Ja, inderdaad... Je zou dan inderdaad een relatief goede meeting kunnen verrichten op het moment dat je een grote groep ouders/baby's een leven lang volgt. Maar het probleem blijft dat je zoveel andere factoren van invloed zijn dat je geen uitsluitsel kan geven over de mogelijke uitkomst. En daarbij blijft het moeilijk om metingen te verrichten m.b.t. de ontwikkeling van individuen. Mijn weerstand zit vooral in dat veel onderzoeken als feit worden gepresenteerd. En dat klopt vaak niet... Leuke discussie zo
Ik ben het echt volkomen eens met angel... je zult het toch nooit voor iedereen goed doen! Wij hebben allemaal ons moedergevoel gekregen met de geboorte van onze kleintjes en dat moeten we zoveel mogelijk proberen te volgen! Vandaag kreeg ik weer een hele mail, jullie ook gelezen? ""Laat dat kind huilen, je verwent het alleen maar!" Elke ouder hoort dat wel eens. Maar is het ook zo? Jonge baby's kun je namelijk niet verwennen; ze huilen om aan te geven dat ze ergens last van hebben, honger, pijn, vermoeidheid, of simpelweg omdat ze jouw aanwezigheid willen voelen. Kortom, als je baby huilt, doet hij dat niet om jou te pesten. In alle gevallen kun je maar beter even kijken en je kind troosten. Op de langere termijn pluk je daar de vruchten van. " Maar wat er ook al in het stuk verder nog staat.. als moeder zijnde hoor je het verschil in huiltjes érg snel en weet je ook snel genoeg of het menens is of niet... lekker doen wat je gevoel je ingeeft..
Ik geloof dus degelijk wel dat een kind dingen 'aanleert', ook als het nog heel klein is. Een kind dat altijd gedragen word (troosten) zal al gauw denken ik ga huilen want ik wordt toch wel getroost en ga zo maar door.
Mijn zoontje valt ook heel moeilijk in slaap. Hij huilt dan best wel erg en ook al pak ik hem op blijft hij soms doorhuilen omdat hij heel erg slaap heeft. Ik laat hem dan soms een beetje huilen maar op een gegeven moment wordt het zo erg dat bijna de hele flat hem kan horen en ik raak er hellemaal overstuur van. Ik ga vanaf nu ook proberen om hem 10 minuten te laten huilen.....
Ik heb niet alle berichten gelezen, maar wat bij ons de ommkeer was, is als het kindje wakker is, heel goed opletten op signalen dat het moe wordt: - oogjes wrijven - gapen - bleek om de oogjes - rode wangen - opeens hyperactief - aan z'n oor zitten (va. 6 mnd) etc. Als je 1 of meer van die signalen ziet, gelijk naar bed. Dan maar even zonder slaapzak (of die al op tijd aangetrokken). Alles draait om de juiste timing. Dan nog vast ritueeltje (kort houden.. beestjes gedag zeggen, kusje, muziekje, slaap lekker, licht uit..) Je moet je kindje ook een beetje leren kennen. Lang laten huilen werkte hier echt averechts... en ik kon wel 10x zo hard meejanken
oh nog een tipje wat bij ons hielp: op een gegeven moment was onze uk zo druk/verdrietig in bed dat hij met z'n armpjes zichzelf wakker hield.. hebben nooit ingebakerd ofzo maar in een slaapzak leggen met een dekentje strak over z'n borst en armpjes (dus onder de kin langs) hielp enorm. Kon hij ook z'n speentje niet steeds weer uittrekken.. Het dekentje hou je strak door aan weerszijden hydrofielluiers erbij in te stoppen (tussen dekentje en ledikant)
Onze eerste kon ook niet in slaap komen.. het laten huilen vond ik ook erg moeilijk, maar uiteindelijk heb ik dat toch gedaan.. de eerste keer duurde wel een uur.. hij krijsde alles bij elkaar.. ik vond t vreselijk.. deed alle deuren dicht en ging aan de andere kant van de flat op t balkon zitten lezen..met mijn mp3 speler in.. dan kon ik me er voor afsluiten.. dat krijsen werd steeds minder lang.. en minder erg.. binnen een week kon ik m in bed leggen, stopte hij zijn vingers in zijn mond en deed hij zelf meteen zijn ogen dicht.. kreeg wel de tip op goed op te letten wanneer hij echt moe was.. en rust en regelmaat (hoe ouderwets het ook klinkt) werkt dan wel heel erg goed hoor.. duidelijk slaap en waak ritme.. duidelijke bedritueel..altijd t zelfde en weinig prikkels.. ik vond t een heel gedoe en het heeft me veel tranen op geleverd, maar ik was de koning te rijk toen ie zelf ging slapen.. Ik denk zelf dat ik m veel te veel verwend heb (ook al zegt men dat t niet kan zo jong).. bij elke kik haalde ik m uit bed.. schijnt ook dat verwerking van dag gebeurtenissen worden verwerkt voor het slapen gaan.. een baby kan dit alleen door te huilen (hij kan simpel nog niets anders) wanneer je m dan bij de eerste kik of na 5 minuten al uit bed haalt en m later weer teruglegt begint de hele verwerking weer van voren af aan..en dus ook het huilen.. Probeer (is rete moeilijk) je kindje los te laten.. huilen is niet erg.. en hij/zij ligt veilig in bed.. sluit je af voor het gehuil.. desnoods dmv eenmp3 of de tv hard aan zetten.. deuren dicht en trakteer je op een heerlijke bak leut met koek..je zult zien dat je doorzettingsverrmogen wordt beloond.. en dat je snel een hele lekkere slaperd hebt.. SUCCES!!!! je kunt t wel gebruiken denk ik...
Sorry voor mijn reactie alvast, maar ik vind het écht niet normaal als je met een mp3 speler op je hoofd aan de andere kant van het huis gaat zitten en je kindje laat huilen... WAT als er nou wat anders gebeurd?! Zit jij daar vrolijk met je mp3 speler op... nee vind ik niet normaal!
He meiden, ik schuif weer eens aan... de discussie heeft een interessante wending genomen trouwens in de tussentijd, Leuk, als er eens met echte argumenten gewerkt wordt, @Ichtus: poeh, ik snap dat je soms knettergek wordt van het huilen, maar je een uur lang op die manier afsluiten voor je kindje... jeetje, dat brengt wel de nodige risico's met zich mee! Wat nou als je kindje zo overstuur was geraakt dat het zich had liggen verslikken en gestikt was? Ik heb hier inmiddels de ervaring dat HUILEN voor het slapen gaan alleen gebeurt als er iets is. Honger, verlatingsangst (in de sprongetjes), vieze luier, maar ook bijvoorbeeld overprikkeld zijn. En ik geloof dat ik dat veel teruglees bij de moeders die een huilend babytje hebben: dat hun kindje eigenlijk te moe is, (en let wel: dat geldt heus niet voor alle baby's, er zijn idd ook baby's die om 'geen reden' huilen). Thirza was hier nogal overprikkeld, maar doordat ze last had van het kiss-syndroom was dat niet te doorbreken en liet ze gewoon geen vermoeidheidssignalen zien. Totdat ze ECHT moe was en dan was het ineens allemaal tegelijk, maar wel te laat... Toen de kiss verholpen was door de osteopaat moest ik dus alsnog gaan leren zien welke signalen zij laat zien als ze moe is en in de gaten houden dat ze dan op tijd naar bed gaat. Mensen hadden eerder al wel tegen me gezegd dat Thirza na een uur tot anderhalf uur weer op bed moest, maar toen ze nog last had van de kiss, werkte dat voor geen meter: wanneer ik haar ook op bed legde, het was ALTIJD brullen, (op die enkele momenten na dat het me lukte naar haar kamertje te sluipen als ze aan de borst in slaap was gevallen en haar zo zachtjes in bed te leggen dat ze doorsliep). Toen de kiss over was, ging ze veel beter slapen, maar was het nog regelmatig brullen. Gewoon TE moe dan... en dus huilen, want dan was alleen zijn niet fijn. Momenteel is Thirza een uur tot anderhalf uur wakker en gaat dan weer slapen. Bij Thirza is het zo dat als ze haar duimpje in de mond steekt en voor zich uit gaat liggen staren, ze moe is. Dat is het moment waarop ze naar bed gaat en meestal ligt ze dan nog wel even wakker in haar bedje. Vaak horen we na een kwartiertje wat gejengel, heeft er vaak mee te maken dat ze haar duimpje door de ontspanning kwijt raakt en door de vermoeidheid zo gauw niet weer kan vinden, maar dat is binnen 10 minuten over. Op momenten dat ze nu overprikkeld is, heb ik ontdekt dat ik haar toch echt niet hoef te laten huilen, (ja, ze valt echt wel van uitputting in slaap, maar fijn is anders en ik wil -wat onderzoeken daar ook over zeggen- zoveel als mogelijk een veilige plek zijn voor mijn kind. Niet laten huilen dus, (wel laten jengelen: als ik dan steeds binnenkom, overprikkel ik Thirza). Als ze te moe is, ga ik gewoon bij haar liggen totdat ze rustig is en lekker aan het keuvelen gaat. Dat is het moment waarop ik haar -als ze niet al heel snel in slaap is gevallen een enkele keer, weer op haar bedje leg, rustig deze keer. Vaak jengelt ze dan wel even wat harder dan normaal, maar valt ze uiteindelijk wel vrij rustig in slaap. Gistermiddag bijvoorbeeld hebben we gezellig zitten eten met een groep vrienden. Thirza heeft van 5-7 geslapen en van kwart over 7 tot kwart voor 8 bij mij op schoot gezeten tussen de mensen. Ze wordt dan erg rustig en ook daarvan heb ik ontdekt dat dat geen goed teken is: dan is het haar te druk. Ik ben dus alvast op huis aan gegaan, m'n man is later met de andere twee kids gekomen, (vrienden wonen een paar straten verderop). Ik ben dus lekker met Thirza op bed gaan liggen, (zonder dat ze al overstuur was, omdat ik zoiets had van: de dame is overprikkeld, laat ik maar even gewoon in alle rust samen met haar gaan liggen). Na een tijdje begon ze lekker te keuvelen en toen ik een half uurtje met haar gelegen had, heb ik 'r op bed gelegd en is ze zonder huilen gaan slapen. Wat mij betreft gaat wel of niet huilen er dus vooral om: voorkomen dat je kindje overprikkeld is en als je kindje al wel overprikkeld is, even een veilige rustige manier zoeken om die overprikkeling kwijt te raken, (want overprikkeld gaan slapen lukt bijna niet). Nouja, heel verhaal, maar benieuwd of er meer zijn die dit herkennen bij hun kindje.
Ik herken dat idd ook van Jelle... Hij heeft het nu nog. Als we een drukke dag hebben gehad hoef ik hem echt niet zonder pardon in zijn bed te leggen want dan kan ik op mijn vingers uittellen dat ik 10x naar boven moet omdat hij zijn draai niet kan vinden. Nu is het op het moment sowieso lastig omdat we net in de periode van koud naar warm zittten wat betreft het weer. Jelle kan niet goed tegen de warmte in de avond maar een zomerslaapzak is eigenlijk voor de nacht nog iets te fris... En hij wil wel graag een deken over zich heen. (dat heeft hij ws van mama, ik kan ook niet slapen zonder iets over me heen). Soms ontkom je ook gewoon niet aan prikkels, je kunt moeilijk jaren thuis blijven zitten omdat je kindje er niet tegen kan. (ik kijk even naar mezelf dan) We gaan vanmiddag gourmetten bij mijn schoonmoeder en met alle neefjes en nichtjes erbij kan ik je nu al vertellen dat het vanavond weer bal is. Maar ja, Jelle is inmiddels 22 maanden en hij zal het toch ooit moeten leren... Je kunt gewoon niet overal wegblijven, al beperk ik het stiekem toch meer dan ik eigenlijk wil... Eerlijk gezged denk ik niet dat Ichtus bedoelde dat ze zich een uur lang *helemaal* afsluit voor haar kindje. Ik heb het ook wel eens gedaan hoor, de tv wat harder en net doen of je gek bent. Dat was ik dan inmiddels ook wel, omdat ik gewoon Jelle's verdriet niet weg kon nemen en echt niet meer wist wat ik moest doen.... Maar ik luisterde wel met regelmaat of hij al stil was en of hij niet vreselijk overstuur was. En ik denk, eerlijk gezegd, dat hij ook wel eens van pure uitputting in slaap is gevallen... Maar ik denk ook dat hij van die enkele keer geen trauma's over heeft gehouden... Hij vind me nog steeds de liefste mama van de hele wereld..
Esmee heeft het zelf in slaap vallen ook echt moeten leren.. Wij hebben tot een maand of 6 een super strak ritme voor Esmee gehad. Langzaam aan konden we iets afwijken. Esmee had dit blijkbaar gewoon nodig.. Warm eten, badje, masseren, flesje en naar bed.. De eerste paar weken was het huilen, huilen , huilen.. We troosten haar zodra we merken dat ze echt overstuur werd.. ook hebben we haar tot een maand of 3 ingebakerd gehad, zonder viel ze niet in slaap omdat ze zich zelf wakker hield door haar armpjes die heen en weer fladderden.. Wat hier nogal eens een valkuil is: haar in bed leggen terwijl ze eigenlijk al te "moe"is om te gaan slapen, We letten hier erg op signalen van haar.. Moe is ook naar bed. Ze slaapt nu nog 1 keer overdag.. En is sávonds om 18.00 ook echt moe en gaat dan slapen tot de volgende dag..8.30.. Hopelijk slaapt je kindje snel wat beter!
Ik zit nu tegenwoordig bij Jayden op de grond. Dan kijken we samen een aflevering van de biba boerderij of een paar van dip en dap. En daarna doe ik alle lichten uit en blijf ik er nog even bij zitten en wonderbaarlijk genoeg slaapt hij nu zonder problemen in. Ben echt blij dat ik eindelijke een oplossing voor onze kleine heb gevonden. Want niet willen slapen is echt vervelend.
Hier inmiddels alles omgedraaid, volstrekt tegen alle regels in en het werkt! ( tenminste... voor nu dan..) We leggen Dean nu niet bij de eerste signalen op bed. Niet bij het eerste gaapje, niet bij de eerste keer oogjes wrijven enz... Nee, we leggen hem op bed als hij echt moe is! Dus dat betekend als hij heel moe oogt ( oogjes half open, beetje zeuren, bij het oppakken al bijna in je armen in slaapt valt) en dan naar bed! Hij slaapt zo in, wordt soms nog een keer wakker voor zijn speen, maar slaapt dan rustig verder.. Ik weet niet of dit de oplossing is, maar er is geen strijd meer. Geen keuzes meer tussen wel en niet laten huilen. Misschien is het van korte duur en komt het weer terug, ik weet het niet, maar voor nu werkt het. Dus eigenlijk gewoon naar bed brengen wanneer hij echt moe is! Dat wilde ik even toevoegen
wat thirza heeft gedaan klinkt op zich helemaal niet zo erg. denk niet dat ze een uur lang niet is gaan kijken hoor. soms word je gewoon knetter gek. ik heb dat met mijn middelste gehad die heeft 9mnd hele nachten gekrijst! geloof me dan ga je er op een gegeven moment echt bijna aan onderdoor. wat het destijds geweest is? heb geen idee! keano die had de eerste 7 mnd ook moeite met inslapen en dit alleen met de avond slaap de nacht in. ik heb hem wat gewiegd zeg en als ie slipe kom ik m zo te bed doen. op den duur werd hij te zwaar om te wiegen en heb ik hem gewoon ehct laten huilen,dat heeft zijn vruchten afgeworpen want tis nu een heerlijke makkelijke slaper
ook hier is het een probleem om savonds in slaap te komen. overdag eigenlijk ook wel, als ik haar maar iets te lang op hou is het drama. we deden de afgelopen tijd eerst een badje, dan flesje en dan meteen naar bed of eerst flesje dan badje en dan naar bed. Dat laatste was echt drama want ze vind aankleden en afdrogen echt niet leuk dus was al zwaar in paniek daarvan dus meteen door naar bed ging niet meer werken. Heb vanavond een boekje van Nijntje erbij gepakt en op haar kamer met een schemerlampje op de stoel dat boekje zitten 'voorlezen'. ze snapt er nog niets van maar vond het volgens mij wel leuk (zat mee te babbelen) en werd er rustig van. kon haar zo in bedje leggen zonder al te veel huilen. Moet dan vaak nog wel een speentje geven na een poosje maar dit is wel relaxed...
@Lianda: pardon, maar dit schiet me even in het verkeerde keelgat: "wat Thirza heeft gedaan, klinkt niet eens zo erg"? Wat bedoel je en waarom vind je dat dan?
O, dat hoop ik idd maar, want ik dacht al: Hoezo weet zij dat wat Thirza gehad heeft, niet zo erg was? Ff off-topic, DK: hoe is het bij jou en de kleine inmiddels? Hier gaat ie lekker. Wel steeds virusjes onder de leden, waar ze dan ziekig van is, maar 't slapen gaat goed, (gisteren een keer 3 uur en een keer 2 uur! Nouja, dat kwam dan ook wel weer omdat ze niet lekker was, en van de weeromstuit miste ik haar gewoon, omdat ze nu wakker was wat ze eerder op een dag sliep... LOL, omgekeerde wereld....)