Ik heb het mijn moeder laatst verteld, maar dat was eigenlijk omdat ik knettergek werd van haar 'gezeur' om een 3e kleinkind. en m'n beste vriendin weet het, maar die is zelf ook bezig dus we kunnen dan onze dingetjes delen
Iedereen weet dat wij graag nog een kindje willen. En een paar weten nu dat we bezig zijn. Niemand weet nog dat we al zwanger zijn!
Niemand weet het bij ons. Van de 1e ook nooit verteld en nu doen we dat weer niet. We krijgen nu wel regelmatig de vraag of er niet een 2e komt (m'n zoon is nog geen 2). Ik zeg dan dat mijn zoon eerst maar eens 2 geweest moet zijn en dan zien we wel weer eens verder. Maar ja als je al een jaar bezig bent en het lukt niet, je gaat naar huisarts of doet al andere onderzoeken dan kan het soms wel fijn zijn om mensen die dichtbij staan het te vertellen. Krijg je meer begrip en kun je je verhaal delen.
Toen wij stopte met de pil heb ik het wel aan wa't vriendinnen verteld. Toen na 4 maanden bleek dat alles wat moeilijker ging, zijn we eigenlijk tegen iedereen heel open geweest. Niet dat ik uitgebreid op verjaardagen ging vertellen wat de situatie was, maar idd als we een opmerking kregen wanneer er eindelijk eens kinderen kwamen, dan gaf ik daar gewoon antwoord op. Super fijn dat op een gegeven moment iedereen wist van onze situatie. Als ik op een verjaardag was en ik moest mij injecteren, dan kreeg je niet allemaal rare gezichten, maar vooral veel begrip en steun.
Ik heb het twee mensen verteld. Maar mijn omgeving is al jaren aan het pushen en vervelende opmerkingen aan het maken. Ik vind het steeds lastiger worden om me een houding te geven hieraan. We vinden het iets intiems en iets van ons.. Kan erg boos worden van sommigen de laatste tijd. Heb in mijn omgeving iets te veel vrouwen waarbij het allemaal niet zomaar gaat, en dat weet mijn (schoon)familie dan weer niet. Ik ga er niet vanuit dat het ons zomaar lukt, maar hoop het natuurlijk wel. Ik vind het wel leuk, zo'n "geheime agenda" met mijn man
Wij zijn er open over sinds we een miskraam hebben gehad en in de MMM zitten. Mensen wisten het toen gewoon al, omdat we met 9 wk hadden verteld dat we zwanger waren, maar het ging met 10 wk mis. Sindsdien in de MMM en daardoor weet iedereen t eigenlijk wel...
Hier bij de eerste tegen niemand verteld maar nu ben ik er wel open over. Ik vind dat mensen bij een tweede nog schaamtelozer zijn om te vragen of het geen tijd wordt. Heel apart! Ik geef vaak een oppervlakkig antwoord zoals: zou echt heel leuk zijn, als het ons gegund is! Dat is vaak genoeg.
De meeste mensen om mij heen weten wel dat ik 'ooit' kinderen wil. Een aantal vrienden van mij weet wel dat het geen jaren meer hoeft te duren en dat het wachten alleen nog is op wat praktische zaken. Ik denk dat ik het wel met mijn beste vriendin zal delen wanneer de anticonceptie echt de deur uit gaat en wellicht met een paar andere vriendinnen ook. Probleem is een beetje dat mijn man meer op zijn privacy gericht is dan ik Als het aan mij lag, mochten al mijn vrienden het weten. Van hem liever niemand. Dus we moeten even kijken welke compromis we kunnen vinden daarin. Ik denk dat hij het niet erg vindt als mijn beste vriendin het weet, maar de rest denk ik niet.
we hebben het er nooit meer over eigenlijk. Ook al omdat onze kleine al bijna 4 is. De eerste jaren was er in de familie wel de hoop op nog een kleine, maar die is nooit gekomen.
Bij de eerste wisten alleen onze goede vrienden het. Bij de 2e idem en nu spreek ik heel open over mijn wens voor een 3e. Helaas deelt mijn man die wens nog niet, ook daar ben ik eerlijk over.
Ik heb dat niet gehad gelukkig. Er zullen er vast genoeg geweest zijn die het gedacht hebben maar dat is dan pech De reacties deden me zo goed!
Ik ben sinds 3 juni getrouwd en ik krijg ook steeds de vraag is het al zover? Een keer vriendelijk lachen en zegen het komt zoals het komt werkt niet meer, er wordt al gerekend wanneer het geboortekaartje op de mat zou ploffen. Hahaha moet er stiekem wel om lachen dat zijn onze zaken en als het zover is vertellen we het wel. Een vriendin weet het wel want die vroeg en ben je al gek van de vragen over of je al zwanger bent. Die heb ik verteld dat ik gestopt ben met de pil maar dat we nog niet heel serieus bezig zijn. Eerst cyclus maar op orde en door hebben hoe mijn cyclus werkt, en dan zien we vanzelf wel verder. Mensen weten dat we kinderen willen, maar in mijn familie verwachten ze denk ik nog niet dat we ook stappen aan het nemen zijn. Een heel leuk geheimpje.
Over mijn kinderwens ben ik tijd open geweest, van jongs af aan. Nooit onder stoelen of banken geschoven, vooral mijn vriendengroep vind het prachtig. Mijn schoonmoeder en schoonzus lopen al lang te hengelen en stalken me zowat op fb terwijl ze weten dat het bij ons misschien(!) Niet makkelijk zal gaan. We zijn sinds juni gestopt met de pil en alleen mijn zusje, oma en andere schoonzus weten het. Omdat ik weet dat ik van hen geen (vervelende) vragen zal krijgen en ik het toch met iemand wilde delen haha. Ik ben overigens 28 en mijn partner bijna 38. Dus wil sowieso niet langer meer gaan wachten haha.
Bij ons weet niemand het, ook niet de inner circle. In het begin wel maar dan krijg je regelmatig de "En?". En dan gaan ze je zielig vinden omdat het maar niet lukt. Met name een oudere schoonzus van mij, die heeft 4 kindjes en doet me echt voelen alsof er iets mis is met mij. Sindsdien vertellen we iedereen dat we er niet mee bezig zijn en komt wanneer het komt. Ondertussen dagelijks op dit forum mijn gedachten spuien
In het begin hebben wij er niets over gezegd, maar na 1 jaar proberen was ik doorgestuurd naar de gyn. Bleek ik pco te hebben. Door deze MMM zijn wij er wel over gaan praten, voor mezelf vond ik het ook fijn om erover te praten en het niet zelf op te kroppen. Duurde inmiddels 2 jaar toen voor we zwanger werden. Nu zijn ze bijv wel aan vragen en?? Nog geen 2e... moet ik wel weer alles uitleggen over pco en dat we wel zien waar het schip strand
Wij zijn hier altijd vanaf het begin af aan duidelijk over geweest tegen mensen om ons heen. Ik wilde al graag vroeg mama worden, maar na een hoop obstakels mochten we eindelijk gaan proberen van het ziekenhuis. Het heeft 2 jaar geduurd, en heb ontelbare keren de vraag gehad of ik nou al eens zwanger was... En wanneer wij aan kinderen zouden beginnen.. Notabene op het kraambed van mijn zusje, een mega moeilijk moment. Haar 3e.. en mijn buik nog steeds leeg. Toen vroeg haar schoonvader, nou wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen??? Ik ben zo boos geworden, en heb gezegt dat wij daar bijna 2 jaar geleden mee zijn begonnen. En dat het niet voor iedereen een kwestie is van ga maar liggen en pomp maar vol! Soms.... Maar er is ook een mega grote wens voor een 2e. Al zijn we bang dat het altijd een wens zal moeten blijven...