En wat nou als het net als bij TS gebeurt is ONDANKS zowel slikken van de pil EN gebruik van condoom? Is ze dan nog zo "dom" geweest om zwanger te raken? Dan heeft ze toch juist alles gedaan om niet zwanger te raken (ok, behalve het helemaal onthouden van sex dan, maar ja, het blijven pubers met gierende hormonen...) Of, om het in het extreme te trekken: je dochter is verkracht en door haar verkrachter zwanger geraakt?
Als het door de pil heen is gekomen, dan zou ik er nog zo over denken!! Komop zeg, iedere gek weet dat als je sex hebt, je zwanger kan worden. niks is 100% betrouwbaar. Maar daar gaat het toch ook niet om? Er groeit leven in je, met een kloppend hartje.. Daar heb je als mens niks over te zeggen. En met verkrachting, ziekte etc , daar oordeel ik niet over. Ookal kan het kind er HELEMAAL niks aan doen, en zou ik hetverschrikkelijk vinden om het weg te laten halen.. Ik snap dat het enorm traumatisch kan zijn om een kind te moeten opvoeden die verwekt is door jou verkrachter. Dus wat de keuze daarna is,..dat zou ik beter kunnen begrijpen dan wanneer het ff niet uitkomt.
Ik ben ook zeker geen voorstander van abortus en "het komt even niet uit" vind ik ook beslist geen goede reden. In principe kan ik me ook alleen maar voorstellen dat je tot abortus overgaat in een dergelijke extreme omstandigheid. En nee, geen enkel voorbehoedsmiddel is 100% veilig. Maar als je 2 voorbehoedsmiddelen tegelijk gebruikt, benader je die 100% toch wel heel dicht. De enige manier om helemaal 100% zeker te weten dat je niet zwanger kan worden, is door simpelweg geen sex te hebben. Maar zoals al gezegd, het zijn pubers. Die willen nu eenmaal experimenteren. En als je dan verstandig genoeg bent om 2 vormen van voorbehoedsmiddelen te gebruiken kan ik het niet meer "dom" noemen dat je toch zwanger geworden bent. Ik denk trouwens dat je door je opvoeding aan je kinderen sowieso wel meegeeft hoe je over abortus denkt. Jouw kind zal daardoor vermoedelijk uit zichzelf al veel minder snel over abortus nadenken als een kind van ouders die er niet zo'n moeite mee hebben. Maar ongeacht hoe ik zelf over abortus denk (in principe niet dus, tenzij de omstandigheden echt extreem zijn), ik zou mijn dochter wel haar eigen keus laten maken. Als zij zou denken dat het wel een soort van makkelijke manier van anticonceptie is, dan zou ik daar zeer zeker wel een hartig woordje met haar over spreken, want dat is het natuurlijk niet. Ik zou dan wel willen dat ze goed beseft wat de (mogelijke) consequenties zijn. Maar uiteindelijk blijft het wel haar beslissing. Als je kind gewoon ABSOLUUT niet voor de baby zou willen zorgen, er geen liefde voor op kan brengen, het mogelijk gaat verwaarlozen. Is die baby dan zoveel beter af, doordat een abortus 'verboden' werd? Dan zit je met 2 verwoeste levens: die van je kind én die van de baby.... Nogmaals, ik ben zeker niet voor abortus en al helemaal niet als een soort anticonceptie-middeltje, maar ik kijk er denk ik wel net wat minder zwart-wit naar
Ik zou niet blij zijn. Dat zal ik ook niet onder stoelen of banken schuiven moet ik eerlijk bekennen. Ik zal ook een stevig gesprek hebben met zowel mijn dochter/zoon en zijn/haar partner. En hen steunen in de beslissingen die ze willen nemen. Ik zal niet pushen voor wat ze willen doen (houden of niet). Het hangt helemaal af van hoe "volwassen" mijn kind is. maarrrr, dat betekent dus niet dat kindlief lang-leve-de-lol zal zijn en oma mag als surrogaat moeder gaan optreden. Ik zal mijn kind zeker op de plichten als ouder wijzen en dat betekent dus ook dat je je met de opvoeding van je kind bemoeit. Mijn kind zal zijn/haar school afmaken en daarvoor zal ik zeker af en toe optreden als oppas-oma, maar KVD zal ik ook zeker aanmoedigen. Oppas-oma is dus niet voor ieder weekend omdat mijn kind graag met leeftijdgenoten lol wil maken. Een enkele keer wellicht, maar niet standaard want dat is verspeeld op het moment dat mijn kind zich oud genoeg achtte om sex te hebben. Verantwoordelijkheid nemen, een kind is geen pop die je weglegt als je er ff geen zin meer in hebt. Echter (en nu zal ik het hele forum vast over mij heen krijgen), als mijn kind het echt te bont maakt (lees: totaal geen verantwoordelijkheid neemt, of zich niet als een ouder gedraagt), dan zou ik daar serieus een gesprek mee hebben en de consequenties daaruit kan ik nu niet voorspellen. Als dat zou betekenen dat ik mijn kleinkind moet gaan opvoeden (lees: pleegmoeder o.i.d.) dan zal ik dat zeker doen. Als dat zou betekenen dat mijn kleinkind dan moet "afpakken" (bij gebrek aan beter woord), en ik zou ook zeker toewerken aan een andere woonruimte voor mijn eigen kind. Op straat nooit, op zoek naar een andere mogelijkheid, ja, dat zomaar kunnen. Ik ben daar reeel in. Zodra er een baby in het spel is dan heeft het welzijn van die baby op dat moment voorrang op alles. maar goed, dat is mijn bescheiden mening ...
@Strijkkraal ik ben het wel met je eens hoor.....welzijn van het kind gaat voor alles en iemand moet dan de verantwoordelijkheid nemen als de ouders het niet kunnen of doen! Hier zouden er meer van op de wereld moeten zijn hoor!
Ik zou ook schrikken, maar tegelijkertijd ook blij zijn! Het betekend simpelweg dat ze vruchtbaar zijn! Ik ken mensen genoeg die jaren hebben moeten wachten en achteraf zeggen: was ik op mijn 18e maar per ongeluk vader/moeder geworden. Dus ja, ik zou ze steunen en stimuleren om een leven samen op te bouwen! Ik ken een stelletje (al wat langer verkering) die dit ook overkwam. Beiden gingen nog naar school (MBO geloof ik) en hebben dat ook afgemaakt. Ze zijn niet gaan samenwonen/trouwen en bleven beiden gewoon thuiswonen. De ene oma paste een paar dagen op, de andere een paar dagen en de rest deden ze zelf. In het weekend waren ze lekker samen bij één van de ouders thuis. Na 2 jaar zijn ze getrouwd en nog steeds helemaal gelukkig. Ook voor de opa's/oma's is dit een mooie oplossing. Ik ben echt anti-abortus, zou mezelf nooit meer recht in de spiegel kunnen aankijken als ik mijn zoon/dochter zou dwingen tot abortus, omdat het anders mijn "leven zou verwoesten". Abortus bij verkrachting: het schijnt zo te zijn dat maar slechts 1 op de 3500 verkrachte vrouwen zwanger raakt door de verkrachting... ik weet niet of dat cijfer klopt, maar kan me dat wel voorstellen.
Ik zou even een paar keer heel goed moeten slikken maar zou mijn kinderen altijd steunen en hopen dat ik hun bij kan staan in het maken van een bij hun passende beslissing. In geval van mijn zoon is er maar 1 doem senario en dat is dat hij het wil houden en zijn vriendin besluit het "weg" te laten halen. Groetjes Anita
Alle emoties zullen dan wel door mijn lijf gaan. Maar ik denk dat het dan voor hem ook net zo schrikken is. Dus zal ik heb steunen en helpen waar ik kan en mn man ook
Schrikken, steunen en helpen. Ik wil dat ze dan in iedergeval school af moeten maken, minimaal mbo. Desnoods ga ik zelf minder werken.
hier of hem een dreun verkopen hihi nee ff serieus, zou me rot schrikken en daarna vragen hoe en wat en er samen voor gaan. maar veel belangrijker, ik wil dat mijn dochter vroeg aan de pil begint en ik zal op tijd zijn met condooms uit te delen zodat ze er niet om hoeven te vragen! ik vond het feit dat ik op mijn 12e al aan de pil was vanwege een zware menstruatie ideaal!
Hier hebben we het toevallig laatst nog over gehad.. Ik (wij) zou echt heel erg moeten slikken, maar ik zou echt NIET boos zijn, of in ieder geval proberen niet boos te zijn. Het is waarschijnlijk al moeilijk genoeg om het te vertellen. Daarnaast zal ik proberen hem haar te steunen, wat hij/zij ook beslist. Wel zal ik zo eerlijk mogelijk proberen te zijn over de gevolgen van een abortus/tienermoeder of vader worden. Maar het moet uiteindelijk zijn/haar beslissing zijn. Verder zal ik alles in het werk stellen om hem/haar te helpen wanneer het kindje er komt. Proberen dat hij/zij de school afmaakt en een zo goed mogelijke toekomst tegemoed gaat. Als dat zou betekenen dat ik minder zou moeten gaan werken ed, zou ik dat zeker doen. Maar ja.. Een nobel streven, maar hoe het echt zou lopen weten we natuurlijk niet. We kunnen (gelukkig) niet in de toekomst kijken.
en dan maar hopen dat ze geen pil vergeet en condooms gebruikt..helaas heb je het niet altijd in de hand
Ik zou het niet leuk vinden. Op die leeftijd heb je nog niet je school afgerond en nog geen baan gevonden. Misschien nog niet de juiste partner gevonden en je hebt waarschijnlijk nog geen eigen huis. Ik denk dat zulke dingen eerst de basis moeten hebben voor je aan een kindje begint (voor je de keuze maakt om een gezinnetje te willen stichten). Maar ter aller tijden zou ik samen met mijn dochter proberen een goed oplossing hiervoor te zoeken en ze blijft altijd welkom thuis.
Ik zou enorm schrikken, maar iig al blij zijn als hij het snel zou vertellen. Ik denk wel dat we (man iets meer dan ik) eerst een beetje 'boos' zouden zijn, maar we steunen hem natuurlijk wel. Ik zou mijn zoon en zijn vriendin dan wel zelf een keuze laten maken over hoe dan verder en ze steunen welke beslissing het ook wordt, maar ik zou wel duidelijk maken dat het niet de bedoeling is (als ze de baby zouden houden) dat opa's en oma's ervoor gaan zorgen. Als ze het houden, zorgen ze er zelf voor...
maar dan heb je als ouder er wel alles aan gedaan! en dan is het verder een verantwoording van hun zover ze ze kunnen dragen....
ja snap ik maar dan voorkom je nu niet echt een zwschap 100% mee Het ligt ook heel erg aan duidelijke voorlichting niet?
je wenst het voor een kind nooit om op deze manier volwassen te meoten worden.. kind blijven vind ik belangrijk.. maar ik zou wel schrikken.. maar ook luisteren.. en het toch fijn vinden dat je kind je in vertrouwen neemt hierover.. daarna steunen in welke keuze ze zelf willen maken... en helpen bij alles waar geholpen kan worden(dus ook in de opvoeding of voorzieningen mocht dit nodig zijn) zou me kind zeker niet in de stront laten zakken en het laten uitzoeken.. dat lijkt me echt verschrikkelijk(net als TS) om dat mee te moeten maken...
Erg he? ben blij dat de moeders tegenwoordig zelf beslissen of ze het kindje willen houden of niet, hoewel ik dus echt tegen abortus ben, maar toch