Ons oudste van nu 4 doet altijd heel lang over eten. Het maakt niet uit wat het is. Soms eet ze ineens door, maar over het algemeen doet ze een uur over het ontbijt (cornflakes) en de lunch (twee boterhammen). Een tijd instellen heeft totaal geen effect. Ze zet dan lachend haar bordje op het aanrecht. Teveel is het zeker niet. Boos worden heeft geen zin en net zolang de tijd geven heeft nu als gevolg dat de nu nog jongste het overneemt. Zelf worden we daar ook niet blij van. Altijd maar dat wachten en wachten. Zijn bij de huisarts geweestvom naar de amandelen te laten kijken. Die zijn best groot en misschien duurt het daarom zolang. Maar nee ook dat. Was het niet. Alles moet serieus 200 keer gekauwd worden voor het doorgeslikt kan worden en dan zijn het muizen hapjes.
Beetje herkenbaar. Onze oudste van 6 treuzelt ook altijd zo lang. Toevallig hebben mijn man en ik net gisteravond afgesproken dat we gaan kappen met dat gedoe. Vanavond gaat de kookwekker op een half uur. Daarna ruimen we de tafel af en gaat het eten weg. Niet genoeg gehad? Jammer dan. In verband hiermee schaffen we ook de toetjes af, want je mag ze niet als strafmiddel inzetten, maar ik vind het absoluut onzin om een toetje te geven als ze het gewone eten niet opeten omdat ze daar geen trek in hebben. Klinkt misschien een beetje bot, maar ik ben het geteut met eten zo ontzettend zat. En binnenkort gaat nummer drie ook mee-eten, dus dan wil ik gewoon het systeem goed hebben, zodat het bij hem niet zo'n gedoe gaat worden.
Ik zou gewoon een limiet stellen. 20 minuten is redelijk normaal en daarna ruim je de tafel gewoon af. Een vriendin van mij doet het zo en dat werkt als een trein. Kunnen ze soms ineens heel snel hun bord leeg eten. Zie net dat een tijd stellen geen zin heeft. Dan heeft ze schijnbaar geen honger. Dan zou ik de tijd gewoon voor mezelf aanhouden. Zo lang doen we erover en dan is het klaar. Jij bent je frustratie kwijt en zij misschien ook wel. Ik zou er in elk geval geen strijd om aan gaan. En dan hou je het voor de jongste ook gewoon duidelijk. Als die het getreuzel al overneemt weet ze nu alvast dat het eten na 20 minuten (of hoelang je ook wilt) gewoon over is.
Luppy frustrerend is het soms als het zo lang duurt. Het toetje wilde ik ook nooit als 'straf' gebruiken, maar wat je zegt denken wij nu ook. Je gewone eten niet op? Dan ook geen lekkers erna. De kookwekker hebben wij ook aan zitten denken. Denk dat ze evengoed hun bord lachend weg zetten.
Hier is het na zoveel tijd ook klaar met eten en wordt het weg gezet. Laat ze het maar lachend wegzetten maar hou het eens een week vol. Denk dat het daarna wel duidelijk is dat je het serieus meent. Plus dat het ook voor haar duidelijk is, dan eten we en daarna is het klaar.
Hier gaat de kookwekker ook aan met getreuzel. Bord niet leeg, pech gehad dan niet verder eten. Zoon heeft er een handje van om lekker om zich heen te kijken en eten uit te selecteren (eerst paprika uit de macaroni, dan de champignons en zo voort). Gaat wel mekkeren met de wekker maar het werkt wel.
Ik zou toch proberen tijd aan te houden. Is de tijd op, dan pas weer eten op het volgende eetmoment. Niks tussendoor. Na zo'n 20-25 minuten eten geeft het lichaam vaak al aan dat de honger voldaan is, ook als er niet veel is gegeten, dus als je veel langer blijft hangen dan is het vaak meer aandacht dan echt honger.
ik zou ook een limiet instellen en daarna het eten waar ze bij staan in de prullenbak gooien zodat het echt duidelijk is dat ze niks meer krijgen. Als je dit een tijdje volhoudt zullen ze er echt niet meer om lachen. En wat dan nog als ze er wel om lachen? lekker laten ze krijgen van zelf wel honger en dan moeten ze wachten tot het volgende eet moment. Het kost even wat energie en consequent zijn maar 1 uur over de cornflakes is natuurlijk belachelijk lang. dan heb je gewoon geen honger denk ik dan. of je bent aan het sarren, maar dat lijkt me niet met een kind van 4. En als ze daarna toch komen dat ze honger hebben zou ik dat gewoon negeren en niks geven, behalve de vaste fruitmoment(en) natuurlijk.
Stiefzoon had (en nu nog heeeek af en toe) dit ook. Zus van 7 en kleine broer van 1 hebben hun bord al leeg als meneer misschien 3 happen heeft genomen. Wij zaten ons dood te irriteren. Sinds een aantal maanden is het als wij klaar zijn dan is het voor jou ook klaar. Wij eten niet super snel en er zitten nog 2 kinderen bij dus een mooie graadmeter dacht ik zo. De eerste paar keren dacht hij dat we een geintje maakte maar nu is het heel duidelijk ( na een aantal na 4 happen zijn bord te hebben opgeborgen) en is meneer dus 'snel' klaar en het is een stuk gezelliger aan tafel.
Heel herkenbaar verhaal. Mijn dochter doet ook enorm lang over haar eten. Ze kan vaak in het weekend van 8 tot 9.30 uur haar schaal mousli eten. Avondmaaltijd duurt hier over het algemeen altijd lang, want wij zitten met zn allen ong. 1 uur aan tafel. Dan valt het minder op dat ze zo langzaam eet, maar ze is wel als laatste klaar altijd. Wij hebben van alles geprobeerd, een kookwekker zetten en bord weghalen, maar daar geeft ze echt niks om. Ze lijkt de laatste tijd ook nooit honger te hebben. En het is echt een kleintje, en zij moet ook blijven groeien natuurlijk. Ik heb ook op haar competitiegevoel in gaan spelen: 'wie is als eerste klaar met eten?'. Dat werkt tot nu toe het beste, want zij is van nature erg competitief. Maar toch is ze nog steeds langzaam.
Hier trekken we een half uur uit voor het eten. Niet klaar? Jammer dan, je bord gaat naar de keuken en je krijgt yoghurt en geen bijzonder toetje. Meestal is het bord voor die tijd leeg, maar mijn zoontje moet ik bij sommigen gerechten afremmen daar blijft ie van eten...