Ik ben het met Tines eens dat je naar een therapeut moet gespecialiseerd in emetofobie. En van pak een zakje en een kauwfompje slaat natuurlijk nergens op, als je moet overgeven hebben wij het gevoel dat we dood gaan en zijn we dagen van slag en in paniek. Dus kan me je angst best voorstellen, daar zit je niet op te wachten in je kraamtijd!
Heb jaren in therapie gelopen en heeft nooit geholpen. Alleen in gevallen als deze heb ik er nog flink last van. Voor de rest ben ik gewoon stabiel. Beetje jammer dat een serieuze vraag als dit zo uit de hand moet lopen maar dat is overal volgens mij tegenwoordig
Oef, wat vervelend zeg! Maar niet eten geeft geen garantie voor niet overgeven. Ik ben 's morgens gestript en m'n vliezen zijn gebroken, dus heb vanaf toen eigenlijk ook niks anders meer gegeten dan tussen de middag een kopje soep (volgens mij). Nu ben ik rond middernacht bevallen, dus er zal zo'n 8-10 uur tussen hebben gezeten, maar ik kreeg ook neigingen. Doordat er niks in zat, kon er ook niks uitkomen, maar heb toch wel boven de wc gezeten. Sorry, dat ik je niet meer kan geruststellen. Hopelijk kan je nog wel de rust vinden en gaat het goed tijdens je bevalling! Wat eerder ook is gezegd: hoe drukker je je maakt, hoe moeilijker het zal worden. Maar ja, dat is voor een ander makkelijk gezegd natuurlijk!
Ik ben ook bang om te spugen en maakte me voor de bevalling ook al erg druk erom... Ik heb op het moment dat het begon er niet meer aan gedacht gelukkig. Moet ook wel erbij zeggen dat de tweede er met een uurtje was dus ook weinig tijd om te spugen! Hoop dat het bij jou ook niet gebeurd en je er zo min mogelijk aan denkt!
Ik heb bij beide bevallingen heel vaak over gegeven. Bij beide bevallingen zo'n 4 keer. Dit gebeurde niet tijdens de persweeën maar daarvoor. Tevens was ook helemaal niet misselijk maar het gebeurde gewoon. Mijn maag was beide keren behoorlijk leeg, had niks gegeten en gedronken voor die tijd. Toch vaak en veel overgeven. Maagsappen denk ik. Dus het heeft niet altijd te maken met misselijkheid of een volle maag. Ik zelf vond het helemaal niet erg. Had beide keren mijn eigen afwasteiltje mee naar het ziekenhuis hihi. Beter dan die stomme kleine bakjes
Ts, Wat balen van je fobie Hier ook overgegeven en toen zei de vk:"ah, dan heb je nu 7cm ontsluiting, want dan maakt je lichaam zich op voor de werkelijke uitdrijving." het kan zijn dat je dan moet poepen, overgeven of beide..of beide niet. Ik heb hg en heb al zoveel gebraakt en misselijk geweest dat ik er nu niet meer bang voor ben. Wel kun je vragen of ze je zofran willen spuiten, van primperan word je duizelig/ dronken gevoel. Zofran werkt ook veel beter bij braken. Succes meid!
Ik weet niet of het al gezegd is, maar wellicht is het een optie om voor de bevalling zofran te vragen (ondansetron). Dit is een middel dat ook wordt gebruikt bij ernstige zwangerschapsmisselijkheid en het middel dat daarvoor het beste werkt. Je wordt daar ook niet suf van, wat wel kan gebeuren bij primperan. Verder zou ik het ook goed bespreken met de gyn/vk en kijken wat zij nog voor je kunnen doen. Heel veel sterkte in elk geval!
Ha, bijna hetzelfde Had je reactie niet gezien. Heb je zofran gekregen voor de HG? Dat is wel erg prettig!
Helaas heb ik het niet tijdens de zwangerschap gekregen, en heb er echt om gesmeekt. Ik ken het vanuit mijn werk, de intraveneuze vorm. Werkt super bij braken! Verder heb ik alles geprobeerd tegen de misselijkheid. Van gember, acupunctuur, bioresonantietherapie, seabands, ijsjes, emesafene, primperan etc niets heeft hier geholpen behalve op bed liggen en slapen
Dus ik zou dan om zofran moeten vragen? Ik heb die gehad toen ik een operatie had en ook zo bang was voor de misselijkheid en ik ben toen heel even misselijk geweest en heb dat aangegeven en kreeg via mijn infuus meer. Mag dat wel tijdens de zwangerschap/borstvoeding?
Tijdens zwangerschap in elk geval wel, tenzij je bekend bent met hartritmestoornissen. Maar aangezien je het al een keer gehad hebt lijkt fn me dat niet aan de orde. Bv weet ik niet, zou je aan de gyn kunnen vragen.
ik herken je angst. Wist door de weeën niet meer wat ik voelde. Persen, pijn of dat ik misselijk was. Ik was ook bang Ik denk dat mijn angst hiervoor ook onbewust de persweeën hebben tegengehouden. Uiteindelijk was ik zo kwaad dat ik het verder op eigen kracht heb geperst. Niet gespuugd overigens! Weetje ik denk dat als ik had moeten spugen ik het niet eens erg gevonden had. Je verkeerd zo in een roes dat kun je je niet voor mogelijk houden. Geef het aan bij de verloskundige als jet gaat bevallen. Of in het ziekenhuis. Ik heb die avond nog gegeten! Serieus patat en bitterballen!?! Ik voelde dat ik weeën had. Ondanks mijn grote angst voor spugen moest en zou ik wat patatjes eten. Bizarre was dat ik daarna toen het steeds zwaarder werd niet meer zo trek in eten had. Vanaf dat moment om 18 uur heb ik niets meer zware dingen gegeten en ben bevallen om 8.00 in de ochtend.
Ik denk dat eten of niet eten op zich ook niet uitmaakt. Je kunt ook zonder iets in je maag overgeven en dat is echt niet lekker (dan spuug je maagsap en gal).
ik denk dat je beter wel wat kan eten (lichtverteerbaar) dan helemaal niks eten hier ook vorm van overgeeffobie het beheerst gelukkig mijn leven niet totaal maar snap wel de angst en tot nu toe in de zwangerschap nog steeds regelmatig overgeven maar echt 100% liever mijn ontbijt dan maagsappen en gal bah.. eigenlijk maak ik me absolute geen zorgen over de bevalling ik denk dat ik op dat moment wel andere dingen aan mijn hoofd heb dan zorgen te maken over overgeven
Ik ken je gevoel helaas heel goed. Ik had gewoon avond gegeten en toen braken uur later mijn vliezen. Zelfs teiltje meegenomen in de auto voor alle zekerheid. Nam Nux Vomica D4 druppels tegen de misselijkheid en had cola mee. Ik wilde ook bepaalde middelen niet hebben als pijnbestrijding ivm misselijkheid. Ik was tijdens het persen wel misselijk, maar merkte wel dat ik niet zo misselijk was dat ik moest spugen. Denk wel dat het persen hierdoor langer duurde.
Lastig zo'n fobie. Tis een irrationele angst... Er kan je inderdaad niks gebeuren. Jij gaat er niet dood aan, je kindje krijgt er niets van... Maar ja, ondertussen zit je er mooi wel mee. Ik moest bij 3 cm ontsluiting inderdaad spugen. Heb verder niets meer gegeten en ook niet nog weer gespuugd bij 7 cm of bij persen. Mogelijk hielp de ruggenprik daar wel bij. ik hield denk ik de ontsluiting deels tegen door spanning, want na de prik heb ik wat geslapen en zat ik zo op 10 cm. Overleg dit vooral met je verloskundige!!!