Zoals het bij Naomi thuis gaat, gaat het bij ons ook. Ik ga meestal veel eerder naar bed dan mijn man. Hij komt mij dan ook nog altijd even een 'welterustenknuffel' geven. Soms heel kort, alleen een kus en een knuffel. Soms ook langer, nog even kletsen samen. Daarna gaat hij naar beneden, tv kijken, boek lezen of een spel spelen. Ik val als een blok in slaap. We hebben ook wel een tijd geprobeerd tegelijk naar bed te gaan. Maar dan kon hij niet in slaap komen en ik kreeg slaapgebrek. Dat leverde meer irritaties op dan gewoon accepteren dat we niet hetzelfde slaappatroon hebben. In vakantie kan ik wel wat langer opblijven en dan gaan we vaak wel samen naar bed. Vind ik ook wel heel gezellig hoor. We zijn wel echt van knuffelen en lepeltje-lepeltje. En ik mijn koude voeten en billen tegen zijn warme lijf. 's Ochtends kan ik ook wel lang blijven liggen -als ik de kans zou krijgen, wat met de kinderen niet meer zo is. In het weekend slapen we om de beurt uit. De ene dag ontbijt hij met de kids en kan ik blijven liggen (meestal tot half 10 / 10 uur) en de andere dag mag hij uitslapen. (meestal tot 11 uur of later). In vakanties proberen we wat meer een balans te vinden dat we allebei 1 of 2 keer wat langer uitslapen en de andere keer de kids wat langer in bed houden om samen uit te slapen (iPad ) en dan uiterlijk 9 uur allemaal er uit en samen ontbijten. Voor ons werkt dit al jaren prima. Ieder zal zijn eigen manier hierin (moeten) vinden. Maar persoonlijk vind ik het zonde om irritaties te laten ontstaan over iets dat je toch niet kunt veranderen. Als mensen zulke verschillende slaapbehoeften hebben, is dat niet bij elkaar te brengen. Accepteren en eventueel voor bepaalde dagen afspraken maken, werkt dan het beste denk ik. Wat betreft het 'aanhalen' (mooi woord ook weer): dat levert bij ons een enkele keer nog wel irritaties op. Maar inmiddels hebben we daar ook wel een 'werkbare' manier voor. Op dagen dat ik er de andere dag op tijd uit moet om te werken, heeft hij gewoon pech als hij daar pas mee aankomt als ik al in bed lig. Dan wil ik gewoon slapen, sorry. Had ie er maar eerder aan moeten denken. Op avonden dat ik de andere dag niet hoef te werken, stel ik me wat flexibeler op en mag het best eens wat later worden. Die dag kom ik dan ook wel door als ik wat zit te gapen. 's Ochtends kan ik altijd wel bij hem aankomen, ook al is hij geen ochtendmens. Voor sommige dingen (nou ja, één ding dan, haha) mag ik hem wakker maken. Dus dat levert geen problemen op.
Oh ik ben ook echt een avond/nachtmens. Niet altijd even fijn. Nu moet ik eigenlijk ook gewoon naar bed, moet morgen van 8.45 tot 12.00 werken. Nu hebben onze zoontjes deze week ook al goed uitgeslapen, tot 9.00/9.30, dus zijn we nog verwend ook. Mijn man zit (nu nog) in de WW dus gaat ook laat naar bed. Die moet afkicken over een 1,5 week, dan mag ie weer 5 dagen per week werken. 😉
Mijn man is echt en ochtend mens..... wordt wakker en kan gelijk uit bed springen... zie dit voor je ( Goeeeeeeedeeeeemorguhhhhh schatttttttttttt, lekkurrrrrrrr geslapennnnnnn? ) Op en top vrolijk..... begint gelijk te kletsen, en gaat nog net niet zingend het huis schoonmaken..... Daar in tegen kan hij ook lekker vroeg op bed.... Maar ik...... Absolute stilte in de ochtend AUB! Dont talk! En het liefst draai ik mij nog 10 keer om. Daar in tegen kan ik juist lang opblijven. Met werk ook... geef mij maar een avond dienst.... dan functioneer ik beter haha!
Volgensmij span ik de kroon hier. Ik ga momenteel samen met de kinderen tussen 19.00 en 19.30 naar bed. De afgelopen 5 nachten heb ik amper geslapen. Ik kan er zo'n 20 x uit in de nacht.
Wij ook een avond- en een ochtendmens. Gedeeltelijk doen we het ook als Naomi en Tupp. Ik vind dat altijd zo gezellig. Maar wat ik ook wel eens doe is lekker bij hem gaan liggen, boven op de bank en dan in slaap vallen. Heerlijk en dan na verloop van tijd snel mijn bed in en door slapen. Aan de andere kant, komt hij ook weleens iets eerder naar bed. Ik lig lekker bij hem en val in slaap en hij leest of kijkt tv. Geen irritaties dus..
Mijn man is kok en daardoor vaak pas om 23.30 thuis, of nog later. Ik zelf moet er meestal rond 6.00 weer uit en vroeger voordat de kleine er was trok ik het vaak nog wel om op te blijven tot hij er was, maar nu lukt me dat echt niet meer! Op de dagen waarbij ik de volgende ochtend niet hoef te werken blijf ik meestal op, tenzij hij laat weten dat het echt heel laat gaat worden en op de dagen dat hij vrij is gaan we meestal redelijk op tijd samen naar bed.
Hier precies hetzelfde. Ik lig echt tussen 21.30 en 22.00 in bed. Dan ben ik op. Sta iedere dag om 6.00 uur op. In het begin vond ik dat niet leuk en probeerde ik ook te rekken maar met een kind werkt dat gewoon niet. Ik zie zijn ritme voorlopig niet veranderen. Maken het op andere momenten wel gezellig.
We gaan nooit samen naar bed. Ik ga er meestal rond 23.30 in. Wekker gaat om 6 uur. Mijn man gaat pas laat slapen. Mij boeit het niet zo.
Ik ben ook een ochtendmens en mijn man een avondmens, heb er eerlijk gezegd echt geen moeite mee. Ik ga meestal rond 22:30 naar bed en mijn man meestal pas na middernacht, ik sta in de ochtend vrijwel direct op als de wekker gaat en mijn man moet je een half uur aanduwen Ik ben eraan gewend en heb er niet zo'n moeite mee eigenlijk.
Hmm, oke. Er zijn dus veel mensen die dat hebben maar ik ben 1 van de weinige die het jammer vind.. Ik ben van huis uit ook gewend om alles samen te doen, (Ml ook) en dat was eerst ook zo. Tot na de eerste ging dat redelijk maar onze jongste heeft heel veel gehuild en slaapt sinds kort pas door en dat veranderde echt alles. dan ga je gewoon naar bed zodra ukkie even slaapt. En verder Tupp, dat aanhalen hihi. Als ik 1 keer in bed lig wordt ik daar heel kribbig van. Ook van dat draaien en snuiven dat hij doet vooral wel door het slaapgebrek van de laatste twee jaar denk ik. Ik wordt ook van elk klein geluidje wakker dus ik moet echt veel slapen.. We waren meer mensen die om 8 uur wakker werden en dan lekker gingen knuffelen enzo, weekends. Maar met kids kan dat niet. Maar ik blijf het apart vinden, zo 'gescheiden' leven, slapen en eten. Ik zou wat meer als gezin en als stel alles willen doen.. Maar misschien wil ik teveel..
Ik ben absoluut een ochtendmens en mijn man een avondmens. In het begin vond ik dat jammer en probeerde ik wel op te blijven tot hij ook ging slapen maar op een gegeven moment hield ik dat niet meer vol. Jammer, maar ik heb me er bij neergelegd. Of beter gezegd: we hebben ons erbij neergelegd. Het is niet zo dat we niks samen doen hoor, alleen hebben we dus andere bedtijden. Als hij niet werkt ontbijten we gezamenlijk maar dan wel wat later.
hier ook hoor ik ben rond half 11/11 uur op terwijl manlief rustig tot 2 a 3 uur snachts kan opblijven, ik ga dan steevast elke avond bij mijn man liggen op de bank met een dekentje en maak mij maar wakker als we naar boven gaan lekker knuffelen en lekker knus, nadeel is alleen dat ik nu niet meer zonder kan gaan slapen dan klopt er iets niet
Hier ook verschillend, man is absoluut een avondmens. Ik heb het opgelost door 's middags een uurtje te gaan liggen, dan kan ik er weer even tegen en gaan we samen laat naar bed.
Ja dat is een idee, maar 1 ik kan absoluut geen rust vinden overdag en 2 ik heb een drukke peuter die niet meer slaapt
Nee, dan is het inderdaad erg lastig! Ben ook benieuwd hoe het straks is als de kleine er is. Vind het voor nu heerlijk, ff momentje rust en daarna weer volop aan de gang. Maar niet iedereen kan dat inderdaad, het is ook niet gewoon om overdag te slapen
Man is een ochtendmens gaat rond half 11/11 uur op bed, weekend meestal zelfde tijd als mij, ik gemiddeld 1 uur naar bed, smorgens gaat de wekker 5 x af en dan pas kom ik er uit.. Je moet zo vroeg ook niet tegen mij praten ik kan er echt niks aan doen, in de avond kom ik tot leven , alleen niet erg handig met kinderen.. Ik heb wel eens geprobeerd om smorgens samen met mijn man eruit te gaan en samen even gezellig "koffie" drinken voor hij naar zijn werk ging en de kinderen wakker werden.. Maar ik kan dat geklets dan echt nog niet aan mijn hoofd hebben en ben er mee gestopt. Vinden we allebei beter zo Hij heeft er geen problemen mee, ik vind het soms wel lastig nu we kinderen hebben en die smorgens gelijk al hyper zijn.