Het is ondertussen alweer 2 en 3 jaar geleden, maar er zijn veel die het weten hoor ook het cb toendertijd. Ik ben er open in over die aanpak. Er zit ook een verhaal bij, en hier schrijf ik de korte versie. En zo bruut is het echt niet hoor, jullie laten het zo klinken. Nu gaan jullie alleen over huilen en berging. Maar er is weinig verschil met huilen en op de slaapkamer laten (bij dochter). Maar goed... eindeloze discussie... schiet niemand wat mee op.
Ik merk bij mijn zoontje dat ik heel strak aan ons ritueel moet vasthouden en hem eigenlijk geen ruimte moet geven om het te rekken. Als ik op zijn verzoek nog een boekje lees, of nog een laatste en dan nog een allerlaatste liedje zing en dan nog een paar keer terug moet komen om te zwaaien, dan gaat het mis. Soms sluipt dit er heel geleidelijk in en kan ik het ritueel niet meer goed afsluiten, waardoor het onduidelijk wordt voor hem wanneer ik weg ga. Dan kan hij ook heel boos en verdrietig worden. Ik kan hem dan ook niet meer troosten. Dus ik probeer nu heel strak de planning te volgen. Boekje lezen, paar liedjes zingen, in bed, één keer zwaaien en dan weg gaan. En als hij gaat huilen inderdaad niet direct terug gaan, want dan weet hij wat hij moet doen om mama weer naar boven te krijgen. Als hij langer dan tien minuten huilt, ga ik naar hem toe en vertel ik dat ik wil dat hij gaat slapen. Ik geef hem dan nog een kus en zwaai nog een keer. Daarna ga ik niet meer terug. Dit werkt bij ons nu heel goed, bijna geen problemen meer met naar bed gaan. Als hij huilt omdat hij in paniek is, pijn heeft of een nachtmerrie heeft ofzo, hoor ik dat heel duidelijk aan zijn huiltje en ga ik natuurlijk meteen naar hem toe.
wat jij nu zegt is misschien net zo erg of erger als het stuk waarover je reageert. Dat iemand het misschien niet zo handig aanpakt is 1. Maar je zo uitlaten wat jij doet geeft te kennen dat jij echt totaal geen enkel verstand hebt van hoe "kids werken". Denk je werkelijk dat alleen zoiets voldoende aanleiding is om kinderen uit huis te plaatsen heb je enig idee wat voor impact dat heeft op een kind? Ik zal je eens een verhaal vertellen, dat zegt voldoende; (toevallig laatst op tv gehoord, maar helaas door pleegouderschap bekend bij ons) Een jongetje zat helemaal onder de afdrukken (brand) van sigaretten. Zijn vader deed dit bij hem als hij zijn "opdrachtjes" (seksuele handelingen) niet goed uitvoerde. Na een heel gesprek werd er aan dat jongetje (uit huis geplaatst natuurlijk) gevraagd wat hij dan het allerliefst zou willen, dit was zijn antwoord "terug naar papa, ik hoop dan dat hij geen sigaretten meer op mijn afdrukt, want dat doet echt pijn, ik zal dan wel beter zijn opdrachtjes uitvoeren". Zo werkt het bij kinderen. Daarnaast ken jij diegene niet en heb je geen flauw benul waarom zij iets heeft aangepakt zoals ze het heeft aangepakt om dan maar zulke zwaar beladen woorden te gebruiken als je kinderen bij je weghalen, oooohhhh ik kan hier zo boos om worden en vraag mij dan juist af of jij wel helemaal begrijpt wat het moederschap is........:x
Ik denk dat het stuk wel boosheid heeft opgeroepen. Ik heb dat ook wel eens dat ik dan iets te ongenuanceerd ben in m'n antwoorden. Is misschien niet eens zo bedoeld maar gewoon even een uitlating van onvrede.
haha ja hoor ik ben degene die fout zit...ik zet mijn kinderen niet midden in de nacht in een berging hoor. En jouw voorbeeld zegt mij helemaal niks. Ik denk dat jij onderschat wat het doet met een kind als je die zo behandeld...en verder ga ik hier helemaal niet over met jou in discussie. Ik vind dat dir kinderen daar niet goed behandeld worden of werden. En ik weet heel goed hoe kinderen werken en dat wanneer jr ze zo aan hun lot overlaat dat absoluut slecht is voor kinderen. Huilen in bed vind ik overigens ook niet goed.
Zo werkt dat bij kinderen? Een kind dat terug wil naar zijn vader die hem seksueel misbruikt waarom wordt dit er bij gehaald? Een kind weet niet beter en ontvangt naast alle walgelijkeid ook "liefde". KindEren hechten zich nou eenmaal aan de verzorgers. Wil niet zeggen dat ze daar het beste kunnen zijn. Ik vind het ook achterlijk om een kind savonds / snachts alleen huilend ergens neer te zetten. Vreselijk dan raakt een kind toch in paniek? Wat leert hij/zij daar van? Als ik verdrietig ben word ik ergen alleen weg gestopt...
Het gaat hier nu over een straf hoekje, Heel veel mensen hebben zoiets voor hun kind. Ik snap het punt niet zo goed waar jullie zo boos om worden. Ieder heeft zijn eigen opvoeding die een ouder aan zijn kind wilt geven. Ik zelf gebruik geen strafhoekjes of iets want dat snap ze gewoon helemaal niet. Dan ben ik meer bezig om haar steeds daar te krijgen dan dat ze er zit haha. Mijn probleem is nu wel verholpen, nu ze weet dat ik het echt meen dat ik weg ga. Ik kan nu gewoon weer op de oude manier haar naar bed brengen. Flesje melk, tandenpoetsen, slaapzak aan en samen een boekje lezen. Daarna mag ze zelf nog even lezen en ga ik naar beneden. Ik heb daar zeker wel die paar nachtjes huilen voor over Laat als je blieft iedereen in zijn eigen waarden en laten we de vrede hier bewaren. Elke ouder doet wel eens wat, wat hij/zij achteraf misschien beter anders had kunnen aanpakken toch?
ik denk dat ik als pleegouder genoeg heb gezien.......je hebt geen benul wat voor impact het heeft op kinderen wanneer ze uit huis geplaatst worden. Het is niet voor niets het beleid van jeugdzorg om zoveel mogelijk weer terug te plaatsen, dat zoiets natuurlijk niet mogelijk is dat is een ander verhaal. Ik zeg (heb al eerder hierover een stuk geschreven hierboven) niet dat ik iets wel of niet goedkeur, ik zeg alleen dat jouw reactie buiten alle proporties is. Je oordeelt over een paar woorden, zonder de situatie te kennen misschien was het wijzer om te vragen hoe ze iets bedoeld en ondanks dat ze aangeeft dat de "berging" de bijkeuken is blijf jij doorgaan over de berging. Je leest 1 ding, gaat helemaal los en blijft dit vasthouden...... Overigens, wanneer je niet met mij in discussie wil hierover, had je niets moeten schrijven, lekker makkelijk om je zegje te doen en dan te eindigen ik ga hier niet in discussie
Jammer dat je de context niet goed oppakt. Dit ging niet om dat ene jongetje of om mishandeling of om seksueel misbruik. Dit ging om het feit hoe kinderen uit huis plaatsing ervaren.......en ja je hebt gelijk ze zijn daar uiteraard niet het beste af maar daar ging het mij nu even niet om het ging mij erom wat voor impact het heeft om een kind uit huis te plaatsten.
Los van de discussie hier boven. (Wat overigens met loyaliteit te maken heeft. Zoek maar eens op, onder systemen en loyaliteit van kinderen naar ouders toe) Ts, ik herken de fase die jij benoemt. Dochter heeft die ook gehad. Wij zijn toen van het slaapzakje afgestapt en een dekbed gegeven. Daar werd ze een stuk gelukkiger van. Ook als ze huilde/krijste ging ik na vijf minuten kijken. Samen nog even knuffelen en dan terug naar bed met een boekje of een speeltje wat ze leuk vond en nog even mee kon spelen. Ik ga uit van het princiepe dat ik haar graag rustig op bed wil hebben. Wij hebben gemerkt als ze onrustig naar bed gaat (bijv in slaap is gevallen huilend. Hebben wij ook eens geprobeerd uit pure frustratie) dat ze ook heel onrustig slaapt en de volgende dag mog moe is wat weer voor ongewenst gedrag zorgt. Het is zoeken naar wat jij het prettigste vind.
Even meegelezen en ik wil hier toch iets over zeggen.. Er zijn idd veel ouders die een strafplek hebben. Dat is niet heel vreemd, eerder een persoonlijke keuze mbt opvoeding.. Je kind midden in de nacht uit bed halen en straffen omdat het huilt vind ik wel te ver gaan. Slecht slapen kan je best 'aanpakken' (ben het niet met alle manieren eens maar dat is persoonlijk) maar bestraffen vind ik erg hard. Zeker alleen ergens neerzetten en laten huilen
buiten alle.proporties is je kind ergens weg zetten voor straf omdat het niet gelijk lief in slaapt valt..het interesseert mij geen moer waar dat kind neergezet wordt....de actie an dich is bezopen.
Ik vind het ronduit schokkend dat wanneer een kind verdrietig, boos oid is niet getroost wordt of er naar geluisterd wordt maar gewoon voor straf weggezet wordt. Dan is mijn reactie maar hard, maar wat ik gelezen heb laat mij gewoon niet los..verschrikkelijk vind ik zoiets.
Tuc, ik denk inderdaad hard en ook niet effectief.... (hier kunnen andere ouders natuurlijk niets mee, al snap ik wel je gevoel erbij) Ik hoop dat er andere ouders zijn die haar goede adviezen kunnen geven, waarvoor zij openstaan en die zij ook gaan aannemen. Hier gaan ze altijd rustig slapen, juist doordat we ze altijd laten weten dat we er altijd voor ze zijn. Als het even niet lukt, mogen ze nog even bij mij zijn/ zitten of ga ik bij hen liggen. Verder voorspelbaar ritueel natuurlijk en ook heel belangrijk; een vaste (stink-en-kauw) knuffel gaat mee in bed (vanaf de geboorte).
weet je, de kinderen die zo behandeld worden hebben er ook niks aan...ik wordt zo verdrietig van zulke verhalen en ik zou er echt meer aan gedaan hebben wanneer ik naam en adres van iemand wist die dit zo zonder schaamte zit te vertellen. Als het cb dit weet en daar niks mee doet laten zij een steek vallen vind ik.
Als het daar niet om gaat moet je dit voorbeeld niet aankaarten. Dat een kind een uit huis plaatsing heftig ervaren weet ik ook uit ervaring. Vaak krijgen deze kinderen een hechtingsstoornis er bovenop. Maar goed dit gaat nu echt off topic.
Nu is mijn oudste bijna 4 en die had van de week een behoorlijke boze driftbui met veel gehuil, getrap, gechreeuw, gegrom en gekrijs. Ik probeerde hem rustig te krijgen door hem een paar keer diep adem te laten halen en het lang uit te zuchten. (ik deed mee) Dat ging hardstikke goed (tusendoor nog wel wat ge-grrrr's)en hij werd inderdaad weer rustig(er) om te vertellen wat hij precies wilde en waarom hij zo boos was. Ik weet niet of je dit al met een 2 jarige zo kunt proberen?
Nou nou nou.... je berichten worden steeds spannender. Ken jij het hele verhaal? Nee... vraag je ernaar over hoe of waarom? Nee... je leest een stuk tekst die in een minuut gelezen is en 1 zin blijft hangen en daar worden nu amk en uithuisplaatsberichten op gemaakt? Schei toch uit... denk je nou werkelijk dat hier de gedachtegang WAS: ons kind slaapt niet, dan hop straffen maar, dat er niks voorgaans gedaan is?? Want zo ben je nu wel bezig. Ik ben wel nieuwschierig over hoe jij het voor ogen ziet. want ja... als familie, vrienden, cb het allemaal weten (met het hele verhaal) en het was zo erg als jij nu zegt. Zou er dan niet eerder iemand aan de bel hebben getrokken? En hoe vaak denk je wel niet dat die strafhandeling gebeurd? Dit is nou echt van een mug een olifant maken. was het een fijne oplossing.. nee...maar ook dat zei ik al. Hebben we andere dingen geprobeerd... ja... ik zei ook al dat lang niet alle moeders het ermee eens zijn. en onze kinderen hebben er niks van geleden.