Wij zijn afgelopen december gestart. Met de gedachte dat duurt vast nog even (nalv verhalen in onze omgeving) het was de eerste ronde raak. Ik werd sochtends wakker twee dagen voor m'n NOD en had het idee dat ik moest testen. Ik moest plassen dus dacht laat ik een test doen. Direct een dikke streep! Manlief sliep nog en ik geloofde er geen barst van dus gooide de test weg en ben weer in bed gaan liggen. Tot ik dacht: maar volgens mij kan ik niet vals positief testen. Weer uit de vuilnisbak gevist en twee uur later weer test gedaan. Ook een streep! Toen toch maar manlief wakker gemaakt: Ik: schat!! Schat!! Weet je wat er is? Hij (half in slaap) hmm? Ik: testen onder z'n neus: ik ben zwanger! Hij: Nu al??? En na een half uur (hij kon niet meer slapen) was hij hartstikke blij en kreeg ik een dikke kus
de 1e keer dat we testte zag je een heel lichte streep. Hij; ja zijn die testen wel zo betrouwelijk? Want volgens mij klopt dat niet zo licht. paar dagen later nog een x testen en toen er dit keer een joekel streep op kwam te staan een hele grote glimlach en keek hij: naar mij, na de test, na mij, na de test. haha dat gezicht! En zijn reactie: gefeliciteerd moedertje!! en natuurlijk een dikke knuffel en kus!
Ik moest echt heel nodig plassen maar ik "mocht" niet. Man zou en moest persee een zw. test halen (2dagen ervoor opgemaakt aan negatieve test) We zaten aan de keukentafel te wachten.. Ik; "Uuh, zie jij.. Huh? Zie jij.. Wat?" Hij; "Ik weet het niet. Hmm.. Daar?" Ik; "Ik durf niet.. Hee wacht. Daar heh! Ja heh! Ja toch?!" Wij; "Jaaaaaaaaaaa!" Hij: "Zie je nou wel, ik zei het je toch! Hai baby! Hai mama!" Toen hebben we een half uurtje flink lopen huilen, dansen, lachen, buik aaien en nog meer gehuild!
Om half 6 in de ochtend ( kon het niet meer houden) Ik: Eh...schatje... Ik geloof dat ik zwanger ben... Hij: grmbl grmbl snurk Ik: heej hoor je me? ( schud hem heen en weer) Hij: wacht even hoor... ( doet met moeite zijn ogen los) Ik: kijk dan! ( doe het licht aan en schuif de test onder zijn neus) Hij: ik zie niks hoor! ( wrijft slaap uit zijn ogen) oja, zie het. Zie je nu wel! ( draait zich om en doet zijn ogen weer dicht) en doe het licht uit man! Ik: ik wil een foto maken! Waar is de camera? Hij stelt hem niet scherp. Shit. ( loop als kip zonder kop door de kamers op zoek naar beste licht en klungel met de camera) Hij: snurk snurk snurk Uren later word hij wakker met de klacht dat ik niet meer zo vroeg die test moet laten zien hoor. Het licht deed pijn aan zijn ogen. Ik lig al uren de fibreren van energie naast hem en heb mijn moeder al gesmst en foto's uitgewisseld, op zw. pagina gezet etc. Heel enthousiast die man dus. Maar daarna noemde hij me meteen mama dus het was toch wel doorgedrongen
Vriends "ontdekking" viel helaas behoorlijk tegen. Ons kindje was zeer gewenst en ook gepland. Al wisten we dat het wel eens een lang traject zou kunnen worden ivm mijn Pcos en het feit dat ik nauwelijks menstrueerde. Mijn vriend was bij mijn moeder in de tuin aan het werken op een zondagmiddag, en ik had boodschappen gedaan en was alleen thuis. Toen heb ik getest, ik kreeg opeens het gevoel dat ik dat moest gaan doen, hoewel we pas 1 ronde geprobeerd hadden. Ik had de test heel mooi ingepakt, een tasje gepakt met mijn vriends favoriete biertje, colaatje voor mij, met het idee om samen met hem naar een heel mooi plekje te rijden in het natuurgebied vlakbij ons dorp en het daar te vertellen. Ik belde hem, dat hij de klus moest afmaken, dat ik hem iets moest zeggen en dat ik hem zou ophalen. Stapt me daar een zuchtende, ontzettend nors kijkende man in de auto die stug uit het raam bleef staren. Hij zei helemaal niets, reageerde nergens op. Alles leek erop dat hij NIET blij was. Ik was in de war, we wilden het toch allebei? Toen ben ik maar rechtstreeks naar huis gereden, ik heb de test op tafel gedropt en ik ben naar de slaapkamer gelopen, huilend inmiddels van teleurstelling. Hoor ik me daar opeens een oerbrul uit de woonkamer en stormt hij de slaapkamer binnen, roepend hoe blij hij was en dat hij in de auto ZOOOOO hoopte dat dit was wat ik wilde zeggen!!!! Maar dat hij heel bang was dat het iets anders, minder leuks zou zijn en daarom probeerde hij zich in te dekken voor teleurstelling in de auto. Misverstandje....
Leuk om al die verschillende reacties te lezen Bij mijn vriend was het voornamelijk ongeloof, we waren al een tijdje bezig en al diverse maanden witte testen gehad. Deze keer het hem niet verteld dat ik ging testen, het kwam in een vlaag in me op om ff snel een test te doen, en kreeg toen hierbij een heel lichte streep. Vriendlief lag nog te slapen, dus heb hem wakker gemaakt en de test onder zijn neus geduwd. En zijn reactie was een beetje tam, hij vond de streep te licht en kon het eigenlijk gewoon niet geloven. Het moest even landen zeg maar haha. Na werk vervolgens nog een Clear Blue test gedaan en de uitslag met zwanger weer onder zijn neus geschoven en toen kon hij er niet meer omheen Maar pas na de eerste echo begon hij het echt te geloven, voor die tijd durfde hij het niet....
Ik deed een testje en tot mijn grote verbazing dacht ik een tweede streepje te zien. Man geroepen. Hij kijken: ik zie niks. Toen dacht ik: daarvoor ben je ook een man, ik zie toch écht wat. Het was een kv test en de streep werd steeds duidelijker. Nog een keer later zien. Zijn reactie: Streep was niet duidelijk genoeg (hij bedoelde dat ie niet zo donker was als de controlestreep). Misschien ben je wel zwanger, test volgende week nog maar eens Naar kv gereden en en cb met weekindicator gehaald. Daar kwam toch echt zwanger in beeld. Hem test laten zien. Oh, dan ben je nu dus zwanger. Ik kreeg een kusje en meneer ging weer verder met tv kijken. Nu weet ik gelukkig hoe hij is en we waren beiden wat overdonderd dat het zo snel raak was. Nu is hij helemaal into de kinderwagens en autostoeltjes en wanneer ik een controle heb bij de vk moet ik direct daarna bellen of alles goed was.
Tja, hier bij de laatste keer vooral;"Oh ja, dat hebben we vaker gezien. Ben benieuwd hoe lang dit blijft zitten." Nou, voorlopig zit "dit" er nog steeds gelukkig. Elke twee weken een echo en mijn vriend gaat elke keer mee. Het blijft spannend om te kijken of het hartje nog klopt. Kan niet wachten tot ik de kleine voel.
Wij waren 19 & 23, gingen een dag shoppen in Alkmaar. Toen kwam er ineens een vrouw naar ons toe 'jullie hebben elkaar snel gevonden'. Gingen naar de kruidvat voor paracetamol (hoofdpijn) & vriendlief zei neem een test mee, is toch niet zo maar dan weten we het zeker. Bij thuiskomst getest & bleek wel zo te zijn hardstikke zwanger! Ik helemaal in de stress.. Toen oakte hij me vast en zei de lieve woorden 'we komen er wel alles komt goed' (Later ging hij twijfelen maar dat terzijde haha, omdat we jong waren) Inmiddels een stoere bink van 6!
Wat leuk om al jullie reacties te lezen!! Mijn man reageerde nogal tam, hahaha zoals mannen dat kunnen. Bij de eerste belde ik hem op zijn werk, en kon hij niet reageren zoals hij wilde aangezien er collega's in de buurt waren. Bij de 2e was hij ook heel koeltjes, wel blij natuurlijk maar het is nou eenmaal geen uitbundige man die van mij. Bij de 3e was hij verbaasd, maar ik ook! deze test kwam namelijk al nadat ik kort daarvoor was bevallen van onze 2e kindje. Totaal niet verwacht en dus een oprechte verbaasde reactie.
Mijn man was na de eerste test echt beduusd. Ik ook, want we hadden niet verwacht dat het zó snel raak zou zijn. Hij wilde meteen naar de winkel om nog meer testen te halen om te zien of dat streepje niet voorgedrukt was De volgende morgen een clearblue test gedaan en toen er zwanger in dat schermpje stond was hij enorm blij! Hij maakt nu de hele dag zwangere vrouwen grappen en wil continue aan mn buik aaien. Oh en hij is echt mega trots dat het, zoals hij zelf zegt, hem in 1 keer gelukt is
Toen ik de test liet zien: "Wat moet ik zien dan??" Aangezien ik vrijwel meteen in huilen uitbarstte volgde direct een knuffel en 'Daar hoef je toch niet om te huilen??' Mannen...
Even offtopic, ben paar dagen overtijd. Test ik net met clearblue zie ik toch een +. Ga het hem zo maar even vertellen.. Hij is nu wat weg brengen! (Heb helemaal de zenuwen!)
Eerste keer had ik de test ingepakt (2v5vankr.) en toen hij wakker werd na een nachtdienst zijn cadeautje gegeven. Eerste wat hij zei is wat moet ik met een aansteker. Dus ik zei kijk nog is goed. Toen zag hij het pas en kreeg tranen in zijn ogen. 2de keer kan ik me niet meer zo goed herinneren. Hadden we samen getest. 3de keer. Door omstandigheden kon/mocht ik helemaal niet zwanger worden. Toch test gedaan omdat ik door medicijnen niet ongi werd. Hij had grote ogen en zijn mond open staan toen ik vroeg of hij die streepjes nog kende. En hij stamelde van. Maar schatje dat kan toch gewoon niet.
Wat een grappige reacties soms Hier was het totaal onverwachts door de anticonceptie heen.. Mn man had een test meegenomen opweeg van zn werk naar huis omdat hij vond dat het te lang duurde voor ik ongesteld werd. Ik maakte me nergens zorgen om want had een onregelmatige cyclus en was wel vaker laat... Maar zonder het hem te zeggen toch de test gedaan (als ie eenmaal in huis is gaat t opeens toch kriebelen en ik werd opeens nieuwsgierig, ookal was ik er van overtuigd dat het niet zo was). Er kwamen meteen twee vette strepen! Ik raakte helemaal een beetje in shock ofzo.. Snapte er niks van, heb tien minuten op de wc gezeten. Steeds de test overnieuw gelezen, test naast de verpakking gehouden, vergeleken met de twee mogelijke uitkomsten. Ik dacht te lezen dat ik zwanger was maar las het steeds opnieuw want ik moest het wel fout lezen want kon toch niet zwanger zijn?! Uiteindelijk boos (want dacht: stomme fabrikanten hebben een verkeerde verpakking gemaakt waardoor ik nu denk dat ik zwanger ben terwijl dat helemaal niet zo is.. echt super vreemd, ben normaal helemaal niet gek ofzo Maar was echt in shock denk ik) naar de kamer gelopen en de test in een hoekje gegooid en gezegd: kijk jij maar, de test is helemaal verkeerd, er klopt niks van! Dus hij keek en zei meteen: Gefeliciteerd, je wordt mama! We worden ouders Toen gaf ie me een dikke kus en toen barste ik meteen in huilen uit. Vooral van de spanning eigenlijk want was verder ook best blij. En toen ging ie, ipv mij troosten of praten over wat nu te doen, super veel pasta koken, want: zwangere mama's moeten goed eten! We hebben echt twee dagen van de pasta kunnen eten, zoveel had hij gemaakt. En eerlijk is eerlijk, na een goed bord pasta waren we allebei een stuk rustiger en toen hebben we elkaar een dikke knuffel gegeven, een vreugdedansje gedaan en tegen elkaar gezegd dat het helemaal goed ging komen
Bij ons was de tweede niet gepland en een gevalletje oeps. Ik heb vier testen moeten laten zien voor hij het geloofde. zelf had ik het al door vanaf het moment van bevruchting, toen zei ik al tegen hem: ohoh, volgens mij gebeurt er iets vanbinnen... Daar geloofde hij natuurlijk niets van.
Nou net verteld, vriendlief maakte het pakketje open en stond alleen maar.. Echt?!.... Echt?!... Je maakt toch geen grapje hea?! Is het echt?! Ja schat, kijk maar! Stond hij te springen in de gang van blijdschap!