Dank je wel! Jij nog heel veel succes met de laatste loodjes. Ik hoop voor je dat als je kindje er eenmaal is, ze toch blij voor je kunnen zijn. En vooral dat ze blij zijn met hun kleinkind!
Groot gelijk hoor. Ik heb dat ook heel erg met mijn schoonmoeder gehad. Ze bemoeide zich overal mee, ik kon niks goed doen. Ik heb toen tijdelijk het contact verbroken. We hebben het nu wel weer bijgelegd en op zich gaat het goed. Maar als ze weer zo negatief gaat lopen doen, ben ik voorlopig wat langer klaar met haar. Vele geluk met je gezinnetje, dat is het enige wat telt
Wat vervelend zeg om te lezen dat er dus meer meiden zijn met niet enthousiaste familie leden... Stom is het he dat een andere zo je eigen geluk kan overschaduwen met rare opmerkingen ect. Ik heb besloten om voorlopig lekker met mijn man te genieten en met Pasen doe ik net alsof ik gek ben en ga langs met het goede nieuws, bij ongewenste reacties trek ik de deur achter me dicht en dat ze maar bellen als ze normaal kunnen doen. Krijg er nu al de zenuwen van bah. Een echte reden kan ik niet bedenken... Ja ik heb afgelopen jaar soms erg zwaar gehad maar juist daarom zo blij hier mee precies wat jij mij schreef rosareentje...Nu wat moois en positiefs. Maar ik heb wel altijd al commentaar op alles wat ik deed gehad. Mijn opleiding, werk, man, huis, kindje, alles wordt afgekraakt Iedereen lekker genieten en denken laat maar praten niet je fijne gevoel kapot laten maken!
De zwangerschap was voor ons nogal een verrassing en we zagen er ontzettend tegenop om het aan zijn ouders te vertellen. Zij zijn heel erg van het "Je doet het zo, want het hoort zo en niet anders" en een kind krijgen als je nog niet getrouwd bent, nog geen 2 jaar samen bent en nog studeert... Mijn schoonmoeder haar reactie was "Eindelijk!".. ehh, huh? Dat was niet wat we verwacht hadden Nu kon ze op haar werk ook eindelijk meekletsen over de kleinkinderen. Toen het nieuws iets gezakt was, ging het er wel direct over wanneer we dan gingen trouwen. Daarna begonnen ze zich overal mee te bemoeien, niks is goed genoeg voor ze en met alle bemoeienis van hun uit heb ik al regelmatig geroepen dat ik me meer een draagmoeder voor hun 2e kind voel. Als we iets kopen of krijgen is de eerste reactie bijvoorbeeld "Oh, bij welke winkel en wat kostte het?" Maarja.. ze zijn wel blij om opa en oma te worden, dus dat scheelt Van mijn vader wist ik dat hij graag opa wil worden, dus die was dolblij toen we het vertelden. Zijn vriendin vond het ook ontzettend fijn en ik heb aan haar veel gehad als ik vragen had. Mijn moeder is overleden, dus daar kan ik helaas niet terecht. Al met al zijn de reacties een heel stuk beter dan verwacht.
Mijn ouders en schoonmoeder zijn blij dat er weer een kleinkind komt. Mijn moeder reageerde in eerste instantie niet heel enthousiast. Maar dat kwam door bezorgdheid. Mijn eerste zwangerschap en bevalling is niet vlekkeloos verlopen. Gelukkig heb ik een super goeie band met mijn moeder, dus daar hebben we goed over kunnen praten.
Jeetje wat een nare reacties allemaal. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook bang ben voor de reactie van m'n moeder. Ze zei me laatst nog dat haar collega's allemaal oma aan het worden zijn en ze vroegen hoe het bij haar ervoor stond. En ze had toen gezegd nee dankjewel nu nog ff niet! Maar dat zal met name met mijn vriend temaken hebben hij lijkt het ene moment wel heel serieus en het andere moment iets minder. Ik wacht nog wel even tot ik een echo heb gehad denk dat ik dan de foto geef en voor ze hem heeft gezien de benen neem
Misschien maak ik me ook wel helemaal druk om niets. We zijn weer een paar jaar verder en misschien zijn ze wel laaiend enthousiast! Maar dat gaan we gewoon maar even afwachten. Zo niet, dan wil ik me daar niet al te druk over maken, niet goed voor het wondertje in mijn buik en niet goed voor mijn gezin. Voor nu lekker op een roze wolk
Die neiging heb ik ook. Foto neerleggen en verdwijnen, haha! Ik zit wel te denken om er een originele manier van te maken. Misschien een slabbertje laten opdrukken met de echo. Of op de koffie komen met een taartje en de echo. Hopelijk kan dat worden gewaardeerd en anders smeer ik hem alsnog meteen
Wij moeten het nog gaan vertellen..doen we bij 10 a 12 weken..zelf zie ik er wel tegen op niet omdat ze misschien raar zouden reageren..maar gewoon meer het idee.. Ik weet wel na wat ik hier heb gelezen, dat als hun zo reageren ik meteen niks meer van mij (ons) laat horen dat hun maar eerst weer moeten bellen ofzo..en dat ik een oprechte excuses wil. En dat ik dan alsnog niet veel van mij zou laten horen... Zijn ze helemaal van de pot afgerukt.. Ik gun jullie allemaal een hele fijne en goede zwangerschap en een gezond kindje!! zo dat lucht op!
Ja, het idee alleen al is erg spannend. Hoe ga je beginnen... Jij ook genieten en ik wens je een voorspoedige zwangerschap toe!
Ja, ik vind het ook super eng! Ik probeer het maar op een originele manier te vertellen. Door mijn kids ze een kaartje te geven met "kleinkind op komst" met een foto van de echo er in. Hopelijk valt dat in goede aarde... Ik hoef dan niet een moment uit te zoeken dat ik het er met woorden uit moet gooien.