dat beslis jij toch zeker niet? en het is maar net hoe duidelijk jij erin bent als ze besluit het kindje te houden. prima dat jij het kindje wilt houden maaarrrrrrrrr jij bent dan ook echt de moeder en niet oma..snap je wat ik bedoel
Hmmmm ik zou heel erg schrikken want ik hoop dat ik mijn kinderen zo op kan voeden en voorlichten dat het niet op hun 16e gebeurd Tja en als het dan toch gebeurd ja dan is het zo en zal ik ze steunen waar nodig. Ik hoop wel dat ze dan wel hun school afmaken en eventueel nog verder willen studeren. Ik zou bij springen en helpen waar ik zou kunnen. En tja mochten ze voor abortus kiezen dan hoop ik dat ze heeeeeel goed over na hebben gedacht en zal ik ze daar ook in steunen. Het is hun keuze dan....ik hoop wel dat ze een andere keus maken.
nee natuurlijk niet, ik snap je wel, ik zei het miss wat verkeerd,maar als het zelf willen houden prima, maar je ziet dan zo vaak dat dan oma en opa er de meeste tijd mee door brengen. En net wat je zegt, goede afspraken er ove rmaken van wel en niet. Maarja, mocht het dan gebeuren dan weet je toch niet hoe wij, me zoon en schoondochter zal reageren toch.
Ik was zelf 19.. dus ik weet wel beetje hoe het is. Maar hoe is de situatie op dat moment van mijn kind.. en wie is de vader en hoelang zijn ze al samen? Op basis daarvan zal ik naast schrikken, toch ook steunen! En mijn eventuele preek aanpassen op de situatie!
Hier zal ik ook schrikken en daardoor misschien een teleurgestelde reactie geven. Je weet nu natuurlijk niet precies hoe je zal reageren. Maar als de grootste schrik weg is, dan zal ik haar door dik en dun steunen en niet door zo'n reden in de steek laten.
I'm not amused en ga ook niet doen alsof. Dit heeft niets te maken met onvoorwaardelijk houden van je kind maar met gedrag, dom gedrag en daar mag ik ernstige vraagtekens bij stellen en zal dat dus ook doen. Heel veel vragen stellen en en het kind wijzen op de consequenties van het eigen gedrag. Nee, ik zal mijn 16 jarige de deur niet wijzen maar wel heel duidelijk maken wat ik er van vindt en wat ik daarin verwacht. Abortus vind ik een keus die de a.s. moeder (en vader) moeten maken of niet. Ik zal daar niet op aandringen of juist van afhouden. Maar nogmaals.. ik zal absoluut duidelijk maken wat ik van het gedrag vind en wat de consequenties zijn.
Oja, en ik zou me ernstig afvragen waar en waarom de opvoeding te kort heeft geschoten! Eén voordeeltje.. ik ben al redelijk oud wanneer mijn kind 16 jaar is... 51!
Ik zou heeeel erg schrikken dan een preek geven ook wel een beetje boos worden. En dan me dochter steunen in welke keuze ze ook maakt. Als dat houden is dan zal ik alles er aan doen omdat in goede banen te leiden en heel blij voor ze zijn. Kiest ze voor abortus zou ik haar daar ook in steunen. Het is tenslotte haar leven. Verder kan ik er nu niet veel van zeggen ze is pas 2 maanden. Maar ik zal het op een bepaalde leeftijd voordat ze naar de middelbare school gaat over de bloemetjes en de bijtjes vertellen. En zorgen dat ze bescherming bij zich heeft.
Mij helemaal wezenloos schrikken en vervolgens voor 200% steunen in elk opzicht. Ik zal in elk geval zorgen dat ze haar school en studie kan afmaken zodat ze toch nog een mooie toekomst in het vooruitzicht heeft wat dat betreft. Ikzelf zou het verschrikkelijk vinden als ze een kind zou krijgen en vervolgens ook haar school niet zou afmaken en niet zou gaan studeren, triest en uitzichtloos zowel voor haar als voor het kleintje. Daar zou pas echt mijn moederhart van breken en zou ik dus nog 1000x erger vinden dan als tiener moeder worden! Een eventuele abortus zal ik mij verder niet mee bemoeien in die zin dat dat echt hún beslissing moet zijn. Ik zal nergens op aandringen alhoewel ik misschien stiekem, voor haar welzijn, wel zou hopen dat ze daar voor kiezen.....
Waarom zou je je opvoeding on twijfel trekken...? Heb jij alles altijd stipt gedaan hoe jou ouders je alles uitgelegd hebben? Nee toch? T zijn kinderenn.. Die maken soms heleeee stomme fouten!(niet dat je dat goed moet keuren hoor) En een ongelukje kan ook wel eens gebeuren... Maar dat is dan toch niet door jou opvoeding..
Ik denk dat ik als eerste wel uit schrik zou vragen wat ze niet heeft begrepen aan het verhaal van de bloemetjes en de bijtjes. Daarna of ze weet dat er aan bepaald gedrag verantwoordelijkheid en consequenties zitten en dan wat ze zelf het liefste wil. Of de jongen het reeds weet en wat hij wil. Indien dat het kind houden betekend, hoe ze het zich dan voor zich ziet. Contact opnemen met zijn ouders wellicht, ligt ook een beetje aan de situatie. Mocht het geboren worden, dan zal ik helpen met opvoeding en te zorgen dat mijn dochter haar verantwoordelijkheid neemt door ook te zorgen dat ze zelf op ten duur kan voorzien in onderhoud, door een school af te maken, evt studie en daarna werk te zoeken.
Weet je wat mij opvalt? Dat er heel veel boos worden en denken dat het met gebrek aan sexuele voorlichting, en het niet gebruiken van voorbehoedsmiddelen is. Bijna iedereen gaat er automatisch vanuit dat het altijd goed gaat met voorbehoedsmiddelen blijkbaar. Maar wat als je weet dat jij als ouder goede sexuele voorlichting hebt gegeven, je weet dat je dochter aan de pil is, je zelf de condooms koopt voor ze je ook weet dat ze die gebruiken en je in feite toestemming geeft voor een sexuele relatie. (dit was nl allemaal bij mij zo) Ben je dan boos op je kind of op jezelf? In mijn ogen is het dan toch echt pech?
Ik zou niet zozeer staan te springen. Meer om de toekomst van mijn zoon/dochter dan omdat het niet welkom zou zijn. Want dat is het zeker. Ieder nieuw leven is een wonder. En al is de situatie niet ideaal.. Daar is vast een mouw aan te passen en dat moet je als ouder dan maar proberen...
Ik denk niet dat het een gebrek is aan seksuele voorlichting. Op jonge leeftijd weten kinderen al veel (of ze er goed mee omgaan en zich helemaal al bewust er van zijn en 'klaar' dat betwijfel ik) Ik geloof dat er een groep is wat voorbehoedsmiddelen gebruikt, maar ook een groep die er niet zo zwaar aan tilt. Door goede voorlichting er in te geven, er open in staan en eventueel voorbehoedsmiddelen te kopen. betekent voor mij niet automatisch dat ik er achter sta, maar probeer ik het wel op die manier te voorkomen. Mijn mening is ook des te harder je roept het mag niet, des te interessanter het verboden onderwerp word, (dit was vaak bij mij wel het geval) Mijn moeder, moeder van 6 kinderen is preuts als het om seks gaat. Mijn zusjes hebben mij altijd om advies gevraagd, ook over voorbehoedsmiddelen. Ik had toch liever gehad dat mijn moeder opener en is geweest. Mijn jongste zusje is 15 en heeft mij net gevraagd over de pil etc, want ze denkt dat ze er 'klaar' voor is. Ze heeft al een lange tijd een vriendje, ik ben blij dat ze er bewust over nadenkt. maar weet ook dat het ondanks voorbehoedsmiddelen toch fout kan gaan. Zal ik boos ja dat denk ik wel, want dat heb ik ook al in mijn eerdere bericht gezegd, ik denk zowel op mijzelf en ook op mijn kind. ook al is het pech en heb je er alles aan gedaan. Ik moet denk ik toch mijn frustatie's kwijt. Want je gaat bij jezelf toch langs had ik het kunnen voorkomen of als dit of dat had gezegd of gedaan. Dit denk ik nu allemaal, wie weet dat ik er dan heel anders tegen aan kijk. Maar ik ga ervan uit dat het niet gebeurt en als het zover is (mijn kinderen hebben geen seks voor hun 30ste) dan zie ik dan wel weer hoe ik reageer, wie weet loop ik alleen maar te huilen
Ik zou wle even verdrietig zijn omdat dat niet is wat ik voor ogen had voor mijn kinderen ook had ik meer van ze verwacht (ik verwacht dat ze genoeg hersens hebben om de goede anticonceptie te gebruiken dus condoom EN pil op deze leeftijd net zoals ik vroeger) MAAR ik zou ze nooit wegsturen of eisen dat ze het weg zouden laten halen, wat ik wel zou verzoeken is dat als ze het kindje willen houden dat ik voor heel veel dingen zou zorgen zolang ze hun studie afmaken zodat ze een goede kans hebben op een zo normaal mogelijk leven (is toch net even allemaal vaak wat makkelijker als je een goede studie hebt gedaan) dan wil ik best overdag voor de baby (gratis) zorgen als dta betekend dat ze hun studie afmaken. Ik zou net zo goed mijn schoondochter/zoon hierin steunen als mijn eigen kindje. Mijn ouders en ik hadden altijd een heel open contact , ik heb ook zelf op mijn 14e gevraagd aan mijn ouders of ik aan de pil mocht omdat ik een vriendje kreeg en graag voorbereid wilde zijn, duurde later nog maanden voordat ik uberhaupt iets ging doen maar een goede meid is voorbereid, mijn moeder is ook condooms gaan kopen met de mededeling dat slimme meiden deze zelf bij hebben en ook de jongens deze gebruiken als ze echt van je houden (alle ziektes uitvoerig besproken en was hier ook goed bang voor haha) Nooit geen problemen mee gehad eigenlijk dus ik ben van mening dat als je je hersens gebruikt dat het niet echt nodig is, no offence maar ik zie dat er zoveel mensen niet goed aan anti conceptie doen en dat is gewoon zonde, zwanger worden is niet meer echt nodig als je het ECHT niet wilt vind ik. Kijk als je ouder bent en je gebruikt bv alleen de pil omdat je getrouwd ben ja dan is er altijd een kans maar als je 16 bent hoor je gewoon beide te gebruiken. Je zou het bijna door hun eten heendoen LOL (grapje!)
ik zal eerst wel boos worden, hoe ze het in haar hoofd haalt, Ze heeft nog een hele toekomst voor zich, (save sex) maar ik zal haar wel gaan steunen met haar beslissing en haar zoveel mogelijk helpen. ik zal wel eisen dat ze haar opleiding af gaat maken (en liefst door gaat studeren)
Kinderen hebben geen toestemming nodig om dat te doen hoor, mijn moeder zei altijd ; liever voorbereid onder mijn dak en met mijn kennis als onvoorbereid, ergens op een vreemde plek en totaal onvoorbereid, want het gebeurd TOCH WEL! Dan kan je maar beter zorgen dat je kindje haar hersens gebruikt omdat ze er alles van af weet.. en genoeg respect heeft voor haar lichaam om dit ook te na te volgen.
Ik zou even schrikken maar de deur zal hier altijd voor ze open staan en ik zal ze daar steunen waar ik kan. Geen haar op mijn hoofd die er dan aan denkt om ze maar aan hun eigen lot over te laten. Kan er met mijn hoofd niet bij dat mensen dan kunnen roepen dat ze dan maar abortus moeten plegen of dat ze ze uit het huis zouden schoppen. Onmenselijk vind ik dat.. Mijn zoontje is nu 4 maar die weet nu al hoe en wat, althans niet echt maar hij kwam dus laatst aan mij vragen hoe het in elkaar zat, ik zei dat ik dat wel zou uitleggen als hij wat ouder was, hij zegt tegen me '' Maar mama, je hoeft niet te wachten, ik weet het al '' dus ik vroeg heel rustig aan hem wat hij dan precies wist, hij zei '' Als een mama een baby in haar buik heeft, dan is die eerst gedownload door papa en daarna geinstalleerd in de buik van mama ''
ja snap dat ook niet zo, ik kan me voorstellen dat je verdrietig bent, schrik of weet ik veel wat maar het blijft toch je kindje. Mijn kinderen zouden het echt heel bont moeten maken wil ik ze nooit meer willen zien hoor, dan denk ik aan dingen zoals met hun handen aan kleine kinderen zitten e.d. dat zou ik volgens mij niet aankunnen om ze dan nog aan te kijken maar voor de rest, volgens mij zou ik zelfs als ze een moord gepleegd zouden hebben bij hun op bezoek komen in de gevangenis (met een vijl in de cake ofzo haha) nee beetje met knipoog lezen natuurlijk maar ik zou wel heel veel kunnen hebben van ze voordat ik ze ooit afwijs!