Ons zoontje van 6 jaar (december) is een heel lief, slim en zorgzaam mannetje, maar wat maakt hij het ons en zichzelf moeilijk. Eigenlijk merk ik al van jongs af aan dat hij veel negatief is en op die manier ook aandacht vraagt en hierdoor een vervelende rol opeist binnen ons gezin. Niks is goed, ALLES is een discussie en strijd, heeft een sterke eigen wil en is dan moeilijk ‘om te praten’ of te bereiken. Op school doet hij het in groep 3 goed, daar ben ik enorm trots op. Hij kan niet goed zelf spelen, afspraken die we samen maken worden niet nagekomen, hij verveelt zich altijd lijkt het wel. Slaapt slecht, maar kan nooit ergens z’n rust vinden overdag. Hij is druk, in de zin van, kan nooit stil staan of zitten. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik nog kan doen om het weer wat gemoedelijker te krijgen in huis, iemand ervaring of tips?
Hier een vergelijkbare zoon, alleen inmiddels wat ouder. Hier was het op een gegeven moment zo negatief dat ik er onwijs klaar mee was. Ik wist dat mijn zin niet in staat was om het te veranderen. Dus moest ik wat doen om het positiever te krijgen. Wat voor mij werkt: Pick your battles en mijn kind inspraak (en wat tijd) geven. Deze punten zijn op deze site uitgelegd. Het heeft hier veel verbetering gebracht. https://wowopvoedcoaching.nl/mijn-kind-luistert-niet/amp/ daarnaast zou je je kunnen inlezen over geweldloos verzet
Wij hebben een orthopedagoog nu thuis. Bevalt ons heel goed. Je belandt op een bepaald punt ook zo in een negatief spiraal ik merk aan mijzelf dat ik wel eens denk: je hebt zoveel ruimte, je hebt het prima thuis... waarom moet je dan 4x dezelfde vraag stellen als de 1e x vragen al een duidelijk antwoord gaf en je weet dat het niet verandert? Onze 7 jarige (eind vh jaar geboren) zit nu in groep 4. Ik zie hem ook wel eens vastlopen met vriendjes , hij wil bepalen. Gaat dwarsbomen als vriendje wat anders wil doen etc en dan moet ik hem apart nemen. Met groepswerk op school heeft hij sinds dit jaar besloten geen klap uit te voeren. Is ook dol op klikken ipv zelf op te lossen. Hij zegt ook niet tegen zijn broertje: ik vind het niet leuk wat je doet. Neeee hij schreeuwt: mamaaaaaaaaa X doet dit!!!! Dus we zijn blij met de orthopedagoog. We zijn er wel achter gekomen dat hij teveel ruimte kreeg, rustig 4x waarschuwen bv. Waardoor hij enorm de grenzen op zocht. En we zoeken bewust opdrachten op die hij goed kan (bv de tafel dekken), zodat wij ook meer positiviteit ervaren. Die spiraal doorbreken. En hij leert hoe hij zich beter kan uiten met hulp van de orthopedagoog. Ivp zeuren, drammen, discussie continu aangaan T is idd ook een die snel klaagt over vervelen, kon altijd al slecht zelf spelen.
Ik weet niet of je Eva bronsveld kent? Zij geeft veel informatie over dit 'soort' kinderen. Misschien herken je jouw zoontje er ook in, ze heeft een heel fijn boek geschreven. https://temperamentvollekinderen.nl/