Ik ben 22, me vriend 29 en ook wij zijn er al mee bezig. Helaas 7 weken geleden een miskraam gehad maar nu alles weer een beetje rustig is gaan we gewoon weer verder.
ik was 24, mijn vriend 35. Inmiddels zijn we allebei jarig geweest. Het had ook eerder al gemogen, maar met mijn opleiding was dat erg onhandig. Gaan nu ronde drie in, maar proberen het zwanger worden toch een beetje uit te stellen nog vanwege school.
Bij ons zoontje was ik 21 en mijn vriend 25 nu ben ik 23 en mijn vriend 27 en we gaan voor een tweede
Op m'n 21e gestopt met de pil en een jaar later bevallen, toen was ik dus 22. Mannetje was bijna 24 toen Saar geboren werd.
Ik ben 23 en mijn vriend wordt over drie week 27 Ik wil even een dillema delen: Mijn vriend en ik zouden heel graag voor een 1e kindje gaan. De kinderwens is bij mij heel sterk aanwezig. Alleen heb ik qua werk alleen een 0 uren contract.. mijn vriend heeft wel een vaste baan. Nu is het misschien verstandiger om eerst een vaste baan te zoeken.....maar dan moeten we het eerst weer een hele tij uitstellen omdat ik het niet vind kunnen om gelijk zwanger te worden bij een nieuwe baan. Wat denken jullie? zwanger proberen te worden, 0 uren contract houden( kan straks wel een zwangerschapsverlof van een collega doen voor 19 uur per week), en na bevalling een baan zoeken? Of een vaste baan zoeken en kinderwens uitstellen? ( hoop dat het gevoel dan te onderdrukken valt) Financieel hebben we met mijn 0 urencontract 600 euro over om van te leven per maand. Is dat genoeg voor twee volwassenen en een baby? Graag jullie mening/tips/ideen.
Is die 600 na boodschappen en de auto en abonnementen enzo? Kijk je hoort wel eens vreemdere verhalen hoor en als het goed voelt en jullie komen elke maand goed uit van die 600 euro, zou ik niet weten waarom niet. Ik kan niet in jullie portemonnee en levenspatroon kijken. Zelf wil ik inderdaad ook altijd enigzins financiele zekerheid. Mijn partner is zelfstandig ondernemer, dus ik vind het een fijn idee dat mocht er iets met zijn werk gebeuren ik in ieder geval inkomen heb. Maar dat is mijn gevoel het is inderdaad lastig die kinderwens te onderdrukken. Wij hadden het vanwege mijn studie, maar het onderdrukt moeilijk.. Dus ik snap je volkomen!
Ik was 19, heeft bij ons 2 jaar geduurd en uiteindelijk toch via IVF zwanger geraakt Ben nu dus 21 en zal 22 zijn als ik moet bevallen.. Maar doordat het toch 2 jaar geduurd heeft ben ik wel heel blij dat ik er zo vroeg aan ben begonnen
Sale, ik studeerde nog toen ik zwanger werd. Was 3 maanden zwanger toen ik ging sollicteren en 6 maanden zwanger toen ik afstudeerde en startte met m'n eerste baan. Volg je gevoel!
Sale. Het wil ook niet zeggen dar je gelijk zwanger wordt. Ik ben gestopt met de pil toen ik nog 2 jaar naar school zou moeten, bewust en ik wist waar ik aan begon. Op dit moment ben ik aan het afstuderen en nog geen enkele positieve test verder. Dus die garantie heb je ook niet. Ik vind persoonlijk dat je niet teveel beren op de weg moet zien. Als je zelf wilt dan kom je er.
Dan ben ik tot nu toe de jongste.... 17/17 bij de eerste 20/21 bij de tweede 23/23 bij de derde en nu voor #4 proberen! 😇
Ik 21 en hij 40. Doordat we zo graag kinderen wilde heb ik het laatste jaar van mijn studie niet gedaan, ik dacht namelijk toen nog vrij naief dat ik vast wel snel zwanger zou worden en dan m'n studiejaar af zou moeten breken (en dus voor niks collegegeld betaald zou hebben ed). Toen het raak was was ik 24 jaar. Achteraf had ik dus beter mijn studie af kunnen maken, want ik heb al die tijd ongeschoold werk gedaan en zie nu met een baby geen kans om mijn fulltime Master af te maken.
Ik was 26, mijn man was 29 toen we begonnen. Bevallen met 27 en 30 Nu waren we 28 en 31 toen ik zwanger bleek van nr 2 Als het goed is ben ik net 29 en mijn man 32 als deze geboren word.