Gecondoleerd, ik hoop dat je het een plaatsje kan geven. Ik zou niet weten hoe je er mee om moet gaan, maar idd veel praten erover is denk ik heel slim. Verder heb ik een hele duidelijke mening over zulke dingen, maar daar zou ik verder niet over beginnen, daar is dit topic niet voor bedoeld. Heel veel sterkte,
Heel veel sterkte meid. Een hele goede vriend van mij is eind december 2006 overwachts overleden, op zijn 37e verjaardag. De laatste 2 verjaardagen van hem zijn we samen uit eten geweest . Ik heb het in het begin verwerkt door tegen "hem" te praten. Mijn emoties te vertellen en dingen die ik hem nooit heb gezegd die me dwars zaten. Ik vond het zooooo oneerlijk. Maar het praten werd steeds minder en nu denk ik nog wel elke dag aan hem, maar ik ben er minder emotioneel onder geworden. Ik wens je heel veel sterkte....het zal nu een paar maanden heel moeilijk zijn...maar langzamerhand zal je toch merken dat het verlies ietsje minder word.
...Schrijf, huil, zing en praat de pijn van je af... ook jij mag met Slachtofferhulp praten als je dat wilt, trouwens... En met je vrienden, vriendinnen, zij die hem ook gekend hebben... Ik heb geen mening over zijn sterven, omdat ik zijn leven niet heb gekend. Maar ik wens hem zielerust en jou, lieve meid, heel, heel veel sterkte...
gecondoleerd. Praat er over en stop je gevoel niet weg,...probeer het te verwerken en het een plaatsje te geven. Wat vervelend dat je op de flat kijkt vanuit jou woning. Ik wil je heel veel sterkte wensen. (ik heb vorige week te horen gekregen dat een oude vriend vermoord is,....kan het ookniet bevatten) Liefs Vlindertje
Praten, schrijven, schreeuwen doe alles om je emoties te tonen en te uiten. Niks opkroppen. Beste vriendin van mijn ouders (die voor mij een tante was) heeft 8 jaar geleden zelfmoord gepleegd op een afschuwelijke wijze met messen, alcohol/medicijnen en daarna zichzelf opgehangen. Het was nl. de derde poging en dus scheepsrecht helaas. Haar man had haar verlaten voor een ander en kon het net verkroppen. Zo'n lieve vrouw maar ook zo ziek van binnen.
9 jaar geleden sprong een goede vriend en tevens onze bovenbuurman van 12 hoog naar beneden; zo out of the blue, ze hadden net een huis gekocht, kindje enz enz.. En bijna 6 jaar geleden, a.s. 18 mei, heeft de vader van mijn oudste kind zichzelf verhangen.. Onze zoon was toen 2 jaar en 10 maanden. Wij hadden al een jaar geen contact meer vanwege heftige relationele omstandigheden en ook mijn zoon zag op dat moment zijn vader niet meer. Achteraf bleek dat hij zeer manisch depressief was, adhd had in de 6e graad en psychoses had.. en waarschijnlijk had hij die al toen ik bij hem weg ging te wonen.. Hij werd 23 mei 2001 begraven, een dag voor Hemelvaart. Ik ben 24 mei 2001 bevallen van de dochter van mijn huidige partner en mij geboren; 4500 gram, Navelstreng om haar hals, Bloeddoorlopen ogen en een Gebroken sleutelbeen (hier kwamen later achter overigens) Terwijl ik altijd heb gedacht dat ik 18 mei zou bevallen (op die dag beeindigde hij zijn leven, achteraf) Op dat moment wist ik nog van niets; ik werd pas op 13 juni gebeld door mijn toenmalige advocate... Ik dacht dat ze een grapje maakte.. dus niet..Ook was hij al begraven.. Maargoed, ook ik heb het verwerkt door veel te praten, ook tegen hem, door te schrijven, door eigenlijk vanalles.. Het ergste vond ik en vind ik nog dat we nooit dingen hebben uit kunnen praten, hoewel dat (later begrijpelijkerwijs) in zijn toestand toendertijd ook niet bepaald mogelijk was is dat wel iets wat ik graag had gewild.. Maargoed dat heb ik dan alsnog maar gedaan voor mijn gevoel.. Ik heb al weer jaren héél goed contact met mijn (ex)schoonmoeder en zusje en in die zin zijn wij en zij er wel weer 'rijker' ingeworde en hebben we nu een zeer uitgebreide familie, maar het gemis blijft.. Het had zo anders kunnen zijn.. Graag had ik voor mijn oudste gezien dat hij zijn 'echte' vader ook goed had gekend.. maar dat heeft hij zichzelf & hem helaas ontnomen.. Het is straks alweer 6 jaar geleden, maar het is nog steeds als de dag van gisteren....Het blijft raar, je bent er op een gegeven moment niet meer dagelijks mee bezig maar het blijft raar.. Het blijft ergens voelen of hij zo weer binnen komt stappen, of dat je hem tegenkomt ergens.. Liefs Hilde Sterkte met de verwerking van het verlies... en uiteraard gecondoleerd..
Heel erg bedankt iedereen, en iedereen gecondoleerd die ook een verlies heeft meegemaakt. Er is nu een site gemaakt voor hem, waarop iedereen een berichtje kan achter laten. Dat luchtte erg op. Nogmaals bedankt voor jullie reacties! Morgen is de begravenis, waar ik uiteraard naar toe ga. Ik denk dat dat erg belangrijk is voor de verwerking, een gepast afscheid...
jeetje wat erg zeg, ik kan er gelukkig niet over mee praten, maar wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies...