Hoe overtuig ik hem?

Hoi Babsie,

Lekker herkenbaar allemaal hé..., wij zijn in het voorjaar 2009 getrouwd, ik was allang klaar voor beebjes.., manlief vond het maar eng, ik heb nergens op aangedrongen, vond het iets waar we samen voor moesten gaan, en wilde niet hem een soort van overhalen, want dat was natte vingerwerk geweest, maar wilde achteraf geen dingen horen als zie je wel, we hadden moeten wachten etc..

Wij hebben het goed voor elkaar, al zeg ik het zelf, vrjstaand huis, beide een goed salaris, getrouwd, enz..., alle reden voor een kindje zou je zeggen, toch heeft het bij manlief 9maanden geduurd voordat hij zelf tijdens een super romantisch weekendje weg met mijn pilstrip aankwam, (waar nog een pil in zat) en zei: zullen we deze nog nemen en dan die rotzooi in de prullebak gooien, echt zoooo LIEF...,

Wat ik bedoel te zeggen is, dat als je man weet dat jij er klaar voor bent, hij vanzelf wel aangeeft wanneer hij het graag wil, en blijf er niet over doorgaan, dan vinden ze het alleen maar enger en enger..., en jaag je ze nog verder in het harnas, (rare wezens die mannen, maar het is echt zo)!!!

Succes meid, ik weet hoe vervelend het is!
Maar echt het is zoveel leuker om er samen voor te gaan, ook al ben ik nog niet zwanger, ben blij dat ik op zijn goedkeuring het gewacht!

XXX

 

Devil, helemaal mee eens....alleen zijn vrouwen ook weleens rare wezens.
Hier is het namelijk omgekeerd geweest. Elke keer als mijn man begon over kinderen dan werd ik al geirriteerd. Ik wist dat er dan weer dezelfde discussie zou komen als al die keren ervoor. En weet je waarom ik dan boos en geirriteerd werd? Omdat ik hem moest kwetsen, want het is echt niet leuk om elke keer nee te moeten zeggen en de geliefde gekwetst te zien. Dat is het meest frustrerende.
Ik ben pas na 2 jaar "overstag" gegaan, doordat hij me het laaste jaar met rust liet. Tuurlijk waren er wel eens opmerkingen, maar geen discussies meer.
Je zou denken dat ik er klaar voor was, maar niets is minder waar. Alles wat op me af kwam had ik me nooit op kunnen voorbereiden.
Ook al had ik nooit een gevoelsmatige kinderwens, nu zou ik me geen leven zonder mijn dochter kunnen voorstellen.
Maar na een half jaar was mijn man er al wel weer klaar voor. Bij mij heeft het wederom nog 2 jaar extra gekost.

Wat wil ik vertellen.....het helpt niet als je de discussie telkens weer aan gaat. Hoe moeilijk het ook is, dat begrijp ik heel goed. Probeer hem wat rust te geven, want hij vindt het echt niet leuk om jou telkens te moeten kwetsen.
Maar geef ook aan dat hij jou hoop geeft, door zijn opmerkingen. Wie weet kan hij daar op letten en wordt het niet meer zo'n issue.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Knuffel.

 

Tja..ik ben scpetisch naar mannen die dat soort dingen zeggen. Mijn ex heeft me latyen wachten tot het bijna te laat was. Hij stelde maar uit en stelde maar uit en mede ( net alleen hierdoor) strandde mijn huwelijk toen ik 36 (!) en dus nog altijd kinderloos was.

Gelukkig trof ik na mijn scheiding een lieve man en ben ik een maand voor mijn 38e nog moeder geworden van een prachtige dochter. Een prachtig geschenk, want zwanger worden is echt niet zo vanzelfsprekend als sommige mensen soms lijken te denken!

Maar ik besef me en wéét terdege, dat echt niet elke man "nog wel bijdraait" en als ie het maar blijft vooruitschuiven, denk ik dat een goed gesprek minimaal nodig is. Niet dat mijn ex er ooit eerlijk over is geweest, hij bleef het houden op "niet nu". Pas nadat ie besefte dat ie me kwijt was, had hij opeens wel zoiets van: jaa..binnenkort had ik er wel aan willen beginnen. Helaas...er was al teveel kapot.

Dus: blijf praten en als het nee blijft, zul je je geheel persoonlijke afweging moeten maken, of je dan gaat voor een leven zonder kinderen met je huidige partner of -misschien- een leven met kinderen alleen of met iemand anders....

 

Nogmaals Babs,

Het duurt even, maar als je man/vriend ook een duidelijke kinderwens heeft komt het wel goed, en net als Hellen ook aangeeft, je man vindt het niet leuk om je elke keer te kwetsen, en zal op een gegeven moment overstag gaan, om jouw maar niet meer te hoeven kwetsen, echt als ik het allemaal zo tik lijkt het allemaal heel gemakkelijk, ik had er ook echt héél veel moeite mee, maar zat eigenlijk niet eens op een site....., totdat mijn man er ook klaar voor was..., want hoe lullig het ook klinkt, maar als je nu al op een site als ZP zit..., ben je er volgens mij al echt té véél mee bezig, en daarmee kwets je niet alleen je man, maar ook jezelf!

Dus mijn advies, wacht nog even, heb geduld, en als je groen licht heb, kom dan nog eens gezellig op ZP, da's echt véél leuker als je er wel echt mee bezig mag/kan zijn!!

Succes meid, en wie weet word 2011 jullie/jouw jaar en is je mannetje er eerder aan toe dan jezelf denkt!

XXX

 

Als 1 van beide overtuigd moet worden dan is het nog niet de tijd om aan kinderen te beginnen. Mensen die nu redenen bedenken om er nog niet aan te beginnen bedenken wel een andere reden als je het 1ste punt voor ze oplost..... geduld, hoe moelijk ook.