Mijn vriend en ik hadden al een heel traject achter de rug van onderzoeken en IUI behandelingen. Helaas had dat nog niets opgeleverd en waren we dus met een IVF behandeling begonnen. Op dag 21 van mijn cyclus moest ik beginnen met decapeptyl, en dan na een week zou ik gewoon ongesteld worden. Ik weet nog goed dat de fertiliteitsverpleegkundige tijdens de prikinstructie tegen me zei: tenzij je natuurlijk alsnog zwanger bent, want dat zul je altijd zien, ben je jaren bezig en dan wordt je alsnog spontaan zwanger. Mijn vriend en ik lachten erom, dat zou inderdaad een goede grap zijn. En toen verloor ik op dag 21 wat roze bloed. Omdat het ziekenhuis me had verzekerd dat het geen kwaad kon ben ik toch met decapeptyl begonnen. Maar ik vond het heel vreemd en begon te denken aan een innestelingsbloeding. Tegen mijn vriend heb ik niets gezegd, ik wilde hem geen valse hoop geven. Uiteindelijk was het de dag van mijn NOD en nog geen ongi te bekennen. Erg vroeg in de ochtend ben ik stilletjes naar de wc geslopen om een test te doen. Trillend van de zenuwen de test uitgevoerd. De controlestreep verscheen eerst. Toch niet zwanger dacht ik. En toen verscheen daar ineens die tweede streep!! Ik ben gillend naar mijn vriend gerend en heb hem gevraagd of hij die streep ook zag. Hij lag nog te slapen en zijn eerste reactie was: Is dat goed dan? Die arme schat had geen idee hoe een positieve test eruit moest zien. De rest van de dag heeft hij met een grote glimlach op zijn gezicht rondgelopen en hij kon het dus ook niet voor zijn collega's geheim houden. De volgende dag hebben we nog een digitale test gedaan omdat we het allebei haast niet konden geloven. En toen er kwam te staan "zwanger 1-2 weken" zijn we samen de stad ingegaan en hebben we het eerste knuffeltje gekocht voor onze baby. Met 7 weken zagen we het hartje kloppen op de allereerste echo, maar toen we met 10 weken een minimensje heen en weer zagen zwemmen drong het pas goed tot hem door. Hij is toen heel erg veranderd, en is heel hard aan het huis gaan klussen. Niet alleen in de weekenden maar ook 's avonds na zijn werk. Toch merk ik dat het voor hem nog steeds af en toe vreemd is, het blijft voor mannen toch anders omdat het niet in hun lichaam gebeurt. Maar ik weet nu al dat hij een ontzettende lieve vader zal zijn als ze eenmaal is geboren!
Bij ons was het niet gepland, we gingen nog maar een paar maand met elkaar, maar mijn vriend was zo blij toen hij het hoorde, terwijl ik er heel erg aan moest wennen en moest huilen haha!
Wat een leuke verhalen! Mijn vriend vond het gelijk geweldig. Die smile op z'n gezicht - meesterlijk. Hij is trots en zorgzaam - en verder zijn we allebei tamelijk nuchter. Gewoon doorademen en dan zien we wel hoe en wat. Verder is het natuurlijk wel zo dat hij niet voelt wat ik voel, dus dat het iets abstracter is hou je, maar dat is niet meer dan logisch vind ik.
Hier was het ook een beetje een verrassing dat ik zwanger was, niet helemaal gepland (wel heel gewenst!!) Hij is 's morgens gewoon naar zijn werk gegaan maar wist dat ik de test zou gaan doen. Test gedaan, hartstikke raak, meteen 2 dikke paarse strepen. Kreeg ik hem niet te pakken op zijn werk... Heb het uiteindelijk via MSN verteld... Het was voor ons allebei echt heel onwerkelijk, omdat we er dus nog niet echt mee bezig waren. Toch besefte hij het eigenlijk eerder dan ik dat het echt was, ik begon het pas te geloven bij de echo bij 12 weken.
grappig om te lezen zeg Hier bij de eerste; hij geloofde het bij de eerste test nog niet echt (vond de streep te licht) maar na de tweede en derde (digi) geloofde hij het wel. Al snapte hij het nog niet echt en was niet echt meelevend wat de kwaaltjes etc betreft. Pas bij de tweede echo werd het voor hem realiteit. Dat kwam doordat de eerste echo in NL was en de echoscopiste weigerde hem in het engels uit te leggen wat er nou precies te zien was. Bij de tweede echo bij 15 weken was het in frankrijk dus toen werd het voor hem pas echt tastbaar. Dit keer hebben we de eerste echo al bij 7 weken dus ben benieuwd hoe hij erop reageert dit keer Nu was het al in ronde 1 raak en we hadden gezegd we zien wel wanneer het komt, dus toen ik de digi had gedaan en er zwanger 3+ op stond, zei hij dat de test niet klopte want we hadden toch bijna nooit seks? Nu moet hij er wel echt even aan wennen, zijn manier om daarmee om te gaan is door steeds hele flauwe grappen te maken. Hij heeft al wel te kennen gegeven er blij mee te zijn, maar hij vond het gewoon heel snel gegaan. Verder vraagt ie hoe het bloedprikken ging, of ik wel oplet met het eten etc. Ohja en wat ik ook al eerder las; hij was meteen plannen aan het maken voor verbouwingen in huis zodat we een babykamer kunnen inrichten
Bij ons was het ook de eerste x meteen raak, ik was compleet overdondert en moest huilen, en mn vriend vond het meteen geweldig! (ik ook natuurlijk haha) Hij zei meteen daar hoef je toch niet om te huilen haha Allebei vonden en vinden we het spannend maar ik heb meer aan het idee moeten wennen als hij!
Mijn vriend kreeg spontaan last van nesteldrang en begon het hele huis op te ruimen. Nu is hij helemaal in de ban van mijn groeiende buik, hij vind het helemaal leuk
Bij de eerste heb ik hem na zijn werk verrast met een rompertje met de test erboven op. Hij was helemaal verbaasd en vroeg, whaa echt?? Hij zei daarna de hele tijd, vet, oh wat leuk, cool, vet haha was dus een beetje overvallen ermee. Waren ook pas 6 maanden bezig. Deze keer waren we 5 maanden bezig en hij sliep nog toen ik de test deed. Ben naar boven gegaan en heb hem wakker gemaakt, ik ben weer zwanger!!! Daarna begon ik te huilen, hij was daarna klaarwakker haha en was helemaal happy. Hij trok me toen weer in bed, en daar kreeg ik een dikke knuffel en hebben we genoten van het idee dat we weer een kindje krijgen Bij de eerste vroeg hij wel, is dat lijntje wel goed? Hij is niet zo duidelijk als die andere, maar na wat uitleg en bewijs op internet was hij het met me eens
wat een mooie verhalen. Ik ben nog steeds aan het stuiteren sinds ik het gisteren weet. maar mijn vriend was vanochtend ook lief, hij zei: ja dan gaan we namen verzinnen, en wanneer regelen we jou achternaam..... hahaha Ik vind trouwen mooi, maar ikzelf en mijn vriend hebben er totaal geen gevoel bij. en wil gewoon een geregistreerd partnerschap met naaste familie en een paar vrienden erbij. We zeiden altijd, als we zwanger zijn dan gaan we dat regelen. Maar dat we het allemaal zo snel moeste gaan regelen haha. Ik besef wel dat we geluk hebben hoor, en het is te hopen dat alles de komende 8 maanden goed gaat! en mijn vriend, tsja ik denk dat hij het nog maar allemaal moet gaan beseffen. hij vind het volgens mij gek en raar, en dat zoiets kan..... Het is een koeienboer, dus hij heeft al heel wat koeien verlost, en toch lijkt dit voor hem nog heel erg onwerkelijk.
Nou, die van mij was heel ontroerd. En hij begon mij te feliciteren Was wel grappig, want is natuurlijk van ons twee, haha. Maar hij was de eerste 12 weken ook wat sceptisch, wou eerst afwachten om te zien of het goed liep alvorens euforisch te doen. En nu is hij o zo trots.
Mijn man heeft echt een week of 7-8 nodig gehad om te wennen aan het idee. Het is pas vanaf de eerste echo dat het voor hem echt werd. (hij had immers de misselijkheid enzo niet). Nu issie helemaal gek van mijn buik en het kleine ukje wat erin zit.
Ik was alleen toen ik testte, hij sliep nog. Zelf had ik die 2 strepen nooit verwacht, maar toen ik de gordijnen had open gedaan en langs de test liep (die lag op de eettafel) zag ik opeens 2 strepen!! Eerst raakte ik zelf een beetje in paniek, heel eerlijk. Toen ben ik naar de slaapkamer geslopen (we hadden 2 logees die bij ons op de kamer sliepen) en toen was het van zijn kant "ik probeer te slapen" mijn reactie. "dat doe je nu niet meer lieverd, ik ben zwanger" En dat heeft ie ook niet gedaan ^^ Hij liep eerst een beetje beduusd door de kamer heen, maar toen hij mij naar mijn werk ging brengen was de glimlach niet van zijn gezicht te krijgen!
Wij hebben een helse weg doorstaan, met veel tegenslagen. Toen ik uiteindelijk zwanger was, hebben we samen een potje gejankt. Hoewel we nog steeds erg voorzichtig zijn, is de glimlach niet meer van mijn vriend zijn gezicht af te slaan. Hij heeft heel schattig de echo-foto op zijn telefoon gezet
Mijn vriend vertrouwde de eerste test niet. Het tweede streepje was heeeel licht. Ik riep meteen "een streep is een streep", maar hij vond dat ik een digitale test moest gaan halen. Die gaf gelijk 'zwanger' aan en toen kwamen de tranen bij ons allebei. Daarna ook wel ongeloof, want bij ons was het ook de eerste ronde raak. Vooral mijn vriend vond dat best oneerlijk tegenover stellen die er lang over doen. Gefeliciteerd trouwens!!!
Mijn vriend reageerde een beetje verward want zo snel hadden we het nog niet verwacht. Hij vind het nog heel onwerkelijk; "jij voelt van alles, maar ik moet het doen met een test. Als we dinsdag (9-10) bij de gyneacoloog zijn voor de 1e echo is het voor mij tastbaarder" Hij is en blijft nuchter, dat is wel fijn want ik zweef continu
Mijn man schrok eerste instantie maar was wel direct heel blij We hadden het eigenlijk op een laag pitje gezet en omdat we al wat langer bezig waren en we hadden er dus helemaal niet op gerekend. Hij wist wel dat ik niet ongesteld was geworden en een test had gekocht maar ik denk dat hij er niet echt op gerekend had dat de test opeens positief zou zijn...
Toen ik het mijn man vertelde was het helaas een niet zo leuke dag. Ik wilde het vertellen toen hij thuis kwam van zijn werk. Maar toen hij binnen kwam zei hij : "pak je spullen we gaan naar het ziekenhuis mijn moeder is opgenomen." Zijn moeder heeft al erg lang kanker en had die week ervoor een chemo gehad en die was niet goed gegaan waardoor ze uitgedroogd was. Toen we terug waren van het ziekenhuis twijfelde ik heel erg of ik het wel zou vertellen. Maar heb het toch gedaan ik had een kadootje voor hem gekocht een boekje speciaal voor vaders. Hij was erg blij, maar het kwartje viel wel pas later. Mede doordat hij erg bezorgd was over zijn moeder.
Bij mij was het na de 1e ronde, 1e keer raak! Na een paar dagen overtijd te zijn besloten maar een test te halen. Ik: "Schat er staat 2-3 weken zwanger"! Mijn man: "ja duuh, we hebben toch sex gehad en jij bent gestopt met de pil" Ik: "nou dat hoeft niet altijd te betekenen dat je dan meteen zwanger wordt" ! Hij vond het allemaal vrij logisch! Daarna viel denk ik pas het kwartje...en hebben we even geknuffeld en gevierd dat er een nieuwe fase voor ons gaat aanbreken
Bij ons was het ook meteen raak. En al weet je dat het kan gebeuren, toch verwacht je het niet. Ik deed de test om 3 uur 's-nachts omdat ik het woord ochtendurine erg letterlijk nam: Het was vroeg in de ochtend en ik moest nu eenmaal nodig. Toen de controlestreep was verschenen, waste ik mijn handen en dacht: "Zie je wel, niet zwanger. Niets aan de hand dus, even test weggoo..." en toen zag ik een schaduw van een streep. Dus ik man uit bed gesleept. Die kwam kijken en zei dat ik waarschijnlijk niet zwanger was. Ik geloofde hem natuurlijk niet en bleef naar de streep staren... Twee minuten later sleepte ik hem weer uit bed omdat de schaduw een streep was geworden. Hij kwam braaf weer kijken en vond de test "inconclusive" en "probably a false positive". Ik had me ingelezen en wist wel beter... Toen ik wel heel eigenwijs bleef volhouden dat ik zwanger was, zijn we naar de nachtdrogisterij gereden voor een ander merk test. In de auto zei die knuppel nog dat hij de kans niet hoger dan 50% achtte dat ik zwanger was... Tssk! Clearblue digital gekocht en een paar uurtjes later weer getest. Toen die "pregnant" aangaf heb ik manlief maar weer uit bed gehaald (het was inmiddels 6 uur in de ochtend), die zei dat hij me geloofde. Hoezo mij geloven? Je hoeft mij niet te geloven want ik weet het ook niet allemaal, als je die test maar gelooft! Even later kwam er zelfs "2-3 weeks" onder "pregnant" te staan. Toen moest ik nog aan hem verkopen dat je daar dus 2 weken bij op moet tellen... En toen werd hij eindelijk net zo nerveus als ik. Van slapen kwam die nacht niet veel meer...