Mijn zoontje is zelf heel zelfstandig, die vermaakt zich prima in een speeltuin. De kinderen van mijn zus daarin tegen zijn een heel ander verhaal. Ik doe grof gezegd een beetje wat Boommm en Hilly doen. Hup die kant op en spelen, niet aanstellen. Ze proberen dan nog even te plakken maar gaan dan vaak wel spelen. En ze zien me nog even graag en gaan nog even graag mee naar de speeltuin. Ik denk en vind persoonlijk zelf dat sommige moeders nogal erg ver gaan in dat idee van "je kind zoekt aandacht dus moet je dat geven anders is zijn of haar leven verwoest en denken ze dat je ze niet meer accepteert" geklets, en daar naar mijn mening allemaal een beetje te zoetsappig mee omgaan. Maar dat is een persoonlijke mening he. Ik zou inderdaad beginnen met niet meer dragen en gewoon kort en makkelijk zijn. Wil je spelen? Dan ga je spelen. Ik kom zo wel even spelen maar niet de hele tijd. Is ze thuis ook zo? Anders zou je hier thuis ook al mee kunnen werken door te leren dat ze zich thuis ook alleen moet kunnen vermaken. Mama of papa zijn er nu eenmaal niet altijd of hebben niet iedere seconde van de dag tijd voor je. Zo is het leven nu eenmaal.