Toch maar even van me afschrijven. Na bijna 2 jaar eindelijk weer zwanger (afgelopen zomer miskraam met 7,5 week) dit keer door ICSI. Zo blij! Ik voelde me ook super en had er echt vertrouwen in. Had niet veel last van kwaaltjes maar de dingen die ik had herkende ik van mijn eerste zwangerschap. Best snel bandenpijn wanneer ik te snel op stond of me omdraaide maar dit heb ik al sinds dinsag niet meer. Sinds gister heb ik ineens helemaal geen gevoelige borsten meer, iets wat voor mij altijd wel een goed teken was. Ik ben zo bang dat het nu weer mis gaat Als ik op internet zoek vind ik dubbele verhalen, soms zegt het niets maar helaas ook vaak de voorbode voor een miskraam. We hebben de eerste echo pas 1 mei, heb al zitten denken om te vragen of ik eerder mag maar straks klopt het hartje (nog) niet en word je daar weer onzeker van
allereerst proficiat met de zwangerschap!! Ik hoop voor jou dat deze keer alles vlotjes en goed gaat verlopen en als je zo erg ongerust bent kan je mischien wel bellen en leg je je verleden uit en dat je gewoon echt niet langer kan wachten omdat je zo bang bent voor een miskraam...Mischien mag je dan vroeger gaaan?
hoe moeilijk het ook is, ik zou toch volhouden tot 1 mei. wij zijn ook 4 jaar 'bezig' geweest. na 2.5 jaar eerste keer zwanger met 9 weken miskraam gehad en nu opnieuw zwanger. ik was ook zo bang en onzeker maar probeerde mezelf dan maar weer te redden, met de logica áls het fout gaat, kunnen ze er niets aan doen, dat is de natuur, de "logische' uitspraken. die 9 weken duurde lang, maar zodra je een goed kloppend hartje ziet is dat alles waard en ben je de spanning van nu vergeten. ik was net als jij ook ontzettend bang dat ik mezelf verder in de stress zou brengen als ik géén goed kloppend hartje zou zien omdat we te vroeg waren. Dit hadden we namelijk met de eerste zwangerschap. toen had ik met de 6 weken een echo. nou dan zie je zelf weinig maar de arts ziet dat er iets zit, daarna met de 8 weken en toen klopte het hartje niet snel genoeg dus kon het zijn dat we te vroeg waren of dat het hartje zou stoppen, die week erna was een hel tot ik de miskraam kreeg een week later. dit is mijn ervaring, de keus is uiteraard aan jezelf, volg je gevoel dan doe je het nooit fout. succes
ik was ook zo onzeker na mn miskraam(ma) ik had ook gelijk bandenpijn maar dat verdween al gauw! ik maakte me daar erg zorgen over. heb daar ook topic over geopend. ook mn misselijkheid verdween en mn pijn in borsten werd ook minder. dacht echt dat t weer mis was! ik ging echt naar de echo met een rotgevoel, maar we zagen een heel mooi minimensje druk zwemmen! zoooo mooi! bij die ma had ik trouwens wel de hele tijd overal last van en het bleek al vanaf 6 wkn niet meer te leven! dus je kwaaltjes zeggen echt niks!!! ik kon me vaak wel moed in spreken door te denlken dat t veeeel vaker goed gaat dan fout! je leest alleen vaak de totdingen en die blijf je onthouden. meid, ik weet hoe een onzekere tijd dit is, hoop dat je gauw een mooi minimensje mag zien! je mag gelukkig al snel. ik zou echt niet eerder gaan, word je nog onzekerder van! probeer te genieten! xxx
Ik begrijp je onzekere gevoel. Zelf ook meerdere miskramen gehad. Ik zou je zelf niet meer in spanning brengen dan nodig is. Afwachten tot 1 mei lijkt mij het beste. Je heb dan meer kans dat een duidelijk kloppend hartje ziet. Als je eerder gaat en je ziet het niet of het is idd niet sterk genoeg dan zit je nog meer in spanning wat dan weer niet goed is voor je zelf en de baby.
ik begrijp je gevoel helemaal, ik vergeleek alles met mijn miskraam, was ik minder misselijk dan bij Fleur, was ik met m'n mk ook, mijn borsten werden minder gevoelig, was met m'n mk ook enzovoorts. Ik heb de eerste weken enorm in spanning gezeten (ondanks dat ik meerdere echo's heb gehad) en begin eigenlijk nu pas het gevoel te krijgen dat het goed zit. Het is een heel proces waar je doorgaat en juist doordat het een keer fout is gegaan en je lang hebt moeten wachten is het heel moeilijk. Als je het redt, zou ik wachten op de echo, als je denkt dat het niet lukt, gewoon bellen, ik heb gemerkt dat ik aardig wat begip van de vk/gyn kreeg juist vanwege de voorgeschiedenis.
Ik had bij mijn mk heel veel kwaaltjes en toen ik zwanger was van mijn dochter had ik nergens last van. Kwaaltjes zeggen gewoon helemaal niets en dat zullen ze ook nooit doen. Ik zou toch nog even afwachten tot 1 mei. Iedereen is onzeker de eerste weken of je nou een mk en hulp via de medische molen heb gehad of niet. Good luck het is nog maar een paar dagen
Heel herkenbaar wat je schrijft! Ik heb vier jaar geleden een miskraam gehad met 9 weken en nu eindelijk voor het eerst weer zwanger van de laatste IVF. Met 6 weken kreeg ik wat bruinverlies en vanaf dat moment voelde ik me ook niet meer zwanger. Alle symptomen leken weg te zijn. Heb een dikke week in onzekerheid gezeten en was er ook echt van overtuigd dat ik niet meer zwanger was. Bij de eerste echo met 7,3 weken bleek alles goed te zijn, een mooi kloppend hartje en de lengte klopte precies met de termijn. Ik zou ook nog wachten tot 1 mei en proberen wat vertrouwen te hebben. Je hebt het verder niet in de hand (helaas). Komt vast goed!!!
Heel erg bedankt meiden voor jullie lieve reacties! Weet je wat het is met kwalen, tuurlijk weet ik dat het niets hoeft te zeggen maar had ik dan maar vanaf het begin niets. Nee ik had iedere dag erg gevoelige borsten de ene keer wel de hele dag en de andere keer wat meer in de middag en avond. En dat is nu helemaal weg kan knijpen wat ik wil maar voel niets en juist dat baart me erge zorgen omdat het bij de MK ook zo ging. Terwijl ik het bij de zwangerschap van mn dochter best lang heb gehouden en dan werd het steeds wat minder maar niet zo plots weg. Die bandenpijn vind ik ook raar maar daar maak ik me niet het meeste zorgen om het is echt de gevoelige borsten die ik had en nu niet meer ook geen klein beetje Ik probeer hoop te houden maar het is zooo moeilijk.
Zelfs het eerst wel en daarna niet hebben van gevoelige borsten zegt niets. Bij mijn miskraam had ik ook eerst gevoelige borsten daarna niets meer en ging het inderdaad mis. Bij de tweede zwangerschap had ik steeds gevoelige borsten. En nu bij mijn derde zwangerschap had ik weer eerst gevoelige borsten en trok het al rond week 5/6 weer weg. Ook superbang geweest dat het mis zou gaan. Maar zie mijn banner...
Leek het weer wat beter te gaan omdat ik soms iets gevoelige borsten had maar echt heel erg weinig heb ik vandaag weer het gevoel dat het echt afgelopen is. Borsten zijn kleiner en ik heb spierpijn in mijn bovenbenen dat heb ik ook vaak als ik ga menstrueren
die spierpijn in mn bovenbenen heb ik ook een paar keer gehad hoor! en ben nu 23 wkn zwanger! maakte me er ook druk om omdat ik dat ook idd voor een menstruatie heb.
Ik was al vanaf 3,5e week kotsmisselijk. Mn boobs deden enorm pijn. Voelde van alles steken en weet ik het wat nog meer. Met 6,5e week had ik ineens nergens meer last van! Ik wist zeker dat het mis was. Met 7,4 weken echo gehad en tadaaaaaaa een kloppend hartje! Met 7,6 weken kwamen alle kwaaltjes weer keihard terug. Resultaat ligt boven te slapen Dus ik kan echt oprecht zeggen dat plots verdwenen kwaaltjes niets hoeven te zeggen. Maar ik weet net zo goed dat ik je angst niet weg kan nemen. Dikke knuffel meis!
Hier ook erg onzeker, ik ben voor de 6e keer zwanger en heb slechts 1 zoon rondlopen, het is vaak mis gegaan, dochter met 23 weken geboren, 3 miskramen. Mijn kwaaltjes zijn ook niet erg heftig, bandenpijn is niet zo pijnlijk als de vorige zwangerschappen en ben ook niet zo misselijk. Maar nu bedacht ik me laatst dat ik dat bij mijn zoon ook zo had. Die krampen in mijn bovenbeen heb ik ook als ik ongi moet worden en afgelopen weken ook een paar keer gehad, toen dacht ik het zal straks wel game-over zijn. De pijn verdwijnt ook telkens weer dus betekent toch niets, ik denk maar dat het komt doordat mijn baarmoeder ook bezig is met groeien. Ik heb mijn eerste echo ook volgende week dinsdag, dus vrij laat ondanks mijn voorgeschiedenis, maar ik zit er niet zo mee. Ik moet ook wel zeggen dat ik telkens na het overwinnen van zo'n angst weer wat sterker in mijn schoenen sta. Ben er nog lang niet, maar durf er positief naar te kijken. En de gevoelige boobs komen zo nu en dan opzetten, ineens flink pijnlijk dan ook. Verder heb ik mijzelf, in mijn eigen situatie dan, bedacht dat er voor mij niet iets ergers kan gebeuren dan ik al heb meegemaakt. Ik kom er wel doorheen. Ik weet maar al te goed dat het moeilijk is om vertrouwen erin te hebben als je bang en onzeker bent, maar probeer je op alle positieve dingetjes te richten. Bedenk daarnaast dat je iedere zwangerschap ook weer anders kunt ervaren. Ik was met 9 DPO erg misselijk en nu ben ik dus haast niet misselijk meer, maar dat hoeft echt niet te betekenen dat het niet goed zit. Het zegt gewoon niks. Het weekje tot 1 mei is hopelijk gauw voorbij voor ons, keep up the faith..
Tijdens deze zwangerschap had ik vanaf het begin last van kwaaltjes, gevoelige borsten, misselijk en erg moe. Bij week 6 waren mijn borsten al veel minder gevoelig en dat kwam en dat ging. Ook de misselijkheid verdween bij week 7 en kwam keihard terug bij week 9. De vermoeidheid is al die tijd gebleven. Nu ben ik alleen 'savonds soms nog misselijk ook heb ik vaak last van maagzuur. De vermoeidheid is stukke minder en mijn borsten zijn zoals normaal. Mijn zwangerschap verloopt tot nu toe prima.
Bij mij ook volop kwaaltjes met 4 en 5 weken zwangerschap, en na een week of 6 bijna helemaal weg! En de kleine zit nog steeds in m'n buik en groeit goed, zie banner!
Wat fijn om te lezen dat we stiekem allemaal net zo bang zijn Mijn ergste klachten zijn ook als sneeuw voor de zon verdwenen.. voel soms (gelukkig) nog wel mijn bm of banden... heb last van mijn onderrug, maar het zieke wat ik de afgelopen weken had, is helemaal weg... Ook ik ben er erg onzeker door, kan niet wachten tot volg. vrijdag voor de volgende echo... Sterkte meid, probeer positief te blijven, probeer ik ook... (lukt niet altijd... )