Bij ons weet wel iedereen dat wij ooit de wens voor kinderen hebben, daar hebben we nooit geheimzinnig over gedaan. Maar niemand weet dat ik nu al een tijdje echt gestopt ben met anticonceptie en het dus zomaar binnenkort zo kan zijn. Er zullen mensen zijn die het wel verwachten, maar ook mensen die het helemaal niet aan zien komen. Mijn eigen ouders bijvoorbeeld, die denken dat we eerst onze mega verbouwing af gaan maken en dat dat niet met kinderen kan. En mijn vriendinnen, omdat ik ze nog steeds vertel dat ik aan de pil ben. Als we een weekend weg zijn, stop ik een oude pil strip in mijn toilet tas haha. Het is nu nog zo een leuk geheimpje met z'n tweeën. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat wij, stel dat het niet lukt of vroeg mis gaat (wat ik niet hoop mee te gaan maken maar dat weet je nooit) dat we het dan wel gaan delen met families, vrienden enzovoort.
Mijn werk en directe omgeving wisten het bij de eerste ivm jaren lang vaak naar het ziekenhuis. Voor deze zwangerschap alleen onze leidinggevende op de hoogte gesteld ivm ziektedag voor de punctie. Voor alle anderen om ons heen totaal stillegale gehouden en toen We het met 12wk vertelden dat We weer in verwachting waren waren ze compleet overrompeld haha aangezien iedereen dacht dat we nooit meer de mmm in wilden en op een natuurlijke manier niet mogelijk Is.
In het begin waren wij er helemaal niet open over, omdat het iets is van ons tweetjes. En daarbij vonden we het leuker om iedereen met een zwangerschap te verrassen. Na mijn missed abortion zijn we heel erg open geworden, omdat we daar gewoon graag met onze omgeving over praten. Daardoor wist iedereen ook direct dat we actief bezig waren met onze kinderwens. Na de volgende 3 miskramen en nu tijdens de mmm zijn we er nog steeds heel open over, zodat iedereen ook weet dat we bepaalde vragen totaal niet gewaardeerd worden ("Wanneer komt er bij jullie eindelijk eens een baby?", "Goh nog niet zwanger?", "Hey je drinkt niets. Ben je zwanger?"). Die vragen wil en kan ik echt absoluut niet meer aanhoren.
Ik ben er heel open in omdat ik dat zelf heel prettig vind. Daarbij merk ik iig dat als je zelf open bent over je wens dat je merkt dat er eigenlijk veel in je omgeving zijn die met de zelfde dingen worstelen. Ook is het fijn om mensen te hebben waarmee je er over kan praten. Nadat ik er open over ben geweest zijn er een aantal vriendinnen geweest die aangaven dat ze tegen de zelfde dingen aanliepen of ook een probleem hadden op dat gebied. Het is dan heel fijn om te weten dat je niet alleen bent en dat er bij iedereen wel wat speelt. Leeftijd moet geen issue zijn. Als het jou wens is dan is dat zo en dat zal ook in je omgeving begrijpen. Het is net wat je zelf prettig vind. Ik heb er iig betere en intensere vriendschappen door gekregen en ook nieuwe!
Bij de eerste zwangerschap wist niemand ervan af dat wij aan kindjes zouden beginnen. Dus was wel leuk om al die verbaasde blikken te zien. Bij nr2 hadden wij aangegeven dat we niet lang zouden wachten en elke keer het familiefeest was en ik geen alcohol dronk of me niet zo goed voelde kwam de vraag: 'Ben je zwanger?' was echt niet leuk! Met als gevolg dat ze het dan ook al op 7 of 8 weken wisten omdat je niet altijd een pokerface kan opzetten! Grrrr! Bij nr3 hebben we bewust gezegd als er al een 3de komt gaat het niet voor binnenkort zijn. Nu hebben we dus ook geen lastige vragen gehad. Dus mijn advies: Als je heel open wil zijn tegen vrienden en familie en het al meteen wil vertellen als je zwanger blijkt te zijn zou ik het laten weten dat je aan kinderen begint. Wil jij en je vriend er eerst zelf 3 maandjes onderling van genieten. Laat het aan niemand weten en als ze er toch om vragen zeg dan dat het toekomstmuziek is Hopelijk heb je hier wat aan.
Bij de eerste had ik via ZP 2 clubjes, en had ik het m'n schoonouders laten weten dat we een wens hadden en had het gezegd toen ik spiraal liet verwijderen. Nu bij de tweede kinderwens, weet eigenlijk alleen 1 clubje op ZP het, en 1 vorig clubje wat doorgegaan is op whatsapp (en facebook), mn schoonzusje en beste vriendin het.. Maar ook niet meer dan dat de spiraal verwijderd is.
Maar wat jij zegt, het valt zo op als ik ineens mn wijntje laat staan op een feestje vorige week zei iemand er al iets over terwijl ik nog niet zwanger ben. Dus dat wordt wat.. vind het wel leuk het geheimpje te delen met mijn vriend eigenlijk.
Dat klinkt als iets heel moois! Met vriendinnen praatte ik wel veel over de angst die ik had voor her opgeven van het vrije leventje samen en een bevalling. daarom verrast het ze denk als ik nu bezig ben. Wie weet komt het ter sprake, maar vind het ook wel leuk zo prive met mn vriend.
Totaal niet. Het gaat niemand wat aan. Ze mogen best weten dat we gek zijn op kinderen en dat ons hart groot genoeg is, maar of we daadwerkelijk bezig zijn niet. Ik stel anderen ook nooit de vraag of ze kinderen willen, of meer kinderen willen. Als we naar mensen gaan die ik niet ken bijv. via het werk van mijn man, vraag ik vooraf aan mijn man of hij weet of er al kinderen zijn. Als die er niet zijn ga ik er daar ook niet naar vragen, want het kan best een gevoelig onderwerp zijn. Als mensen er zelf over beginnen dan is dat prima natuurlijk
Hier zijn er er naar onze beste vrienden open over omdat zij zich in precies dezelfde situatie vinden, en we bij onze 1e kindjes dit ook zo vroeg deelden. Al na de positieve test! Onze families hebben we bij 12 weken op een leuke manier verteld. Nu komt de vraag voor een 2e regelmatig en antwoord ik: mocht het komen zou dat heel mooi zijn, we wachten het rustig af. Ik heb nu ook meerdere vriendinnen die met de pil gestopt zijn met een actieve wens, dat weten we van elkaar. Maar als we elkaar zien vragen we er niet bewust naar, ook niet als iemand een wijntje oid laat staan. We zijn gelukkig volwassen genoeg om te bedenken dat het het leukste is als iemand zelf leuk nieuws deelt 😊
Ik ben heel open over het zwanger willen worden richting naaste familie, goede vrienden en een paar fijne collega's. Enerzijds omdat ik gewoon een open boek ben, maar ook omdat ik zelf erg nieuwsgierig ben naar hoe het is. Ik ben 36 en heel veel vrouwen om mij heen hebben al kinderen. Merk dat ik dan toch heel benieuwd naar hoe zij het beleefden. Wat ik er wel een beetje jammer aan vind is dat - mocht het zo ver komen - het verassingseffect er af is. En dat als ik iets van eten zou laten staan, iemand het meteen weet zonder dat ik het al verteld heb. Maar mijzelf kennende zou ik ook dat niet lang stil kunnen houden. En ook dat vind ik prima. Ik denk maar zo, als het mis gaat of niet lukt oid is het ook fijn om er met mensen over te kunnen praten.
De mensen om ons heen weten wel dat wij een kinderwens hebben, maar niet dat we actief bezig zijn. Mijn moeder en vriendinnetje weten het, de anderen vermoeden het wel denk ik.
Alleen 3mensen wisten het. Puur omdat ik geen zin had in die vragen erover elke keer van en? En gelukt? En dit en dat. Deze 3mensen wist ik van dat ze niet van het constant vragen zijn.
Bij de eerste waren we vrij open, kregen de vraag weleens en wilde er geen geheim van maken. Raakte toen binnen een jaar zwanger. Voelde me ook niet onder druk staan ofzo. Omdat ik na mijn bevalling ernstig ziek ben geweest, waren we overtuigd dat er geen tweede zou komen. Dus iedereen is daarvan op de hoogte. Dat ik in ronde 1 na het verwijderen van mijn spiraaltje weer zwanger ben geworden, kwam voor ons als een verassing, maar straks is het voor een heleboel mensen een verassing.. Tja, we hebben wat uit te leggen...
Wij hebben aan niemand verteld dat we gestopt zijn met de pil. Vind het gewoon wel leuk om er een grote verrassing van te maken als het zo ver is en we zijn bang dat mensen anders steeds gaan vragen van: en??? Daar hadden we geen zin in. Bovendien is het best spannend zo samen in onze bubbel...
ik vind het ook lastig om mijn mond te houden ! Alleen een goede vriendin weet dat wij al druk aan het klussen zijn. Onze familie weet inmiddels echt wel dat wij een kinderwens hebben. Maar zelf zijn we altijd een beetje (bewust) vaag over "wanneer" Ik heb ook niet zoveel behoefte om steeds vragen te krijgen over hoe het er mee staat. Heel aardig bedoeld, maar het legt zo'n druk op me.