Ik ben niet het huis uitgezet hoor, ze hebben me älleen"maanden zo goed als genegeerd, en ik was zelf bijna 18, ben ook vrij snel daarna getrouwd (was al in de planning, min of meer, maar nog niet helemaal rond) maar heb voor het topic gevraagd hoe men reageert als het kind 16 is.
Ik zou het totaal niet erg vinden, en dat meen ik uit de grond van mijn hart.. Ik heb natuurlijk liever dat mijn kindje een goede basis heeft maar als het zo is dan is het zo en dan zou ik ook blij zijn dat ik oma word. Ik zou heel goed met haar praten over de verandering van haar leven maar uiteindelijk de keuzen bij mijn kind laten. Nee ik zou er niet wakker van liggen ben zelf ook jong moeder geworden.
Ik zou mijn kind steunen, ik zou niet zozeer boos worden, maar ik zou de situatie wel moeilijk vinden. Ik zou denk ik hopen dat ze het kind wil houden en haar helpen waar nodig, maar ik hoop dat echt dat ze een paar jaartjes langer wacht.
Ik zou heel erg schrikken als een van mijn kindjes thuis komt met de mededeling mam je wordt oma , maar daarna zal ik ze wel steunen en zo . Als hun abortus willen moeten ze dat doen , ookal ben ik er eigenlijk tegen. Maar ik zou ook willen helpen met opvoeden van het kindje ...
Mijn moeder was zelf 16 toen ze mij kreeg en mijn oma zei toen 'waar er 4 kunnen eten, kunnen er ook 5 eten'. Tuurlijk zou ik ook even schrikken maar ik zou precies hetzelfde tegen mijn kind zeggen.
Ik zou er behoorlijk van schrikken en het ook ontzettend stom en dom vinden! Ik bedoel; Je hoeft tegenwoordig niet meer op de 16de zwanger te worden. Maar...als je jezelf oud en wijs genoeg vindt om onveilig te vrijen, tja, dan ben je ook oud en wijs genoeg om een kind groot te brengen. Natuurlijk zal ik mijn dochters steunen en raad geven. Ze hoeven echt niet het huis uit, heb liever dat ze hier blijven. We maken wel ruimte. Tja...ik zou er niet blij van worden in het begin, maar uiteindelijk... Mijn ouders zeiden ook altijd tegen mij; jij wordt dan niet alleen mama, maar wij ook opa en oma.
Schrikken en het ook erg stom vinden. Ik ga er nu al vanuit dat ik mijn jongens goede voorlichting zal geven. Maar ja, het kan gebeuren natuurlijk. Ik zal ze zeker steunen daar waar nodig en niet het huis uit zetten o.i.d.
snap wat je zegt maar toch ben ik het hier niet mee eens...toen ik sex had (wel veilig maar nog kan je dan zwanger worden natuurlijk) was ik echt nog niet volwassen genoeg om een kind op te voeden
ik weet niet hoe ik zou reageren want het is me nog nooit overkomen... je kan nu wel zeggen ik zou dit en dat doen en zeggen maar dat weet je niet... ik hoop dat ik in zo'n situatie nooit zal komen met mijn dochters op die leeftijd, maar als het zou gebeuren hoop ik dat we er samen uitkomen. Ik zou mijn dochter steunen en zeker lekker thuis laten wonen met de kleine.... abortus ben ik geen voorstander van dus hoop dat ze haar kindje dan wil houden.. zo niet dan neem ik de zorg over met mijn man... hopend dat je dochter dan bijtrekt zodra ze haar kindje ziet, voelt en ruikt.... maar voorlichting en openheid over seks is wel heel erg belangrijk! ik wil mijn dochters het gevoel geven dat ze overal over kunnen praten met me.. sommige dingen is hun prive en dat gaat ons niets aan... maar als ze een probleem hebben hoop ik dat ze zich zo vrij en geliefd voelen om naar ons toe te komen....!