Ik heb als eerste mijn moeder gebeld: goedemorgen oma! Ze zei alleen maar: oooooh, echt waar meisje? Het was eigenlijk wel grappig, want ik liep al 9 dagen over tijd en elke keer als ik mijn moeder belde, dacht ze dat de kleine geboren was. Toen ik belde was het best vroeg in de ochtend en ze nam echt heel nerveus de telefoon op. Achteraf konden we daar samen wel om lachen. Mijn vader (mijn ouders zijn gescheiden) zei alleen maar: Mooi, we komen vanmiddag. Mijn schoonmoeder reageerde hetzelfde. Mijn schoonvader hoorde alleen wat hij wilde horen. Veerle haar tweede naam is die van zijn overleden eerste vrouw en hij bleef steeds alleen die tweede naam herhalen. Hij heeft zijn broers en zussen die dag ook alleen de tweede naam verteld...
mijn moeder was erbij bij de eerste, en de rest was op de gang aan het wachten (ik ben ingeleid) bij de tweede wilde ik het weer zo maar ik ging te snel haha (was al binnen 4 uur bevallen terwijl ik dacht dat het weer 16-17 uur ging duren.. dus toen ik steeds naar huis belde zei ik dat ze op moesten schieten met dat verrekte geboortebord (dat was een geheim project van mijn moeder en zusje) want volgens de zusters ging ik snel bevallen (ik heb ze echt voro gek verklaard maar ze hadden toch gelijk haha) toen ze de laatste dingen hadden gedaan, heb ik ze opgebeld en gezegd dat ik net een paar minuten geleden bevallen was... terwijl ik nog aan het uithijgen was, de reactie van mijn familie; EINDELIJK onze Miley is er (iedereen wist de naam al en uiteraard ook het geslacht) dat was juist zo intiem.. iedereen verwachtte al een mensje met een naam ipv "een baby"
ik ben trouwens bij allebei ingeleid dus iedereen was al thuis in afwachting en ik hield ze met sms-jes en telefoontjes op de hoogte.. ik heb gelachen en geklets mijn hele bevalling dus dat ging makkelijk..
Ik vraag me ook heel erg af hoe de (schoon)ouders gaan reageren.. de tranen zullen rijkelijk vloeien, de dames kennende en mijn vader is een type van "een vuiltje in zijn oog" wel leuk om de reacties te lezen, ook best verschillend.....
ik lag al 3 dagen in het ziekenhuis omdat ik ingeleid werd door te hoge bloeddruk, vrijdag avond kwamen mn ouders en schoonouders even op visite in t ziekenhuis , mn man en ik zaten al 3 hele dagen alleen dus wat visite was wel leuk!!!! Er was ons toen net verteld dat ze de volgende ochtend me vliezen zouden gaan breken, maar wij hebben t geheim gehouden voor onze ouders omdat ze anders in de zenuwen zouden zitten en we hadden dus gezegd dat ze het weekend niks meer zouden doen en dat ze maandag weer verder zouden gaaan maar vrijdagnacht begonnen spontaan de weeen en zaterdag middag om 14.37 u is onze zoon geboren. Om 14.50 mn moeder gebeld en ik zeg nouuuu wat denk je? je hebt een kleinzoon erbij en ze zei echttttt? je meent t en toen zegt ze ik hoor m huilen/! achhhh hihi en ze had die ochtend al tegen me vader gezegd ik heb een vermoeden dat ze aan t bevallen is en ze had nog gelijk ook! hihi En mn man belde zn moeder en die ging gelijk huilen.....en mn schoonvader was net ff weg en toen zegt ze jajaaa ik kan t aan niemand vertellen snik snik hahaha Zoo heel verhaal maar ze reageerde erg leuk!!! EDn had ook gelijk mn beste vriendin gebeld!
Mijn schoonmoeder was (heb het zelf niet gehoord) erg blij. Ik lach met mijn zoontje in mijn armen toen ik de opa's belde. Mijn vader was in de wolken! Mijn schoonvader moest huilen. Hij lag in het ziekenhuis in Antwerpen. Een maand na de geboorte is hij overleden. Dat heeft mij echt diep geraakt, want ik hield zielsveel van die man!
Mijn schoonouders zijn niet zulke emotionele mensen, maar waren natuurlijk dolblij evenals mijn moeder en zus. Mijn vader leeft helaas niet meer, dus heb ik moeten missen. Maar goed. Lisanne is uiteindelijk met een ks gekomen. En Robert heeft toen zijn ouders en mijn moeder en mijn zus gebeld. Mijn schoonmoeder stond met de buren te kleppen over dat er iets gaande was bij ons, we(ik was) waren niet thuis, telefoons niet opgenomen, dus die had zoiets van er is wat loos. En dat klopte dus ook. Dus heeft m'n schoonvader naar haar geroepen: heee oma, je hebt een kleindochter en ze heet Lisette, dat moest dus lisanne zijn maar ja dat was even niet goed bij hem door gekomen. 's Avonds waren ze allemaal in het ziekenhuis.
mijn moeder was desduivels haha die was aan het werk en die mocht dus niet weg! mijn moeder haar man en mijn broertje waren echt gelijk in het ziekenhuis mijn broertje was zoooo trots op zijn neefje (en heel erg trots op mij) mijn schoonouders kwamen keken en gingen weer.hun kunnen niet leuk/spontaan reageren. zondags kwamen ze weer lang met mijn zwager erbij om 9 uur in de avond was natuurlijk wel leuk maar in wilde toch graag slapen na een bevalling van 47 was ik dood echt. en dat werd mijn erg kwalijk genomen dus zijn ze de rest van de week gewoon niet geweest
oh wat erg !!... dat is toch best logisch dat je na 47 wel ff wat wilt slapen... pfff mijn SO wilde ook elke dag langs komen terwijl mijn eigen mamsie nog niet was geweest muv het ZH .. en toen we dat zeiden heeft ze de hele avond gehuild en is ze zo boos op ons geweest :x nou lekker dan .. pfff
Ik had mijn moeder een paar weken voor de bevalling aan de telefoon. Ze wist inmiddels dat we een meisje zouden krijgen. Ze vertelde dat ze over mijn dochtertje gedroomd had en dat ze Lilly zou heten! Deze naam hadden mijn man en ik inderdaad uitgekozen maar tegen niemand verteld! Ik deed toen ook heel onverschillig om niets te laten merken! Mijn moeder had steeds gevraagd of ze gebeld mocht worden zodra mijn bevalling begonnen was, maar mijn bevalling begon 's nachts en ze wonen op een van de waddeneilanden, dus ik dacht ik bel niet, want ze kan er toch pas vanaf 7 uur af en dan zit ze de hele nacht wakker wezen. Toen belde ik haar 10 minuten na de bevalling, heel emotioneel zei ik, Mama, ik lig hier met je kleindochter in mijn handen en ze heet Lilly!! Mijn moeder moest huilen, ik vond het een heel bijzonder moment! Helaas door de lange reis duurde het toen nog een paar uur voordat ze er waren.
Nog geen ervaring. Maar als ik dit zo lees, kan het nu al niet drooghouden. Mijn ouders zijn echt verschrikkelijk blij. Mijn schoonouders daarintegen niet... Dat gaat nog wat worden
Ik belde m'n moeder 's nachts om te vertellen dat we een zoon hadden. ze wist dat ik bezig was dus toen de telefoon ging wist ze precies wat ze kon verwachten. SUPERblij natuurlijk, en trots. En voor zeven uur 's ochtends had ze de halve familie al ingelicht, de grappenmaakster! Schoonouders ook helemaal gelukkig, maar die heb ik niet aan de telefoon gehad. Mijn moeder kwam tegen het avondeten op bezoek, met m'n schoonzus en zus samen. En zij wilde haar kleinzoon zo graag zien, dat ze in no-time in onze eetkamer op 1 hoog zat. Ze was daar sneller dan ik, die van de slaapkamer op de 2e moest komen. Wonderbaarlijk, want zij zit in een rolstoel en kan amper lopen, maar dit was zó een motivator voor haar!
Ik zou ingeleid worden met 41+5 weken (op een vrijdag). Omdat wij beslist niet wilden dat onze ouders wisten wanneer we bezig waren hadden we ze wijsgemaakt dat het na het weekend zou worden. Toen ik zaterdagochtend om 5 uur mijn ouders belde zei ik tegen mijn mams: heb je wat te doen vandaag? Zij: huh?? (kwartje viel niet gelijk, het was vroeg haha) Ik: nou, misschien wil je dan je kleindochter even komen bewonderen! Zij: WAAAAAATTTTTT???? Is ze toch uit zichzelf gekomen? Ik: nee, ben gisteren ingeleid ;o) Zij: WAAAAAAATTTTTT??? Smiegd! Ze was dus zo in de war dat het allemaal niet helemaal binnenkwam. Ze vertelde me later dat ze gelijk uit bed zijn gegaan en de hele tijd hebben lopen huilen en de hele familie hebben gebeld om te vertellen dat ze eindelijk opa en oma waren geworden. Om 18.00 uur waren ze bij ons thuis om te kijken. Dit omdat wij graag eerst even een paar uur wilden slapen na die veldslag en toen we thuiskwamen de kraamhulp er eerst nog een paar uur was voor kennismaking enzo. Dus we wilden graag even rust. Toen ze hier kwamen en Dominique zagen... mijn vader heeft alleen boven haar bak gehangen en zag mij niet meer haha. Mijn moeder precies tegenovergestelde, keek niet eens in de bak maar kwam eerst huilend naar mij toegerend. Mijn schoonouders weet ik niet.
Mijn vader lag ook in het ziekenhuis dus mn man is hem gaan halen en hij zei dat hij alleen maar kon glimlachen, hij is ook de eerste buiten onszelf die hem heeft beetgehouden. Daarna heeft mn man mn schoonouders gebeld en hij zei: Sem wil even hallo zeggen. En mn schoonouders waren helemaal emo geworden en zijn toen naar het ziekenhuis gekomen. Mn schoonouders zijn dol op hem. Mn vader ook maar die is helaas overleden dus die heeft em kort meegemaakt.