. Ik heb 'm ook wel eens langer laten liggen, en toen viel hij uiteindelijk wel in slaap, maar ik zat vervolgens met een giga schuldgevoel, dat hij misschien wel van uitputting in slaap was gevallen en dat ik een slechte moeder was enzo... Lastig hoor!
Ik heb echt geen schade opgelopen hoor, als baby 18 van de 24 uur gehuild paar maanden lang... Dus dan zou ik nu een echte beschadiging opgelopen hebben dus? NOT
Terwijl ik dit lees, zit ik me eigenlijk zo af te vragen hoe zoiets wordt onderzocht. Althans, ik neem aan dat men niet met baby's gaat experimenteren dat de ene groep in een 'laat maar huilen'-groep gaat en een andere in een 'doe-maar-troosten'-groep en dat men vervolgens na 20 jaar weer bij elkaar komt om te kijken wie er serieuze issues hebben en wie niet. Dat is wel heel simpel gesteld natuurlijk, maar ik vroeg het me toch af.
Gina je valt in herhaling.. Plus er is niet gezegd dat er standaard wat gebeurd met kindjes die huilen hoor.. en neem aan dat er een reden was dat je 18 van de 24 uur huilde? Vast niet omdat je moeder dacht 'ach laat maar even huilen voor t slapen gaan"
Het is correlationeel onderzoek, het liefst longitudinaal. Wat ze dus doen is een groep baby's nemen, ouders noteren hoe vaak hun kind huilt en wat hun reactie daarop is (dat wordt zoveel mogelijk gestandaardiseerd) en als de kinderen ouder zijn wordt een bepaalde test bij ze afgenomen. De scores op deze testen worden vergeleken met de uitslagen van het eerdere onderzoek en zo kunnen ze zien of kinderen die bijv. niet of weinig getroost worden gemiddeld genomen anders scoren op deze test dan kinderen die wel veel werden getroost. Dit klinkt makkelijker dan het is hoor. Bij correlationeel onderzoek moet je het liefst alle confouds (alternatieve verklaringen voor het verschil) uitsluiten, maar dit is niet heel simpel. Verder zijn er natuurlijk nogal veel verschillen en is het moeilijk om zo'n onderzoek te standaardiseren. Je hebt verschillende gradaties in het huilen, maar ook in de manier van troosten. Daarbij moet je uitgaan van noteringen van ouders en deze zijn natuurlijk niet geheel objectief. Ook hier is standaardisatie ontzettend moeilijk. Wat bijvoorbeeld ook voorkomt, is dat onderzoekers ouders een beetje in de juiste richting proberen te duwen, in het voordeel van hun hypothese (ik weet van een bekende auteur/wetenschapper die boeken heeft geschreven over de ontwikkeling van baby's en kinderen dat die daarvan werd verdacht).
Laten we beginnen dat dit soort onderzoeken feitelijk niet te onderzoeken zijn. Punt. Je kan niet, maar dan ook echt niet wetenschappelijk bewijzen welke invloeden die je als baby hebt gehad van invloed zijn op de rest van je leven. Waarom heeft Pietje geen trauma opgelopen terwijl zijn ouders hem lieten huilen en Marietje wel een stoornis heeft, terwijl haar ouders haar altijd hebben getroost? Het gaat verder dan alleen huilen of niet huilen. En het zijn slechts hypotheses die we hebben. We denken dat we het weten, maar we weten het niet. Dat maakt meteen dat je dit soort zaken niet wetenschappelijk kan onderbouwen, dus geen standaard antwoord erop kan hebben. Wat we vooral wel moeten doen is luisteren naar ons eigen gevoel, daar wij wij ons goed bij voelen. Het is namelijk toch nooit goed, dus volg je gevoel. Zing een liedje, laat die kleine even huilen, neem hem in bed, alles wat jou als ouder rustig en gelukkig maakt. Want een ding staat wel vast, ouders die overspannen zijn, oververmoeid en er doorheen zitten, kunnen extreem gedrag gaan vertonen, veel gevaarlijker dan alles wat hierboven beschreven staat. En dat moet je voorkomen!
Je kunt het wel degelijk wetenschappelijk onderbouwen, maar je hebt gelijk dat je de precieze waarheid nooit zult weten. Zeker aan correlationeel onderzoek zitten veel haken en ogen, maar die zitten er ook aan experimenteel onderzoek. Echter betekent dit niet dat je al het onderzoek gewoon overboord kan gooien, zeker niet. De uitkomsten van onderzoek gaan overigens altijd over gemiddelden. Je kunt dus nooit uitspraken doen over pietje of marietje. Het is niet zo dat 'als' ... 'dan'.... Het gaat hier om het beste voor je kleintje. En als onderzoek sterk zou hebben bewezen dat laten huilen gemiddeld genomen niet goed is, dan is dat toch echt wel waardevol. Echter is dit een stelling wat gewoon dmv onderzoek niet sterk is bewezen, in ieder geval verre van eenduidig. Maar er zijn tal van onderzoeksonderwerpen die (voorlopig) wel voor waar kunnen worden aangenomen.
Je moet de reden waarom onderzoek over dit onderwerp niet eenduidig overigens niet zoeken in dat het onmogelijk is, maar in het feit dat het nog niet uitgebreid genoeg is onderzocht. Het is niet geoptimaliseerd.
Meiden, ik vind dat jullie een pluim verdienen voor jullie manier van discussieren, echt super, jullie laten elkaar in jullie waarde. Echt fijn om te lezen, je ziet het wel eens anders hier
Van 'Oei, ik groei' weet ik dat er destijds nogal wat te doen is geweest omdat één van zijn onderzoeksters tot een ietwat andere conclusie kwam dan hijzelf. Tsja, wie moet je dan geloven? Ze hebben er tenslotte allebei voor geleerd. Bedankt voor je uitleg, in ieder geval! Ik heb weer wat geleerd vandaag