Hoi allemaal, Een peuter van bijna 3 en een baby van 2 maanden. Wat is het probleem? Ze vraagt ontzettend veel negatieve aandacht van ons.. Opzich wel te begrijpen ivm de komst van haar broertje. Werkelijk van alles probeer ik, activiteiten zonder de baby. Positieve aandacht geven ipv in het negatieve te gaan zitten, als iets echt niet kan dan wel streng en nee is nee, afleiden, structuur in de dag aanbrengen. Maar ik denk dat ik helemaal gek aan het worden ben. Ik vind haar echt superirritant. Mijn lieve meisje is zo veranderd. Of is dit nou wat ze de peuterpuberteit noemen? Ik kijk uit naar de tijd dat ik weer aan het werk mag. Herkenbaar of helemaal niet? Iemand nog tips?
Jullie gaan vast vragen wat ze dan zoal doet... Nou met opzet dingen doen die niet mogen... zelf naar buiten lopen. Boekjes kapot scheuren. Steeds de speen van haar broertje pakken, daarmee in de wipstoel gaan liggen en ons aankijken.. 5 x Achter elkaar. Met opzet in de broek plassen terwijl ze zindelijk is als ze voor mijn neus staat 'kijk mama'.
heel herkenbaar, hier een meisje van ruim 3 en een baby broertje van 2 maanden. Dochter is ook erg dwars en luistert slecht op dit moment. en dan vooral op de momenten dat haar broer de aandacht krijgt, voedingstijden enzo. denk dat het gewoon een fase is waar we doorheen moeten, gaat hopelijk vanzelf over. Tot die tijd inderdaad proberen zoveel mogelijk positieve aandacht te geven en 1 op 1 dingen met haar doen. maar dat doe je al. succes!